Bycie HIV-dodatnim oznacza, że ktoś ma w swoim ciele oznaki ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV), zwykle wykrywane podczas testu na obecność wirusa HIV. Obecnie w Stanach Zjednoczonych żyje około 1,2 miliona osób z HIV, a 14% z nich (co siódma) nie wie o tym i potrzebuje badań. Wcześniejsze
Wstępny wynik testu na obecność wirusa HIV jest wstępny. Osoba, która uzyskała pozytywny wynik, zwykle potrzebuje dalszych badań, aby potwierdzić wynik. U niektórych osób, u których początkowo wynik testu na obecność wirusa HIV był ujemny, w kolejnym teście można uzyskać wynik dodatni, ponieważ organizm potrzebuje czasu, aby wytworzyć wykrywalną ilość przeciwciał. Obecnie nie ma lekarstwa na HIV, ale infekcję można opanować za pomocą leczenia.
HIV to wirus, który atakuje komórki układu odpornościowego, zabijając je i pozostawiając organizm bezbronny przed infekcją. Przenosi się poprzez kontakt z zakażoną krwią, nasieniem lub wydzielinami pochwowymi.
KTSDESIGN / SCIENCE PHOTO LIBRARY / Getty Images
Znaczenie HIV-dodatnie
Jeśli ktoś uzyska pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV, jest to uważany za wstępny wynik pozytywny. Potrzebny jest drugi test potwierdzający, aby potwierdzić wstępną diagnozę HIV-dodatnią.
Jedynym sposobem sprawdzenia, czy ktoś jest nosicielem wirusa HIV, są testy. Diagnoza HIV-pozytywna jest przeprowadzana po wykryciu przeciwciał i / lub antygenów HIV w organizmie. Gdy HIV dostanie się do organizmu, układ odpornościowy wytwarza przeciwciała (białka, które pomagają zwalczać infekcje) w odpowiedzi na wirusa. Antygen HIV zwany p24 jest produkowany jeszcze przed wytworzeniem się przeciwciał. Obecność przeciwciał lub antygenów w próbce krwi, śliny lub moczu wykrytych w teście na HIV wskazuje, że HIV dostał się do krwiobiegu i że ktoś jest nosicielem wirusa HIV.
CDC przede wszystkim zaleca testy kombinacji przeciwciał i antygenów, ponieważ mogą one sprawdzać przeciwciała przeciwko HIV, a także białko p24. Każdy w wieku od 13 do 64 lat powinien przynajmniej raz przejść test na obecność wirusa HIV.
Etapy HIV
Etap 1: Ostra infekcja HIV
Istnieją trzy stadia HIV. Na pierwszym etapie zakażenia wirusem HIV, ostrym zakażeniu wirusem HIV, układ odpornościowy próbuje zaatakować wirusa, wytwarzając przeciwciała przeciwko wirusowi HIV, co jest procesem nazywanym serokonwersją. Zwykle ma to miejsce w ciągu kilku tygodni od zakażenia. Przeciwciała te pozostaną wykrywalne przez wiele lat. W rezultacie osoba żyjąca z HIV będzie nadal mieć dodatni wynik testu na obecność wirusa HIV, nawet jeśli jej miano wirusa (ilość wirusa HIV we krwi) jest niewykrywalne.
W ciągu dwóch do czterech tygodni od zakażenia osoby z HIV mogą doświadczyć:
- Gorączka
- Nocne poty
- Ból stawu
- Bół głowy
- Ból gardła
- Bóle mięśni
- Zmęczenie
- Opuchnięte węzły chłonne
- Owrzodzenia jamy ustnej
Jednak u niektórych osób objawy mogą nie występować.
Etap 2: Opóźnienie kliniczne
Kiedy organizm wchodzi w stadium 2, kliniczne opóźnienie, w którym wirus nadal się rozmnaża, ale na bardzo niskim poziomie, osoby zakażone zaczynają czuć się lepiej, przy niewielkich lub zerowych objawach. HIV może być nadal przenoszony jednak innym osobom na tym etapie.
