Co to są zaburzenia osobowości?

Zaburzenia osobowości obejmują 10 możliwych do zdiagnozowania schorzeń psychiatrycznych, które zostały rozpoznane i opisane w najnowszej wersjiDiagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych (DSM-5).

Każda z nich jest odrębną chorobą psychiczną zdefiniowaną przez cechy osobowości, które mogą być na tyle kłopotliwe, że powodują problemy w zdrowych relacjach z innymi ludźmi i mogą prowadzić do znacznego stresu lub upośledzenia w ważnych obszarach funkcjonowania.

Seksan Mongkhonkhamsao / Getty Images

Szacuje się, że około 8% światowej populacji cierpi na zaburzenia osobowości.

Co to są zaburzenia osobowości?

Osobowość to sposób myślenia, odczuwania i zachowania, który odróżnia człowieka od innych ludzi. Osobowość jednostki zazwyczaj pozostaje taka sama przez cały czas.

Zaburzenie osobowości to sposób myślenia, odczuwania i zachowania, który:

• Odbiega od oczekiwań kultury
• Powoduje niepokój lub problemy w funkcjonowaniu
• Trwa w czasie

Rodzaje

DSM-5 dzieli zaburzenia osobowości na trzy grupy lub klastry, w oparciu o wspólne kluczowe cechy i objawy. Niektórzy ludzie mogą mieć oznaki i objawy wielu typów zaburzeń osobowości.

Klaster A

Te zaburzenia osobowości charakteryzują się dziwnym lub ekscentrycznym zachowaniem. Osoby z zaburzeniami osobowości klastra A zwykle doświadczają poważnych zakłóceń w związkach, ponieważ ich zachowanie może być postrzegane jako osobliwe, podejrzane lub oderwane.

Klaster A zaburzeń osobowości obejmuje:

• Paranoiczne zaburzenie osobowości: osoba z tym zaburzeniem ma ciągłą nieufność i podejrzliwość wobec innych. Uważają, że inni próbują poniżać, krzywdzić lub grozić.
• Osobowość schizoidalna: ludzie z tym zaburzeniem są odlegli, oderwani i obojętni na relacje społeczne. Na ogół są samotnikami, którzy wolą samotne czynności i rzadko wyrażają silne emocje.
• Schizotypowe zaburzenie osobowości: charakteryzuje się dziwną mową, zachowaniem i wyglądem, a także dziwnymi przekonaniami i trudnościami w nawiązywaniu relacji. Osoba ze schizotypowym zaburzeniem osobowości jest często opisywana jako dziwna lub ekscentryczna i zwykle ma niewiele bliskich relacji, jeśli w ogóle, lub może mieć nadmierny lęk społeczny.

Klaster B

Zaburzenia osobowości z grupy B charakteryzują się dramatycznym lub nieobliczalnym zachowaniem. Osoby z zaburzeniami osobowości z tej grupy mają tendencję do przeżywania bardzo intensywnych emocji lub angażowania się w niezwykle impulsywne, teatralne, rozwiązłe lub łamiące prawo zachowania.

Zaburzenia osobowości z grupy B obejmują:

• Antyspołeczne zaburzenie osobowości: Objawy obejmują wzorzec lekceważenia lub naruszania praw innych osób. Osoba z antyspołecznym zaburzeniem osobowości, która może nie dostosowywać się do norm społecznych, może wielokrotnie kłamać lub oszukiwać innych lub działać impulsywnie.
• Zaburzenie osobowości typu borderline: charakteryzuje się niestabilnością w relacjach międzyludzkich, emocjach, obrazie siebie i zachowaniach impulsywnych. Osoba z zaburzeniem osobowości typu borderline może wielokrotnie podejmować próby samobójcze, wykazywać niewłaściwy, intensywny gniew lub mieć ciągłe poczucie pustki.
• Histrioniczne zaburzenie osobowości: osoby z histrionicznym zaburzeniem osobowości mogą czuć się niekomfortowo, gdy nie są w centrum uwagi, mogą używać wyglądu fizycznego, aby zwrócić na siebie uwagę, lub mają szybko zmieniające się lub przesadne emocje.
• Narcystyczne zaburzenie osobowości: osoba z narcystycznym zaburzeniem osobowości może mieć imponujące fantazje lub zachowania, poczucie uprawnień, wykorzystywać innych lub brakować im empatii, co często jest napędzane przez tkwiącą u podłoża kruchość poczucia siebie.

Klaster C

Zaburzenia osobowości z grupy C charakteryzują się lękiem. Osoby z zaburzeniami osobowości w tej grupie mają tendencję do odczuwania wszechobecnego lęku i / lub strachu.

