Chodzenie u stóp u dzieci

Chodzenie na palcach to specyficzny rodzaj chodu często obserwowany u małych dzieci uczących się chodzić. Normalny chód obejmuje określoną sekwencję zdarzeń. Zdarzenia te są podzielone na dwie fazy: fazę podparcia i fazę wymachu. Faza podporu to część cyklu chodu, kiedy stopa dotyka podłoża. Faza postawy rozpoczyna się od uderzenia piętą, lądowania pięty na ziemi, a następnie toczenia stopy do przodu, a następnie wznoszenia się na palcach, aby odepchnąć. Faza wymachu to część cyklu chodu, w której stopa nie styka się z podłożem. W chodzikach na palce, uderzenie piętą jest pomijane, a osoba ląduje na palcach i utrzymuje tę pozycję w fazie postawy.

Czy chodzenie na palcach jest normalne

Nauka chodzenia wymaga czasu i podobnie jak nauka czegokolwiek, nie zawsze udaje nam się to za pierwszym razem. Chodzenie na palcach jest normalne u małych dzieci w wieku poniżej 2 lat. Większość dzieci zaczyna chodzić na palcach iw ciągu drugiego roku stopniowo rozwija normalny wzorzec chodu.

Dzieci, które chodzą na palcach w wieku powyżej 2 lat, można poddać ocenie, aby upewnić się, że nie mają żadnych innych schorzeń, które mogą powodować chodzenie. Chodzenie palcami po przekroczeniu tego wieku nie jest uważane za normalne.

Warunki, które powodują chodzenie na palcach

Istnieje kilka warunków, które można podejrzewać jako pierwsze na podstawie objawów uporczywego chodzenia na palcach. Nie oznacza to, że dzieci, które chodzą na palcach w wieku powyżej 2 lat, zdecydowanie mają jeden z tych warunków. W rzeczywistości większość chodzików jest uważana za idiopatyczną, co oznacza, że ​​nie można zidentyfikować żadnego schorzenia, ale dzieci, które nadal chodzą, należy oceniać pod kątem zaburzeń rozwojowych lub neurologicznych.

Niektóre stany, które mogą powodować chodzenie, obejmują porażenie mózgowe, dystrofię mięśniową Duchenne'a i autyzm.

Zabiegi nieinwazyjne

Jak już wspomniano, chodzenie na palcach w wieku poniżej 2 lat nie jest nienormalne. Najczęstszym sposobem leczenia jest obserwacja dziecka i sprawdzenie, czy chodzenie na palcach samoistnie ustąpiło.Żadne badanie nigdy nie wykazało długotrwałego upośledzenia funkcji w okresie dojrzewania lub dorosłości w wyniku chodzenia na palcach jako dziecko. Dlatego ważne jest, aby nie nadużywać tych dzieci.

Dzieci, które mają uporczywe chodzenie na palcach, bez innej diagnozy wyjaśniającej stan, zwykle rozpoczynają od prostych form leczenia. Najczęstsze zabiegi obejmują fizjoterapię, rozciąganie, szynowanie nocne i opatrunki gipsowe. Jeśli proste rozciąganie nie pomaga, założenie szyny lub gipsu w celu zapewnienia stałego rozciągania może pomóc w poluzowaniu napiętego pięty.

Niedawno niektórzy lekarze stosowali toksynę botulinową, znaną również jako botoks, w celu rozluźnienia napiętych mięśni łydek.Tak jak te zastrzyki rozluźniają zmarszczki twarzy, tak botoks może rozluźnić napięte mięśnie łydki.

Chirurgia jako leczenie

W celu wydłużenia napiętego pępka stosuje się zabieg chirurgiczny. Istnieje kilka technik chirurgicznych, ale większość z nich polega na wydłużeniu ścięgna Achillesa, aby podczas chodzenia pięta lądowała przed palcami. Często po operacji stosuje się odlewy, aby zapewnić, że tkanki nie napinają się ponownie podczas gojenia. Chirurgia jest na ogół zarezerwowana dla dzieci, które nie powiodły się w wyżej wymienionym leczeniu niechirurgicznym.

Najlepsze plany leczenia

Jeśli dziecko chodzi na palcach w wieku poniżej dwóch lat, obserwacja jest zdecydowanie najlepszym planem leczenia.

W wieku powyżej 2 lat dzieci powinny być poddawane badaniom przesiewowym pod kątem zaburzeń rozwojowych lub neurologicznych, które mogą potencjalnie wyjaśniać uporczywość chodzenia na palcach. Jeśli żaden nie zostanie znaleziony, chodzenie na palcach jest określane jako idiopatyczne, co oznacza, że ​​nie można zidentyfikować żadnej podstawowej przyczyny.

Idiopatyczne chodziki w wieku powyżej 2 lat mogą być nadal obserwowane, zwłaszcza jeśli poprawiają się, lub można rozważyć proste rozciąganie lub rzucanie. Jeśli te proste zabiegi zawiodą, można rozważyć operację wydłużenia napiętego sznurka piętowego.