Jeśli potwierdzono zakażenie wirusem HIV, rutynowo przeprowadza się testy w celu określenia stanu układu odpornościowego danej osoby i poziomu aktywności wirusów w organizmie, które są wyrażane jako tak zwana liczba komórek CD4 i poziom wiremii.
Andrew Brookes / Getty ImagesCo to jest liczba CD4?
Test CD4 jest jednym z bardziej znanych testów znanych osobom z HIV. Test mierzy poziom limfocytów T pomocniczych CD4 we krwi - komórek, które są nie tylko niezbędne dla funkcji odpornościowej, ale są głównym celem zakażenia HIV. W miarę jak HIV stopniowo wyczerpuje te komórki, organizm staje się mniej zdolny do obrony przed rozszerzającym się zakresem oportunistycznych infekcji.
Badanie przeprowadza się poprzez pobranie próbki krwi, której wyniki mierzą liczbę komórek CD4 w mikrolitrze (µL) krwi. Podstawowa liczba ustala stan twojego układu odpornościowego, podczas gdy dalsze testy w dużej mierze informują nas o:
- Faza infekcji i tempo postępu choroby
- Prawdopodobieństwo, że niektóre infekcje rozwiną się po wyczerpaniu komórek CD4
- Jak dobrze reagujesz na leczenie poprzez utrzymanie lub przywrócenie funkcji odpornościowej
Prawidłowe liczby CD4 mieszczą się w zakresie od 500 do 1500 komórek / µl. Odwrotnie, liczba CD4 wynosząca 200 komórek / µl lub mniej jest technicznie klasyfikowana jako AIDS.
Poprzednie wytyczne dotyczące leczenia zalecały rozpoczęcie terapii antyretrowirusowej (ART) u pacjentów z liczbą CD4 poniżej 500 komórek / µl lub z chorobą definiującą AIDS. W 2016 r. Zaktualizowane wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia zatwierdziły ART u wszystkich pacjentów zakażonych wirusem HIV, niezależnie od liczby CD4, lokalizacji, dochodów lub stadium choroby.
Obecnie liczba CD4 jest wykorzystywana zarówno do przewidywania wyników choroby, jak i do pomiaru względnej siły odpornościowej danej osoby. Przykładowo, nadir CD4 (najniższy punkt, do którego spadła liczba CD4) jest wskaźnikiem długoterminowej zachorowalności, a niższe wartości sugerują zwiększone ryzyko chorób związanych z HIV i niezwiązanych z HIV, a także wolniejszy powrót do zdrowia.
Co to jest ładunek wirusowy?
Podczas gdy liczba CD4 jest wskaźnikiem stanu odporności i skuteczności leczenia, miano wirusa jest prawdopodobnie ważniejszym miernikiem na początku terapii przeciwretrowirusowej.
Miano wirusa mierzy stężenie wirusa we krwi, znane również jako „obciążenie wirusowe”. Laboratoria wykorzystają technologię testów genetycznych - zazwyczaj reakcję łańcuchową polimerazy (PCR) lub bDNA (rozgałęzione DNA) - do ilościowego określenia liczby cząsteczek wirusa w mililitrze (ml) krwi. Miano wirusa HIV może wahać się od niewykrywalnego (poniżej poziomów wykrywalności obecnych testów) do dziesiątek milionów.
Niewykrywalny wynik nie oznacza, że nie ma wirusa we krwi lub zostałeś „oczyszczony” z infekcji. Niewykrywalny oznacza po prostu, że populacja wirusa spadła poniżej poziomu wykrywalności testowej we krwi, ale może być wykrywalny gdzie indziej, na przykład w sperma.
Cele zwalczania wirusów
Celem terapii przeciwretrowirusowej jest osiągnięcie supresji wirusa, definiowanej jako posiadanie mniej niż 200 kopii wirusa HIV na mililitr krwi. Wcześniejsze
- Większa trwałość leczenia
- Mniejsze ryzyko rozwoju lekoopornego wirusa
- Lepsze wyniki kliniczne korelujące ze zwiększoną oczekiwaną długością życia
- Zmniejszenie przenoszenia wirusa HIV do braku ryzyka dla niezakażonego partnera seksualnego (strategia popularnie określana jako leczenie jako profilaktyka (TasP)
Z drugiej strony wzrost miana wirusa może często wskazywać na niepowodzenie leczenia, słabe przyleganie do leku lub oba te objawy.
Należy zauważyć, że aby zapewnić supresję wirusa do niewykrywalnych poziomów, wymagane jest przyleganie co najmniej 80% do 85%. Nierówne przestrzeganie zaleceń nie tylko zmniejsza zdolność osoby do osiągnięcia tego celu, ale także zwiększa prawdopodobieństwo niepowodzenia leczenia, umożliwiając rozwój lekoopornego wirusa. Ten związek przyczynowo-skutkowy jest powodem, dla którego przestrzeganie zaleceń powinno być zawsze sprawdzane przed zmianą terapii.
To powiedziawszy, przypadkowe zmiany miana wirusa (lub „blipsy”) mogą wystąpić nawet wśród osób ze 100% adherencją. Są one zwykle minimalne i nie powinny być powodem do niepokoju.
Zaleca się regularne monitorowanie liczby CD4 i miana wirusa, a pacjenci zdolni do utrzymania liczby CD4 powyżej 500 komórek / µl mogą być czasami badani zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
Korzyści z kontroli wirusowej
Według badań przeprowadzonych przez brytyjskie Collaborative Cohort Study (UK CHIC), osoby z niewykrywalnym wiremią, które osiągnęły liczbę CD4 350 komórek / µl lub więcej w ciągu roku od rozpoczęcia terapii, prawdopodobnie miały normalną długość życia.
Z drugiej strony niepowodzenie w osiągnięciu supresji wirusowej skróciło oczekiwaną długość życia nawet o 11 lat.
Retrospektywna analiza przeprowadzona w 2013 roku przez University of Montreal wykazała ponadto, że osoby, u których miano wirusa było „prawie niewykrywalne” przez okres sześciu miesięcy (tj. Od 50 do 199 kopii / ml), miały prawie 400% większe ryzyko niepowodzenia wirusologicznego w ciągu roku niż osoby, które są w stanie osiągnąć całkowitą supresję wirusa.
Badanie, w którym monitorowano 1357 mężczyzn zakażonych wirusem HIV w latach 1999–2011, dodatkowo wykazało współczynnik niepowodzenia wirusologicznego wynoszący prawie 60% u osób z uporczywym mianem wirusa wynoszącym od 500 do 999 kopii / ml.
.jpg)
.jpg)
.jpg)
