Zespół miasteniczny Lamberta-Eatona (LEMS) to zaburzenie, które może prowadzić do zmęczenia, znacznego osłabienia mięśni i innych objawów, takich jak suchość w ustach. Czasami jest to spowodowane drobnokomórkowym rakiem płuc, ale innym razem nie ma wyraźnego wyzwalacza.
Termin „miasteniczny” oznacza po prostu „osłabienie mięśni”. Stan ten został po raz pierwszy opisany przez dr Edwarda Lamberta i dr Lee Eatona w 1957 roku. LEMS jest rzadkim zaburzeniem, które dotyka tylko około 1 na 500 000 osób.
SARINYPINNGAM / iStock / Getty Images
Objawy
Objawy LEMS nie pojawiają się szybko, tak jak w przypadku udaru. Zamiast tego na ogół zaczynają się powoli i stopniowo pogarszają się z czasem.
Zmęczenie i osłabienie mięśni to kluczowe objawy LEMS. Po wysiłku zmęczenie może być intensywne i gorsze.
Osłabienie mięśni zwykle najpierw wpływa na mięśnie kończyn dolnych. Prowadzi to do problemów z wchodzeniem po schodach lub wstawaniem z głębokiego krzesła. Następnym krokiem jest zwykle osłabienie ramion. Ostatecznie osłabienie może rozprzestrzenić się na przedramiona i nogi, a ostatecznie na dłonie i stopy.
Osoby z LEMS również często rozwijają objawy z powodu problemów z autonomicznym układem nerwowym, częścią twojego układu nerwowego, która nieświadomie reguluje wiele funkcji organizmu.
Mogą to być:
- Suchość w ustach
- Suche oczy
- Zmiany w poceniu się
- Zaparcie
- Impotencja
- Zawroty głowy podczas wstawania (niedociśnienie ortostatyczne)
Niektóre osoby z LEMS mają również objawy związane z oczami. Mogą to być opadające powieki lub podwójne widzenie.
LEMS czasami powoduje również trudności w połykaniu lub mówieniu. Jednak objawy te są zwykle łagodne i tymczasowe, jeśli występują.
Podczas badania lekarskiego osoby z LEMS często nie mają normalnych odruchów (takich, jakie lekarz może sprawdzić, pukając w kolano).
U osób, które mają LEMS z powodu drobnokomórkowego raka płuc, objawy LEMS zwykle pojawiają się przed jakimikolwiek objawami raka płuc.
Przyczyny
LEMS wynika z problemów w obszarze zwanym połączeniem nerwowo-mięśniowym. Jest to część ciała, w której neuron podróżujący z rdzenia kręgowego spotyka się z mięśniem.
Zwykle sygnał z mózgu wysyła wiadomość przez ten neuron, aby poruszyć mięśnie. Aby wysłać ten sygnał, neuron otrzymuje sygnał nerwowy, który powoduje otwarcie niektórych kanałów wapniowych. Powoduje to przyspieszenie niektórych jonów wapnia wewnątrz neuronu.
To z kolei wyzwala uwalnianie pewnych cząsteczek sygnałowych, zwanych neuroprzekaźnikami. Te neuroprzekaźniki są wychwytywane przez pobliskie komórki mięśniowe i powodują ich zacieśnienie.
W LEMS wytwarzane są przeciwciała przeciwko tym kanałom wapniowym. Z tego powodu mniej z tych kanałów może działać poprawnie. Oznacza to, że można uwolnić mniej sygnału neuroprzekaźnika do mięśnia. Czasami obecne są również przeciwciała skierowane przeciwko innym częściom połączenia nerwowo-mięśniowego.
Z tego powodu zaangażowany mięsień również nie kurczy się. Prowadzi to do objawów LEMS.
LEMS od raka
U około 50% do 60% osób z LEMS przeciwciała te tworzą się jako część indywidualnej odpowiedzi immunologicznej na raka. Może się to zdarzyć w przypadku raka płuc zwanego drobnokomórkowym rakiem płuc. Występuje bardzo rzadko w nowotworach, takich jak niedrobnokomórkowy rak płuc, grasiczak i rak prostaty.
Palenie jest zdecydowanie najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju drobnokomórkowego raka płuc. Jednak większość osób z drobnokomórkowym rakiem płuc nigdy nie ma objawów LEMS.Uważa się, że występuje u około 2% do 3% osób z tym typem raka płuc.
