Co to jest zaburzenie przeżuwania?

Zaburzenie przeżuwania to zaburzenie charakteryzujące się niekontrolowanym i częstym zwracaniem pokarmu przez osobę. Pożywienie, które jest zwracane, jest ponownie przeżuwane i połykane lub wypluwane.

Rozpoznanie zaburzeń przeżuwania jest najczęściej spotykane u niemowląt, małych dzieci i osób z niepełnosprawnością intelektualną. Jednak wraz ze wzrostem świadomości na temat zaburzeń przeżuwania, młodzież i dorośli są obecnie częściej diagnozowani. Nie jest uważane za powszechnie rozpoznawane zaburzenie.

mmpile / iStock / Getty Images

Zaburzenie przeżuwania, określane również jako zespół przeżuwania, jest uważane za zaburzenie psychiatryczne, sklasyfikowane jako zaburzenia odżywiania i odżywiania w „Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych, wydanie 5”.(DSM 5), ale gastroenterolog i inni specjaliści są zwykle zaangażowani w diagnostykę - szczególnie w celu wyeliminowania medycznych przyczyn niedomykalności.

Co to jest zaburzenie przeżuwania?

Zaburzenie przeżuwania można odróżnić od innych rodzajów zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia nervosa, ponieważ obawy dotyczące przyrostu masy ciała i obrazu ciała nie są kluczowe. W zaburzeniach przeżuwania pokarm jest bez wysiłku zwracany i nie jest aktywnie zwymiotowany. Osoby z zaburzeniami przeżuwania często jedzą posiłek, a następnie zwracają go w ciągu 30 minut, eliminując typowy kwaśny lub gorzki smak strawionego pokarmu, który jest wymiotowany. W przypadku zaburzeń przeżuwania osoba może odbijać się lub bekać po posiłku, co prowadzi do niedomykalności.

Zaburzenia przeżuwania a bulimia

Nie należy mylić zaburzenia przeżuwania z bulimią. Pomimo tego, że oba są klasyfikowane jako zaburzenia odżywiania i odżywiania, zaburzenie przeżuwania różni się od bulimii pod kilkoma względami. To zawiera:

• U osób z zaburzeniami przeżuwania regurgitacja jest bezwysiłkowa i niewymuszona.
• Podczas gdy osoby z bulimią często próbują osiągnąć określony typ ciała, zwykle nie ma to miejsca w przypadku zaburzeń przeżuwania.

Objawy

Częstość i nasilenie zaburzeń przeżuwania różni się w zależności od osoby, ale zazwyczaj osoba zwraca pokarm w ciągu pół godziny po zjedzeniu posiłku. Pożywienie zwracane nie zmieszało się z kwasem żołądkowym i nie ma nieprzyjemnego smaku, więc można je ponownie odżywić, połknąć lub wypluć

Inne objawy mogą obejmować:

• Niedomykalność, która nie jest wymuszona i nie poprzedzona wymiotami
• Odbijanie się lub odbijanie przed niedomykalnością
• Dolegliwości brzuszne ustępujące po zwróceniu pokarmu
• Cuchnący oddech (przewlekły nieświeży oddech)
• Utrata masy ciała, chociaż nie jest zwykle planowana lub zamierzona
• Spierzchnięte usta

Zaburzenia przeżuwania mogą również powodować stres psychiczny i zakłopotanie, zwłaszcza z powodu braku kontroli nad niedomykalnością. Z biegiem czasu można znaleźć następujące objawy:

• Erozja lub próchnica zębów
• Depresja
• Niepokój
• Niedożywienie
• Pomijanie wydarzeń towarzyskich lub posiłków towarzyskich

Diagnoza

Diagnozowanie zaburzeń przeżuwania może być skomplikowanym procesem, zwłaszcza że inne schorzenia muszą być najpierw wykluczone przez lekarzy specjalistów, takich jak gastroenterolodzy. Kosztowne procedury i testy z długimi listami oczekujących mogą również spowolnić proces.

