Przyczyny i czynniki ryzyka reumatoidalnego zapalenia stawów

Reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) jest spowodowane tym, że układ odpornościowy atakuje części własnego ciała, jakby były groźnymi zarazkami. Układ odpornościowy atakuje między innymi błony otaczające stawy, które nazywane są mazią maziową. Prowadzi to do zapalenia, które może uszkodzić, a nawet zniszczyć kości i chrząstki stawów.

Podobnie jak w przypadku innych chorób autoimmunologicznych, takich jak toczeń i łuszczyca, podstawowa przyczyna reumatoidalnego zapalenia stawów nie jest dobrze poznana. Lekarze wiedzą, że pewne czynniki - w tym palenie i otyłość - mogą zwiększać ryzyko nie tylko zachorowania, ale także cięższych objawów.

Najczęstsze przyczyny

Reumatoidalne zapalenie stawów, podobnie jak wszystkie choroby autoimmunologiczne, jest definiowane przez nieprawidłowy układ odpornościowy. W normalnych warunkach organizm wytwarza białka obronne (zwane przeciwciałami), które są „zaprogramowane”, aby namierzyć i zaatakować określony czynnik chorobotwórczy (zwany patogenem).

Z nieznanych powodów organizm czasami wytwarza autoprzeciwciała („auto” oznacza „ja”), które biorą normalne komórki i tkanki za patogeny. W zależności od zaburzenia, atak autoimmunologiczny może być uogólniony (dotyczący wielu narządów) lub specyficzny (ukierunkowany preferencyjnie na jeden lub więcej układów narządów).

W przypadku reumatoidalnego zapalenia stawów celuje się w stawy, co sugeruje, że część układu odpornościowego „błędnie programuje” przeciwciała w bardzo specyficzny sposób. Uważa się, że w centrum tej anomalii znajdują się warianty ludzkiego systemu antygenów leukocytów (HLA), miejsca genetycznego kontrolującego odpowiedź immunologiczną.

Geny, które mogą odgrywać rolę

Niektóre warianty w innych genach również mogą mieć swój udział, w tym:

• STAT4, gen, który odgrywa ważną rolę w regulacji i aktywacji odpowiedzi immunologicznej
• TRAF1 i C5, dwa geny związane z przewlekłym zapaleniem
• PTPN22, gen związany zarówno z rozwojem, jak i progresją reumatoidalnego zapalenia stawów

Jest możliwe, że do wywołania choroby wystarczy określona kombinacja wariantów genów i / lub mutacji genetycznych. Mimo to nie wszyscy ludzie z tymi wariantami genów zapadają na reumatoidalne zapalenie stawów i nie wszyscy ludzie z reumatoidalnym zapaleniem stawów mają te warianty genów.

Oznacza to, że prawdopodobnie inne czynniki mogą wywołać odpowiedź autoimmunologiczną, zwłaszcza (ale nie tylko) genetyczną predyspozycję do choroby. Jedna z teorii głosi, że niektóre bakterie lub wirusy mogą nieumyślnie „zmylić” układ odpornościowy. Cztery infekcje podejrzewane o wywołanie reumatoidalnego zapalenia stawów u niektórych osób to:

• Wirus Epsteina-Barra (EBV)
• Escherichia coli (E. coli)
• Wirus zapalenia wątroby typu C (HCV)
• Mycobacterium

Naukowcy uważają, że może istnieć reaktywność krzyżowa między tymi antygenami a pewnymi normalnymi komórkami organizmu. Jeśli tak, przeciwciała wytwarzane w odpowiedzi na EBV, na przykład, mogą postrzegać EBV i normalną komórkę jako to samo. Nawet jeśli infekcja EBV ostatecznie ustąpi, organizm pozostanie w stanie „wysokiej gotowości”, gotowy do ataku na każdą komórkę, którą uważa za EBV.

Inne czynniki mogą również powodować nieprawidłowe działanie układu odpornościowego. Niektóre z tych czynników mogą być modyfikowalne, co oznacza, że ​​możemy je zmienić, a inne nie.

