Przegląd Rectocele

Rectocele to stan, który może wystąpić u kobiet, gdy przednia ściana ostatniej części jelita grubego (odbytnicy) rozciąga się na zewnątrz i wciska się w tylną ścianę pochwy. Przepuklina prostokomórkowa, szczególnie mała, która może pozostać niezauważona, jest powszechną chorobą, zwłaszcza u kobiet powyżej 50. roku życia. Można ją również nazwać tylnym wypadaniem pochwy.

Rectocele nie zawsze powoduje jakiekolwiek objawy, chociaż może być niewygodne. Jednak zwykle nie jest to bolesne.

Anatomia dna miednicy

Odbytnica to ostatnia część okrężnicy, która znajduje się między jelitem grubym a odbytem. Podobnie jak jelito cienkie i grube ma kształt rurki. Odbytnica to miejsce, w którym stolec jest utrzymywany do czasu wypróżnienia. U dorosłych odbytnica ma około 12 centymetrów (4,7 cala) długości. Odbytnica jest wyłożona dość elastycznymi mięśniami, a następnie może się rozciągać do pewnego stopnia, aby pomieścić różne ilości stolca.

Pochwa to otwór w ciele kobiety prowadzący z zewnątrz ciała do macicy. Znajduje się między cewką moczową (przez którą przechodzi rurka moczowa, aby przedostać się z pęcherza na zewnątrz ciała) a odbytnicą. Pochwa jest wyłożona elastycznymi mięśniami, które mogą rozciągać się na tyle, aby umożliwić dziecku przejście z macicy podczas porodu, a następnie skurczenie się do kształtu sprzed ciąży.

Mięśnie i więzadła między przednią częścią miednicy a dołem kręgosłupa nazywane są dnem miednicy. Dno miednicy ma kształt przypominający hamak między kością łonową a kością ogonową. Niektóre mięśnie dna miednicy pomagają oprzeć się zwiększonemu ciśnieniu w miednicy, które ma miejsce, gdy na przykład osoba kaszle, kicha lub wymiotuje.

Dno miednicy służy również jako podpora narządów miednicy i brzucha, zwłaszcza podczas aktywności. Mięśnie dna miednicy pomagają również zapobiegać nietrzymaniu moczu, więc na przykład kobiety nie oddają moczu ani nie wypróżniają się podczas kichania. Jeśli mięśnie dna miednicy zostaną osłabione, może to spowodować problemy, takie jak nietrzymanie moczu.

Objawy

W wielu przypadkach mogą nie występować żadne oznaki lub objawy odbytnicy. Podczas rutynowego badania ginekologicznego miednicy, zwanego przypadkowym odkryciem, stwierdza się wiele przypadków przepukliny prostokomórkowej.

Jeśli występują oznaki lub objawy odbytnicy, mogą one znajdować się w odbytnicy lub w pochwie.

W niektórych przypadkach objawy mogą być na tyle subtelne, że początkowo mogą nie wywołać badania lub wydawać się, że pochodzą one z odbytnicy.

Objawy rectocele w odbytnicy obejmują:

• Brak możliwości opróżnienia jelit
• Zaparcie
• Czując, że stołek „utknął”
• Częste wypróżnienia
• Konieczność wysiłku, aby wypróżnić się
• Niemożność utrzymania
• Konieczność zastosowania szyn pochwowych (uciskanie pochwy, np. Palcami), aby wypróżnić się
• Ból odbytnicy

Objawy odbytnicy, które można odczuwać w pochwie, obejmują:

• Wybrzuszenie pochwy
• Uczucie pełności w pochwie
• Tkanka wystająca poza pochwę
• Bolesny stosunek
• Krwawienie z pochwy

Przyczyny

Pomiędzy odbytnicą a pochwą znajduje się cienka warstwa tkanki zwana przegrodą odbytniczo-pochwową. Przyczyna prostokomórkowa może być wynikiem ucisku na dno miednicy, który może być spowodowany ciążą, przewlekłymi zaparciami, nadwagą lub otyłością, przewlekłym kaszlem lub powtarzającym się podnoszeniem ciężarów. W większości przypadków dokładna przyczyna nie jest znana, zwłaszcza ponieważ tak wiele potencjalnych przyczyn występuje u kobiet. Może istnieć wiele czynników, które przyczyniają się do rozwoju rectocele.

Ciąża, poród i poród

Podczas ciąży, porodu i porodu mięśnie pochwy są napięte. Chociaż jest to normalne, proces ten może osłabić te mięśnie, a kobiety, które mają więcej ciąż i rodzą dzieci drogą pochwową, mają większe ryzyko rozwoju przepukliny prostokomórkowej. Jednak kobiety, które urodziły przez cesarskie cięcie, mogą również rozwinąć odbytnicę.

Wykonywanie większej liczby interwencji podczas porodu drogami natury - w tym użycie próżni lub kleszczy, nacięcie krocza i rozerwanie pochwy - może również przyczynić się do powstania przepukliny prostokomórkowej.

