Historia ruchu antyszczepionkowego

Wielu może zdziwić, że zawsze istniał ruch antyszczepionkowy („przeciw szczepieniom”), wywodzący się od odkrycia pierwszej szczepionki w XVIII wieku aż do opracowania szczepionki COVID-19 w XXI wieku. .

Wzrost ruchu wynika po części z ogólnego braku zrozumienia, jak działają szczepionki. Ponadto rozpowszechnianie dezinformacji podsyca przekonanie, że szczepionki powodują niewypowiedziane szkody lub że szczepienia naruszają prawa osobiste, polityczne lub religijne.

18 wiek

Co zaskakujące, ruch antyszczepionkowy poprzedza opracowanie pierwszej szczepionki w XVIII wieku.

Jeszcze zanim Edward Jenner rozpoczął przełomowe wysiłki w celu opracowania szczepionki przeciwko ospie w latach 1790-tych XVIII wieku, praktykawariolacja—Zaszczepienie niezainfekowanej osoby ropą od osoby chorej na ospę — było używane przez wieki w celu zapobiegania tej chorobie w Afryce, Chinach, Indiach i Imperium Osmańskim.

W rzeczywistości, Onesimus, afrykański niewolnik, podobno nauczył Cotton Mather, purytańskiego pamfleta, o tej technice w 1706 roku.

Lady Mary Wortley Montagu wprowadziła wariolację do Anglii (określaną jako inokulacjana Zachodzie), będąc świadkiem praktyki w Turcji w 1717 r. Zachęcając rząd do szczepienia dzieci przeciwko śmiertelnej chorobie, między zwolennikami i przeciwnikami tej praktyki toczyła się coraz bardziej zaciekła debata.

Podaje się, że „zwolennicy szczepień mieli tendencję do pisania chłodnym i rzeczowym tonem zachęcanym przez Towarzystwo Królewskie, często odwołując się do rozsądku, nowoczesnego postępu nauki i uprzejmości panującej wśród dżentelmenów. gorące dźwięki i przerażające historie promujące paranoję ”.

To dynamika, która niewiele różni się od dzisiejszej debaty na temat szczepionek.

19 wiek

Ostatecznie szczepionka przeciw ospie prawdziwej Edwarda Jennera zastąpiła wariolację. Chociaż był bezpieczniejszy i znacznie skuteczniejszy, niektórzy głośno sprzeciwiali się jego użyciu.

Znaczna część oporu wynikała z decyzji rządu brytyjskiego o wprowadzeniu obowiązkowego szczepienia dzieci na ospę, zmuszając ludność do przestrzegania surowych grzywien, które mogą narastać w przypadku każdej odmowy.

Wkrótce po uchwaleniu brytyjskiej ustawy o szczepieniach z 1853 r. Utworzono Ligę Przeciwko Szczepionkom, a następnie inny ruch protestacyjny, Ligę Przeciwko Obowiązkowi Szczepień, która powstała po podniesieniu wymagań wiekowych na dzieci do lat 14.

W tym okresie ligi antyszczepionkowe zaczęły powstawać również w Stanach Zjednoczonych. Wspólną cechą każdego z tych ruchów były cechy, które nadal są widoczne wśród współczesnych antyszczepionkowców.

Według historyków medycyny przeciwnicy szczepionki przeciw ospie w XIX wieku twierdzili, że:

• Szczepionka nie zadziałała.
• Szczepionka spowodowała chorobę i zawierała trujące chemikalia (czyli kwas karbolowy znajdujący się w szczepionce).
• Obowiązkowe szczepienia były podobne do medycznego despotyzmu.

Zamiast dowodów empirycznych, przeciwnicy promowali alternatywne praktyki medyczne, w tym ziołolecznictwo i homeopatię, jednocześnie rozpowszechniając własną literaturę ostrzegającą ludzi przed „niebezpieczeństwem” szczepień.

Jednym z głównych głosów ruchu antyszczepionkowego XIX wieku był dramatopisarz George Barnard Shaw, który był zagorzałym zwolennikiem homeopatii i eugeniki.

Od 1900 do 1970 roku

Grupy antyszczepionkowe nie zmieniły zbytnio swojego tonu ani taktyki od XIX do początku XX wieku, po części dlatego, że minęło kolejne 100 lat, zanim wprowadzono następną szczepionkę - szczepionkę przeciw wściekliźnie Louisa Pasteura, opracowaną w 1885 roku.

Następnie minęło kolejne 35 lat, zanim następna szczepionka, unikalna szczepionka przeciw błonicy, będąca anatoksyną, została odkryta w latach dwudziestych XX wieku.

