Zaburzenie schizofreniczne, podobnie jak schizofrenia, jest zaburzeniem psychotycznym, które wpływa na to, jak się zachowujesz, myślisz, odnosisz się do innych, wyrażasz emocje i postrzegasz rzeczywistość. W przeciwieństwie do schizofrenii trwa tylko od jednego do sześciu miesięcy.
Około jedna trzecia osób ze wstępną diagnozą zaburzenia schizofrenicznego wyzdrowieje w ciągu sześciu miesięcy, a choroba schizofreniczna jest ich ostateczną diagnozą. U większości pozostałych dwóch trzecich osób ostatecznie zostanie rozpoznana schizofrenia lub zaburzenie schizoafektywne.
OBRAZY MIKROGENOWE / BIBLIOTEKA ZDJĘĆ NAUKOWYCH / Getty Images
Co to jest zaburzenie schizofreniczne?
Zaburzenie schizofreniczne to poważne, ale ograniczone w czasie zaburzenie psychotyczne, które wpływa na zdolność osoby do:
- Jasno myśleć
- Zarządzaj emocjami
- Podejmować decyzje
- Odnoś się do innych
Chociaż początek schizofrenii jest często stopniowy przez kilka miesięcy lub lat, początek choroby schizofrenicznej może być stosunkowo szybki.
Zaburzenie to występuje stosunkowo rzadko w Stanach Zjednoczonych i krajach rozwiniętych, u około jednej osoby na 1000 rozwija się w ciągu swojego życia. Występuje zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet. Na ogół występuje u mężczyzn w wieku od 18 do 24 lat, a u kobiet najczęściej występuje w wieku od 24 do 35 lat.
Objawy
Charakterystyczne objawy zaburzenia schizofrenicznego są identyczne jak w przypadku schizofrenii, ale zaburzenie schizofreniczne wyróżnia się czasem trwania. Epizod choroby trwa co najmniej miesiąc, ale krócej niż sześć miesięcy.
Objawy zaburzenia schizofrenicznego mogą obejmować:
- Urojenia
- Halucynacje
- Mowa zdezorganizowana, taka jak brak sensu, używanie bezsensownych słów i przeskakiwanie z jednego tematu na inny
- Dziwne lub dziwne zachowanie, takie jak chodzenie, chodzenie w kółko lub ciągłe pisanie
- Brak energii
- Złe nawyki higieniczne i pielęgnacyjne
- Utrata zainteresowania lub przyjemności w życiu
- Wycofanie się z rodziny, przyjaciół i zajęć towarzyskich
Diagnoza
W niektórych przypadkach diagnoza jest tymczasowa, ponieważ nie jest jasne, czy dana osoba wyzdrowieje po zaburzeniu w ciągu sześciu miesięcy.
Jeśli zaburzenie utrzymuje się dłużej niż sześć miesięcy, można zmienić diagnozę na schizofrenię.
Rozpoznanie zaburzeń schizofrenicznych wymaga dwóch (lub więcej) z poniższych, z których każda występuje przez znaczną część czasu w okresie jednego miesiąca (z których jeden to 1, 2 lub 3): Wcześniejsze
- Urojenia
- Halucynacje
- Mowa zdezorganizowana (komunikacja jest niespójna lub często przerywana rozmowa)
- Zachowanie zdezorganizowane lub katatoniczne
- Zmniejszony zakres ekspresji emocjonalnej (osoba wydaje się wycofana emocjonalnie)
Podczas gdy do diagnozy schizofrenii wymagane jest upośledzenie funkcjonowania społecznego, zawodowego lub akademickiego, w przypadku zaburzeń schizofrenicznych poziom funkcjonowania jednostki może, ale nie musi, ulec zmianie.
Wykluczanie innych chorób
Chociaż nie ma testów laboratoryjnych, które konkretnie zdiagnozowałyby schizofrenię, Twój lekarz może użyć różnych testów diagnostycznych, aby wykluczyć chorobę fizyczną jako przyczynę twoich objawów.
Jeśli Twój pracownik służby zdrowia nie znajdzie fizycznego powodu objawów, może skierować Cię do psychiatry lub psychologa, który przeprowadzi z Tobą rozmowę kwalifikacyjną i może skorzystać ze specjalnie zaprojektowanych narzędzi do przeprowadzania wywiadów i oceny, aby ocenić Cię pod kątem zaburzeń psychotycznych. Mogą również rozmawiać z innymi osobami w Twoim życiu, które Cię znają.
Lekarz lub terapeuta opiera swoją diagnozę na twoich objawach i obserwacji twoich objawów i zachowania.
