Leki, które mogą wywołać łuszczycę

Kilka popularnych leków może wywoływać zaostrzenia łuszczycy, dlatego ważne jest, aby wiedzieć, które z nich narażają Cię na ryzyko.

Łuszczyca jest autoimmunologiczną chorobą skóry charakteryzującą się samoistnym pojawieniem się objawów (zaostrzeń), po których następują okresy remisji. Powoduje swędzenie lub bolesne plamy na skórze, które są grube, zaczerwienione i mają srebrzyste łuski.

Oprócz leków wiele różnych rzeczy może wywoływać zaostrzenia, w tym stres, infekcje i urazy skóry. Chociaż nie zostało to udowodnione naukowo, niektórzy ludzie twierdzą, że pogoda, alergie i dieta również mogą być wyzwalaczami.

Oprócz wywoływania zaostrzenia, niektóre leki mogą po raz pierwszy wywołać u ludzi łuszczycę. U osób, które już to mają, mogą wydłużyć czas trwania lub nasilenie istniejących objawów.

Przyczyny działania leków na łuszczycę są niejasne. Uważa się, że niektóre leki „włączają” odpowiedź autoimmunologiczną, podczas gdy inne wydają się wyzwalać odpowiedź Koebnera (zjawisko, w którym w tym przypadku alergia na lek może wywołać łuszczycę w miejscu wysypki).

Teoretycznie każdy lek może wywołać zaostrzenie łuszczycy. Jednak niektóre leki lub grupy leków są silnie związane z tym powikłaniem w łuszczycy.

Beta-blokery

Beta-blokery, zwykle przepisywane na nadciśnienie tętnicze, należą do leków najczęściej związanych z łuszczycą. Według przeglądu z 2010 roku badań wJournal of Clinical and Aesthetic Dermatology,Uważano, że beta-blokery są głównym czynnikiem wywołującym ciężką łuszczycę u osób hospitalizowanych z powodu tej choroby. Leki mogą również wywoływać nowe epidemie u osób wcześniej nierozpoznanych z łuszczycą.

Doustne beta-blokery są ściśle związane z łuszczycą plackowatą i łuszczycą krostkową dłoni i stóp. Miejscowe beta-blokery stosowane w leczeniu jaskry są ściśle związane z łuszczycą paznokci. Spośród beta-blokerów uznanych za wyzwalacze łuszczycy, najczęstszym winowajcą jest Inderal (propranolol).

W przeciwieństwie do niektórych leków, beta-blokery wiążą się z długim okresem utajenia, w którym odstęp czasu między rozpoczęciem leczenia a pojawieniem się łuszczycy może wynosić kilka miesięcy.

Gdy beta-bloker spowodował zaostrzenie, nie należy go ponownie stosować, chyba że objawy są łagodne, a korzyści z leczenia przewyższają ryzyko.

Istnieje duża reaktywność krzyżowa między beta-blokerami, co oznacza, że ​​zmiana beta-blokera może nie pomóc. Mimo to niektóre beta-blokery mogą być mniej problematyczne niż inne. Wybór odpowiedniego leczenia opiera się w dużej mierze na zasadzie prób i błędów.

Przewodnik dyskusyjny dla lekarza łuszczycy

Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.

Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.

Ten przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.

Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.

Lit

Lit, stosowany w leczeniu chorób psychicznych, takich jak choroba afektywna dwubiegunowa, może wywołać łuszczycę u około 50% osób ze znaną chorobą. Lit, podobnie jak beta-blokery, ma zwykle bardzo długi okres utajenia. Podczas gdy lit jest najczęściej powiązany z zaostrzeniami łuszczycowymi, może również powodować początek łuszczycy plackowatej, łuszczycy krostkowej, łuszczycowego zapalenia stawów i łuszczycy skóry głowy lub paznokci.

Jeśli lit zostanie wywołany łuszczycowym zaostrzeniem, rodzaj cukru znany jako inozytol może znacznie zmniejszyć ryzyko przyszłych zaostrzeń, mówi przegląd z 2017 roku w czasopiśmie.Łuszczyca. Inozytol jest dostępny w formie suplementu, ale należy go stosować tylko pod kierunkiem lekarza.

Starsze badania sugerują również, że dzienne spożycie kwasów tłuszczowych omega-3, znajdujących się w tłustych rybach, orzechach i suplementach diety, może również zmniejszać ryzyko zaostrzeń wywołanych litem.

Biorąc pod uwagę znaczenie litu w leczeniu zaburzeń nastroju, lek nie byłby odstawiany, chyba że objawy łuszczycy są niemożliwe do opanowania.

Odstawianie leku

Chociaż lek może bardzo dobrze wpływać na łuszczycę, nigdy nie przerywaj przyjmowania przepisanych leków bez konsultacji z lekarzem. Zamiast tego skontaktuj się ze swoim reumatologiem lub dermatologiem, aby zaplanować pełną ocenę. Jeśli winowajcą jest lek, dawkę można dostosować lub przerwać leczenie w zależności od objawów i / lub potrzeb medycznych.

Leki przeciwmalaryczne

Stosowane w leczeniu malarii, reumatoidalnego zapalenia stawów i tocznia, leki przeciwmalaryczne wywołują i nasilają łuszczycę. Spośród leków przeciwmalarycznych powszechnie występujących, Plaquenil (hydroksychlorochina) i chlorochina stanowią największe ryzyko. Większość zaostrzeń pojawia się w ciągu kilku tygodni od rozpoczęcia leczenia.