Ponieważ w drugiej połowie XX wieku zaczęto szybko wprowadzać inne szczepionki - na krztusiec (krztusiec) w 1943 r., Polio w 1955 r., Odrę w 1963 r., Świnkę w 1967 r. I różyczkę w 1971 r. - ruch przeciwko szczepieniom również zaczął się nasilać. zyskać na popularności, napędzany roszczeniami o szkody wyrządzone przez szczepionki.

W 1974 roku badanie opublikowane wArchiwa chorób dziecipoinformowali, że u 36 dzieci zaszczepionych szczepionką przeciw błonicy, krztuścowi i tężcowi (DTaP) w ciągu 11 lat wystąpiły powikłania neurologiczne w ciągu pierwszych 24 godzin po otrzymaniu zastrzyku. Później okazało się, że brytyjscy naukowcy nie widzieli dzieci przez miesiące lub lata po przeprowadzeniu badań.

Relacje medialne z badania wywołały falę protestów w całej Wielkiej Brytanii, a także znaczny spadek liczby szczepień. Wszystko to wydarzyło się, gdy przez Wielką Brytanię rozprzestrzeniła się ogromna epidemia krztuśca, dotykając ponad 100 000 osób.

Od 1980 do 1999

Ruch antyszczepionkowy lat 80. i 90. charakteryzował się nowym zjawiskiem: celebrytą. Dotyczyło to nie tylko popularnych postaci kina i telewizji, ale samozwańczych „ekspertów” - z których niektórzy nie mieli doświadczenia w medycynie lub chorobach zakaźnych.

1982

Jedną z czołowych postaci ruchu była Lea Thompson, reporterka, która w 1982 roku stworzyła ogólnokrajową debatę swoim telewizyjnym dokumentem,DPT: Vaccine Roulette.Program, który łączył szeroki zakres niepełnosprawności w dzieciństwie ze szczepionką DTaP, doprowadził do licznych procesów sądowych przeciwko producentom szczepionki.

Podczas gdy wielu ludzi uważa dokument Thompsona za iskrę, która zapaliła współczesny ruch antyszczepionkowy, inni mieli wpływ na jego genezę. Kampania Thompsona przeciwko szczepionkom doprowadziła do powstania w tym samym roku grupy przeciwdziałającej szczepieniom Distraught Parents Together (DPT), która później przekształciła się w wpływowe Narodowe Centrum Informacji o Szczepionkach.

Wśród swoich zarzutów kierownictwo DPT stwierdziło, że szczepionki DTaP i wirusowe zapalenie wątroby typu B spowodowały zespół nagłej śmierci niemowląt (SIDS).

1984

W 1984 roku dr Robert Mendelsohn, samozwańczy „medyczny heretyk” i jeden z pierwszych pediatrów zajmujących się zwalczaniem szczepionek, napisał książkęMedyczna bomba zegarowa szczepień przeciwko chorobomw którym stwierdził, że szczepionka przeciw krztuścowi może spowodować uszkodzenie lub opóźnienie rozwoju mózgu.

Oprócz wyśmiewania szczepionek, Mendelsohn aktywnie wypowiadał się przeciwko fluoryzacji zaopatrzenia w wodę, operacji pomostowania tętnic wieńcowych, licencjonowaniu dietetyków i rutynowym badaniom przesiewowym w kierunku raka piersi.

1990

Ruch antyszczepionkowy w latach 90. był częściowo napędzany atakiem konsorcjalnych programów telewizyjnych, takich jakSally Jessy RafaeliMaury Povich Show,które okazjonalnie dostarczały celebrytom antyszczepionkowcom platformę do wyrażania swoich poglądów. W przeciwieństwie do antyszczepionkowców z przeszłości, programy te dają przeciwnikom szczepionek środki na dotarcie do milionów.

Obejmuje toCosby Showgwiazda Lisa Bonet, która podczas występu w 1990 roku wPhil Donahue Show,zrównał szczepienia z „obcymi mikroorganizmami”, które mogą powodować „raka, białaczkę, stwardnienie rozsiane i zespół nagłej śmierci niemowląt”.

1994

Miss America Heather Whitestone, uznana za pierwszą głuchoniemą posiadaczkę tytułu Miss America, poszła o krok dalej, sugerując, że jej głuchota była spowodowana szczepionką DTaP. Później jej pediatra ustanowił rekord, informując, że jej głuchota była wynikiem zapalenia opon mózgowych Hib, choroby, której można zapobiegać dzięki szczepieniom.