Nikt nie wie na pewno, dlaczego niektórzy ludzie z drobnokomórkowym rakiem płuc wytwarzają takie przeciwciała, a niektórzy nie. Czasami LEMS, który jest związany z rakiem, nazywa się T-LEMS.
Idiopatyczne LEMS
Niektórzy ludzie chorują na LEMS, mimo że nie mają podstawowego raka. Uważa się, że przeciwciała przeciwko tym kanałom wapniowym są również obecne, tak jak w przypadku osób z T-LEMS. Mówi się, że osoby te mają „idiopatyczne” LEMS.
Chociaż nie jest jasne, co dzieje się z idiopatyczną LEMS, wydaje się, że rolę odgrywa rozregulowanie układu odpornościowego. Osoby z idiopatycznymi LEMS często mają wariacje pewnych genów układu odpornościowego (geny HLA), które zwiększają ryzyko wystąpienia różnych chorób autoimmunologicznych.
Takie osoby mają również zwiększone ryzyko chorób autoimmunologicznych, takich jak cukrzyca typu 1, w porównaniu z osobami w populacji ogólnej.
Idiopatyczne LEMS vs.T-LEMS
Średnio objawy mogą postępować szybciej, gdy ktoś ma LEMS z drobnokomórkowego raka płuc w porównaniu z idiopatycznym LEMS.
Osoby z T-LEMS częściej są mężczyznami niż kobietami. Diagnoza ma miejsce średnio w wieku 60 lat. Większość osób z idiopatyczną LEMS to kobiety, a najczęstszy wiek zachorowania przypada na około 30 lat.
LEMS należy do większej grupy schorzeń znanych jako zespoły paraneoplastyczne. Są to zespoły, które powodują objawy spowodowane substancjami wytwarzanymi przez nowotwór lub sposobem, w jaki organizm reaguje na guz, a nie bezpośrednim wpływem samego raka.
Diagnoza
Niestety, prawidłowa diagnoza LEMS nie zawsze następuje od razu. Ponieważ jest to tak rzadka choroba, ważne jest, aby lekarze myśleli o niej jako o możliwości.
Neurolodzy mogą wnieść specjalistyczną wiedzę do procesu diagnostycznego. Muszą wziąć pod uwagę nie tylko choroby, które mogą wpływać na układ nerwowy, ale także przyczyny wpływające na układ mięśniowo-szkieletowy.
Ponieważ LEMS jest czasami wywoływany przez raka, ważne jest, aby jak najszybciej prawidłowo zdiagnozować. Wczesna diagnoza LEMS może wskazać drogę do wcześniejszej diagnozy raka, prowadząc do skuteczniejszego leczenia raka.
Historia medyczna i egzamin kliniczny
Historia medyczna i badanie kliniczne to kluczowe elementy diagnozy. Tylko przez to klinicysta może podejrzewać LEMS.
Twój lekarz powinien zapytać o wszystkie twoje obecne objawy, a także inne schorzenia. Szczególnie ważne jest, aby zapytać o objawy autonomiczne. Takie objawy często nie dotyczą pacjentów w porównaniu z ich intensywnym zmęczeniem i osłabieniem mięśni, więc mogą nie myśleć, aby o nich wspomnieć.
Samo badanie lekarskie, zwłaszcza pełne badanie neurologiczne, również dostarcza ważnych wskazówek. U osoby z osłabieniem mięśni kończyn górnych, zmniejszonymi odruchami i objawami typu autonomicznego (np. Pocenie się, zaparcia, suchość w ustach), LEMS jest bardzo prawdopodobny.
Ważne jest również zbadanie objawów medycznych lub wyników badań, które mogą zwiększyć prawdopodobieństwo raka płuc. Na przykład lekarz powinien zapytać, czy kiedykolwiek paliłeś i czy masz kaszel.
Lekarze muszą odróżnić LEMS od innych możliwości, które mogą powodować podobne objawy. Na przykład stan zwany myasthenia gravis ma podobne objawy i występuje znacznie częściej niż LEMS. Jednak jest bardziej prawdopodobne, że spowoduje objawy oczne niż LEMS.
