Jak rozpoznaje się niedrobnokomórkowy rak płuca

Rozpoznanie niedrobnokomórkowego raka płuca można podejrzewać na podstawie zdjęcia rentgenowskiego klatki piersiowej, tomografii komputerowej klatki piersiowej lub cytologii plwociny, ale do postawienia ostatecznej diagnozy potrzebna jest biopsja. Po ustaleniu, że nieprawidłowością jest rak płuc, przeprowadza się dalsze badania, takie jak badanie PET, w celu określenia stopnia zaawansowania guza, co jest bardzo ważnym krokiem w planowaniu leczenia. W przypadku guzów w stadium IV (i prawdopodobnie we wcześniejszych stadiach w najbliższej przyszłości) testy genów należy przeprowadzić u wszystkichosoby z niedrobnokomórkowym rakiem płuc.

Test z wyboru to sekwencjonowanie nowej generacji: test, który wyszukuje jednocześnie wiele zmian genetycznych w komórkach nowotworowych, a także poziomy PD-L1.

Chociaż wiele osób pragnie rozpocząć leczenie - a niektóre testy mogą trwać od dwóch do czterech tygodni - czekanie na wyniki (jeśli to możliwe) przed rozpoczęciem leczenia pomaga zapewnić, że otrzymasz najbardziej precyzyjne dostępne terapie w leczeniu raka.

Obrazowanie

Badanie potencjalnego przypadku raka płuca zwykle rozpoczyna się od badań obrazowych opartych na objawach i czynnikach ryzyka.

Rentgen klatki piersiowej

Prześwietlenie klatki piersiowej jest często pierwszym zleconym badaniem i może być dobrym początkiem, jeśli wykryje coś nieprawidłowego, ale prześwietlenie klatki piersiowej nie może wykluczyć obecności niedrobnokomórkowego raka płuc.

Jeśli istnieją jakiekolwiek obawy dotyczące raka płuc, należy wykonać pełne (nie niskodawkowe) badanie TK klatki piersiowej.

CT klatki piersiowej

TK klatki piersiowej jest często badaniem z wyboru we wstępnej diagnostyce raka płuc. Jednak nie wszystkie guzki w płucach są rakiem płuc. Istnieje wiele znalezisk guzków płucnych podejrzanych o raka płuca, takich jak guzki, które są „spikulowane” (spiczaste) w obrazowaniu, guzki występujące w płatach górnych i guzki, które występują u osób z czynnikami ryzyka dla niedrobnokomórkowych rak płuc, taki jak palenie, starszy wiek lub POChP.

Skanowanie zwierzęcia

Skan PET może pomóc w rozpoznaniu raka płuc, ale jest częściej stosowany do pomocy w stadium guza. Badania PET są badaniem z wyboru w przypadku zajęcia węzłów chłonnych guza.

Inne testy

Rzadziej testy mogą obejmować rezonans magnetyczny klatki piersiowej, fluoroskopię klatki piersiowej, angiografię płuc lub skan płuc.

Laboratoria i testy

Oprócz badań obrazowych niektóre procedury mogą pomóc w rozpoznaniu raka płuc.

Cytologia plwociny

W przypadku cytologii plwociny pacjent jest proszony o odkrztuszanie próbki plwociny. Plwocina różni się od śliny tym, że zawiera komórki znajdujące się niżej w układzie oddechowym. Cytologia plwociny może czasami zidentyfikować komórki rakowe, szczególnie w przypadku guzów, takich jak rak płaskonabłonkowy, który znajduje się w pobliżu dużych dróg oddechowych.

Test nie może jednak służyć do wykluczenia raka płuc i nie został uznany za skuteczny jako test przesiewowy. Jeśli plwocina jest pozytywna dla komórek rakowych, potrzebne są dalsze testy, aby znaleźć lokalizację guza, z którego powstały.

Bronchoskopia

Bronchoskopia to zabieg, w którym lekarz wprowadza elastyczną rurkę przez usta do oskrzeli. Czasami pozwala lekarzom na wizualizację raka, który znajduje się w dużych drogach oddechowych lub w ich pobliżu, i można wykonać biopsję. W przypadku guzów położonych w pobliżu dróg oddechowych, ale nie bezpośrednio przy nich, badanie ultrasonograficzne dooskrzelowe można wykonać podczas bronchoskopii.

W tej procedurze do bronchoskopu podłączana jest sonda ultradźwiękowa, aby spojrzeć głęboko w drogi oddechowe. W przypadku stwierdzenia guza można wykonać biopsję pod kontrolą USG.

