Skutki uboczne leków na HIV

Leki antyretrowirusowe (ARV) przekształciły HIV z choroby zagrażającej życiu w chorobę przewlekle leczoną. Ale, podobnie jak w przypadku wszystkich leków, istnieją pewne skutki uboczne.

Chociaż wiele z nich jest łagodnych i / lub przemijających, inne mogą być nie do zniesienia i - w rzadkich przypadkach - prowadzić do powikłań zagrażających życiu. Niektóre skutki uboczne są wspólne dla wszystkich leków ARV - aczkolwiek w różnym stopniu - podczas gdy inne mogą ograniczać się do pewnych klas leków lub poszczególnych leków.

Chociaż nowsze leki ARV mają znacznie mniej skutków ubocznych w porównaniu do leków ARV starszej generacji, skutki uboczne mogą nadal występować.

TEK IMAGE / SCIENCE PHOTO LIBRARY / Getty Images

Wpływ na ośrodkowy układ nerwowy

Niektóre leki ARV wpływają na ośrodkowy układ nerwowy (OUN), który składa się z mózgu i rdzenia kręgowego. Efekty OUN mogą obejmować szeroki zakres funkcji, w tym:

• Zdolność widzenia, słyszenia, smaku, węchu i odczuwania różnych wrażeń
• Umiejętność myślenia, rozumowania, mówienia i tworzenia wspomnień
• Funkcje dobrowolne i mimowolne, takie jak ruch, równowaga, koordynacja, a także regulowanie działań większości innych układów ciała, takich jak przepływ krwi i ciśnienie krwi

Chociaż wpływ na OUN jest ściślej związany z niektórymi starszymi ARV, głównie Sustiva, są one również obecne - choć w mniejszym stopniu - z nienukleozydowymi inhibitorami odwrotnej transkryptazy (NNRTI), takimi jak Edurant i Viramune.

Nowsze inhibitory integrazy mogą również powodować wpływ na OUN. Możliwe skutki na OUN wywołane przez ARV obejmują:

• Koszmary
• Zawroty głowy
• Bezsenność
• Nerwowość
• Brak koncentracji
• Depresja
• Myśli samobójcze
• Psychoza

Korzystanie z Sustivy

Sustiva - marka efawirenzu NNRTI - jest powszechnie unikana u osób z depresją kliniczną lub problemami psychiatrycznymi. Dzieje się tak, ponieważ może pogorszyć istniejącą depresję, w tym prowadzić do myśli samobójczych i / lub psychozy.

Toksyczność wątroby

Hepatotoksyczność to termin medyczny określający uszkodzenie wątroby spowodowane lekiem, substancją chemiczną lub suplementem i może być efektem ubocznym niektórych leków na HIV.

Wątroba pomaga organizmowi rozkładać niektóre leki - w tym NNRTI i ARV - ale u niektórych osób proces ten przebiega wolniej niż u innych, co może być szkodliwe dla wątroby. Chociaż rzadko, hepatotoksyczność może w niektórych przypadkach prowadzić do niewydolności wątroby.

Viramune, starszy NNRTI, jest najsilniej powiązany z hepatotoksycznością, ale może również wystąpić z innymi ARV, takimi jak AZT, Sustiva, Selzentry i wszystkimi inhibitorami proteazy. Najbardziej zagrożone są osoby z podstawową niewydolnością wątroby.

Ponieważ w przypadku wielu leków ARV możliwa jest toksyczność wątroby, podczas leczenia często monitoruje się czynność wątroby.

Objawy hepatotoksyczności obejmują:

• Wysypka
• Ból brzucha
• Nudności i wymioty
• Zmęczenie
• Mocz o ciemnym zabarwieniu
• Jasne wypróżnienia
• Żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu)
• Utrata apetytu
• Gorączka

Viramune i osoby z problemami z wątrobą

Viramune jest przeciwwskazany do stosowania u osób z chorobami wątroby. U pacjentów leczonych produktem Viramune zgłaszano ciężkie, zagrażające życiu, aw niektórych przypadkach śmiertelne, hepatotoksyczność. Obejmują one:

• Piorunujące i cholestatyczne zapalenie wątroby
• Martwica wątroby
• Niewydolność wątroby

Upośledzenie nerek

Upośledzenie czynności nerek odnosi się do sytuacji, w której nerki danej osoby nie są w stanie wykonać swojej funkcji oczyszczania i filtrowania krwi. Nefrotoksyczność to niekorzystny wpływ substancji - w tym leków - na czynność nerek.