Jeśli lekarz jest zaniepokojony LEMS, pomocne mogą być inne testy diagnostyczne.
Testy przeciwciał
W potwierdzeniu diagnozy bardzo pomocne są testy na obecność przeciwciał. Większość osób z LEMS będzie miała przeciwciała przeciwko jednemu lub kilku typom kanałów wapniowych w połączeniu nerwowo-mięśniowym. (Możesz zobaczyć je zapisane jako VGCC typu P / Q).
Badanie krwi wykazujące duże ilości tych przeciwciał oznacza, że prawdopodobnie przyczyną objawów jest LEMS.
Jednak te testy nie są doskonałe. Mniejszość osób z drobnokomórkowym rakiem płuc ma duże ilości tych przeciwciał, mimo że nie mają objawów LEMS. Ponadto niewielki odsetek osób z LEMS nie ma dużych ilości tych przeciwciał.
Z drugiej strony, niektóre rodzaje testów na przeciwciała mogą pomóc wyeliminować inne możliwe przyczyny. Twój lekarz może również zlecić testy przeciwciał na receptory acetylocholiny. Oczekuje się, że będą one wysokie u osoby z miastenią, ale niskie u osoby z LEMS.
Testy elektrofizjologiczne
Czasami testy elektrofizjologiczne mogą również pomóc w potwierdzeniu diagnozy. Test, taki jak elektromiografia (EMG), może dostarczyć przydatnych informacji. Badania powtarzalnej stymulacji nerwów (RNS) są jeszcze bardziej pomocne i zwykle można je wykorzystać do potwierdzenia diagnozy.
Testy te dostarczają informacji o tym, jak działa sygnalizacja na połączeniu nerwowo-mięśniowym, gdy nerw jest aktywny i spoczywa. W obu przypadkach elektroda jest umieszczana w mięśniu i monitorowana jest aktywność elektryczna. Te dwa rodzaje testów są zwykle wykonywane podczas tej samej wizyty.
Diagnoza raka
Niezwykle ważne jest również zbadanie, czy może występować rak, zwłaszcza drobnokomórkowy rak płuc. Z tego powodu zwykle zaleca się, aby osoby, u których zdiagnozowano LEMS, otrzymały tomografię komputerową (TK) klatki piersiowej.
Jeśli to nic nie pokazuje, możesz nadal potrzebować innych badań obrazowych, takich jak pozytonowa tomografia emisyjna (skan PET). Testy te mogą pomóc wykryć raka płuc, jeśli jest obecny, chyba że rak jest nadal bardzo mały.
Jeśli masz drobnokomórkowego raka płuc, możesz potrzebować dodatkowych badań, aby dowiedzieć się więcej o swojej chorobie i sprawdzić, czy się rozprzestrzeniła. Na przykład możesz potrzebować biopsji obszaru rakowego.
Leczenie
Leki
Niestety, nie mamy dobrych sposobów na wyleczenie LEMS u osób z chorobami idiopatycznymi. Mamy jednak pewne terapie, które mogą pomóc złagodzić objawy. Może to być pomocne zarówno dla osób z idiopatyczną LEMS, jak i dla osób z LEMS z powodu raka.
Najbardziej zalecanym leczeniem jest Firdapse (nazwa ogólna to amifamprydyna lub 3,4-DAP). Wersja leku, która została zatwierdzona przez FDA dla dzieci, jest sprzedawana pod nazwą Ruzurgi.
Ten lek umożliwia otwarcie większej liczby kanałów wapniowych, gdy sygnały nerwowe, zmniejszają objawy. Niestety zabieg ten może powodować pewne skutki uboczne, zwłaszcza przy zwiększaniu dawki. Może to ograniczyć kwotę, którą możesz wziąć. Oto niektóre z nich:
- Nieprawidłowe pieczenie, kłucie lub drętwienie (parestezja)
- Trudności ze snem
- Ból brzucha
- Drgawki
Paradoksalnie, przy wyższych dawkach ten lek może również prowadzić do zmęczenia i słabej siły mięśni - właśnie tych problemów, które próbuje leczyć. Z powodu tych skutków ubocznych wiele osób, które przyjmują sam Firdapse, nie odczuwa wystarczającej ulgi w objawach, aby powrócić do normalnych zajęć.
