Terapeuci behawioralni (i większość rodziców, nauczycieli i szefów) wykorzystują nagrody, aby zachęcić do określonych zachowań. Jeśli chcesz, aby dziecko codziennie brało prysznic, możesz zachęcić go do późniejszego pójścia do łóżka. Jeśli chcesz, aby studentka uczył się intensywniej, możesz zaoferować jej specjalną wycieczkę na plażę jako zachętę. Jeśli chcesz, aby pracownik pojawił się na czas, możesz zaoferować premię za punktualność.
Stosowana terapia behawioralna, czasami nazywana ABA, wykorzystuje nagrody (czasami nazywane „wzmocnieniami”) jako narzędzie budowania umiejętności u dzieci (i niektórych dorosłych) z autyzmem. Takie podejście może być bardzo skuteczne, jeśli terapeuta wybierze wysoce motywujące nagrody; oczywiście wybór nagrody różni się w zależności od osoby. Podczas gdy niektóre dzieci z autyzmem cenią zabawki lub przekąski, inne cenią czas spędzony na ulubionej aktywności lub programie telewizyjnym. Jeszcze inni ciężko pracują na pochwałę, uściski i przybijanie piątki.
Chociaż istnieje wiele plusów związanych z nauczaniem i terapią opartą na nagrodach, mogą mieć jednak swoje wady. Dzieci mogą szybko przyzwyczaić się do otrzymywania nagrody za dobrze wykonaną pracę, a dzieciom z autyzmem szczególnie trudno jest oddzielić zadanie od nagrody. Ponadto, podczas gdy dzieciom z autyzmem może być trudno uogólniać to, czego się nauczyły. Na przykład mogą być w stanie znaleźć zdjęcie kota w określonej książce, ale mogą nie być w stanie zidentyfikować innego kota w innej książce (lub prawdziwego kota w sąsiedztwie).
DNY59 / Getty ImagesNagrody i tokenowe ekonomie
Najprostszym podejściem do nauczania opartego na nagrodach jest wręczenie nagrody za każdym razem, gdy dziecko robi to, o co jest proszone. Jednak gdy dziecko rozwinie bardziej zaawansowane umiejętności, może skończyć na zdobywaniu żetonów, takich jak złote gwiazdki, za dobrą pracę. Zdobądź wystarczającą ilość złotych gwiazdek (lub naklejek lub znaczków), a zdobędziesz nagrodę (specjalny przywilej lub rzeczywisty przedmiot). Zarabianie i wydawanie tokenów zamiast pieniędzy jest czasami określane jako „ekonomia tokenów”.
Ekonomia symboliczna jest bardzo powszechnie stosowana do zachęcania dzieci z autyzmem do pożądanych zachowań. Za każdym razem, gdy dziecko wykona pożądane zachowanie (nawiązanie kontaktu wzrokowego, siedzenie nieruchomo, zadawanie lub odpowiadanie na pytanie itp.), Zarabia token. Młodsze dzieci (lub dzieci z opóźnieniami rozwojowymi) mogą potrzebować tylko kilku żetonów, aby otrzymać szybką nagrodę, podczas gdy starsze dzieci lub nastolatki mogą mieć wystarczająco dużo cierpliwości i długoterminowej świadomości, aby pracować na wiele żetonów w ciągu dni lub tygodni.
Jak skuteczne są nagrody i ekonomia żetonów?
Jak każdy wie, kto zdobył nagrodę za dobrze wykonaną pracę, nagrody mogą skutecznie motywować. Podobnie każdy, kto robił zakupy w tym samym sklepie, aby zdobyć punkty lojalnościowe, wie, że ekonomia oparta na symbolach może działać motywująco. Jednak w przypadku dzieci z autyzmem korzystanie z systemu nagród ma swoje wady i zalety.
Kiedy nagrody i ekonomia tokenów działają
Przy nauczaniu nowych umiejętności lub zachowań często wykorzystuje się nagrody i tokenowe oszczędności. Dzieci z autyzmem na ogół preferują konsekwencję i często są oporne na zrobienie czegoś nowego. Pożądana nagroda może pomóc dzieciom przezwyciężyć niepokój, pomagając im skupić się na wyniku, a nie na procesie.
Oszczędności symboliczne są szczególnie pomocne, gdy pomagają dziecku rozwinąć nową rutynę lub osiągnąć długoterminowy cel. Na przykład wiele dzieci z wysoko funkcjonującym autyzmem ma trudności z kontrolowaniem chęci „wyrzucenia z siebie” w klasie. Aby pomóc mu zarządzać zachowaniem, terapeuta lub nauczyciel może ustanowić symboliczny system nagród. Za każdym razem, gdy dziecko przeżywa dzień bez rozmycia, otrzymuje żeton. Przechodząc codziennie przez ten proces, ustala on (przynajmniej teoretycznie) wzorzec lub nawyk dobrego zachowania. Po pewnym czasie zarabia wystarczającą liczbę żetonów na pożądany przedmiot lub wynik (zabawkę, smakołyk lub doświadczenie). Oczywiście ważne jest, aby cel był zarówno osiągalny, jak i wymagający, a czas między startem a zakończeniem nie był zbyt długi.
Kiedy nagrody i tokenowe ekonomie stwarzają problemy
Kiedy dziecko jest przyzwyczajone do pracy dla nagrody, może być bardzo trudno „zniwelować” nagrodę i oczekiwać, że zachowanie będzie kontynuowane. Dzieci z autyzmem lubią konsekwencję, a kiedy otrzymywały tę samą nagrodę za to samo zachowanie przez pewien czas, odebranie tej nagrody może być bardzo denerwujące.
Trudne może być również „uogólnienie” nowej umiejętności nauczanej przy użyciu ekonomii opartej na symbolach. Na przykład wyobraź sobie dziecko, które zdobyło żetony za podniesienie ręki w szkole. Teraz jest w szkółce niedzielnej, gdzie nie ma żetonów. Podczas gdy typowo rozwijające się dziecko może zobaczyć, że „szkoła to szkoła” i dalej podnosić rękę lub rozglądać się, aby zobaczyć, co robią inne dzieci, jest mało prawdopodobne, aby dzieci z autyzmem to zrobiły. Aby zachęcić do podnoszenia rąk w tym nowym otoczeniu, konieczne byłoby kontynuowanie ekonomii tokenów również w szkółce niedzielnej.
Wreszcie, dla niektórych dzieci nagroda staje się znacznie ważniejsza niż pożądane zachowanie. Dziecko, które spędza dzień na czekaniu na swoją zabawkę, może zachowywać się odpowiednio, ale bardzo trudno jest mu skupić się na lekcjach lub rozmowach, ponieważ tak bardzo zależy mu na wygraniu nagrody pod koniec dnia. Oznacza to, że chociaż zachowanie może mieć miejsce, uczenie się nie jest możliwe.
Oczywiście ekonomia symboliczna ma swoje miejsce w nauczaniu i zachęcaniu do pewnych nowych zachowań. Kluczem jest zaplanowanie z wyprzedzeniem procesu uogólniania i zanikania nagród w miarę upływu czasu.
.jpg)