Operacje

Zabieg chirurgiczny może dodatkowo przyczynić się do osłabienia dna miednicy. Operacje w okolicy odbytniczo-pochwowej, w tym operacje odbytnicy i operacje ginekologiczne, takie jak histerektomia, mogą również być czynnikiem rozwoju przepukliny prostokomórkowej.

Diagnoza

W wielu przypadkach rektocele zostanie zdiagnozowana podczas badania miednicy, na przykład podczas corocznej wizyty u ginekologa, ale czasami można zastosować inne testy.

Badanie miednicy

Badanie miednicy można wykonać palcami w rękawiczkach (badanie dwuręczne) lub za pomocą urządzenia zwanego wziernikiem, który jest metalowym narzędziem służącym do otwierania ścian pochwy, aby lekarz mógł zobaczyć pochwę i szyjkę macicy.

Podczas tego badania kobieta kładzie się na stole do badań i umieszcza stopy w strzemionach znajdujących się po obu stronach stołu, aby lekarz mógł obejrzeć narządy i struktury układu rozrodczego, w tym srom, pochwę i szyjki macicy. Badanie dwuręczne to takie, w którym lekarz wkłada smarowany rękawiczkę palec do pochwy. W ten sposób można wyczuć ściany pochwy, aby sprawdzić, czy są jakieś problemy, takie jak rectocele. Lekarz położy również drugą rękę na brzuchu nad macicą i uciska (dotknie palpacją) i wyczuje wszelkie nieprawidłowości.

Jeśli używany jest wziernik, należy go umieścić w pochwie i otworzyć tak, aby lekarz mógł zajrzeć do pochwy do szyjki macicy, która jest dolną częścią macicy. W tym czasie można również wykonać badanie cytologiczne, w którym bawełniany wacik lub szczoteczka jest używany do pobrania niektórych komórek z szyjki macicy, które są następnie wysyłane do laboratorium w celu przetestowania, aby upewnić się, że nie wykazują żadnych nieprawidłowości.

Niezależnie od zastosowanej metody egzamin może być niewygodny. Jednak nie powinno to być bolesne i powinno zająć tylko minutę lub dwie.

Cyfrowy egzamin rektalny

W badaniu cyfrowym odbytnicy palec w rękawiczce nasmarowany jest wkładany do odbytnicy. W ten sposób lekarz może wykryć jakiekolwiek nieprawidłowości lub sprawdzić śluz lub krwawienie w okolicy. W przypadku rectocele mięśnie ściany odbytnicy najbliżej pochwy mogą być słabsze.

Cyfrowe badanie doodbytnicze można przeprowadzić z lub bez badania miednicy. Chociaż w niektórych przypadkach oba są wykonywane podczas rutynowego corocznego badania lub gdy podejrzewa się rectocele.

Defekografia.

Defekografia to rodzaj prześwietlenia rentgenowskiego, który ma na celu sprawdzenie, co dzieje się podczas wypróżniania. Ten test nie jest już często używany, ale może pomóc w zlokalizowaniu dokładnej lokalizacji i rozmiaru rectocele. Przygotowanie do tego testu może obejmować wykonanie lewatywy przed badaniem, a następnie post na kilka godzin wcześniej. Następnie do odbytnicy wprowadza się rodzaj pasty, która zawiera barwnik kontrastowy.

Pacjenci są następnie proszeni o usunięcie pasty, tak jak przy wypróżnieniu. W tym czasie wykonywane są zdjęcia rentgenowskie lub filmy rentgenowskie. Niektóre prostokąty stają się widoczne tylko podczas wysiłku, na przykład podczas wypróżniania, dlatego ten test może być pomocny. Materiał kontrastowy może również „utknąć” w odbytnicy, co oznaczałoby, że stolec może również zostać w odbytnicy, powodując uczucie braku możliwości całkowitego opróżnienia jelita.

U kobiet do pochwy można również wprowadzić jakiś materiał kontrastowy, aby lepiej uwidocznić ją podczas prześwietlenia rentgenowskiego. To nie jest bolesne, ale wykonanie tego testu może być niewygodne.

Leczenie

Rectoceles nie zawsze powodują oznaki lub objawy, a dla tych, które pozostają niezauważone przez pacjenta, może nie być potrzebne żadne leczenie. Jeśli jednak przepuklina odbytnicza ma wpływ na jakość życia osoby (np. Powoduje ból lub niezdolność do całkowitego wypróżnienia), można zastosować leczenie, w tym modyfikację diety, biofeedback lub zabieg chirurgiczny.

Modyfikacje diety

Kiedy występuje zaparcie lub wysiłek związany z wypróżnieniem, pomocne może być wprowadzenie pewnych zmian w diecie. Dodanie większej ilości błonnika do posiłków może sprawić, że stolec będzie bardziej miękki i łatwiejszy do przejścia.Większość ludzi w Stanach Zjednoczonych nie otrzymuje codziennie od 20 do 35 gramów błonnika. Fasola, owoce, warzywa i produkty pełnoziarniste zawierają błonnik, który pomaga zapobiegać zbyt twardemu i trudnemu wydalaniu stolca.

