Kiedy twój lekarz wręcza ci receptę na lek, możesz pomyśleć, że część z nich jest napisana w innym języku - być może z powodu złego pisma i / lub kłopotliwych skrótów i symboli.
Hero Images / Getty ImagesWspólne skróty recept
Wiele skrótów na recepcie odnosi się do tego, jak często dana osoba powinna przyjmować lek, np. Przed posiłkiem, lub do drogi podania, np. Inhalacja, a nie doustnie.
Problem ze skrótami medycznymi polega na tym, że mogą one zostać źle odczytane lub źle zrozumiane przez farmaceutów, co prowadzi do błędu w leczeniu, a to może być szkodliwe dla pacjenta. Złe pismo jest powszechne, a poślizgnięcie palca na elektronicznej recepcie nie jest również naciągany.
Zakazane skróty medyczne
Aby zapobiec tym błędom medycznym, w 2003 r. Wspólna Komisja ds. Akredytacji Szpitali (JCAH) utworzyła listę skrótów „Nie używać”.
Według JCAH, w przypadku poniższych skrótów lekarze muszą wpisać pełne słowo, a nie skrót w jakimkolwiek zamówieniu lub dokumencie związanym z lekami, który jest pisany odręcznie (w tym formularze komputerowe, w których jest wolny tekst) lub wstępnie wydrukowane formularze.
Więcej skrótów podatnych na błędy
W 2005 roku Instytut Praktyk Lekarskich, czyli ISMP, również stworzył listę skrótów medycznych, które mogą powodować błędy, która jest znacznie większa niż lista JCAHO. Poniżej znajduje się tylko kilka przykładów.
Podsumowanie
Zgodnie z dobrą praktyką, lekarz powinien wypisać pełne instrukcje medyczne na recepcie, w tym nazwę leku, częstotliwość przyjmowania i drogę podawania - np. Cyprofloksacyna 250 mg doustnie raz na dobę. Zapewnia to przejrzystą komunikację z farmaceutą i / lub pielęgniarką oraz optymalizuje bezpieczeństwo pacjenta.
Jeśli podejrzewasz błąd w recepturze, natychmiast powiadom o tym swojego lekarza i farmaceutę - nawet przy wytycznych dotyczących skrótów zdarzają się błędy. Zaufaj swojej intuicji i bystremu oku. Nie chcesz stać się ofiarą błędu medycznego.