Niemodyfikowalne czynniki ryzyka

Reumatoidalne zapalenie stawów dotyka niektóre grupy ludzi bardziej niż inne. Trzy niemodyfikowalne czynniki zwykle związane z chorobą to:

• Wiek
• Płeć
• Historia rodzinna reumatoidalnego zapalenia stawów (genetyka)

Wiek

Podczas gdy reumatoidalne zapalenie stawów może wystąpić w każdym wieku, objawy pojawiają się zwykle między 40 a 60 rokiem życia. Ponadto ryzyko wzrasta wraz z wiekiem.

Ogólnie rzecz biorąc, prawdopodobieństwo zachorowania na reumatyczne zapalenie stawów wzrośnie ponad trzykrotnie w wieku od 35 do 75 lat, zwiększając się z 29 nowych przypadków na 100 000 osób rocznie do 99 nowych przypadków na 100 000 osób rocznie, wynika z badań przeprowadzonych w Mayo Clinic.

Płeć

Kobiety są dwa do trzech razy bardziej narażone na reumatoidalne zapalenie stawów niż mężczyźni. Chociaż wyjaśnienie tej rozbieżności jest dalekie od ostatecznego, uważa się, że rolę odgrywają hormony.

Częściowo potwierdzają to badania pokazujące, że kobiety często rozwijają chorobę po znacznych zmianach poziomu hormonów, co czasami ma miejsce bezpośrednio po ciąży lub po wystąpieniu menopauzy. Uważa się, że winowajcą jest estrogen, a konkretnie niedobór estrogenu.

W związku z tym zastępowanie estrogenu może przynosić korzyści ochronne starszym kobietom, które w przeciwnym razie byłyby podatne na chorobę.

Te same korzyści można rozszerzyć na młodsze kobiety, które stosują złożone doustne środki antykoncepcyjne (tabletki antykoncepcyjne). Według naukowców z Instytutu Karolinska w Sztokholmie kobiety, które stosowały antykoncepcję zawierającą estrogen przez ponad siedem lat, miały prawie 20% mniejsze ryzyko najpowszechniejszego typu reumatoidalnego zapalenia stawów w porównaniu z kobietami, które nigdy nie brały pigułki.

Genetyka

Jeśli masz rodzica lub rodzeństwa z reumatoidalnym zapaleniem stawów, ryzyko zachorowania na chorobę jest od trzech do pięciu razy większe niż w populacji ogólnej. Posiadanie krewnych drugiego stopnia z chorobą mniej lub bardziej podwaja to ryzyko. Liczby te pomagają zilustrować kluczową rolę, jaką genetyka odgrywa w rozwoju choroby autoimmunologicznej.

Według badania z 2016 roku opublikowanego wNazwa naukowego czasopisma medycznego, od 40% do 60% ryzyka zachorowania na reumatoidalne zapalenie stawów ma podłoże genetyczne. Chociaż dokładne permutacje genetyczne nie zostały jeszcze zidentyfikowane, uważa się, że osoby z chorobami autoimmunologicznymi mają jedną lub więcej mutacji, które zmieniają sposób, w jaki ich układ odpornościowy rozpoznaje i namierza czynniki chorobotwórcze.

Jednym z głównych podejrzanych jest HLA-DR4, wariant genu powiązany z innymi chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak toczeń, polimialgia reumatyczna i autoimmunologiczne zapalenie wątroby. Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Michigan wykazały ponadto, że osoby ze specyficznym markerem genetycznym zwanym wspólnym epitopem HLA mają pięciokrotnie większą szansę na rozwój reumatoidalnego zapalenia stawów niż osoby bez tego markera.

Czynniki ryzyka związane ze stylem życia

Czynniki ryzyka związane ze stylem życia to takie, które można modyfikować. Zmiana tych czynników może nie tylko zmniejszyć ciężkość choroby, ale może nawet zmniejszyć ryzyko zachorowania.

Palenie

Palenie ma związek przyczynowo-skutkowy z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Papierosy nie tylko zwiększają ryzyko zachorowania, ale także mogą przyspieszyć postęp objawów, czasami bardzo poważnie.

