Urazy MCL lub więzadła pobocznego przyśrodkowego

Więzadło poboczne przyśrodkowe (MCL) jest jednym z czterech głównych więzadeł, które mają kluczowe znaczenie dla stabilności stawu kolanowego. Więzadło jest wykonane z twardego włóknistego materiału i służy do kontrolowania nadmiernego ruchu poprzez ograniczenie ruchomości stawów. Cztery główne więzadła stabilizujące kolana to więzadła krzyżowe przednie i tylne (ACL i PCL) oraz więzadła poboczne przyśrodkowe i boczne (MCL i LCL).

MCL rozciąga się na odległość od końca kości udowej (kość udowa) do szczytu piszczeli (kość piszczelowa) i znajduje się po wewnętrznej stronie stawu kolanowego. MCL przeciwdziała rozszerzaniu się wewnętrznej strony stawu, co można uznać za zapobiegające „otwarciu” kolana. Jeśli MCL jest całkowicie zerwane, uraz spowoduje, że staw będzie miał dodatkowe 2 do 5 stopni zwiotczenia. Jeśli inne otaczające tkanki miękkie zostaną uszkodzone, stopień zwiotczenia wzrośnie w przybliżeniu dwukrotnie. MCL nie jest jedynym ograniczeniem nadmiernego otwarcia po wewnętrznej stronie kolana, ale jest głównym ograniczeniem tego ruchu.

MCL Tears

Ponieważ MCL jest odporny na rozszerzanie się wewnętrznej strony stawu kolanowego, więzadło jest zwykle kontuzjowane po uderzeniu w zewnętrzną stronę stawu kolanowego. Siła ta powoduje, że zewnętrzna część kolana zapina się, a wewnętrzna rozszerza. Kiedy MCL jest zbyt mocno rozciągnięty, jest podatny na rozdarcie i urazy. To jest kontuzja widoczna podczas „strzyżenia” podczas meczu piłki nożnej.

Uraz MCL może wystąpić jako izolowany uraz lub może być częścią złożonego urazu kolana. Inne więzadła, najczęściej ACL lub łąkotka, mogą zostać zerwane wraz z urazem MCL.

Aby zapobiec możliwości pęknięcia MCL, niektórzy sportowcy używają szelek, aby zapobiec nadmiernemu naciskowi na więzadła. Są one najczęściej noszone przez amerykańskich piłkarzy, zwłaszcza liniowych. Ci sportowcy są często poddawani dużym siłom bocznym na staw kolanowy, mechanizm, który może prowadzić do urazu MCL. Użyteczność tych szelek jest przedmiotem debaty, ale prawdopodobnie istnieje niewielka korzyść pod względem zapobiegania prawdopodobieństwu kontuzji, gdy orteza jest noszona w takich sytuacjach.

Objawy

Najczęstszym objawem po urazie MCL jest ból bezpośrednio nad więzadłem. Nad zerwanym więzadłem może pojawić się obrzęk, a siniaki i uogólniony obrzęk stawów są częste od jednego do dwóch dni po urazie. W przypadku poważniejszych urazów pacjenci mogą narzekać, że kolano jest niestabilne lub wydaje się, że kolano może się „ugiąć” lub zapiąć.

Objawy urazu MCL mają tendencję do korelacji z rozległością urazu. Urazy MCL są zwykle oceniane w skali od I do III.

• Łza MCL stopnia I: Jest to niekompletna łza MCL. Ścięgno jest nadal w ciągłości, a objawy są zwykle minimalne. Pacjenci zwykle skarżą się na ból z naciskiem na MCL i mogą być w stanie bardzo szybko wrócić do uprawiania sportu. Większość sportowców tęskni za jednym lub dwoma tygodniami gry.
• Łza MCL stopnia II: urazy stopnia II są również uważane za niepełne łzy MCL. Pacjenci ci mogą skarżyć się na niestabilność podczas próby cięcia lub obracania. Ból i obrzęk są bardziej znaczące. Zwykle konieczny jest okres odpoczynku od trzech do czterech tygodni.
• Łza MCL stopnia III: Uraz stopnia III to całkowite zerwanie MCL. Pacjenci odczuwają silny ból i obrzęk oraz często mają trudności ze zginaniem kolana. Niestabilność lub rozdawanie jest częstym objawem w przypadku łez MCL stopnia III. Dla zapewnienia komfortu zwykle potrzebna jest orteza kolana lub unieruchomienie kolana, a gojenie może zająć od 10 do 12 tygodni.

Jedną z nieprawidłowości więzadła pobocznego przyśrodkowego jest objaw Pellegrini-Stieda, który często obserwuje się w przewlekłych urazach MCL. Ta nieprawidłowość jest widoczna na zdjęciu rentgenowskim, gdy w MCL widoczne są złogi wapnia. Zwykle złogi wapnia znajdują się obok przyczepu więzadła do końca kości udowej. Czasami mówi się, że osoby z bólem w tym obszarze mają zespół Pellegrini-Stieda. Leczenie tego stanu zwykle reaguje na proste kroki, chociaż w rzadkich przypadkach złogi wapnia można usunąć.

Leczenie

Leczenie łzy MCL zależy od ciężkości urazu. Leczenie zawsze zaczyna się od ustąpienia bólu i rozpoczęcia pracy nad mobilnością. Potem następuje wzmocnienie kolana i powrót do sportu i aktywności. Orteza często może być przydatna w leczeniu urazów MCL. Na szczęście w leczeniu łez MCL najczęściej operacja nie jest konieczna.