Przyczyny
Chociaż dokładna przyczyna zaburzeń schizofrenicznych nie jest znana, naukowcy uważają, że czynniki genetyczne i środowiskowe mogą być zaangażowane w rozwój zaburzeń związanych ze schizofrenią.
- Genetyka: schizofrenia i związane z nią schorzenia mają silny komponent genetyczny. Prawdopodobieństwo zachorowania na schizofrenię jest ponad sześciokrotnie wyższe, jeśli masz bliskiego krewnego, na przykład rodzica lub rodzeństwo, cierpiącego na tę chorobę. Jednak wiele osób, u których zdiagnozowano schizofrenię, nie ma dotkniętych nią członków rodziny.
- Czynniki środowiskowe: Dowody sugerują, że pewne czynniki w środowisku mogą wywoływać zaburzenie schizofreniczne u osób, które odziedziczyły tendencję do rozwoju tego zaburzenia. Czynnikami tymi mogą być słabe interakcje społeczne lub bardzo stresujące wydarzenie. Ostatnie badania sugerują również związek między zaburzeniami autoimmunologicznymi a rozwojem psychozy u niektórych osób.
- Używanie substancji: Niektóre badania wykazały, że konopie indyjskie są zaangażowane w około 50% przypadków psychozy, schizofrenii i schizofrenii. dobrze zrozumiane.
Zapobieganie
Nie ma żadnego znanego sposobu zapobiegania lub zmniejszania ryzyka wystąpienia zaburzeń schizofrenicznych. Jednak wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc zmniejszyć zakłócenia w życiu, rodzinie i przyjaźniach.
Leczenie
Zaburzenie schizofreniczne jest zwykle leczone indywidualnie dobraną kombinacją terapii mówiącej i leków w celu ochrony i ustabilizowania pacjenta oraz złagodzenia objawów. Osoby z poważnymi objawami lub zagrożone zranieniem mogą wymagać pobytu w szpitalu do czasu ustabilizowania się ich stanu.
Lek
Podstawowe leki stosowane w leczeniu psychotycznych objawów zaburzeń schizofrenicznych - takich jak urojenia, halucynacje i zaburzenia myślenia - nazywane są lekami przeciwpsychotycznymi. Leki stosowane w leczeniu zaburzeń schizofrenicznych obejmują:
„Typowe” leki przeciwpsychotyczne pierwszej generacji, takie jak:
- Torazyna (chloropromazyna)
- Haldol (haloperidol)
„Nietypowe” leki przeciwpsychotyczne drugiej generacji, takie jak:
- Risperdal (risperidon)
- Clozaril (klozapina)
Psychoterapia
Jednym z najczęściej badanych modeli terapii stosowanych w leczeniu zaburzeń związanych ze schizofrenią jest terapia poznawczo-behawioralna lub CBT. Ten model psychoterapii odnosi się do związku między myślami i zachowaniami, pomagając ludziom dowiedzieć się więcej o tym, jak negatywne wzorce myślenia o sobie i świecie wpływają na ich uczucia i zachowanie.
Korona
Wiele osób z zaburzeniami schizofrenicznymi wraca do zdrowia, chociaż niektórzy doświadczają sporadycznego nawrotu objawów (nawrotów). Wsparcie i leczenie mogą pomóc w radzeniu sobie z chorobą i jej wpływem na życie. Oto kilka metod, które mogą pomóc w objawach zaburzeń schizofrenicznych:
- Słuchaj swojego ciała. Nauczenie się rozpoznawania oznak złego samopoczucia może pomóc w radzeniu sobie z chorobą. Objawy mogą obejmować brak energii, uczucie lęku lub stresu lub oddalenie się od bliskich.
- Unikaj narkotyków i alkoholu. Leki rekreacyjne mogą pogorszyć objawy zaburzeń schizofrenicznych, szczególnie te, które zmieniają twoją rzeczywistość (halucynogeny), a także te, które zawierają THC. Narkotyki i alkohol mogą również źle reagować z lekami przeciwpsychotycznymi.
- Znajdź wsparcie rówieśnicze. Wirtualne lub osobiste grupy wsparcia dla osób z zaburzeniami związanymi ze schizofrenią mogą pomóc im dotrzeć do innych, stojących przed podobnymi wyzwaniami. Grupy wsparcia mogą również pomagać rodzinie i przyjaciołom w radzeniu sobie.
Szukaj pomocy
Jeśli Ty lub ktoś bliski zmagacie się z zaburzeniem schizofrenicznym, skontaktuj się z Krajową Infolinią Substance Abuse and Mental Health Services Administration (SAMHSA) pod numerem 1-800-662-4357, aby uzyskać informacje na temat wsparcia i możliwości leczenia w Twojej okolicy.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych linii pomocy.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
