Co to jest płyn Ringera z dodatkiem mleczanu?

Jeśli kiedykolwiek przeszedłeś operację lub byłeś na tyle chory lub uraz, że wymagał hospitalizacji, istnieje duża szansa, że ​​dostałeś coś, co nazywa się płynem Ringera z mleczanami. Ten dziwnie nazwany płyn jest dostarczany dożylnie (dożylnie, co oznacza do żyły) w celu leczenia odwodnienia, dostarczania leków i przywracania równowagi płynów po urazie.

Mleczan Ringera to sterylny roztwór składający się z wody, chlorku sodu (soli), mleczanu sodu, chlorku potasu i chlorku wapnia. Często jest stosowany zamiast roztworu soli fizjologicznej (wody i 0,9% chlorku sodu).

Znany również jako

Inne nazwy obejmują:

• Roztwór mleczanu Ringera
• Roztwór soli fizjologicznej Ringera
• Rozwiązanie Ringera
• RL
• Rozwiązanie Hartmana
• Roztwór mleczanu sodu

tło

Roztwór Ringera został opracowany pod koniec XIX wieku przez brytyjskiego lekarza o nazwisku Sydney Ringer do utrzymywania nawodnienia narządów podczas badań na żywych zwierzętach. Był to mniej więcej w tym samym czasie roztwór soli fizjologicznej, który lekarze wstrzykiwali do żył pacjentów z ciężkim odwodnieniem z powodu cholery. , został stworzony.

W latach trzydziestych XX wieku lekarz Alexis Hartmann zmodyfikował oryginalną formułę Ringera, dodając mleczan, który, jak stwierdził, obniżył ryzyko kwasicy (nieprawidłowego gromadzenia się kwasu we krwi).

Istnieją inne odmiany roztworu Ringera, takie jak roztwór zawierający octan, który może być lepszy dla osób z chorobami wątroby (ponieważ mleczan ma tendencję do zwiększania się wraz ze spadkiem czynności wątroby).

Zastosowania medyczne

Roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu jest szeroko stosowany w celu uzupełnienia utraconych płynów i pomocy przy niektórych zabiegach dożylnych. Jest bardziej korzystny niż roztwór soli, ponieważ nie pozostaje w organizmie tak długo, a więc jest mniej prawdopodobne, że spowoduje przeciążenie płynami.

Dodatek mleczanu zmniejsza kwasowość, ponieważ organizm przekształca go w wodorowęglan, pierwiastek podstawowy, który pomaga regulować równowagę pH organizmu. Kwasica często występuje, gdy płynna część krwi jest zbyt niska - stan zwany hipowolemią.

Roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu można stosować do:

• Lecz odwodnienie
• Utrzymuj nawodnienie u hospitalizowanych pacjentów, którzy nie są w stanie powstrzymać płynów
• Przywróć płyny ustrojowe po znacznej utracie krwi lub ciężkim oparzeniu
• Trzymaj otwarty cewnik IV
• Pomoc w transporcie leków dożylnych do żyły

Roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu jest również idealny dla osób z posocznicą, niewydolnością nerek lub kwasicą oddechową, których równowaga kwasowo-zasadowa jest charakterystycznie zaburzona.

Roztwór Ringera z mleczanem może być również stosowany do celów innych niż dożylne, takich jak przepłukiwanie ran i irygacja tkanek podczas operacji otwartych. Nie należy go jednak połykać.

Skutki uboczne i ryzyko

Roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu jest ogólnie bezpieczny i dobrze tolerowany, ale w przypadku nadużywania może powodować obrzęk i obrzęk (gromadzenie się płynu w tkankach). Najczęstszym działaniem niepożądanym jest ból w miejscu wstrzyknięcia. Bardzo rzadko dana osoba będzie miała reakcję alergiczną na Ringera.

Roztwór Ringera z mleczanem może być również problemem dla osób, które nie są w stanie skutecznie usunąć płynów z organizmu, takich jak osoby z zastoinową niewydolnością serca, przewlekłą chorobą nerek, marskością wątroby i hipoalbuminemią (częstą przyczyną hipowolemii).

Nie ma bezpośrednich przeciwwskazań do stosowania płynu Ringera z mleczanami, ale nie należy go podawać osobie z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy również zwrócić szczególną uwagę na osoby z chorobami serca lub nerek.

Inne uwagi

Roztwór Ringera z dodatkiem mleczanu nie łączy się dobrze z niektórymi lekami przeznaczonymi do podawania dożylnego. Należą do nich:

• Ceftriakson (antybiotyk dożylny)
• Mannitol (lek moczopędny)
• Metyloprednizon (kortykosteroid)
• Nitrogliceryna (stosowana do kontrolowania ciśnienia krwi podczas operacji)
• Nitroprusydek (środek rozszerzający naczynia krwionośne)
• Noradrenalina (stosowana w celu kontrolowania niskiego ciśnienia krwi i wstrząsu)
• Prokainamid (stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca)
• Propanolol (stosowany w leczeniu szybkiego rytmu serca)

W przypadku tych leków bezpieczniejszy jest normalny roztwór soli fizjologicznej.