Ryzyko nieleczonej choroby Leśniowskiego-Crohna

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest przewlekłą chorobą o podłożu immunologicznym, która jest jedną z postaci nieswoistego zapalenia jelit (IBD). Inne formy IBD obejmują wrzodziejące zapalenie jelita grubego i nieokreślone zapalenie jelita grubego. Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na cały organizm na różne sposoby, ponieważ wpływa na układ odpornościowy. Jednak choroba jest zwykle opisywana jako choroba, która dotyka przede wszystkim układu pokarmowego. Choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować stan zapalny w dowolnej części przewodu pokarmowego, od jamy ustnej do odbytu. Mimo że choroba Leśniowskiego-Crohna jest częściowo uwarunkowana genetycznie, u wielu zdiagnozowanych osób nie ma historii rodzinnej IBD i być może nigdy wcześniej nie słyszeli o tej chorobie.

Choroby Leśniowskiego-Crohna nie można wyleczyć, co oznacza, że ​​po postawieniu diagnozy konieczne jest leczenie przez resztę życia. To leczenie może przybierać różne formy, ale często głównym celem jest kontrolowanie stanu zapalnego spowodowanego chorobą. Choroba Leśniowskiego-Crohna przechodzi przez okresy bycia bardziej (zwanymi zaostrzeniami) i mniej aktywnymi (zwanymi remisją), i chociaż niektórzy ludzie, którzy żyją z chorobą, mogą dowiedzieć się, co wywołuje objawy, dla innych nie zawsze może istnieć wyraźny powód objawy ponownie się nasilają.

Dlaczego choroba Leśniowskiego-Crohna wymaga leczenia

Opcje leczenia choroby Leśniowskiego-Crohna mogą obejmować różne opcje, takie jak leki, zmiany stylu życia, alternatywne i uzupełniające terapie oraz zabiegi chirurgiczne. Leczenie aktywnej choroby Leśniowskiego-Crohna jest konieczne, ponieważ choroba ta nie tylko powoduje wrzody przewodu pokarmowego, ale wiąże się również z problemami z oczami, skórą, stawami i innymi układami narządów organizmu.

Nieleczona choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować stan zapalny, który wpływa na układ pokarmowy i inne układy organizmu.

Dla tych, którzy są w stanie poradzić sobie z oznakami i objawami choroby, zapalenie jelit wywoływane przez chorobę może nie wydawać się powodem do niepokoju. Jednak nieulegające zatrzymaniu zapalenie w organizmie może powodować szereg poważnych problemów zdrowotnych. Niektóre z tych powikłań mogą pojawić się po pewnym czasie lub same wywołać objawy.

Gdy choroba Leśniowskiego-Crohna nie jest aktywna, można uznać, że znajduje się ona w stanie remisji. Istnieje jednak kilka różnych form remisji. Jeden typ nazywa się remisją kliniczną i oznacza, że ​​objawy choroby nie są aktywne i dana osoba czuje się lepiej niż wcześniej.

Lepsze samopoczucie jest ważne dla jakości Twojego życia i na nim niektórzy ludzie mogą się skupić przy podejmowaniu decyzji dotyczących leczenia, ale możliwe jest, że stan zapalny nadal będzie występował, nawet jeśli czują się stosunkowo dobrze. Dlatego specjaliści z nieswoistym zapaleniem jelit coraz bardziej koncentrują się na zapewnieniu pacjentom nie tylko dobrego samopoczucia i powrotu do swoich normalnych zajęć, ale także zatrzymania stanu zapalnego w organizmie i wyleczenia wrzodów w jelitach. Nazywa się to „remisją endoskopową”.

Trwające oznaki i objawy

Niektóre z oznak i objawów choroby Leśniowskiego-Crohna obejmują ból brzucha, biegunkę, krwawe stolce, wymioty, nudności i zmęczenie. Zapalenie przewodu pokarmowego może prowadzić do tych i innych objawów, dlatego jest potrzebne.

Wiele osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna stwierdza, że ​​objawy ograniczają ich zdolność do wykonywania codziennych czynności, takich jak praca, szkoła i kontakty towarzyskie. Niektórzy ludzie mogą stwierdzić, że nie mogą oddalić się zbytnio od łazienki, a nawet wyjść z domu.

Stworzenie planu leczenia, który dotyczy podstawowego stanu zapalnego, a zatem może zmniejszyć lub wyeliminować niektóre z tych objawów, może pomóc w powrocie do lepszej jakości życia.

Ropnie

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna są narażone na zwiększone ryzyko rozwoju ropnia. Ropień to nagromadzenie ropy znajdującej się pod skórą. Objawy ropnia mogą obejmować bolesny guzek, gorączkę, nudności, uczucie ciepła lub tkliwość skóry nad ropniem.

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna mogą być bardziej podatne na rozwój ropnia, który znajduje się w okolicy brzucha lub w okolicy odbytu (w odbycie lub wokół niego). W niektórych przypadkach może wystąpić ropień okołoodbytniczy, jeśli skóra w odbycie jest rozdarta, a następnie niektóre bakterie dostaną się do łzy.

