Nieswoiste zapalenie jelit i menopauza

Nieswoiste zapalenie jelit (IBD), które obejmuje chorobę Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego i nieokreślone zapalenie jelita grubego, jest często diagnozowane u osób w wieku od 15 do 35 lat. Choroby te nie są uleczalne, co oznacza, że ​​dotykają ludzi przez całe życie. W przypadku kobiet istnieją obawy co do tego, jak IBD może wpłynąć na ich miesięczny cykl menstruacyjny zarówno w okresie rozrodczym, jak i później. Gdy kobiety wchodzą w menopauzę, zmiany hormonalne wywołują różne skutki, co z kolei prowadzi do pytań o to, jak może to wpłynąć na przebieg nieswoistego zapalenia jelit. Chociaż nie ma wielu badań dotyczących wpływu nieswoistego zapalenia jelit na menopauzę, w tym artykule przyjrzymy się, jakie informacje są dostępne, aby pomóc kobietom lepiej przygotować się do tego etapu życia.

Menopauza i Perimenopauza

Menopauza jest normalną częścią procesu starzenia. Menopauza jest definiowana jako czas po ustaniu miesiączki (miesiączki) kobiety na okres 12 miesięcy (jeden rok). Czas poprzedzający menopauzę to kolejny normalny etap procesu starzenia, zwany okołomenopauzą. U większości kobiet menopauza rozpoczyna się w wieku 40 lub 50 lat. Nie ma jednego wieku, w którym kobiety wchodzą w okres okołomenopauzalny lub menopauzę. Istnieją różnice w średnim wieku początku menopauzy, na które może mieć wpływ pochodzenie etniczne, położenie geograficzne i status społeczno-ekonomiczny.

Według National Institute on Aging perimenopauza może trwać od siedmiu do 14 lat. Jajniki to gruczoły zlokalizowane po obu stronach macicy. Jajniki zawierają komórki jajowe, ale wytwarzają również hormony - estrogen i progesteron. W okresie okołomenopauzalnym jajniki przestają wytwarzać komórki jajowe i zaczynają zwalniać produkcję estrogenu.

Estrogeny to grupa hormonów wytwarzanych w jajnikach, nadnerczach i komórkach tłuszczowych. Estrogeny odgrywają ważną rolę w regulacji cyklu miesiączkowego, ale wpływają również na wiele innych części ciała, w tym na drogi moczowe, naczynia krwionośne, mięśnie miednicy i mózg. Wzrost poziomu estrogenów u dziewcząt w okresie dojrzewania prowadzi do rozwoju tak zwanych drugorzędowych cech płciowych, takich jak porost włosów pod pachami i między nogami.

Różnice w poziomie hormonów w okresie okołomenopauzalnym mogą prowadzić do kilku różnych skutków dla organizmu. Jednym z nich jest to, że kości tracą pewną gęstość, co oznacza, że ​​kobiety po menopauzie mogą być bardziej narażone na złamania kości. Innym jest to, że organizm zmienia sposób, w jaki wykorzystuje energię, co w przypadku niektórych kobiet może oznaczać, że łatwiej przybierać na wadze. Kobiety w okresie okołomenopauzalnym mogą również doświadczać innych zmian, w tym zaburzeń snu, zmian nastroju, suchości pochwy i nietrzymania moczu.

W okresie okołomenopauzalnym i menopauzalnym u niektórych kobiet pojawiają się zmiany w cyklu miesiączkowym, w tym okresy bliższe lub większe. Niższy poziom estrogenu może prowadzić do objawów, takich jak uderzenia gorąca i trudności w zasypianiu. Uderzenia gorąca (termin medyczny to uderzenia naczynioruchowe) mają miejsce, gdy mózg myśli, że ciało się przegrzewa i zaczyna się pocić, zwiększając tętno, aby się ochłodzić. Po pewnym czasie (zwykle po kilku minutach) objawy ustąpią, mózg myśli, że organizm jest schłodzony, a uderzenie gorąca minęło.

W przypadku kobiet, które przeszły operację usunięcia jajników (zwaną usunięciem jajnika), menopauza może rozpocząć się w tym czasie. Jajniki mogą, ale nie muszą, zostać usunięte w tym samym czasie co macica, co nazywa się histerektomią. Bez jajników hormony nie zostaną wyprodukowane. Ponieważ spadek hormonu może być gwałtowny u kobiet, które nie przeszły menopauzy, w celu przejścia na tę zmianę można przepisać leki zastępcze. Kobiety, które przeszły histerektomię, ale nie usunięto im jajników, mogą rozpocząć okres menopauzy wcześniej niż kobiety, które tego nie zrobiły.

Po rocznym zatrzymaniu miesiączki kobieta jest teraz w fazie pomenopauzalnej. Kobiety po menopauzie mają różne potrzeby zdrowotne, ponieważ może wzrosnąć ryzyko chorób serca i osteoporozy.

