Zespół Wolffa-Parkinsona-White'a (WPW) to wrodzona choroba serca, która może powodować zaburzenia rytmu serca. Osoby urodzone z WPW mają charakterystyczne zmiany w elektrokardiogramie (EKG) i często rozwijają się u nich częstoskurcz nadkomorowy (SVT), rodzaj szybkiej arytmii, która często powoduje silne kołatanie serca, zawroty głowy i zmęczenie. Ponadto czasami osoby z WPW mogą mieć inne, bardziej niebezpieczne rodzaje arytmii serca.
Jeffrey Hamilton / Getty ImagesCo to jest WPW?
Osoby z WPW rodzą się z nieprawidłowym połączeniem elektrycznym, które łączy jedną z przedsionków (górne komory serca) z jedną z komór (dolne komory serca). Te nieprawidłowe połączenia elektryczne są nazywaneścieżki pomocnicze. Dodatkowe ścieżki tworzą warunki elektryczne, w których mogą wystąpić nieprawidłowe rytmy serca.
Dlaczego ścieżki dostępu są ważne
Ścieżka pomocnicza tworzy „dodatkowe” połączenie elektryczne między przedsionkiem a komorą iw ten sposób zamyka potencjalny obwód elektryczny. Ten nieprawidłowy obwód umożliwia rozwój niezwykłych rytmów serca lub arytmii.
Drogi dodatkowe zapewniają warunki dla określonego typu arytmii - SVT znanej jako częstoskurcz przedsionkowo-komorowy (AVRT). AVRT jest rodzajem częstoskurczu nawrotowego.
Podczas AVRT impuls elektryczny przemieszcza się z przedsionka do komory normalną drogą (to jest węzłem AV), a następnie wraca do przedsionka (to znaczy „ponownie wchodzi” do przedsionka) przez ścieżkę dodatkową. Impuls elektryczny może wtedy obracać się w sposób ciągły wokół obwodu, tworząc arytmię. Impuls przemieszcza się po ścieżce dodatkowej od komory do przedsionka, ponieważ w najpopularniejszym typie AVRT jest to jedyny kierunek, w którym ścieżka dodatkowa może przewodzić prąd.
Czym różni się WPW od typowego AVRT?
Różnica między tym typowym AVRT a AVRT obserwowanym w przypadku WPW polega na tym, że w WPW ścieżka dodatkowa jest w stanie przewodzić impulsy elektryczne w obu kierunkach - od przedsionka do komory, a także od komory do przedsionka.
W rezultacie, podczas częstoskurczu nawrotowego w WPW, impuls elektryczny jest w stanie przemieszczać się ścieżką dodatkową do komór, a następnie powrócić do przedsionków przez węzeł AV, a następnie z powrotem ścieżką dodatkową do komór - i może utrzymać powtarzając ten sam obwód. Jest to kierunek odwrotny niż u pacjentów z typowym AVRT.
Dlaczego WPW jest szczególnym problemem
Zdolność ścieżki dodatkowej w WPW do przewodzenia impulsów elektrycznych z przedsionków do komór jest ważna z trzech powodów.
Po pierwsze, podczas normalnego rytmu zatokowego, impuls elektryczny rozprzestrzeniający się po przedsionkach dociera do komór zarówno przez węzeł pk, jak i ścieżkę dodatkową. Ta „podwójna” stymulacja komór tworzy charakterystyczny wzorzec w EKG - w szczególności „łukowanie” zespołu QRS, które jest określane jako „fala delta”. Rozpoznanie obecności fali delta w EKG może pomóc lekarzowi w postawieniu diagnozy WPW.
Po drugie, podczas AVRT obserwowanego z WPW, impuls elektryczny stymuluje komory wyłącznie drogą pomocniczą (zamiast przechodzić przez normalną ścieżkę węzłową AV). W rezultacie zespół QRS podczas tachykardii przyjmuje skrajnie nieprawidłowy kształt, co sugeruje częstoskurcz komorowy (VT) zamiast SVT. Mylenie AVRT spowodowanego przez WPW z VT może spowodować duże zamieszanie i niepotrzebny alarm ze strony personelu medycznego, a także może prowadzić do niewłaściwej terapii.
Po trzecie, jeśli u pacjenta z WPW wystąpi migotanie przedsionków - arytmia, w której przedsionki generują impulsy elektryczne w niezwykle szybkim tempie - impulsy te mogą również przemieszczać się ścieżką dodatkową i stymulować komory również w niezwykle szybkim tempie, prowadząc do niebezpiecznie szybkie bicie serca. (Zwykle węzeł AV chroni komory przed zbyt szybką stymulacją podczas migotania przedsionków. Ta ochrona jest tracona, jeśli komory są stymulowane drogą pomocniczą). Tak więc u pacjentów z WPW migotanie przedsionków może stać się problemem zagrażającym życiu. Wcześniejsze
Objawy z WPW
Objawy SVT wywołane przez WPW są takie same, jak w przypadku każdego SVT. Obejmują kołatanie serca, zawroty głowy lub zawroty głowy i skrajne zmęczenie. Odcinki trwają zwykle od kilku minut do kilku godzin.
Jeśli jednak wystąpi migotanie przedsionków, niezwykle szybkie tętno może prowadzić do utraty przytomności, a nawet zatrzymania akcji serca.
Leczenie WPW
Obwód powrotny, który wytwarza SVT w WPW, zawiera węzeł AV, strukturę obficie zasilaną przez nerw błędny. Dlatego pacjenci z WPW często mogą zatrzymać epizody SVT, podejmując kroki w celu zwiększenia napięcia nerwu błędnego, takie jak manewr Valsalvy lub zanurzając twarz w lodowatej wodzie na kilka sekund. Dla niektórych osób, które mają tylko rzadkie epizody SVT, to leczenie może być wystarczające.
Stosowanie leków antyarytmicznych w zapobieganiu nawracającym zaburzeniom rytmu serca w WPW jest tylko w pewnym stopniu skuteczne i obecnie takie podejście nie jest stosowane zbyt często.
Jednak ścieżkę dodatkową w WPW można zwykle (w 95% przypadków) całkowicie wyeliminować za pomocą terapii ablacyjnej, w której ścieżka dodatkowa jest dokładnie odwzorowywana i usuwana. Terapia ablacyjna jest prawie zawsze najlepszą opcją u osoby z WPW, która miała zaburzenia rytmu serca.
Ponadto, ponieważ początek migotania przedsionków w WPW może prowadzić do niebezpiecznie szybkiego tętna, a migotanie przedsionków jest częste (i być może częstsze u osób z WPW niż w populacji ogólnej), nawet bezobjawowe osoby z WPW mogą chcieć rozważyć ablację. .
Słowo od Verywell
WPW, wrodzona wada dotycząca układu elektrycznego serca, jest związana z zaburzeniami rytmu serca, które mogą powodować poważne objawy. Osoby, u których wykryto WPW, powinny zostać zbadane przez kardiologa i często odniosą korzyść z ostatecznego leczenia mającego na celu wyeliminowanie choroby.