Leczenie ropnia będzie zależeć od tego, gdzie się on znajduje, jak duży jest i czy powoduje inne komplikacje. W niektórych przypadkach może być konieczna operacja, aby usunąć ropień, aby mógł się zagoić. W innych może być konieczne założenie drenu, aby umożliwić wypłynięcie płynu z ropnia. Nieleczona choroba Leśniowskiego-Crohna powodująca stan zapalny może prowadzić do zwiększonego ryzyka powikłań, takich jak ropień.

Niedrożność jelit

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest związana z blokadą jelita. Zablokowanie ma miejsce, gdy jelito cienkie lub jelito grube zostaje częściowo lub całkowicie zablokowane, a niestrawiony pokarm nie może przez nie przejść. Niektóre z objawów niedrożności obejmują gorączkę, wzdęcia brzucha, wymioty, zaparcia i / lub biegunkę oraz ból brzucha (czasami silny).

Nieleczona choroba Leśniowskiego-Crohna może prowadzić do niedrożności, ponieważ trwający stan zapalny może powodować zgrubienie jelita lub zwężenie jelita (zwane zwężeniami). Operacja jamy brzusznej (taka jak ta, która jest wykonywana w celu leczenia nieswoistego zapalenia jelit) może również prowadzić do rozwoju zrostów, a to może również spowodować zbytnie zwężenie jelita.

Niedrożność jelit może być poważna, więc podejrzenie niedrożności jest powodem, aby natychmiast zgłosić się do lekarza. W niektórych przypadkach przeszkoda może ustąpić po zastosowaniu leku zmiękczającego stolec, który pomaga przesuwać stolec. Inną metodą leczenia, którą można zastosować w szpitalu, jest dekompresja, w której sondę nosowo-żołądkową (NG) wprowadza się przez nos, w dół przez przełyk i do żołądka.

Jeśli zator nie może zostać usunięty w ten sposób lub jeśli doprowadziło to do innego powikłania, takiego jak dziura (perforacja) w jelicie, następnym krokiem może być operacja. Zablokowany obszar jelita może zostać usunięty lub zrosty lub zwężenie mogą zostać usunięte lub otwarte.W niektórych przypadkach do tych zabiegów można zastosować operację laparoskopową, która jest mniej inwazyjna.

Rak okrężnicy

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna atakującą okrężnicę (typ zwany zapaleniem okrężnicy Crohna) są narażone na zwiększone ryzyko zachorowania na raka okrężnicy. Ryzyko to jest większe po chorobie trwającej od 8 do 10 lat, a jedna metaanaliza wskazuje na 2,9% po 10 latach, 5,6% po 20 latach i 8,3% po 30 latach od diagnozy.

Zaleca się regularne badania przesiewowe w kierunku raka okrężnicy, a częstotliwość ich wykonywania (zwykle przy kolonoskopii) należy omówić z gastroenterologiem. W niektórych przypadkach może być zalecana coroczna kolonoskopia.

Uważa się, że ciągłe zapalenie spowodowane chorobą Leśniowskiego-Crohna powoduje zmiany w komórkach okrężnicy i może stać się rakowym. Warto zauważyć, że około 90% osób z nieswoistym zapaleniem jelit nie zachoruje na raka okrężnicy.

Przetoki

Przetoka to nieprawidłowe połączenie między dwiema strukturami w organizmie. Choroba Leśniowskiego-Crohna wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju przetok. Przetoka może powstać na przykład między jedną częścią jelita a inną częścią jelita. Mogą również tworzyć się między jelitem a skórą lub jelitem a pochwą. Niektóre z objawów przetoki mogą obejmować ból lub tkliwość w okolicy, gorączkę, swędzenie i ogólne złe samopoczucie.

Leczenie przetoki będzie zależeć od tego, gdzie się ona znajduje. często najpierw próbuje się leczenia zachowawczego. W niektórych przypadkach może być konieczna operacja i istnieje kilka różnych rodzajów operacji przetok, które można wykonać. W innych przypadkach przetoki mogą stać się trudne do wygojenia i stać się przewlekłe.

Niedożywienie i niedobory witamin

Choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na jelito cienkie, w którym wchłania się większość witamin i minerałów. Jeśli jelito cienkie jest w stanie zapalnym, jest mniej zdolne do wchłaniania składników odżywczych z pożywienia.

Różne odcinki jelita cienkiego są odpowiedzialne za wchłanianie różnych składników odżywczych. Dlatego wiedza o tym, gdzie koncentruje się stan zapalny, może pomóc w zrozumieniu, jakich witamin i minerałów może brakować i czy istnieje potrzeba suplementacji. Na przykład zapalenie ostatniej części jelita cienkiego, jelita krętego, może prowadzić do obniżonego wychwytu witaminy B12. Niski poziom witaminy B12 może powodować oznaki i objawy, od zmęczenia, przez rozwój anemii, po uczucie mrowienia w kończynach.