Zaburzenia osobowości z grupy C obejmują:

• Osobowość unikająca: osoby z osobowością unikającą mogą nie chcieć angażować się w kontakt z ludźmi, chyba że są pewni, że są lubiani, są zajęci krytyką lub odrzuceniem, lub mogą uważać się za niewystarczająco dobrych lub społecznie nieudolnych.
• Osobowość zależna: Osoby z osobowością zależną mogą mieć trudności z podejmowaniem codziennych decyzji bez zapewnienia ze strony innych lub mogą czuć się nieswojo lub bezradnie, gdy są same z powodu strachu przed niezdolnością do zadbania o siebie.
• Zaburzenie osobowości obsesyjno-kompulsywne: osoba z zaburzeniem osobowości obsesyjno-kompulsywnym może być nadmiernie skupiona na szczegółach lub harmonogramach, może pracować nadmiernie, nie dając czasu na odpoczynek lub przyjaciół, lub może być nieelastyczna w swojej moralności i wartościach. Chociaż ma podobną nazwę, nie jest tym samym, co zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD).

Szukaj pomocy

Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich zmagasz się z zaburzeniem osobowości, skontaktuj się z Krajową Infolinią Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357, aby uzyskać informacje na temat pomocy i możliwości leczenia w Twojej okolicy.

Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych linii pomocy.

Objawy

Objawy różnią się w zależności od rodzaju zaburzenia osobowości i mogą wahać się od łagodnych do ciężkich. Wszystkie zaburzenia osobowości wpływają na to, jak ktoś myśli, czuje i zachowuje się. Mogą potencjalnie powodować ogromny konflikt z innymi ludźmi, wpływając na relacje, sytuacje społeczne i cele życiowe.

Osoby z zaburzeniami osobowości często nie zdają sobie sprawy, że mają problemy i mogą być dezorientujące i frustrujące dla otaczających ich osób.

Pewne objawy zaburzeń osobowości można podzielić na dwie kategorie: samoidentyfikację i funkcjonowanie interpersonalne.

Problemy z własną tożsamością obejmują:

• Niestabilny obraz siebie
• Niespójności w wartościach, celach i wyglądzie

Problemy interpersonalne obejmują:

• Niewrażliwość na innych (niezdolność do empatii)
• Trudność w poznaniu granic między sobą a innymi
• Niespójny, oderwany, nadmiernie emocjonalny, obraźliwy lub nieodpowiedzialny styl relacji

Ogólnie rzecz biorąc, nie ma wyraźnych różnic pod względem płci, klasy społeczno-ekonomicznej i rasy. Jednak w aspołecznym zaburzeniu osobowości mężczyźni mogą przewyższać liczbę kobiet 6: 1. W zaburzeniu osobowości typu borderline liczba kobiet jest większa niż mężczyzn 3: 1 (ale tylko w warunkach klinicznych, a nie w populacji ogólnej).

Diagnoza

Według DMS-5 osoba musi spełniać następujące kryteria, aby zdiagnozować zaburzenie osobowości:

• Chroniczne i wszechobecne wzorce zachowań, które wpływają na funkcjonowanie społeczne, pracę, szkołę i bliskie relacje
• Objawy, które wpływają na co najmniej dwa z następujących czterech obszarów: myśli, emocje, funkcjonowanie interpersonalne, kontrola impulsów
• Początek wzorców zachowań, które można przypisać okresowi dojrzewania lub wczesnej dorosłości
• Wzorce zachowań, których nie można wyjaśnić żadnymi innymi zaburzeniami psychicznymi, używaniem substancji lub stanem zdrowia

Chociaż nie ma testów laboratoryjnych, które konkretnie zdiagnozowałyby zaburzenia osobowości, lekarz może zastosować różne testy diagnostyczne - takie jak prześwietlenia rentgenowskie i badania krwi - aby wykluczyć chorobę fizyczną jako przyczynę objawów.

Prawidłowa diagnoza jest bardzo ważna, ale może być trudna, ponieważ zaburzenia osobowości często współwystępują również z innymi chorobami psychicznymi.

Osoba, która spełnia kryteria jednego zaburzenia osobowości, często spełnia również kryteria jednego lub więcej dodatkowych zaburzeń osobowości.

Przyczyny

Zaburzenia osobowości należą do najmniej rozumianych i rozpoznawanych zaburzeń psychicznych. Uważa się, że połączenie czynników genetycznych i doświadczeń życiowych - szczególnie niekorzystnych doświadczeń z dzieciństwa - przyczynia się do rozwoju zaburzeń osobowości.

Oprócz czynników biologicznych, zaburzenia osobowości mogą rozwijać się jako sposób radzenia sobie w trudnym środowisku rozwojowym. Istnieje również znaczący związek między historią traumy z dzieciństwa a przemocą werbalną.

Jedno z badań wykazało, że dzieci, które doświadczają przemocy werbalnej, były trzy razy bardziej narażone na zaburzenia osobowości typu borderline, narcystyczne, obsesyjno-kompulsywne lub paranoiczne w wieku dorosłym.