Etap 3: AIDS
Jeśli zakażenie HIV nie zostanie leczone, przejdzie do etapu 3, zespołu nabytego niedoboru odporności (AIDS), w którym układ odpornościowy organizmu jest poważnie uszkodzony i staje się również podatny na inne infekcje. Lekarz zdiagnozuje, czy ktoś ma AIDS na podstawie testów komórek CD4.
Na tym etapie osoba zakażona wirusem HIV może odczuwać nawracającą gorączkę, skrajne zmęczenie, przewlekłą biegunkę, depresję i utratę pamięci. Inne objawy stadium 3 to:
- Drozd
- Powiększenie gruczołów chłonnych
- Problemy skórne
- Uszkodzenia języka
- Nocne poty
- Niewyjaśniona utrata wagi
- Półpasiec
- Zapalenie płuc
Testy na obecność wirusa HIV
Jeśli ktoś podejrzewa, że jest narażony na zakażenie wirusem HIV, może wykonać test w klinice lub kupić test w domu przez Internet lub w aptece. Jeśli poproszą o badanie w gabinecie lekarskim, otrzymają poradę przed i po teście na temat ich pozytywnego wyniku i zmniejszenia ryzyka transmisji. Niektórzy szukają testów w domu, aby uzyskać prywatność i szybkie wyniki.
Lokalizator usług HIV, prowadzony przez Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych, może pomóc komuś w znalezieniu pobliskiej placówki testów na obecność wirusa HIV.
Oprócz testów na obecność przeciwciał i antygenów HIV, pracownicy służby zdrowia zbadają również, jak funkcjonuje układ odpornościowy danej osoby i zbadają poziom wirusa HIV w organizmie. Jedną z miar, na którą patrzą, jest liczba testów CD4, czyli liczba komórek odpornościowych CD4 we krwi. Komórki CD4 są niezbędne do prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego Prawidłowa liczba CD4 wynosi od 500 do 1500 komórek na milimetr sześcienny. Im więcej komórek CD4 ma dana osoba, tym jest zdrowsza 200 lub mniej komórek na milimetr sześcienny wskazuje na AIDS i wysokie ryzyko zakażeń oportunistycznych zagrażających życiu, zakażeń, które występują częściej i są cięższe u osób z osłabionym układem odpornościowym, takich jak osoby z HIV.
HIV przenosi się poprzez kontakty seksualne lub dzielenie się sprzętem do narkotyków z osobą zarażoną wirusem. Może również przenosić się z matki na dziecko poprzez mleko matki.
Następujące czynniki mogą narazić kogoś na większe ryzyko zakażenia wirusem HIV:
- Seks bez zabezpieczenia
- Seks analny
- Dzielenie się igłami i strzykawkami z lekami
- Inna choroba przenoszona drogą płciową, taka jak kiła, chlamydia i rzeżączka
- Niebezpieczne zastrzyki do transfuzji krwi
- Przypadkowe zranienia igłą (częściej wśród pracowników służby zdrowia)
Terapii antyretrowirusowej
Terapia antyretrowirusowa lub ART nie jest opieką, ale może kontrolować HIV poprzez powstrzymanie wirusa przed kopiowaniem się. Terapia antyretrowirusowa może zmniejszyć miano wirusa u osoby zakażonej wirusem HIV i spowodować supresję wirusa, co ma miejsce, gdy osoba ma mniej niż 200 kopii wirusa HIV na mililitr krwi. Może to pomóc chronić układ odpornościowy, który atakuje wirus, i zmniejsza prawdopodobieństwo zachorowania u zarażonej osoby.
Istnieje siedem klas leków przeciwretrowirusowych, w ramach których znajduje się 39 różnych leków przeciwretrowirusowych.