W takim przypadku lekarz może chcieć wypróbować dodatkowe leki lub terapie. Innym potencjalnym środkiem jest Mestinon (pirydostygmina), który może zwiększać sygnał z nerwu do mięśnia.
Inne opcje to terapie, które osłabiają odpowiedź immunologiczną danej osoby. Na przykład możesz wziąć steryd, taki jak prednizolon. Oprócz sterydu można zastosować inny środek immunosupresyjny, taki jak azatiopryna.
Inne możliwe opcje leczenia to dożylna immunoglobulina i terapia wymiany osocza. Jednak żaden z tych innych wyborów nie jest tak dobrze ugruntowany jak Firdapse.
Lek na raka
U osób, które mają LEMS z drobnokomórkowego raka płuc, priorytetem jest zajęcie się samym rakiem. Po skutecznym leczeniu raka objawy LEMS często ustępują.
W zależności od sytuacji, metody leczenia drobnokomórkowego raka płuc mogą obejmować:
- Operacja
- Różne rodzaje chemioterapii
- Radioterapia
- Immunologiczna terapia punktów kontrolnych (jak niwolumab
Jednak nawet jeśli byłeś leczony z powodu raka, nadal możesz odczuwać objawy LEMS, zwłaszcza jeśli nie można usunąć całego raka. Jeśli tak, możesz skorzystać z tych samych leków, które są stosowane w przypadku idiopatycznego LEMS.
Nadzór guza
Nadzór guza jest kolejnym kluczowym elementem leczenia. Nawet jeśli twoje badania obrazowe nie wykazały żadnych oznak raka, możliwe, że masz bardzo małego raka, który po prostu nie pojawił się w teście.
Z tego powodu zaleca się, aby większość osób z LEMS była poddawana powtórzeniu badań obrazowych klatki piersiowej, przynajmniej przez jakiś czas. Może to zapewnić jak najszybsze wykrycie i leczenie potencjalnego raka.
Częstotliwość badań przesiewowych opiera się na prawdopodobieństwie wystąpienia LEMS z powodu raka w porównaniu z idiopatycznym LEMS. Osoby, u których występuje wiele czynników zwiększających ryzyko zachorowania na raka, powinny być poddawane badaniom przesiewowym częściej i przez dłuższy czas. Czynniki, które zwiększają ryzyko, obejmują historię palenia, wiek 50 lat lub więcej oraz niedawną utratę wagi.
Osoby z grupy wysokiego ryzyka mogą wymagać badań przesiewowych co sześć miesięcy przez okres dwóch lat. Osoby bez czynników ryzyka mogą potrzebować tylko jednego powtórzenia badania obrazowego.
Rokowanie
Osoby z LEMS z drobnokomórkowego raka płuca zwykle żyją dłużej niż osoby z drobnokomórkowym rakiem płuca, które nie mają LEMS. Może to być spowodowane tym, że osoby z LEMS mają tendencję do diagnozowania raka na wcześniejszym etapie raka, kiedy leczenie może działać skuteczniej.
Lub może być tak, że posiadanie LEMS jest oznaką silnej odpowiedzi immunologicznej na raka, co może zwiększać prawdopodobieństwo pokonania raka.
Wydaje się, że osoby z LEMS bez raka nie mają krótszej długości życia. Jednak nadal możesz mieć pewne fizyczne ograniczenia, nawet po zbadaniu wszystkich opcji leczenia.
Na przykład w jednym badaniu 63 osób z LEMS stwierdzono, że 62% początkowo było w stanie w pełni wykonywać czynności związane z samoopieką przed leczeniem, a 85% mogło to zrobić po roku leczenia. Chociaż możesz mieć pewne objawy szczątkowe, wydaje się, że u większości ludzi ustabilizują się one wraz z leczeniem i upływem czasu.
Słowo od Verywell
Diagnoza LEMS jest bardzo poważna, zwłaszcza jeśli jesteś osobą z wysokim ryzykiem drobnokomórkowego raka płuc. Możesz jednak poczuć ulgę, gdy otrzymasz prawidłową diagnozę swoich objawów, abyś mógł zacząć coś z nimi robić. Znalezienie odpowiedniego leczenia może zająć trochę czasu, ale Twój zespół medyczny pomoże Ci w nawigacji po Twoim planie.
.jpg)