Mediastinoskopia

Mediastinoskopia to zabieg polegający na wprowadzeniu sondy przez skórę (poprzez małe nacięcia) do śródpiersia na sali operacyjnej. Na końcu lunety znajduje się podświetlana kamera, której można użyć do wizualizacji struktur w tym regionie, w tym węzłów chłonnych. Nieprawidłowo wyglądające węzły chłonne mogą być poddane biopsji w celu wykrycia raka.

Badania krwi

Testy laboratoryjne, które często są wykonywane wraz z badaniami obrazowymi w kierunku raka płuc, obejmują pełną morfologię krwi i chemię krwi. Nowotwory związane z zespołami paraneoplastycznymi mogą obejmować takie objawy, jak podwyższony poziom wapnia we krwi.

Inne testy

Można również przeprowadzić testy, takie jak oksymetria, test określający poziom tlenu we krwi lub testy czynnościowe płuc, testy oceniające czynność płuc.

Biopsja

Biopsja płuc jest potrzebna do ostatecznej diagnozy niedrobnokomórkowego raka płuca, a także jest potrzebna do określenia podtypów i wykonania testów genomowych. Czasami próbkę pobiera się podczas bronchoskopii (biopsji przezoskrzelowej) lub USG dooskrzelowego, ale częściej wymagana jest oddzielna procedura. Biopsję można wykonać na kilka różnych sposobów.

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa

W biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej (FNA) cienką igłę wprowadza się przez ścianę klatki piersiowej do guzka płuca, kierując się tomografią komputerową lub fluoroskopią. Zabieg można również nazwać biopsją przezskórną (przez skórę) lub biopsją przezklatkową.

Biopsja torakoskopowa

Podczas biopsji torakoskopowej wykonuje się kilka małych nacięć w ścianie klatki piersiowej i wprowadza do klatki piersiowej oświetloną lunetę z kamerą. (Nazywa się to również torakoskopową chirurgią wspomaganą wideo lub VATS). Zabieg jest wykonywany na sali operacyjnej w znieczuleniu ogólnym i może być wykonany w celu pobrania próbki biopsji, a czasami może obejmować usunięcie całego guzka lub guza.

Otwarta biopsja płuc

Otwartą biopsję płuca można wykonać, gdy uważa się, że inne procedury nie będą skuteczne w uzyskaniu próbki biopsji. W tej procedurze wykonuje się długie nacięcie w klatce piersiowej, przecinając lub czasami usuwając część żeber, aby uzyskać dostęp do płuc (torakotomia). Można wykonać samą biopsję, ale często usuwa się całą nieprawidłowość w płucach.

Thoracentesis

W niektórych przypadkach wysięk opłucnowy (płyn między dwiema błonami otaczającymi płuca) jest obecny w momencie rozpoznania. Jeśli w płynie obecne są komórki nowotworowe (złośliwy wysięk opłucnowy), można wykonać torocentezę. W tej procedurze długa, cienka igła jest wprowadzana przez skórę klatki piersiowej do jamy opłucnej w celu usunięcia płynu. Płyn ten można obejrzeć pod mikroskopem pod kątem obecności komórek rakowych.

Genomika (badanie genów)

Obecnie zaleca się, aby wszyscy chorzy na zaawansowanego niedrobnokomórkowego raka płuca (NDRP) przeszli testy genomowe swojego guza (w tym osoby z rakiem płaskonabłonkowym). W przeciwieństwie do drobnokomórkowego raka płuca, badanie ukierunkowanych mutacji genów i innych nieprawidłowości genetycznych może być bardzo pomocnym w wyborze najbardziej odpowiedniej terapii.

Niestety, badanie z 2019 roku wykazało, że tylko 80 procent osób z NSCLC jest testowanych pod kątem najczęstszych mutacji, dlatego wielu osobom brakuje skutecznych terapii. Ważne jest, aby być swoim własnym adwokatem i pytać o te testy.

Rodzaje testów genomowych

Profilowanie molekularne (badanie genów) można przeprowadzić na kilka różnych sposobów. Jeden jest sekwencyjny, w którym najpierw sprawdzane są najczęściej występujące mutacje, a następnie na podstawie wyników wykonywane są kolejne testy. Inna odmiana obejmuje badanie trzech lub czterech najczęstszych nieprawidłowości genetycznych.