Jak menopauza może wpływać na nieswoiste zapalenie jelit

W jednym badaniu obejmującym 456 kobiet po menopauzie około 65% stwierdziło, że objawy nieswoistego zapalenia jelit się nie zmieniły. Kolejne 16% stwierdziło, że zauważyło poprawę objawów nieswoistego zapalenia jelit. U około 18% kobiet w tym badaniu objawy były „nieco” lub „znacznie” gorsze. Naukowcy zauważyli, że kobiety, u których zdiagnozowano IBD w starszym wieku (starsze vs młodsze mają 44 lata vs 32 lata) częściej zgłaszały, że ich objawy nasilały się w okresie menopauzy.

W starszym badaniu przeprowadzonym w Walii porównano 196 kobiet z chorobą Leśniowskiego-Crohna z kobietami bez IBD. Kobiety wypełniły ankiety dotyczące ich cyklu miesiączkowego i początku menopauzy, a także informacje o stosowaniu doustnych środków antykoncepcyjnych (pigułki) i paleniu. Autorzy stwierdzili, że kobiety z chorobą Leśniowskiego-Crohna zgłaszały wejście w menopauzę nieco wcześniej niż kobiety zdrowe: 46 do 47 lat w porównaniu do 49,6 lat.

W retrospektywnym badaniu 65 kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit (20 z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego i 45 z chorobą Leśniowskiego-Crohna) na Uniwersytecie w Chicago przyjrzano się wpływowi na IBD po menopauzie. Autorzy stwierdzili w tej grupie, że wiek zachorowania na menopauzę był podobny do tego, jaki obserwowano w zdrowych grupach kobiet. Aktywne objawy przed menopauzą zgłaszało 35% kobiet, a 38% doświadczyło zaostrzenia w ciągu dwóch lat po menopauzie. W tym badaniu porównano również kobiety otrzymujące hormonalną terapię zastępczą z tymi, które jej nie otrzymywały. Naukowcy zauważyli, że hormonalna terapia zastępcza ma „znaczący wpływ ochronny” na IBD. Oznacza to, że kobiety, które otrzymały hormonalną terapię zastępczą, były o 80% mniej narażone na zaostrzenie IBD niż kobiety, które jej nie miały. Autorzy wyciągnąć wniosek, że chociaż menopauza nie zmienia prawdopodobieństwa zaostrzenia choroby, może to być estrogen w hormonalnej terapii zastępczej, który chroni przed aktywnością choroby IBD.

Hormonalna terapia zastępcza i nieswoiste zapalenie jelit

Częścią menopauzy jest redukcja hormonów estrogenu i progesteronu. Zastąpienie tych hormonów w celu złagodzenia skutków spadku, w tym niektórych nieprzyjemnych objawów, nazywa się hormonalną terapią zastępczą.Przez lata hormonalna terapia zastępcza była przedmiotem wielu badań i pojawiły się pewne obawy co do jej długoterminowych skutków. Było kilka badań, które wykazały, że hormonalna terapia zastępcza może zwiększać między innymi ryzyko raka piersi i chorób serca.

Jednak w miarę przeprowadzania dalszych badań i lepszego zrozumienia skutków terapii hormonalnej stało się jasne, że ryzyko innych problemów zdrowotnych nie jest tak duże, jak się początkowo wydawało. W przypadku kobiet, które rozpoczynają hormonalną terapię zastępczą przed osiągnięciem wieku 60 lat lub w ciągu 10 lat od początku menopauzy, korzyści z North American Menopause Society stwierdza, że ​​korzyści mogą przewyższać ryzyko. Jednak terapia powinna być zindywidualizowana i uwzględniać aktualne problemy zdrowotne kobiety, a także osobiste preferencje.

Nie przeprowadzono wielu badań dotyczących nieswoistego zapalenia jelit i hormonalnej terapii zastępczej. Jednak w jednym dużym prospektywnym badaniu kohortowym z udziałem 108 844 kobiet po menopauzie stwierdzono związek między wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego a hormonalną terapią zastępczą. Kobiety objęte badaniem nie miały wcześniejszej historii IBD ani raka. Wystąpił wzrost rozpoznania wrzodziejącego zapalenia jelita grubego wśród kobiet, które otrzymały hormonalną terapię zastępczą. Prawdopodobieństwo rozpoznania wzrastało wraz z dłuższym i aktualnym stosowaniem hormonów. Ryzyko zmniejszało się po przerwaniu terapii hormonalnej i zmniejszało się wraz z upływem czasu po jej zakończeniu. Nie znaleziono związku z rozpoznaniem choroby Leśniowskiego-Crohna u kobiet otrzymujących hormonalną terapię zastępczą.

