Copaxone na stwardnienie rozsiane

Copaxone (octan glatirameru) to wstrzykiwana terapia modyfikująca chorobę (DMT) stosowana w stwardnieniu rozsianym (SM), co oznacza, że ​​jest stosowana w celu zapobiegania pogorszeniu się stanu. Różni się od wielu innych leków tego typu na SM tym, że może powodować mniej pewnych skutków ubocznych, o których wiadomo, że występują w przypadku wielu DMT.

Wskazanie

Copaxone został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków w 1996 roku do leczenia rzutowo-remisyjnego stwardnienia rozsianego (RRMS). Jest to terapia modyfikująca przebieg choroby, co oznacza, że ​​jest stosowana raczej w celu spowolnienia postępu choroby niż opanowania jej objawów.

RRMS jest najczęstszą postacią SM, stanowiącą 85 procent przypadków. Jego objawy pojawiają się i znikają, zamiast stopniowo się pogarszać.

Skuteczność

To nie jest jasne, jak Copaxone powstrzymuje nawroty stwardnienia rozsianego. Jedna z teorii opiera się na fakcie, że skład chemiczny leku jest podobny do otoczki mielinowej, która normalnie otacza komórki nerwowe. Mielina jest celem odpowiedzi układu odpornościowego w SM, co prowadzi do jej zniszczenia. Wydaje się, że Copaxone blokuje limfocyty T przed uszkodzeniem mieliny, ale dokładny mechanizm nie jest dobrze znany.

Ponadto uważa się, że Copaxone zmniejsza poziomy komórek B, które mogą odgrywać kluczową rolę w SM. Jest to obszar ciągłych badań.

Jednym z powodów, dla których Copaxone wyróżnia się wśród leków RRMS, jest to, że jest ogólnie dobrze tolerowany, ze stosunkowo mniejszą liczbą skutków ubocznych w porównaniu z innymi terapiami modyfikującymi chorobę.

W artykule opublikowanym w 2019 roku omówiono postępy w SM i dalsze stosowanie Copaxone przez okres 20 lat. Analizując dane uzyskane za pomocą rezonansu magnetycznego (MRI), naukowiec odkrył, że dane sugerujące, że lek zmniejsza:

• Aksonalne uszkodzenie metaboliczne
• Uszkodzenie tkanek
• Zanik
• Utrata objętości mózgu

Inne cytowane ustalenia obejmują:

• Uważa się, że skuteczność Copaxone jest podobna do skuteczności leków zawierających interferon beta-1a i interferon beta-1b
• Wyniki krótkoterminowych badań są sprzeczne co do tego, czy utrata objętości mózgu poprawiła się bardziej dzięki Copaxone lub lekom interferonowym
• Długoterminowe badanie sugeruje, że ubytek objętości mózgu był bardziej zmniejszony przez Copaxone niż interferony

Autor artykułu stwierdził, że pomimo swojego wieku, Copaxone jest nadal szeroko stosowany jako opcja leczenia pierwszego rzutu, po części ze względu na jego skuteczność, obszerne dostępne dane, profil bezpieczeństwa, dogodny schemat dawkowania (w porównaniu z podobnymi lekami). ) oraz brak niezbędnego programu monitorowania.

Administracja

Copaxone jest dostępny w ampułko-strzykawkach i jest podawany we wstrzyknięciu przy użyciu krótkiej, smukłej igły, którą wprowadza się podskórnie w dwucalową szczyptę skóry. Najczęstszymi miejscami wstrzyknięć są brzuch, tył ramienia, tył biodra i środek uda.

Lek ten występuje w dwóch mocach: zastrzyki 20-miligramowe (mg) podawane codziennie i zastrzyki 40-miligramowe podawane trzy razy w tygodniu.

Większość ludzi jest w stanie zrobić sobie zastrzyki, chyba że wykonują wstrzyknięcie w trudno dostępnym miejscu. Strzał Copaxone może żądlić, ale tylko przez kilka minut.

Skutki uboczne

Podczas przyjmowania leku Copaxone może wystąpić wiele potencjalnych skutków ubocznych. Ważne jest, aby natychmiast skontaktować się z lekarzem w sprawie wszelkich skutków ubocznych, których możesz doświadczyć, zwłaszcza że poniższe listy - choć obszerne - nie są wyczerpujące.