Zmiany czynności nerek, w tym te spowodowane nefrotoksycznością, ocenia się za pomocą markerów klinicznych, w tym:

• Współczynnik filtracji kłębuszkowej (GFR)
• Azot mocznikowy we krwi (BUN)
• Kreatynina w surowicy (sCr)
• Wydalanie moczu

Chociaż w niektórych przypadkach leki nefrotoksyczne mogą powodować uszkodzenie nerek bez zmiany ustalonego klinicznego markera czynności nerek. W niektórych przypadkach zaburzenia czynności nerek i nefrotoksyczność mogą doprowadzić do niewydolności nerek.

Czasami zaprzestanie przyjmowania leku nefrotoksycznego przez osobę i zastąpienie go innym może rozwiązać problemy z czynnością nerek. Ale w innych przypadkach uszkodzenie jest trwałe.

Zaburzenia czynności nerek są najczęściej związane ze stosowaniem fumaranu dizoproksylu tenofowiru (TDF) i stanowią mniejsze obawy w przypadku alafenamidu tenofowiru (TAF), nowszej wersji leku.

Nowszy inhibitor post-przywiązania Trogarzo również wiąże się z ryzykiem uszkodzenia nerek. Czynność nerek jest często monitorowana, aby uniknąć uszkodzenia nerek.

Podczas gdy zaburzenia czynności nerek i toksyczność wywołane lekami często przebiegają bezobjawowo - i dlatego wymagają wykonania testów laboratoryjnych w celu sprawdzenia różnych biomarkerów - oznaki i objawy uszkodzenia nerek mogą obejmować:

• Zmiany w oddawaniu moczu, takie jak niewielka ilość moczu lub jego brak, nadmierne oddawanie moczu w nocy lub oddawanie moczu, które całkowicie ustaje
• Zmniejszony apetyt
• Utrzymująca się czkawka
• Zapach oddechu i metaliczny posmak w ustach
• Łatwe siniaczenie
• Zmiany stanu psychicznego lub nastroju
• Zmęczenie lub powolne, powolne ruchy
• Nudności lub wymioty, które mogą utrzymywać się przez kilka dni
• Krwotok z nosa
• Drżenie rąk
• Wysokie ciśnienie krwi
• Zmniejszone czucie, szczególnie w dłoniach lub stopach
• Ból w boku (między żebrami i biodrami)
• Szmer serca
• Obrzęk spowodowany zatrzymywaniem płynów w organizmie (może być widoczny w nogach, kostkach i stopach)
• Krwawe stolce
• Przedłużone krwawienie
• Drgawki
• Duszność

TDF i osoby z chorobami nerek

Fumaran dizoproksylu tenofowiru (TDF), stosowany w leczeniu HIV od 2001 r., Jest przeciwwskazany do stosowania u osób z chorobami nerek. Po kilku badaniach wiemy, że TDF stwarza ryzyko toksyczności kanalikowej i nie powinien być stosowany przez osoby z chorobami nerek.

Kwasica mlekowa

Kwasica mleczanowa występuje, gdy kwas mlekowy - który jest wytwarzany, gdy poziom tlenu w komórkach w obszarach ciała, w których zachodzi metabolizm, staje się niski - gromadzi się we krwi.

Kwasica mleczanowa była głównym, a czasami potencjalnie zagrażającym życiu, problemem w przypadku starszego inhibitora odwrotnej transkryptazy nukleozydów (NRTI) zwanego Zerit, chociaż może również wystąpić w przypadku AZT i Videx, chociaż ryzyko jest znacznie niższe.

Nie ma żadnych objawów charakterystycznych dla kwasicy mleczanowej, a te, które występują, mogą się znacznie różnić w zależności od przyczyny kwasicy mleczanowej. Ale ogólnie rzecz biorąc, objawy kwasicy mleczanowej mogą obejmować:

• Słabość
• Nudności
• Wymioty

Zerit został wycofany w Stanach Zjednoczonych

Ze względu na ryzyko kwasicy mleczanowej i inne obawy, Zerit został przerwany w Stanach Zjednoczonych w 2020 roku. W następstwie doniesień o śmiertelnych i niezakończonych zgonem przypadkach:

• Kwasica mleczanowa
• Zapalenie trzustki
• Neuropatia obwodowa
• Lipoatrofia

Hiperlipidemia

Niektóre leki ARV mogą zwiększać poziom lipidów, prowadząc do wysokiego poziomu cholesterolu i trójglicerydów. Hiperlipidemia jest najczęściej związana z Ziagenem, AZT, Prezista, Reyataz, Kaletra i elwitegrawirem.