Inne badanie, które dotyczyło roli hormonów w nieswoistym zapaleniu jelit u różnych kobiet w różnym wieku, również dostarcza pewnych informacji na temat hormonalnej terapii zastępczej. 111 kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit było w okresie menopauzy i otrzymywało hormonalną terapię zastępczą. Większość kobiet (88% z chorobą Leśniowskiego-Crohna i 91% z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego) uważało, że terapia hormonalna nie zmieniła ich IBD. Pozostałe kobiety zgłosiły, że ich objawy były „nieco” lub „znacznie” lepsze. Nie było kobiet, które zgłosiłyby nasilenie objawów nieswoistego zapalenia jelit po zastosowaniu hormonalnej terapii zastępczej.

Złamania kości i nieswoiste zapalenie jelit

Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit są już narażone na zwiększone ryzyko utraty gęstości kości i rozwoju osteopenii lub osteoporozy. Osteopenia może dotyczyć od 32% do 36% osób z nieswoistym zapaleniem jelit, a osteoporoza może być zdiagnozowana u 7% do 15% osób z nieswoistym zapaleniem jelit. Osteoporoza występuje wtedy, gdy kości zaczynają tracić masę, przez co stają się słabsze i bardziej podatne na łamanie. Osteopenia występuje wtedy, gdy kości zaczęły słabnąć, ale nie są jeszcze w punkcie, w którym mogą się łatwiej łamać.

Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit, które otrzymywały steroidy (takie jak prednizon) w celu leczenia choroby lub mają niedobory witaminy D i wapnia, mogą być narażone na zwiększone ryzyko rozwoju osteopenii i / lub osteoporozy. Z tego powodu może być zalecane, aby niektórym osobom z nieswoistym zapaleniem jelit wykonać badanie gęstości kości (zwane skanem DEXA) w celu ustalenia, czy ich gęstość kości zaczęła się zmniejszać. Wstępne badanie DEXA można wykonać w celu uzyskania wartości wyjściowej poziom, a następnie powtarzany co jakiś czas w celu określenia, czy utrata masy kostnej trwa.

Kobiety po menopauzie są również narażone na zwiększone ryzyko osteoporozy. Ryzyko złamań nie zostało dobrze zbadane u osób z nieswoistym zapaleniem jelit ani u kobiet po menopauzie z nieswoistym zapaleniem jelit. Jednak w jednym artykule przeglądowym, który obejmował siedem badań, stwierdzono, że ryzyko złamań osteoporotycznych u osób z nieswoistym zapaleniem jelit wzrosło aż o 32%. Z tego powodu konieczne może być wprowadzenie zmian w planie opieki, aby opanować utratę masy kostnej. . Europejska Organizacja Leśniowskiego-Crohna i okrężnicy zaleca ćwiczenia, suplementy wapnia i witaminy D oraz przepisywanie leków bisfosfonianowych osobom, które już doświadczyły złamania kości. Niektóre z popularnych leków bisfosfonianowych to Fosamax (alendronian), Actonel (risedronate) , Boniva (ibandronian) i Reclast (kwas zoledronowy).

W jednym badaniu przyjrzano się zastosowaniu Actonelu (risedronianu) w leczeniu osteoporozy u kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit. Badanie to było prowadzone przez 3 lata i obejmowało 81 kobiet, z których 40 otrzymywało Actonel, a 41 otrzymywało placebo. Naukowcy odkryli, że długotrwałe stosowanie tego leku zwiększa gęstość mineralną kości u kobiet, które go otrzymały. W porównaniu z placebo lek wiązał się również ze zmniejszonym ryzykiem niektórych typów złamań kości.

Słowo od Verywell

Ponieważ IBD jest nieuleczalnym stanem trwającym całe życie, będzie miał wpływ na wszystkie etapy życia człowieka. Przeprowadzono wiele badań, które dotyczyły roli żeńskich hormonów w rozwoju i przebiegu choroby nieswoistego zapalenia jelit, ale jak dotąd nie wyciągnięto żadnych ostatecznych wniosków. Wiele kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit zgłasza, że ​​ich cykl menstruacyjny ma wpływ na ich nieswoiste zapalenie jelit, w większości przypadków jest to nasilenie objawów, takich jak biegunka w okresie ich trwania. Chociaż nie przeprowadzono wielu badań obejmujących kobiety w okresie menopauzy i po menopauzie z nieswoistym zapaleniem jelit, wydaje się, że śledzą one, że menopauza może skutkować stabilnością nieswoistego zapalenia jelit.

Kobiety z nieswoistym zapaleniem jelit będą musiały podejść do okresu okołomenopauzalnego, menopauzy i okresu pomenopauzalnego, mając na uwadze przygotowanie się na przyszłość. Konieczne będzie podjęcie decyzji we współpracy z pracownikami służby zdrowia, jak radzić sobie z jakimkolwiek dyskomfortem występującym w okresie okołomenopauzalnym i czy istnieje potrzeba hormonalnej terapii zastępczej. Kobiety po menopauzie z nieswoistym zapaleniem jelit będą również chciały zrozumieć ryzyko złamań kości i dowiedzieć się, czy może zaistnieć potrzeba leczenia, aby zapobiec dalszej utracie masy kostnej.