Przewlekłe subiektywne zawroty głowy (CSD) prawdopodobnie towarzyszyły nam od wieków, ale stosunkowo niedawno zostały rozpoznane jako zespół kliniczny.
Podstawową przesłanką CSD jest to, że problem fizyczny, taki jak infekcja ucha wewnętrznego, powoduje tymczasowe uszkodzenie nerwu przedsionkowego. Podczas gdy u wielu ludzi mózg jest w stanie dostosować się do tych uszkodzeń i nauczyć się działać bez poczucia braku równowagi, u innych mózg nigdy nie uczy się przystosowywać.
CSD jest silnie związane z lękiem, a także z introwertycznymi typami osobowości, a teoretyzowano, że może to odzwierciedlać predyspozycje mózgu do nadmiernej czujności na zagrożenia, w tym potencjalne przewrócenie się. W rezultacie po początkowym uszkodzeniu w sieci przedsionkowej mózg nieustannie czuwa, wysyłając ostrzeżenia, że ktoś zaraz upadnie, nawet jeśli rzeczywiste niebezpieczeństwo minęło. To trochę tak, jakby kontrolka „check engine” świeciła się, mimo że silnik samochodu został naprawiony kilka miesięcy wcześniej.
Hero Images / Getty Images
Możliwości leczenia
CSD może bardzo zakłócać życie ludzi, ponieważ ciągłe poczucie braku równowagi może powstrzymywać ludzi przed wykonywaniem codziennych czynności, takich jak praca. Chociaż nie przeprowadzono na dużą skalę kontrolowanych badań CSD, badania na mniejszą skalę potwierdzają stosowanie trzech głównych form leczenia. Te formularze obejmują:
- Terapia przedsionkowa
- Terapia poznawczo-behawioralna
- Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (zwykle stosowane w leczeniu depresji).
Terapia przedsionkowa
Terapia przedsionkowa to rodzaj fizjoterapii (PT), którego celem jest poprawa czyjejś równowagi. Ćwiczenia terapeutyczne powinien prowadzić wyszkolony terapeuta przedsionkowy. Celem jest wyszkolenie mózgu w dostosowywaniu się do nowych bodźców sensorycznych dotyczących równowagi.
Możliwe ćwiczenia obejmują obserwowanie zakręconego i pasiastego koła, aby przyzwyczaić się do oszałamiającego bodźca, chodzenie korytarzem podczas oglądania obrazów na ścianach lub stopniowe i metodyczne rozwijanie tolerancji na obracanie głowy. W rzeczywistości wszystkie ćwiczenia należy rozpoczynać powoli i stopniowo zwiększać, aby uniknąć wywołania tak silnego poczucia zawrotów głowy, że terapia zostanie przerwana. Zamiast tego regularny, cierpliwy i wytrwały program ćwiczeń jest zwykle bardziej skuteczny, chociaż pełne korzyści mogą nie zostać osiągnięte przez okres do 6 miesięcy.
Badanie osób z CSD leczonych treningiem przedsionkowym i ocenianych później za pomocą posturografii wykazało znaczną poprawę posturografii u wielu z nich, a 79% zgłosiło, że odczuwają subiektywną poprawę.
Leki
Żadne badania nie skupiały się konkretnie na pacjentach z CSD, chociaż kilka otwartych badań dotyczyło pacjentów z przewlekłymi zawrotami głowy, z których wielu prawdopodobnie miało CSD. Podsumowując, badania te wydają się sugerować pewne korzyści ze stosowania selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoninergiczno-noradrenergicznego (SNRI). Częste działania niepożądane leków z grupy SSRI i SNRI obejmują zaburzenia snu i nudności, które mogą prowadzić do nietolerancji. Dobrą wiadomością jest to, że oprócz leczenia przewlekłych zawrotów głowy, te leki przeciwdepresyjne okazały się również obniżać poziom lęku i depresji u przyjmujących je pacjentów (patrz rysunek).
Psychoterapia
Co najmniej pięć badań dotyczyło technik terapii poznawczo-behawioralnej u pacjentów z CSD. Ogólny trend w tych badaniach wskazuje na znaczące korzyści w zmniejszaniu zawrotów głowy Tylko w jednym badaniu obserwowano pacjentów przez ponad rok i nie przyniosło to trwałych korzyści w tamtym momencie. W tym momencie potrzebne są bardziej ostateczne badania, aby wykorzystać te wczesne wyniki.
Niektórzy ludzie opierają się poglądowi, że lęk lub osobowość mogą odgrywać jakąkolwiek rolę w ich zawrotach głowy, czując, że oznacza to, że CSD jest „wszystkim w ich głowach”. Takie myślenie może uniemożliwić stosowanie jakichkolwiek leków lub terapii zwykle związanych z problemami psychiatrycznymi, takimi jak depresja.
Podsumowanie
Przewlekłe subiektywne zawroty głowy są stosunkowo nowo zdefiniowanym zaburzeniem, chociaż objawy, które opisuje, są zarówno starożytne, jak i powszechne. Jeśli CSD zostanie rozpoznany, wydaje się dobrze reagować na terapię przedsionkową, leki i prawdopodobnie terapię poznawczo-behawioralną. Najlepiej byłoby, gdyby te techniki były stosowane w połączeniu, aby zmaksymalizować potencjalne korzyści.