Testowanie sekwencyjne

W badaniach sekwencyjnych lekarze najpierw sprawdzają najczęstsze mutacje genów lub nieprawidłowości, a dalsze testy są przeprowadzane, jeśli wstępne badania są negatywne. Często zaczyna się to od testów EGFR.

Testowanie panelu genów

Testy panelu genów pod kątem więcej niż jednej mutacji lub rearanżacji, ale wykrywają tylko najczęstsze nieprawidłowości genów, dla których dostępne są terapie zatwierdzone przez FDA.

Sekwencjonowanie nowej generacji

Ponieważ liczba mutacji (i innych nieprawidłowości genów) w niedrobnokomórkowym raku płuca, w przypadku którego dostępne są badania, szybko rośnie, i ponieważ istnieje kilka mutacji, dla których obecnie dostępne jest leczenie, ale tylko w badaniach klinicznych lub poza wskazaniami, następne - sekwencjonowanie generacji jest idealnym testem do określenia, czy dana osoba ma guz, który można leczyć terapią celowaną (a jeśli to możliwe, guzy często mają bardzo dobry wskaźnik odpowiedzi).

Testy sekwencjonowania nowej generacji dla wielu zmian genetycznych w komórkach nowotworowych jednocześnie, w tym genów fuzyjnych NTRK, które można znaleźć w wielu różnych typach raka.

Badanie z 2018 roku wykazało, że sekwencjonowanie nowej generacji - oprócz zapewnienia ludziom największej szansy na otrzymanie skutecznej terapii w przypadku ich guza - było opłacalne.

Test określa również poziom PD-L1 i obciążenie mutacjami guza (patrz poniżej).

Wadą sekwencjonowania nowej generacji jest to, że uzyskanie wyników może zająć od dwóch do czterech tygodni, a dla nowo zdiagnozowanych jest to już okres obciążony lękiem. W przypadku osób, które są stosunkowo niestabilne (gdy jakaś forma leczenia jest potrzebna bardzo szybko), lekarze czasami zamawiają szybki test EGFR oprócz sekwencjonowania nowej generacji lub mogą rozpocząć chemioterapię w oczekiwaniu na wyniki.

Nieprawidłowości genów, które można ukierunkować

Obecnie dostępne są metody leczenia nowotworów, które mają:

• Mutacje EGFR (i terapie mogą się różnić w zależności od konkretnej mutacji, takiej jak mutacje T790 i więcej)
• ALK Przegrupowania
• ROS1 Przegrupowania
• BRAF
• Fuzja NTRK

Leki są dostępne poza wskazaniami lub w badaniach klinicznych dla niektórych:

• Mutacje HER2 (ERRB2)
• Nieprawidłowości MET
• Przegrupowania RET

Niektórych nieprawidłowości, takich jak mutacje KRAS, obecnie nie można leczyć, ale test nadal dostarcza informacji, które mogą być pomocne, np. Przewidywanie rokowań.

Testowanie PD-L1 i obciążenie mutacjami nowotworowymi

Przeprowadza się również testy w celu oszacowania, jak dobrze dana osoba może reagować na leki immunoterapeutyczne. Chociaż obecnie nie ma dobrego, ostatecznego testu na to, test PD-L1 i obciążenie mutacjami guza mogą dać pewien pomysł.

Testowanie PD-L1

Białka PD-L1 to białka, które pomagają nowotworom ukrywać się przed układem odpornościowym. Kiedy te białka są obecne w dużych ilościach, mówią komórkom T (komórkom naszego układu odpornościowego, które walczą z rakiem), aby zaprzestały ataku. Inhibitory immunologicznego punktu kontrolnego to rodzaj immunoterapii, który zasadniczo usuwa przerwy w układzie odpornościowym, dzięki czemu limfocyty T mogą „wznowić” atak.

Obciążenie mutacją guza (TMB)

TMB odnosi się do liczby mutacji wykrytych w komórce rakowej w sekwencjonowaniu nowej generacji. Komórki, które mają większe obciążenie mutacjami guza, są bardziej skłonne do odpowiedzi na leki immunoterapeutyczne niż te z małą liczbą mutacji.

Niektóre osoby z niskim poziomem PD-L1 i niskim obciążeniem mutacjami guza dobrze reagują na immunoterapię, więc naukowcy szukają lepszego testu, aby dokonać tej prognozy.

Inscenizacja

Dokładna ocena stopnia zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca jest niezwykle ważna przy wyborze najlepszych opcji leczenia.