Wysoka reaktywność u dzieci została również powiązana z pewnymi zaburzeniami osobowości, w tym wrażliwością na:

• Lekki
• Hałas
• Tekstura
• Inne bodźce

Leczenie

W porównaniu z zaburzeniami nastroju, takimi jak depresja kliniczna i choroba afektywna dwubiegunowa, istnieje stosunkowo niewiele badań dotyczących skutecznego leczenia zaburzeń osobowości. Jednak rośnie liczba opartych na dowodach metod leczenia, które okazują się skuteczne w przypadku zaburzeń osobowości. .

Ogólnie rzecz biorąc, cel leczenia zaburzeń osobowości obejmuje:

• Zmniejszenie subiektywnego niepokoju i objawów, takich jak lęk i depresja
• Pomaganie ludziom w zrozumieniu aspektu ich problemów, które są dla nich wewnętrzne
• Zmiana niewłaściwych i społecznie niepożądanych zachowań, w tym lekkomyślność, izolacja społeczna, brak asertywności i wybuchy złości
• Modyfikowanie problematycznych cech osobowości, takich jak zależność, nieufność, arogancja i manipulatywność

Psychoterapia

National Alliance on Mental Illness (NAMI) wymienia kilka rodzajów psychoterapii, które mogą być przydatne w leczeniu zaburzeń osobowości:

• Dialektyczna terapia behawioralna (DBT), która uczy umiejętności radzenia sobie i strategii radzenia sobie z popędami związanymi z samookaleczeniem i samobójstwem, regulowania emocji i poprawy relacji.
• Terapia poznawczo-behawioralna (CBT), celem terapii poznawczo-behawioralnej jest pomoc w redukcji objawów poprzez zmianę sposobu, w jaki ktoś myśli o sytuacjach lub interpretuje je, a także działań, które podejmują w życiu codziennym.
• Terapia psychodynamiczna, która kładzie duży nacisk na nieświadomy umysł, w którym znajdują się denerwujące uczucia, popędy i myśli, które są zbyt bolesne, aby ktoś mógł na nie spojrzeć bezpośrednio.
• Terapia rodzinna, podczas której członkowie rodziny uczą się zmieniać niezdrowe reakcje na siebie i uczą się skutecznych umiejętności komunikacyjnych.

Lek

Zazwyczaj zaburzenia osobowości nie reagują zbytnio na leki, chociaż niektóre leki mogą skutecznie zwalczać towarzyszącą lub współistniejącą depresję lub lęk. W zależności od czyichś objawów lekarz może przepisać jedną lub więcej z poniższych czynności:

• Leki przeciwlękowe: pomagają złagodzić niepokój, pobudzenie i bezsenność.
• Leki przeciwdepresyjne: pomagają poprawić nastrój depresyjny, złość lub impulsywność.
• Leki przeciwpsychotyczne: mogą być korzystne dla osób, które często tracą kontakt z rzeczywistością.
• Stabilizatory nastroju: zapobiegają wahaniom nastroju i zmniejszają drażliwość i agresję.

Komplikacje

Osoby z nieleczonymi zaburzeniami osobowości są narażone na zaburzenia związane z używaniem narkotyków, gwałtowne lub autodestrukcyjne zachowania, a nawet samobójstwo. W jednym z badań stwierdzono 20-krotny wzrost ryzyka samobójstwa u pacjentów z zaburzeniami osobowości w porównaniu z brakiem zarejestrowanych zaburzeń psychicznych i czterokrotny wzrost w porównaniu ze wszystkimi innymi chorobami psychiatrycznymi łącznie.

Korona

Kluczowe znaczenie ma nauczenie się, jak radzić sobie z zaburzeniem osobowości. Oprócz poszukiwania profesjonalnego wsparcia ważne jest, aby dotrzeć do wspierającego przyjaciela lub członka rodziny, który może pomóc, gdy ktoś zmaga się z silnymi emocjami. Jeśli nie ma z kim się skontaktować, zadzwoń na infolinię.

• Poznaj wyzwalacze: Bez względu na rodzaj zaburzenia osobowości, jednym z kluczy do radzenia sobie jest rozpoznanie wzorców emocjonalnych i wyzwalaczy. W połączeniu z terapeutą powinni umieć zidentyfikować strategie, które pomogą im radzić sobie z silnymi emocjami.
• Angażuj się w pełni w leczenie: nawet jeśli ktoś nie czuje się dobrze, nie powinien pomijać sesji terapeutycznych ani przerywać przyjmowania leków bez rozmowy z lekarzem. Podobnie, powinni trzymać się regularnych wizyt.
• Ćwicz strategie samoopieki: regularne ćwiczenia i spójne harmonogramy jedzenia i snu mogą pomóc w zapobieganiu wahaniom nastroju i radzeniu sobie z lękiem, stresem i depresją. Ważne jest również, aby unikać narkotyków i alkoholu, które mogą zaostrzać objawy i wchodzić w interakcje z lekami.