Inne niedobory witamin i minerałów mogą prowadzić do wielu problemów zdrowotnych. Brak wapnia, żelaza, witaminy A, witaminy D, witaminy K i cynku to tylko niektóre z innych częstszych niedoborów u osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna.

Niedobór wapnia może narazić ludzi na ryzyko utraty masy kostnej. Witamina D jest witaminą pomocniczą dla wapnia, a jej brak, często obserwowany u osób z nieswoistym zapaleniem jelit, może dodatkowo komplikować problem utraty masy kostnej. Poważna utrata masy kostnej może spowodować rozwój długotrwałych problemów, takich jak osteopenia i osteoporoza.

Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna, które obawiają się niedoborów witamin i minerałów, powinny porozmawiać ze swoim zespołem opieki zdrowotnej o potrzebie jakiejkolwiek suplementacji.

Ograniczenia

Jelito jest podobne do węża ogrodowego, ponieważ w środku znajduje się przestrzeń, w której może przepływać żywność i odpady. Kiedy część wnętrza jelita ulega zwężeniu, nazywa się to zwężeniem. Osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna są narażone na zwiększone ryzyko wystąpienia zwężeń.

Zwężenie może powodować ból, a także może przyczyniać się do powstawania niedrożności jelit, jeśli pokarm nie jest w stanie przejść przez zwężony obszar. Zwężenia mogą pozostać nierozpoznane, ponieważ mogą nie powodować żadnych oznak ani objawów.

Osoby, które mają zwężenia, mogą wymagać zmiany diety w celu zmniejszenia ryzyka niedrożności. Może być konieczne unikanie pokarmów włóknistych, takich jak popcorn, orzechy lub surowe warzywa, za radą gastroenterologa lub dietetyka.

W niektórych przypadkach zwężenia mogą wymagać operacji w celu otwarcia obszaru (co nazywa się plastyką zwężenia) lub usunięcia części jelita, która jest dotknięta (nazywana resekcją).

Wrzody

Choroba Leśniowskiego-Crohna może powodować powstawanie wrzodów w przewodzie pokarmowym. Te wrzody mogą stać się głębokie i przechodzić przez kilka warstw ściany jelita. Głębokie wrzody są trudniejsze do wyleczenia i mogą prowadzić do komplikacji. Mogą również powodować ból brzucha, który jest jednym z objawów choroby Leśniowskiego-Crohna, który może być przewlekły, aw niektórych przypadkach ciężki.

Jedną z komplikacji, która może się zdarzyć, jest perforacja, czyli dziura w jelicie. Perforacja jelita nie jest powszechna, ale jest nagła i najczęściej leczy się ją operacyjnie. Objawy perforacji jelit mogą obejmować gorączkę, dreszcze, silny ból brzucha, nudności, wymioty i krwawienie z odbytu.

W przypadku choroby Leśniowskiego-Crohna, w tym w jamie ustnej (zwanej aftowym zapaleniem jamy ustnej), mogą pojawić się wrzody w całym przewodzie pokarmowym. Zwykle nie są one uważane za poważne, ale mogą być bolesne i powodować dyskomfort w piciu, jedzeniu lub rozmowie. Leczenie może obejmować zmianę diety i miejscowe środki znieczulające na dyskomfort. W większości przypadków owrzodzenia jamy ustnej ustępują, gdy choroba Leśniowskiego-Crohna jest lepiej kontrolowana.

Słowo od Verywell

Choroba Leśniowskiego-Crohna jest trwającą całe życie chorobą przewlekłą i obecnie nie ma na nią lekarstwa. Istnieje jednak kilka metod leczenia, które mogą pomóc zmniejszyć stan zapalny i doprowadzić do remisji choroby. U niektórych osób remisja może być dość trwała i utrzymywać się przez długi czas.

Brak kontroli choroby Leśniowskiego-Crohna może prowadzić do wielu innych problemów i wpływać na cały organizm, a nie tylko na przewód pokarmowy. Z tego powodu ważna jest ścisła współpraca z lekarzami, zwłaszcza gastroenterologiem, w celu znalezienia leczenia zmniejszającego stan zapalny.

Dobre samopoczucie jest ważne, zwłaszcza gdy objawy uniemożliwiają pełne życie, ale brak objawów nie zawsze oznacza, że ​​w przewodzie pokarmowym nie ma zapalenia. Gdy zapalenie w przewodzie pokarmowym nie jest leczone, może powodować długotrwałe problemy, z których niektóre mogą nie być łatwe do wyleczenia lub nieodwracalne. Regularne wizyty u gastroenterologa i śledzenie stanu zapalnego za pomocą testów, takich jak kolonoskopia, badania krwi i kalprotektyna w kale, są ważne, abyś mógł być zdrowy, żyjąc z chorobą Leśniowskiego-Crohna.