Przygotowanie do inscenizacji

Badanie PET może odgrywać ważną rolę w określaniu stopnia zaawansowania niedrobnokomórkowego raka płuca, ponieważ często może oddzielić guzy operacyjne od tych nieoperacyjnych i zastąpiło potrzebę mediastinoskopii u wielu osób. Badania obrazowe mogą również pomóc w określeniu wielkości guza, a także w określeniu miejscowych rozszerzeń, takich jak pobliskie struktury lub opłucna.

Gradacja

Istnieją cztery podstawowe stadia niedrobnokomórkowego raka płuca. Stopniowanie TNM rozdziela te nowotwory na podstawie wielkości guza, zajęcia węzłów chłonnych (liczba i lokalizacja) oraz obecności przerzutów.

• Niedrobnokomórkowy rak płuca w stadium I: guzy w stadium I są obecne tylko w płucach i nie rozprzestrzeniły się do węzłów chłonnych
• Niedrobnokomórkowy rak płuca w stadium II: Guzy w stadium II mogły rozprzestrzenić się do pobliskich węzłów chłonnych.
• Niedrobnokomórkowy rak płuca w stadium III: Nowotwory w stadium III często rozprzestrzeniają się do węzłów chłonnych pośrodku klatki piersiowej (śródpiersie).
• Niedrobnokomórkowy rak płuca w stadium IV: raki w stadium IV są określane jako przerzutowe i rozprzestrzeniły się do innych obszarów ciała (takich jak kości, wątroba, mózg lub nadnercza) lub do opłucnej (z złośliwy wysięk opłucnowy).

Ponowne testowanie

Podczas gdy mówimy o niedrobnokomórkowym raku płuc tak, jakby był taki sam w czasie, guzy te w rzeczywistości zmieniają się w sposób ciągły, rozwijając nowe mutacje, a czasem zmieniając się w zupełnie inny typ raka płuc. Na przykład gruczolakoraki płuc, które są dodatnie pod względem EGFR, mogą z czasem przekształcić się w drobnokomórkowego raka płuca (lub inną postać guza neuroendokrynnego). Kiedy to nastąpi, leczenie również wymaga zmiany.

Z tego powodu ponowna biopsja (lub w niektórych przypadkach biopsja płynna), aby przyjrzeć się zarówno typowi tkanki guza, jak i profilowi ​​genów, jest potrzebna, gdy nowotwór rozwija się po wcześniej skutecznym leczeniu.

Diagnoza różnicowa

Stany, które mogą wydawać się podobne do niedrobnokomórkowego raka płuc w obrazowaniu, mogą obejmować:

• Łagodne guzki w płucach: Najczęstszym typem łagodnych guzków w płucach są hamartoma
• Inne nowotwory, które mogą pojawić się w klatce piersiowej, takie jak chłoniaki lub grasiczaki
• Zapalenie płuc: w obrazowaniu mogą wyglądać podobnie bakterie lub wirusowe zapalenie płuc, a także inne stany zakaźne, takie jak ropień płuca, gruźlica lub ropniak (zakażony płyn w jamie opłucnej)
• Infekcje grzybicze płuc, takie jak kokcydiomikoza, kryptokokoza i histoplazmoza
• Odma opłucnowa: zapadnięcie się płuca może wyglądać jak masa, ale może również ukryć masę
• Rak z przerzutami do płuc: Rak, który rozprzestrzenia się do płuc z innych regionów (takich jak rak piersi, rak pęcherza, rak okrężnicy i inne) może wyglądać podobnie, ale często obejmuje kilka guzków
• Zwłóknienie płuc (blizny)
• Sarkoidoza
• Zawał płuc (utrata dopływu krwi do tkanki płucnej podobna do zawału serca, ale w płucach)
• Zespół żyły głównej górnej z przyczyn innych niż rak płuc

Słowo od Verywell

Może to wywoływać silny niepokój podczas przeprowadzania testów potrzebnych do wyszukania niedrobnokomórkowego raka płuc, a także określenia cech guza raz znalezionego. Wiele osób pragnie rozpocząć leczenie w celu wyeliminowania wszystkiego, co powoduje ich objawy, a oczekiwanie na testy może wydawać się wiecznością.

Na szczęście krajobraz niedrobnokomórkowego raka płuca zmienia się i poświęcenie czasu na dokładną diagnozę zarówno typu tkanki, jak i profilu genetycznego może często prowadzić do skutecznych terapii.