Wspólny

Bardziej powszechne działania niepożądane związane z przyjmowaniem leku Copaxone obejmują:

• Niepokój
• Ból w klatce piersiowej
• Kaszel
• Nadmierne napięcie mięśni
• Szybkie, mocne lub nieregularne bicie serca
• Ból stawu
• Ból w dole pleców lub boku
• Ból szyi
• Trudne lub bolesne oddawanie moczu
• Zaczerwienienie twarzy lub górnej części ciała
• Wysypka
• Opuchlizna na twarzy
• Opuchnięte, bolesne lub tkliwe węzły chłonne
• Problemy z oddychaniem

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia

Reakcje w miejscu wstrzyknięcia są częste u osób przyjmujących Copaxone na stwardnienie rozsiane, prowadzące do:

• Zaczerwienienie
• Obrzęk
• Swędzący
• Guz w miejscu wstrzyknięcia

Mniejszość użytkowników Copaxone - około 16 procent - doświadcza bardziej dramatycznych skutków ubocznych Copaxone zwanych natychmiastową reakcją po wstrzyknięciu. Ta reakcja występuje zaraz po wstrzyknięciu i może powodować dwa lub więcej z następujących objawów:

• Zaczerwienienie (ciepło i / lub zaczerwienienie skóry)
• Ból w klatce piersiowej
• Szybkie tętno
• Niepokój
• Duszność
• Zwężenie gardła
• Wysypka

Każdy może doświadczyć tej reakcji, która zwykle pojawia się kilka miesięcy po rozpoczęciu leczenia lekiem Copaxone. Jednak u niektórych osób może to nastąpić wcześniej. Ta reakcja może wystąpić więcej niż jeden raz.

Chociaż mogą być niepokojące, objawy te nie mają żadnych długoterminowych konsekwencji i zwykle ustępują po około 15 minutach. Nie wymagają też leczenia.

Mimo to producent Copaxone zaleca natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem, jeśli wystąpi reakcja po wstrzyknięciu i nie należy wykonywać kolejnego wstrzyknięcia, dopóki lekarz nie zaleci wznowienia stosowania tego leku.

Aby uniknąć natychmiastowej reakcji po wstrzyknięciu, podczas podawania leku spróbuj wykonać następujące czynności:

• Pozostań zrelaksowany
• Usiądź
• Trzymaj głowę prosto
• Oddychaj powoli
• Jeśli to możliwe, należy mieć kogoś przy sobie podczas wstrzyknięcia

Mniej popularne

Inne, mniej powszechne działania niepożądane obejmują:

• Podniecenie
• Wzdęcia
• Dreszcze
• Dezorientacja
• Trudności z połykaniem
• Zawroty głowy lub oszołomienie
• Gorączka
• Silny, pulsujący ból głowy
• Swędzenie narządów płciowych
• Bóle mięśni
• Ból podczas seksu
• Fioletowe plamy lub małe grudki pod skórą
• Szybki przyrost masy ciała
• Czerwone smugi na skórze
• Drżące, opuchnięte lub mrowienie kończyn, dłoni lub stóp
• Skurcze gardła
• Silna potrzeba oddania moczu
• Biała, podobna do twarogu wydzielina z pochwy (może nie mieć zapachu lub mieć łagodny zapach)
• Szczelność klatki piersiowej
• Niezwykłe zmiany wagi

Chociaż rzadko, możliwe są również:

• Krwawy mocz
• Pieczenie lub kłucie skóry
• Niekontrolowane ruchy oczu
• Seksualna dysfunkcja
• Biegunka
• Trudności w poruszaniu się
• Ból ucha
• Szybkie oddychanie
• Pleśniawki (podrażnione usta i język)
• Zmniejszony apetyt
• Ból lub zmiany menstruacyjne
• Bolesne opryszczki lub pęcherze na wargach, nosie, oczach lub genitaliach
• Wrażenie ruchu
• Problemy z mową
• Problemy ze wzrokiem

Rozważania i przeciwwskazania

Copaxone jest bezpieczny dla większości ludzi. Jedynymi osobami, które nigdy nie powinny go przyjmować, są osoby wrażliwe na octan glatirameru lub mannitol (alkohol cukrowy).

Nie są znane żadne interakcje z innymi lekami.

Jeśli jesteś w ciąży lub karmisz piersią, prawdopodobnie bezpiecznie jest przyjmować Copaxone. Nie stwierdzono, aby szkodziło rozwijającym się płodom w badaniach na zwierzętach ani w przeglądach danych dotyczących ponad 7000 ciąż.

Ze wszystkich leków modyfikujących stwardnienie rozsiane, Copaxone jest ogólnie uważany za najbezpieczniejszy do stosowania podczas karmienia piersią. Nie ma opublikowanych danych, ale uważa się, że jakikolwiek Copaxone w mleku matki jest niszczony w przewodzie pokarmowym niemowlęcia, a nie wchłaniany. Jedynym wyjątkiem mogą być noworodki.

Jeśli jesteś w ciąży, planujesz zajść w ciążę lub karmisz piersią, koniecznie omów wszystkie leki z lekarzem.

Koszt

Markowy Copaxone kosztuje od 6000 do 7500 USD miesięcznie lub więcej, ale na rynku dostępne są generyczne formy, które wydają się być tańsze. Copaxone i jego generyczne formy są również objęte większością ubezpieczeń zdrowotnych.