Objawy, które mogą sugerować zaburzenia przeżuwania:

• Brak wymiotów, wymiotów lub refluksu kwaśnego
• Brak kwaśnego lub żółciowego posmaku podczas zwracania pokarmu
• Czas niedomykalności

Zostanie przeprowadzone badanie w celu wykluczenia przyczyn żołądkowo-jelitowych objawów, w tym achalazji (zaburzenie motoryki przełyku), gastroparezy (w której żołądek zbyt długo opróżnia zawartość) i choroby refluksowej przełyku (GERD), w której żołądek kwas dostaje się do przełyku.

Niektóre testy obejmują:

• Endoskopia
• Manometria przełyku
• Skan opróżniania żołądka
• Scyntygrafia

Gdy lekarz usunie fizyczne przyczyny niedomykalności i związanych z nią objawów, specjalista zdrowia psychicznego, taki jak psycholog lub psychiatra, może zdiagnozować zaburzenie ruminacji. Diagnozę przeprowadza się na podstawie kryteriów omówionych w DSM-5:

• Pożywienie jest zwracane przez co najmniej miesiąc, z ponownym odżywianiem i połykaniem lub bez.
• Niedomykalność nie jest przypisywana żadnemu schorzeniu fizycznemu
• Niedomykalność lub powiązane objawy nie są związane z żadnymi innymi zaburzeniami odżywiania, w tym bulimią psychiczną, jadłowstrętem psychicznym lub zaburzeniami z napadami objadania się.
• Jeśli niedomykalność występuje wraz z innym zaburzeniem zdrowia psychicznego, takim jak lęk lub zaburzenie neurorozwojowe, objawy muszą być wystarczająco poważne, aby można je było przeprowadzić osobnym badaniem i diagnozą.

Badania sugerują, że osoby z zaburzeniami ruminacji odwiedzają średnio pięciu lekarzy przez 2,7 do 4,9 lat przed postawieniem prawidłowej diagnozy.

Przyczyny

Obecnie nie ma znanej przyczyny zaburzeń przeżuwania. W przypadku niemowląt i młodszych dzieci istnieją spekulacje, że nadmierna lub niedostateczna stymulacja w domu może przyczyniać się do zaburzeń przeżuwania. Regurgitacja może być również sposobem radzenia sobie z niepokojem emocjonalnym, a następnie może stać się nawykiem, który jest trudny do zniesienia.

Leczenie

Leczenie zaburzeń przeżuwania może się różnić w zależności od ciężkości, wieku pacjenta i podstawowych schorzeń psychicznych. Psycholog behawioralny często pracuje z pacjentem, aby oduczyć się nawyków, świadomych lub nieświadomych, które prowadzą do niedomykalności.

Praktyki te mogą obejmować:

• Ćwiczenia głębokiego oddechu, szczególnie po posiłkach.
• Trening odwracający nawyki
• Techniki relaksacyjne
• Terapia awersyjna

Czasami gastroenterolog jest częścią zespołu terapeutycznego, w takim przypadku niektóre leki mogą być przepisane, aby pomóc w wyzdrowieniu. Niektóre leki, które mogą być przepisane, obejmują Nexium (esomeprazol) lub Prilosec (omeprazol), jeśli występuje uszkodzenie przełyku w wyniku częstej niedomykalności.

Korona

Zaburzenie przeżuwania to skomplikowane wyzwanie zdrowotne, które może prowadzić do frustracji i zażenowania. Jeśli masz zespół ruminacji, nie ma się czego wstydzić. Zaburzenie przeżuwania jest stanem chorobowym, a nie moralnym upadkiem.

Posiadanie nieznanego i złożonego zaburzenia może prowadzić do samotności i izolacji, ale ważne jest, aby wyciągnąć rękę i znaleźć wsparcie oraz wiedzieć, że istnieje pomoc i terapia, która wspomaga powrót do zdrowia.

• Znajdź osobiście lub online grupę wsparcia. Skontaktuj się z zespołem opieki lub infolinią dotyczącą zaburzeń odżywiania, aby uzyskać sugestie, na przykład pod numerem 1-855-783-2519.
• Weź udział w terapii lub poradnictwie
• Znajdź coś, co zmniejsza stres, na przykład joga lub piesze wycieczki
• Zapisz w dzienniku lub zarejestruj, jak się czujesz
• Porozmawiaj z lekarzem, jeśli czujesz się niespokojny lub przygnębiony