Przyczyny i czynniki ryzyka fibromialgii

Nikt nie wie, co powoduje fibromialgię i może to być niepokojący fakt dla czterech milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych, u których uważa się, że mają tę chorobę. Niektórzy naukowcy sugerują, że fibromialgia jest centralnym zaburzeniem uczuleniowym, w którym komórki nerwowe mózg i rdzeń kręgowy są albo nadreaktywne, albo układy hamujące przeznaczone do złagodzenia przetwarzania sygnałów bólowych są nieaktywne.

Inni uważają, że fibromialgia jest wynikiem (całkowicie lub częściowo) stresów psychologicznych. Chociaż obecnie nikt nie może naprawdę wskazać konkretnej przyczyny, istnieje zgoda co do tego, że fibromialgia jest stanem wielowymiarowym z niektórymi znanymi czynnikami ryzyka, takimi jak płeć, wiek, poziom stresu i genetyka.

Płeć

Statystycznie rzecz biorąc, kobiety są bardziej narażone na fibromialgię niż mężczyźni. Około 75% -90% osób, u których zdiagnozowano fibromialgię, to kobiety w średnim wieku, chociaż przyczyna tego nie jest do końca jasna, hormony płciowe mogą odgrywać rolę nie tylko w rozmieszczeniu choroby, ale także w częstotliwości i nasileniu objawów.

Świadczy o tym częściowo badanie z 2017 roku opublikowane w czasopiśmieGinekologia i Endokrynologia,co wykazało, że fibromialgia była znacznie częściej obserwowana u młodych kobiet z zespołem napięcia przedmiesiączkowego (PMS) niż u kobiet bez.

Inne przypadki wydają się zbieżne z początkiem menopauzy, w której poziom hormonów gwałtownie spada. To dodatkowo potwierdza rolę estrogenu w zaostrzeniach związanych z zespołem napięcia przedmiesiączkowego, gdzie cykliczne spadki estrogenu mogą prowadzić do zwiększonego bólu.

Poziom testosteronu również spada, co sugeruje, że zmiany w „męskim hormonie” (który faktycznie występuje u obu płci) mogą również odgrywać rolę w rozwoju objawów fibromialgii. Chociaż brakuje badań, badanie z 2010 roku przeprowadzone przez University of Nebraska Medical Center wykazało, że postępujący spadek poziomu testosteronu w miarę starzenia się mężczyzny jest odzwierciedlony przez wzrost częstotliwości i nasilenia bólu mięśniowo-szkieletowego charakterystycznego dla fibromialgii.

Niektórzy badacze sugerują, że wskaźnik fibromialgii wśród mężczyzn może w rzeczywistości być znacznie wyższy niż szacowano, zwłaszcza że mężczyźni rzadziej szukają leczenia przewlekłego bólu uogólnionego niż kobiety.

Wiek

Wiele osób uważa, że ​​fibromialgia jest zaburzeniem dotykającym kobiety w okresie pomenopauzalnym, na który duży wpływ miały reklamy telewizyjne leków na fibromialgię, które prawie wyłącznie przedstawiają kobiety w wieku 50 i 60 lat jako pacjentki. W rzeczywistości fibromialgia najczęściej rozwija się w okresie rozrodczym kobiety i najczęściej jest diagnozowana w wieku od 20 do 50 lat.

Jednak ogólnie rzecz biorąc, ryzyko to zwykle rośnie wraz z wiekiem.Podczas gdy ogólna częstość występowania fibromialgii w populacji ogólnej wynosi od 2% do 4%, będzie wzrastać wraz z wiekiem do około 8% wśród osób w wieku około 70 lat.

Mając to na uwadze, czasami może upłynąć wiele lat, zanim przewlekły powszechny ból zostanie ostatecznie rozpoznany jako fibromialgia. W rzeczywistości badanie przeprowadzone w 2010 roku przez Academic Department of Rheumatology w King's College London wykazało, że uzyskanie potwierdzonej diagnozy zaburzenia zajmuje średnio 6,5 roku od wystąpienia objawów.

Rzadziej fibromialgia może dotykać dzieci i nastolatków w nietypowej postaci zaburzenia znanego jako zespół młodzieńczej fibromialgii (JFMS).

Stres psychologiczny

Stres może być również czynnikiem wywołującym fibromialgię, chociaż w pewnym stopniu jest to sytuacja typu kura i jajko. Chociaż wiadomo na przykład, że fibromialgia często współwystępuje z takimi zaburzeniami związanymi ze stresem, jak zespół przewlekłego zmęczenia (CFS), depresja, zespół jelita drażliwego (IBS) i zespół stresu pourazowego (PTSD), jak dokładnie te relacje praca nie jest.

W przypadku stanów takich jak PTSD skojarzenie wydaje się sugerować, że objawy psychologiczne mogą w jakiś sposób wywoływać objawy fizyczne, somatycznie (poprzez zmianę funkcji fizjologicznych), psychosomatycznie lub jedno i drugie. W przypadku CFS, depresji i IBS związki mogą być bardziej przyczynowo-skutkowe, przy czym pewne stresy psychiczne wyzwalają objawy fizyczne, a niektóre objawy fizyczne wyzwalają objawy psychologiczne / poznawcze.

Badania nad mieszaną naturą fibromialgii sugerują, że mogą istnieć cztery podtypy:

• Fibromialgia bez schorzeń psychiatrycznych
• Fibromialgia z depresją związaną z bólem
• Fibromialgia współwystępująca z depresją kliniczną
• Fibromialgia spowodowana somatyzacją (skłonność do stresu psychicznego z objawami fizycznymi, jakie mogą wystąpić przy PTSD)

Podobnie, problemy ze snem są charakterystycznie związane z fibromialgią. Podczas gdy niektóre zaburzenia snu, takie jak obturacyjny bezdech senny, mogą współistnieć z fibromialgią i przyczyniać się do wysokiego wskaźnika chronicznego zmęczenia, inne problemy związane ze snem, takie jak rozpoczęcie snu (szarpnięcia hipnikiczne) i zaburzenia snu uważa się, że są konsekwencją dysfunkcji neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym.

Bez względu na przyczynę lub skutek, regenerujący sen (w którym wzorce snu są normalizowane) są bezpośrednio związane z redukcją objawów bólowych.

Genetyka

Wydaje się, że genetyka odgrywa rolę w rozwoju fibromialgii, chociaż może to wynikać z wielu wariantów genetycznych, a nie z jednego. Obecnie naukowcy muszą jeszcze odblokować kombinację z setek możliwych genów regulujących ból w twoje ciało.

Rola genetyki w fibromialgii jest częściowo potwierdzona przez obszerny przegląd badań z Chonnam National Medical Hospital w Korei, które wykazały uderzająco rodzinne skupienie fibromialgii.

W trakcie badań istnieją dowody na to, że osoby z tak zwanym polimorfizmem receptora 5-HT2A 102T / C mogą być bardziej narażone na fibromialgię.