Rodzaje chorób autoimmunologicznych i leczenie

Mówiąc najprościej, choroba autoimmunologiczna jest związana z nieprawidłowym działaniem układu odpornościowego, które powoduje, że organizm atakuje własne tkanki, który jest złożoną siecią wyspecjalizowanych komórek i narządów, które bronią się przed obcymi substancjami i najeźdźcami. Obce substancje i najeźdźcy mogą obejmować bakterie, pasożyty, niektóre komórki rakowe i przeszczepioną tkankę. Zwykle układ odpornościowy organizmu reaguje tylko na obce substancje i najeźdźców, aby chronić organizm. Normalne przeciwciała to białka wytwarzane przez układ odpornościowy w celu namierzenia obcych najeźdźców.

Kiedy układ odpornościowy działa nieprawidłowo, organizm myli własne tkanki jako obce i wytwarza komórki odpornościowe (limfocyty) i autoprzeciwciała, które atakują te tkanki. Niewłaściwa odpowiedź, określana jako reakcja autoimmunologiczna, może powodować stan zapalny i uszkodzenie tkanki.

Jak zachodzi reakcja autoimmunologiczna

Możesz się zastanawiać, jak może wystąpić reakcja autoimmunologiczna. Reakcja autoimmunologiczna może zostać wywołana:

• Jeśli normalna substancja ciała zostanie zmieniona, na przykład przez wirusa lub lek, co spowoduje, że organizm rozpozna ją jako obcą.
• Jeśli komórki kontrolujące produkcję przeciwciał działają nieprawidłowo i wytwarzają nieprawidłowe przeciwciała, które atakują własne komórki organizmu.
• Substancja zwykle zlokalizowana w organizmie (tj. Płyn ustrojowy) jest uwalniana do krwiobiegu, stymulując nieprawidłową reakcję immunologiczną. Może to być spowodowane urazem.

Występowanie i rodzaje chorób autoimmunologicznych

Istnieje ponad 80 rodzajów chorób autoimmunologicznych. Objawy zależą od tego, która część ciała jest dotknięta. Istnieją zaburzenia autoimmunologiczne, które atakują określone typy tkanek (np. Naczynia krwionośne, skóra lub chrząstka). Inne choroby autoimmunologiczne mogą atakować określony narząd. W grę może wchodzić każdy organ. Charakterystyka, która jest zwykle związana z chorobą autoimmunologiczną, obejmuje stan zapalny, ból, bóle mięśni, zmęczenie i niską gorączkę. Zapalenie jest zwykle pierwszym objawem choroby autoimmunologicznej.

Według Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych choroby autoimmunologiczne dotykają ponad 23,5 miliona Amerykanów. Chociaż niektóre choroby autoimmunologiczne są rzadkie, wiele z nich występuje powszechnie. Choroby autoimmunologiczne mogą dotknąć każdego, ale uważa się, że niektórzy ludzie mają genetyczne predyspozycje do rozwoju choroby autoimmunologicznej w określonych okolicznościach (tj. Coś działa jako wyzwalacz). Osoby bardziej narażone na rozwój choroby autoimmunologicznej to:

• Kobiety w wieku rozrodczym
• Osoby, u których w rodzinie występowały choroby autoimmunologiczne
• Osoby, które mają pewne narażenia środowiskowe, które mogą działać jako wyzwalacz
• Osoby określonej rasy lub pochodzenia etnicznego

Wiele rodzajów zapalenia stawów uważa się za choroby autoimmunologiczne, w tym:

• Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa
• Toczeń
• Reumatyzm
• Młodzieńcze zapalenie stawów
• Twardzina skóry
• Zapalenie skórno-mięśniowe
• Choroba Behceta
• Reaktywne zapalenie stawów
• Mieszana choroba tkanki łącznej
• Zjawisko Raynauda
• Olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic / skroniowe zapalenie tętnic
• Poliamigrafia reumatyczna
• Guzkowe zapalenie tętnic
• Zapalenie wielomięśniowe
• Zapalenie tętnic Takayasu
• Ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń
• Zapalenie naczyń

Inne choroby autoimmunologiczne obejmują łysienie plackowate, zespół przeciwciał antyfosfolipidowych, autoimmunologiczne zapalenie wątroby, cukrzycę typu 1, celiakię, chorobę Leśniowskiego-Crohna, chorobę Gravesa, zespół Guillaina-Barre'a, chorobę Hashimoto, idiopatyczną plamicę małopłytkową, nieswoiste zapalenie jelit, stwardnienie rozsiane, ciężką miastenię, pierwotna marskość żółciowa, łuszczyca, zespół Sjogrena i bielactwo nabyte.

Zespół chronicznego zmęczenia i fibromialgia nie są uważane za choroby autoimmunologiczne. Jest to źródło nieporozumień, ponieważ niektóre objawy chronicznego zmęczenia i fibromialgii pokrywają się z kilkoma chorobami autoimmunologicznymi.

To nakładanie się objawów z innymi chorobami autoimmunologicznymi, a także z chorobami o podłożu innym niż autoimmunologiczne, może sprawić, że rozpoznanie będzie uciążliwym procesem. Według AARDA.org większość pacjentów z chorobami autoimmunologicznymi przeżywa ponad 4 lata i może spotkać się z maksymalnie 5 lekarzami, zanim zostaną prawidłowo zdiagnozowani.

Leczenie

Leczenie chorób autoimmunologicznych koncentruje się na kontrolowaniu reakcji autoimmunologicznej za pomocą leków immunosupresyjnych. Kortykosteroidy mogą być stosowane do kontrolowania stanu zapalnego i tłumienia układu odpornościowego. Inne opcje leczenia zależą od konkretnej choroby autoimmunologicznej. Na przykład leki biologiczne są obecnie powszechnie stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów lub innych zapalnych typów zapalenia stawów.