Kompleksowy przegląd badań klinicznych przeprowadzonych przez naukowców z Kobe University Graduate School of Medicine wykazał, że bycie nałogowym palaczem (definiowanym jako palenie paczki papierosów dziennie przez ponad 20 lat) prawie podwaja ryzyko reumatoidalnego zapalenia stawów. Ryzyko jest znacznie większe, jeśli masz również wspólny marker epitopu HLA.

Co więcej, palacze z dodatnim wynikiem testu na czynnik reumatoidalny (RF) są trzy razy bardziej narażeni na reumatoidalne zapalenie stawów niż ich niepalący koledzy, niezależnie od tego, czy są obecnymi czy byłymi palaczami. Wiadomo, że palenie, jako niezależny czynnik ryzyka, sprzyja śmierci komórek, nasila stan zapalny i stymuluje produkcję wolnych rodników, które dodatkowo uszkadzają tkankę stawową już objętą stanem zapalnym.

Jeśli zażywasz leki w celu leczenia choroby, palenie może zakłócać ich aktywność i zmniejszać ich skuteczność. Obejmuje to takie podstawowe leki, jak metotreksat i nowsze leki blokujące TNF, takie jak Enbrel (etanercept) i Humira (adalimumab).

Otyłość

Reumatoidalne zapalenie stawów charakteryzuje się przewlekłym zapaleniem, które stopniowo degraduje i niszczy tkankę kostną i stawową. Wszystko, co przyczynia się do tego stanu zapalnego, tylko pogorszy sytuację.

Otyłość to jeden ze schorzeń, który może wywołać ogólnoustrojowy stan zapalny, spowodowany gromadzeniem się komórek tłuszczowych (tłuszczowych) i nadmierną produkcją białek zapalnych zwanych cytokinami. Im więcej komórek tłuszczowych znajduje się w organizmie, tym wyższe jest stężenie niektórych cytokin. Ponadto zwiększona masa ciała powoduje stres w dotkniętych chorobą stawach, szczególnie kolan, bioder i stóp, powodując większą utratę ruchomości i ból.

Otyłość może pozbawić Cię zdolności do osiągnięcia remisji, czyli stanu niskiej aktywności choroby, w którym stan zapalny jest mniej lub bardziej kontrolowany. Według badań przeprowadzonych przez Weill Cornell Medical College, osoby z indeksem masy ciała (BMI) powyżej 30 - kliniczną definicją otyłości - o 47% rzadziej chcą osiągnąć remisję w porównaniu z osobami z BMI poniżej 25 roku życia.

Stres fizyczny i emocjonalny

Podczas gdy objawy reumatoidalnego zapalenia stawów mogą często zaostrzać się bez wyraźnego powodu, niektóre rzeczy mogą powodować nagłe pogorszenie objawów.

Jedną z takich rzeczy jest fizyczny nadmierny wysiłek fizyczny. Chociaż mechanizm tego zjawiska jest słabo poznany, uważa się, że nagłe i nadmierne uwolnienie hormonów stresu, takich jak kortyzol i adrenalina, może powodować zmiany, które pośrednio nasilają odpowiedź autoimmunologiczną. Chociaż w żaden sposób nie podważa to ogromnych korzyści płynących z ćwiczeń w leczeniu reumatoidów, sugeruje, że aktywność fizyczna musi być odpowiednia, szczególnie jeśli chodzi o stawy.

Reakcja organizmu na stres fizyczny może być odzwierciedlona w jego reakcji na stres emocjonalny. Podczas gdy naukowcy nie znaleźli jeszcze wyraźnego związku między stresem a objawami reumatoidalnego zapalenia stawów, ludzie żyjący z tą chorobą często zgłaszają, że zaostrzenia pojawiają się zaraz po chwilach skrajnego niepokoju, depresji lub zmęczenia.

Inne powszechne czynniki wywołujące to infekcje, w tym przeziębienie lub grypę, które są związane z aktywacją odporności; oraz spożywanie pewnych pokarmów, które u niektórych osób wywołują reakcję alergiczną, powodując nieprawidłową reakcję układu odpornościowego.

Wszystkie te czynniki powodują różnego stopnia stres w organizmie, na który reaguje układ odpornościowy, czasami niekorzystnie.