1998

Prawdopodobnie jedynym badaniem, które przekształciło ruch antyszczepionkowy w prawdziwą krucjatę, była publikacja badania z 1998 roku przeprowadzonego przez brytyjskiego lekarza Andrew Wakefielda, który twierdził, że szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce (MMR) predysponuje dzieci do schorzeń neurologicznych, w tym autyzm.

Później odkryto, że wiele odkryć Wakefielda łączących szczepionkę MMR z autyzmem zostało sfałszowanych, co doprowadziło do cofnięcia jego licencji medycznej i wycofania artykułu przez czasopismo.Nazwa naukowego czasopisma medycznego12 lat po publikacji.

Mimo to, do dnia dzisiejszego jest wielu zwolenników przeciwdziałania szczepieniom, którzy twierdzą, że szczepionki, nie tylko MMR, narażają dziecko na ryzyko „zachorowania” na autyzm.

21. Wiek

Taktyki grup antyszczepionkowych w XXI wieku nie różnią się zbytnio od ich XIX-wiecznych odpowiedników. Nadal obejmują dezinformację i wykorzystywanie anegdotycznych dowodów i medycyny szarlatańskiej na poparcie swoich twierdzeń.

Jednak wraz z rozwojem mediów społecznościowych przeciwnicy szczepień mogą teraz bezpośrednio kierować reklamy do swoich odbiorców i łączyć wsparcie bez ograniczeń tradycyjnych mediów. Pozwoliło to „ekspertom” przeciwdziałającym szczepieniom i celebrytom platformę do wyrażania swoich poglądów.

Wśród celebrytów, którzy aktywnie kwestionowali lub wyśmiewali szczepionki, była komik Jenny McCarthy,20 Jump Streetgwiazda Holly Robinson Peete,Dzisiajgospodarze Matt Lauer i Katie Couric, model Cindy Crawford, aktor Robert DeNiro,Siódme niebogwiazda Jessica Biel iCzarna panteragwiazda Letitia Wright.

Zmiana ostrości

Ruch ewoluował również w atakach na wielką farmę, wykorzystując gniew opinii publicznej przeciwko wysokim cenom leków i zachęcając do teorii spiskowych (w tym, że firmy farmaceutyczne wstrzymują leki, aby mogły zarabiać na przewlekłych lekach).

Nastąpiło również przejście od aktywnego wyszydzania szczepionek na rzecz proponowania alternatywnych podejść do szczepień.

W 2007 roku, pod wpływem książki Thompsona i jej częstych występów w telewizji, pediatra Bob Sears opublikował własny tom przeciwko szczepionkom zatytułowany:Szczepionka: Podejmowanie właściwej decyzji dla Twojego dziecka.

W przeciwieństwie do Thompsona, Sears przyznaje, że szczepionki działają, ale sugeruje „selektywne” podejście do szczepionek. Obejmuje to opóźnianie lub unikanie niektórych szczepionek i przestrzeganie harmonogramu szczepień „Dr Boba” - takiego, który znacznie różni się od tego zatwierdzonego przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) i American Academy of Pediatrics (AAP).

COVID-19

Nawet w obliczu milionów zakażeń i zgonów spowodowanych przez COVID-19 wprowadzenie skutecznych szczepionek niewiele zrobiło, aby stłumić krytyków, którzy ostrzegają przed „niebezpieczeństwem” szczepień.

Wśród nich wspomniane Narodowe Centrum Informacji o Szczepionkach poinformowało, że kilka zgonów w Europie było bezpośrednio spowodowanych szczepieniami COVID-19, pomimo dowodów, że zgony były spowodowane innymi wcześniej istniejącymi warunkami.

Inni przeciwnicy szczepionek zasugerowali, że szczepionki Moderna i Pfizer, które wykorzystują informacyjny RNA (nRNA) do stymulowania odpowiedzi immunologicznej, mogą się rozmnażać bez kontroli i zmieniać DNA osoby.

W wyniku niepewności podsycanej częściowo przez kampanię dezinformacyjną nawet niektórzy pracownicy służby zdrowia odmawiają szczepień przeciwko COVID-19.

Według raportu z 4 stycznia 2021 r. Opublikowanego wPrzegląd szpitala Beckeraco najmniej 40% pracowników szpitala Loretto w Chicago, obsługującego lokalną społeczność Czarnych, powiedziało, że nie chcą się szczepić.

Odwrócenie tych obaw jest jednym z wyzwań, przed którymi stoją urzędnicy zdrowia publicznego zajmujący się pandemią COVID-19, i które prawdopodobnie będzie trwać nawet po ogłoszeniu zakończenia pandemii.