Objętość resztkowa (RV) to ilość powietrza pozostająca w płucach po pełnym wydechu. Tego powietrza nie można wydalić i pomaga ono utrzymać otwarte przez cały czas pęcherzyki płucne (małe worki powietrzne tworzące płuca). Pozostała objętość jest jednym z kilku czynników, które lekarze mierzą podczas badania czynności płuc w celu określenia, jak dobrze są płuca. funkcjonowanie.
Co decyduje o pozostałej objętości?
Pozostała objętość jest określana przez dwa konkurujące ze sobą czynniki.
- Siła mięśni wydechowych i wewnętrzne przyciąganie płuc ma tendencję do zmniejszania pozostałej objętości.
- Odciągnięcie ściany klatki piersiowej na zewnątrz ma tendencję do zwiększania pozostałej objętości.
Dlaczego potrzebujemy pozostałej objętości?
Płuca nigdy nie są całkowicie puste; po maksymalnym wydechu w płucach zawsze pozostaje trochę powietrza. Powietrze, które pozostaje w płucach, jest potrzebne, aby zapobiec zapadaniu się płuc.
Gdyby ta resztkowa objętość nie istniała, a płuca byłyby całkowicie puste, tkanki tworzące płuco mogłyby się skleić i skleić, co prawie uniemożliwiłoby nam ponowne nadmuchanie i otwarcie ich z wysiłkiem.
Pozostała objętość jest niezbędna do oddychania i prawidłowego funkcjonowania płuc. Powietrze, które pozostaje w płucach, jest również ważne dla zapobiegania dużym fluktuacjom gazów oddechowych - tlenu (O2) i dwutlenku węgla (CO2).
Pozostała objętość jest jedyną objętością płuc, której nie można zmierzyć bezpośrednio, ponieważ niemożliwe jest całkowite opróżnienie płuc z powietrza. Tę objętość można obliczyć, a nie bezpośrednio zmierzyć.
Znaczenie pozostałej objętości
W zdrowych płucach powietrze, które stanowi pozostałą objętość, jest wykorzystywane do wymiany gazowej między oddechami. Kiedy bierzesz wdech, wciągasz do płuc tlen atmosferyczny, który uzupełnia zubożone w tlen powietrze resztkowe w celu wymiany gazowej w pęcherzykach płucnych.
Koldunov / iStock / Getty ImagesJak mierzy się pozostałą objętość?
Nie ma możliwości bezpośredniego pomiaru objętości resztkowej, ale można ją obliczyć pośrednio za pomocą testu czynnościowego płuc. Inne objętości i pojemności płuc należy najpierw zmierzyć bezpośrednio, zwykle za pomocą spirometrii, zanim będzie można obliczyć RV.
Pierwszym krokiem do obliczenia RV jest określenie funkcjonalnej pojemności resztkowej (FRC). Pomiar FRC można wykonać za pomocą jednego z trzech poniższych testów.
Test rozcieńczania helu
Podczas testu rozcieńczania helu oddychałbyś z pojemnika zawierającego znaną frakcję gazowego helu. Spirometr mierzy zmianę stężenia gazów w pojemniku. Ten test jest przeprowadzany w układzie zamkniętym. Stosowana jest rzadziej niż pletyzmografia ciała.
Pletyzmografia ciała
Test pletyzmografii ciała mierzy całkowitą ilość powietrza, jaką mogą pomieścić płuca. Podczas tego testu można siedzieć w hermetycznej kabinie pletyzmografu i oddychać przez ustnik podczas zbierania pomiarów ciśnienia i przepływu powietrza.
Podczas wydechu można obliczyć objętość klatki piersiowej, rejestrując zmianę ciśnienia w całej komorze. Pletyzmografia ciała jest najczęściej stosowaną metodą obliczania FRC i objętości resztkowej i zapewnia najdokładniejsze pomiary - ale jest też najdroższa.
Wypłukiwanie azotu
Inny test w obwodzie zamkniętym, wymywanie azotem, może być również użyty do określenia FRC, ale ta metoda jest rzadko stosowana.
Po zmierzeniu FRC jedną z tych trzech metod, pozostałą objętość można obliczyć za pomocą następującego równania: RV = FRC - ERV
Znaczenie kliniczne
Pozostałą objętość można wykorzystać do pomocy w diagnozowaniu lub mierzeniu ciężkości obturacyjnych chorób płuc, takich jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), astma i rozstrzenie oskrzeli. Stany te charakteryzują się zapaleniem dróg oddechowych, zapadaniem się dróg oddechowych, niedrożnością przepływu wydechowego i uwięzieniem powietrza.
W obturacyjnej chorobie płuc stan zapalny i zmniejszony odrzut elastyczny powodują zwiększony opór dróg oddechowych i prowadzą do przedwczesnego zamknięcia małych dróg oddechowych podczas wydechu. W rezultacie nadmiar powietrza zostaje uwięziony i pozostawiony w płucach po oddychaniu, co prowadzi do zwiększenia objętości resztkowej.
Z drugiej strony restrykcyjne choroby płuc, takie jak zwłóknienie płuc i sarkoidoza, lub procesy zewnętrzne, takie jak kifoza i otyłość, ograniczają ekspansję płuc. W rezultacie mniej powietrza pozostaje w płucach po maksymalnym wydechu, a zatem po wydechu w płucach pozostaje mniej powietrza niż normalnie.
Jeśli masz problemy z oddychaniem, natychmiast skontaktuj się z lekarzem. Możesz zostać poproszony o poddanie się testom czynności płuc, które obejmują obliczenia objętości resztkowej i innych czynników, które mają wpływ na czynność płuc - takich jak całkowita pojemność płuc, pozostała pojemność funkcjonalna, objętość oddechowa i pojemność życiowa.
W ostrych, ciężkich przypadkach trudności w oddychaniu mogą być nagłe. Zadzwoń pod numer 911 natychmiast, ponieważ niektóre przyczyny duszności mogą zagrażać życiu.
.jpg)
