Czy można okłamywać kogoś z chorobą Alzheimera lub demencją?

Wielu opiekunów zastanawia się, czy okłamywanie kogoś z chorobą Alzheimera lub innym rodzajem demencji jest w porządku, gdy okazuje się, że próba przekonania krewnych o prawdzie nie działa.

Wiele lat temu uważano, że ścisłe zorientowanie na rzeczywistość powinno być używane, gdy osoby z chorobą Alzheimera były zdezorientowane. Innymi słowy, jeśli dana osoba myślała, że ​​jej rodzice wciąż żyją, zalecano, aby powiedziano jej prawdę - że jej rodzice nie żyją - aby przywrócić ją do rzeczywistości.

Oczywiście takie podejście nie działa, ponieważ tylko bardziej denerwuje osobę. Choroba Alzheimera wpływa na mózg w taki sposób, że próby rozumowania lub używania logiki z osobą przestają działać. Zapomnieli, że ich ukochana osoba umarła i bez ogródek powiedziano im o tym, jakby to był pierwszy raz, kiedy otrzymali tę wiadomość. Mogą zacząć płakać, zapytać, jak umarła ich ukochana osoba, a potem martwić się o przybycie na pogrzeb.

Walidacja i przekierowanie

W większości sytuacji nieporozumień orientacja na rzeczywistość nie jest już zalecana. Zamiast tego zalecamy, abyśmyuprawomocnićuczucia osoby. Na przykład, jeśli twój ojciec jest zdenerwowany i chce zobaczyć swoją własną matkę (która już nie żyje), może tęsknić za matką lub może myśleć o czymś z przeszłości, co chce rozwiązać. Spróbuj potwierdzić jego uczucia, mówiąc: „Wygląda na to, że myślisz o swojej matce. Opowiedz mi o niej więcej”. Często osoba zaczyna wspominać i zapomina, dlaczego była zdenerwowana. Szanując jego uczucia, nie zgadzasz się ani nie zgadzasz z myślą, że jego matka wciąż żyje.

Oprócz walidacji,przekierowanieto pomocne podejście do takich sytuacji. Przekierowanie polega na skierowaniu uwagi ukochanej osoby na coś przyjemnego. W powyższym przykładzie możesz przekierować swojego ojca do czynności, o której wiesz, że go lubi, na przykład słuchania muzyki lub grania w prostą grę, która nie jest dla niego przytłaczająca.

Kiedy potrzebne są włókna terapeutyczne

Chociaż kłamstwo nie jest zalecane jako normalne podejście, czasami walidacja i przekierowanie nie działa. Jeśli twój ojciec nalega na spotkanie z matką, a okaże się, że uspokaja się tylko wtedy, gdy powiesz mu, że poszła do sklepu, to w porządku. Nie ma potrzeby czuć się winnym, mówiąc o „terapeutycznej kłamstwie”, jeśli czuje się bardziej spokojny niż z prawdą.

Niektórzy autorzy, tacy jak Naomi Feil, która była pionierem w podejściu do walidacji, uważają, że mówienie terapeutycznych kłamstw jest ryzykowne, ponieważ czuje, że na pewnym poziomie osoba z chorobą Alzheimera zna prawdę; w związku z tym kłamstwo może zagrozić relacji między opiekunem a osobą z chorobą. Jednak inni zasugerowali, że takie ryzyko występuje tylko wtedy, gdy kłamstwo jest w rzeczywistości oburzającym kłamstwem.

Na przykład, jeśli twoja ukochana osoba upiera się, że w łazience jest nieznajomy, i mówisz jej: „Tak, to twój ulubiony artysta, Wayne Newton, i przyszedł śpiewać dla ciebie!”. istnieje duża szansa, że ​​ukochana osoba będzie sceptyczna wobec twoich roszczeń, a może nawet stanie się wobec ciebie nieufna.To bardzo różni się od terapeutycznej kłamstwa, na przykład: „Właśnie sprawdziłem łazienkę i musiał wyjść, bo teraz nikogo tam nie ma”.

Słowo od Verywell

W obliczu tego dylematu pamiętaj, aby najpierw spróbować zweryfikować i przekierować, ponieważ te podejścia często załatwiają sprawę. Najważniejsze jest to, że jeśli białe kłamstwo jest jedynym sposobem na to, aby ukochana osoba poczuła się lepiej w określonej sytuacji, a tak nie jest nie krzywdząc nikogo, wtedy pomagasz ukochanej osobie, wkraczając w jego świat, zamiast narzucać mu rzeczywistość. Pamiętaj, że to podejście może działać tylko tymczasowo; Podobnie jak wszystkie podejścia do trudnych zachowań, należy je monitorować i dostosowywać, gdy wyraźnie już nie działa.