Chlorochina jest ściśle związana z łuszczycą plackowatą i łuszczycą krostkową. Wiadomo również, że oba leki przedłużają zaostrzenia przez miesiące (szczególnie jeśli wystąpiły wykwity krostkowe). Uważa się również, że chlorochina nasila objawy łuszczycowego zapalenia stawów.

Po przerwaniu leczenia przeciwmalarycznego objawy łuszczycy ustąpią po upływie nawet miesiąca. Z tego powodu takich leków nie powinny przyjmować osoby z łuszczycą.

Interferony

Interferony to klasa leków często stosowanych w leczeniu zapalenia wątroby typu C i innych chorób. Zarówno interferon-alfa, jak i interferon-beta mają dobrze znane związki z łuszczycą.

Interferon-alfa, stosowany w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby, białaczki, nerek, raka i czerniaka, jest powiązany z łuszczycą plackowatą i, w mniejszym stopniu, łuszczycowym zapaleniem stawów. Interferon-beta, stosowany w stwardnieniu rozsianym, może wywołać nową łuszczycę wybuchają lub nasilają istniejące objawy.

Ogólnie rzecz biorąc, jeśli interferon-alfa lub interferon-beta jest wskazany do leczenia, można je odstawić tylko wtedy, gdy objawy łuszczycy są nie do zniesienia.

Terbinafina

Terbinafina to syntetyczny środek przeciwgrzybiczy stosowany w leczeniu stopy sportowca, pachwin i innych typowych grzybiczych infekcji skóry. Dostępna zarówno w postaci miejscowej, jak i doustnej terbinafina została powiązana z bardziej rozpowszechnionymi zaostrzeniami łuszczycowymi.

Najczęściej występują one w wersji doustnej, znanej pod nazwą handlową Lamisil, która może wywoływać lub zaostrzać łuszczycę plackowatą, uogólnioną (obejmującą wszystkie ciała) łuszczycę krostkową i łuszczycę odwrotną. Preparaty miejscowe mogą zrobić to samo, najczęściej w obszarze aplikacji leku.

Inhibitory ACE

Do kontrolowania nadciśnienia stosuje się inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), takie jak lotensyna (benazepril) i Vasotec (enalapril). Ich związek z łuszczycą jest mniej pewny, chociaż osoby powyżej 50. roku życia wydają się być najbardziej zagrożone.

Chociaż uważa się, że inhibitory ACE wywołują lub zaostrzają łuszczycę, istnieją dowody na to, że działanie to może być ograniczone do osób z łuszczycą w wywiadzie rodzinnym i określonymi podtypami genetycznymi enzymu konwertującego angiotensynę.

Gdyby po przyjęciu inhibitora ACE doszło do zaostrzenia, decyzja o kontynuowaniu lub zaprzestaniu stosowania leku byłaby podejmowana przez lekarza indywidualnie dla każdego przypadku.

Blokery TNF

Antagoniści czynnika martwicy nowotworu (TNF) alfa, znani również jako blokery TNF, są rodzajem leków biologicznych stosowanych w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, reumatoidalnego zapalenia stawów i zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa. Działają poprzez hamowanie produkcji TNF, rodzaju związku zapalnego ściśle związanego z chorobami autoimmunologicznymi. Należą do nich takie leki, jak:

• Humira (adalimumab)
• Enbrel (etanercept)
• Remicade (infliksymab)

Wyzwalanie łuszczycy przez te leki jest uważane za paradoksalne, ponieważ łuszczyca jest również chorobą autoimmunologiczną. Mimo to leki często powodują pogorszenie objawów w pierwszych miesiącach leczenia, zanim ostatecznie ustąpią. W tym czasie zmiany odpowiedzi immunologicznej mogą wywołać pojawienie się łuszczycy.

Gdyby łuszczyca wystąpiła podczas leczenia, bloker TNF zostałby zatrzymany tylko wtedy, gdy objawy są ciężkie. Bardziej prawdopodobne jest, że w celu zminimalizowania objawów do czasu uzyskania kontroli immunologicznej stosowane byłyby leczenie miejscowe.

Inne leki

Oprócz wyżej wymienionych leków istnieją inne leki, które mogą wywoływać nowe lub nawracające objawy. Obejmują one:

• Benzodiazepiny, takie jak Xanax (alprazolam), Valium (diazepam) i Ativan (lorazepam)
• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), zwłaszcza Aleve (naproksen) i Tivorbex (indometacyna)
• Antybiotyki tetracyklinowe, takie jak tetracyklina, doksycyklina i minocyklina

Kortykosteroidy, takie jak prednizon, mogą również wywoływać łuszczycę, jeśli zostaną nagle zatrzymane. Aby tego uniknąć, dawkę należy stopniowo zmniejszać w ciągu tygodni lub miesięcy pod nadzorem lekarza.

Słowo od Verywell

Aby uniknąć zaostrzeń łuszczycy i innych powikłań, należy poinformować reumatologa lub dermatologa o wszystkich przyjmowanych lekach. Należą do nich leki na receptę, dostępne bez recepty i rekreacyjne; wspomnieć również o suplementach i preparatach ziołowych.