Pomocne mogą być również suplementy błonnika, a lekarz może zalecić, jakiego rodzaju należy wypróbować i ile stosować.

Picie wystarczającej ilości wody lub innych płynów w ciągu dnia może również pomóc w zapobieganiu zaparciom i zmęczeniu toalety. W przypadku większości osób z mniejszymi odbytnicami, które powodują objawy odbytnicze, wprowadzenie tych zmian w diecie i konsekwentne ich przestrzeganie może pomóc złagodzić objawy.

Biofeedback

Biofeedback to specjalistyczny rodzaj terapii, który może być stosowany jako element fizjoterapii dna miednicy. Może to obejmować użycie urządzenia monitorującego, które mierzy napięcie mięśni i wykonywanie ćwiczeń, takich jak Kegels, w celu wzmocnienia dna miednicy. Certyfikowany fizjoterapeuta, który specjalizuje się w nieprawidłowościach dna miednicy, może pomóc w doradzeniu rodzaju ćwiczeń i innych terapii, które pomogą w leczeniu przepukliny prostokomórkowej.

Jedno małe badanie wykazało, że biofeedback u kobiet z większymi odbytnicami (większymi niż 2 cm) przyniósł pewne złagodzenie objawów u wielu uczestników badania i całkowitą ulgę u mniejszości pacjentów. Nowsze badania wykazały również, że biofeedback może być pomocny.

Jak wykonywać ćwiczenia Kegla:

• Napnij mięśnie dna miednicy, jakbyś trzymał gaz lub stolec
• Utrzymuj mięśnie napięte przez 2 sekundy, a następnie zwolnij przez 5 sekund, a następnie powtórz.
• Gdy ćwiczenia stają się łatwiejsze, pracuj nad napinaniem mięśni przez 5 sekund, a następnie rozluźniaj je na 10 sekund.
• Stopniowo zwiększaj czas utrzymywania mięśni mocno do 10 sekund.
• Powtarzaj ćwiczenia przez 10 zestawów napinania / rozluźniania i rób to przez 3 rundy dziennie.

Operacja

Jeśli objawy przedmiotowe i podmiotowe przepukliny prostokomórkowej nadal będą kłopotliwe nawet po wypróbowaniu metod nieinwazyjnych, można rozważyć operację. Istnieje kilka różnych rodzajów operacji, które można wykonać w celu naprawy rectocele. Chirurg może zdecydować o dostępie do obszaru odbytnicy przez pochwę, odbytnicę lub czasami przez ścianę brzucha.

W niektórych przypadkach operację można wykonać, usuwając część osłabionej tkanki mięśniowej tworzącej przepuklinę prostokomórkową i wzmacniając ścianę między odbytnicą a pochwą. Chirurg może również użyć specjalistycznej siatki, aby dodatkowo podeprzeć mięśnie.

Innym rodzajem zabiegu jest zszywana przezodbytnicza resekcja odbytu (STARR). Jest to nowsza operacja, którą wykonuje się przez zszywanie razem tkanki rectocele. Jest stosowany tylko w niektórych sytuacjach, na przykład w przypadku wypadnięcia, które powoduje wysunięcie tkanki z pochwy. Jedno duże badanie wykazało, że 86 procent pacjentów było zadowolonych z operacji rok po zabiegu STARR.

Ryzyko operacji obejmuje krwawienie, infekcje, bolesne współżycie, nietrzymanie moczu (wyciek stolca), przetokę odbytniczo-pochwową (nieprawidłowy kanał, który tworzy się między odbytnicą a pochwą) oraz nawrót lub pogorszenie odbytnicy. Wskaźniki skuteczności chirurgicznej są bardzo zróżnicowane i zależą od wielu czynników, w tym od wielkości przepukliny prostokomórkowej, rodzaju zastosowanej operacji i wyszkolenia chirurga.

Słowo od Verywell

Posiadanie rectocele może być niepokojącą diagnozą. W niektórych przypadkach ulgą może być również odkrycie, co powoduje oznaki i objawy oraz dostępność skutecznych metod leczenia. Wiedz, że skierowanie do fizjoterapeuty, który może pomóc w ćwiczeniach i biofeedbacku, będzie kluczem do radzenia sobie z przepukliną prostokomórkową i wzmocnienia mięśni dna miednicy.

W niektórych przypadkach terapia dna miednicy i pewne zmiany w diecie mogą pomóc złagodzić objawy, ale kluczowe będzie zachowanie spójności z tymi zmianami stylu życia. Rozmowa z ginekologiem i innymi pracownikami służby zdrowia na temat przepukliny prostoliniowej i szczerość na temat tego, jak bardzo wpływa ona na życie, jest ważna dla uzyskania odpowiedniego leczenia.