ART może również zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa HIV poprzez utrzymywanie niskiego poziomu wirusa i pomóc komuś osiągnąć coś, co nazywa się niewykrywalnym wiremią, co oznacza, że ilość wirusa HIV we krwi jest tak niska, że nie można go przenosić drogą płciową. Badanie wykazało, że pary z dysonansami serologicznymi (gdzie jedna osoba jest HIV-pozytywna, a druga nie), które były poddane ART, miały o 96% mniejsze prawdopodobieństwo zarażenia swoich partnerów. Wcześniejsze
Lekarze zalecają pacjentom rozpoczęcie ART natychmiast po potwierdzeniu rozpoznania HIV. Wczesne rozpoczęcie leczenia może zatrzymać rozwój wirusa HIV i zachować zdrowie osoby zakażonej przez wiele lat. Osoby, u których miano wirusa jest niewykrywalne w ciągu roku terapii, mają większe szanse na normalną długość życia w porównaniu z osobami, którym nie udało się osiągnąć supresji wirusa.
Inne zmiany stylu życia, które należy wziąć pod uwagę po wyniku zakażenia HIV, obejmują:
- Bycie na bieżąco ze szczepionkami
- Rzucanie palenia
- Obniżenie spożycia alkoholu
- Przyjmowanie dostępnych bez recepty leków przeciwbólowych
Posiadanie wirusa HIV oznacza ciągłą terapię i regularne wizyty lekarskie w celu właściwego monitorowania postępu infekcji. Diagnoza może wywołać uczucie niepokoju i niepokoju. Ważne jest, aby mieć system wsparcia i radzić sobie w zdrowy sposób z nową diagnozą HIV.
HIV a AIDS
HIV i AIDS są często błędnie opisywane jako ta sama choroba. W rzeczywistości HIV jest wirusem, a AIDS jest stanem. AIDS to późny etap zakażenia wirusem HIV, który występuje, gdy układ odpornościowy organizmu jest poważnie uszkodzony z powodu wirusa. U większości osób zakażonych wirusem HIV nie rozwija się AIDS, ponieważ przyjmowanie leków przeciw HIV zgodnie z zaleceniami zatrzymuje postęp choroby. HIV to wirus, a AIDS to stan.
Bez leków na HIV ludzie z AIDS przeżywają zwykle około trzech lat. Gdy ktoś ma oportunistyczną infekcję, oczekiwana długość życia bez leczenia spada do około jednego roku. Lekarstwo na HIV może nadal pomóc ludziom na tym etapie, ale ci, którzy rozpoczynają ART wkrótce po zarażeniu się wirusem HIV, doświadczają większych korzyści.
Słowo od Verywell
Uzyskanie pozytywnej diagnozy HIV może być przytłaczające, ale zdobycie wiedzy teraz może pomóc w rozpoczęciu leczenia i zapobiec pogorszeniu się infekcji. Wiele osób żyjących z HIV udaje się kontrolować infekcję dzięki najnowszym opcjom leczenia.
Jeśli zdiagnozowano u Ciebie HIV, zlokalizuj swoją placówkę opieki nad HIV, telefoniczną infolinię dotyczącą HIV w swoim stanie, dostawcę usług medycznych i specjalistę ds. HIV. CDC oferuje obszerną listę zasobów na zakwaterowanie, opiekę psychiatryczną, podróże i walkę z piętnem otaczającym HIV.
Dla tych, którzy czują się wyobcowani lub zdezorientowani, dołącz do grupy wsparcia HIV, bądź na bieżąco z terapią HIV i skup się na swoim samopoczuciu. Diagnoza HIV to nie koniec Twojej przyszłości. Utrzymanie pozytywnego nastawienia i podjęcie aktywnych kroków w celu opanowania infekcji może pomóc w prowadzeniu zdrowego trybu życia.
.jpg)
.jpg)
-is-treated.jpg)
.jpg)
.jpg)