W większości przypadków nie ma objawów charakterystycznych dla hiperlipidemii wywołanej lekami. Ponieważ jednak wysoki poziom cholesterolu może powodować wiele innych schorzeń i problemów zdrowotnych, ważne jest, aby mieć na nie oko, w tym:

Objawy choroby tętnic obwodowych (PAD):

• Dyskomfort nóg
• Ból nóg lub skurcze występujące podczas chodzenia i ustępujące w spoczynku (chromanie przestankowe)
• Ból śródstopia lub palców w spoczynku w miarę postępu PAD
• W cięższych postaciach, bolesnych owrzodzeniach stóp, niebieskich lub czarnych przebarwieniach palców stóp, infekcjach i zgorzel

Objawy przemijającego napadu niedokrwiennego (TIA) lub udaru:

• Nagły, silny ból głowy
• Osłabienie, drętwienie lub mrowienie po jednej stronie ciała (jedno ramię i / lub noga)
• Utrata ruchu jednej ręki lub nogi
• Częściowa utrata wzroku w jednym oku (często opisywana jako opuszczenie rolety okna)
• Niezdolność do wyraźnego mówienia lub wyrażania myśli

Objawy zawału serca:

• Ból w klatce piersiowej, który może przypominać ucisk lub ściskanie w klatce piersiowej
• Ból lub ucisk w ramionach, ramionach, szyi, szczęce lub plecach
• Duszność

Dusznica:

• Ból w klatce piersiowej, który pojawia się, gdy mięsień sercowy nie może uzyskać wystarczającej ilości tlenu.

Hiperglikemia

Hiperglikemia występuje wtedy, gdy we krwi jest za dużo cukru, ponieważ organizm ma za mało insuliny lub gdy organizm nie może prawidłowo używać insuliny. Najczęściej jest powiązany z inhibitorami proteazy - zwłaszcza Crixivanem - i niektórymi NRTI, takimi jak Videx i Zerit. Objawy hiperglikemii wywołanej lekami mogą obejmować:

• Wysoki poziom cukru we krwi
• Zwiększone pragnienie i / lub głód
• Rozmazany obraz
• Częste oddawanie moczu
• Bół głowy
• Zmęczenie (uczucie osłabienia, zmęczenia)
• Utrata masy ciała
• Infekcje pochwy i skóry
• Wolno gojące się skaleczenia i rany

Nieleczona u osób z cukrzycą typu 1 hiperglikemia może przekształcić się w kwasicę ketonową: stan, który jest stanem nagłym i może prowadzić do śpiączki lub śmierci. Objawy kwasicy ketonowej obejmują:

• Wymioty
• Odwodnienie
• Niezwykły owocowy zapach w oddechu
• Głęboki, ciężki oddech lub hiperwentylacja
• Szybkie bicie serca
• Zamieszanie i dezorientacja
• Śpiączka
• Nadmierne pragnienie
• Częste oddawanie moczu
• Nudności i wymioty
• Odwodnienie
• Słabość lub zmęczenie

Hiperglikemia wywołana przez inhibitory proteazy i cukrzyca typu 2

Badania wykazały bezpośredni związek między hiperglikemią wywołaną przez PI a początkiem cukrzycy typu 2.

Lipodystrofia

Lipodystrofia to nieprawidłowe rozmieszczenie tłuszczu w organizmie i może być dziedziczone lub nabyte genetycznie. Jest silnie powiązany ze starszymi PI (takimi jak Crixivan) i starszymi NRTI (takimi jak AZT, Videx i Zerit).

Lipodystrofia jest w dużej mierze nieodwracalna po jej wystąpieniu i czasami wymaga operacji i wypełnień skórnych w celu skorygowania nieprawidłowości.

Objawy lipodystrofii wynikające z przyjmowania leków na HIV obejmują:

• Stopniowa utrata tłuszczu podskórnego z rąk, nóg i twarzy.
• Tworzenie nadmiaru tłuszczu na twarzy, szyi, górnej części pleców i talii. Może to spowodować podwójny podbródek, garb w górnej części pleców (nazywany również „garbem bawolim”) i poszerzenie obwodu talii.

Neuropatia obwodowa

Neuropatia obwodowa jest zaburzeniem nerwów obwodowych i jednym z najczęstszych neurologicznych powikłań zakażenia wirusem HIV, wpływającym na:

• Obwodowe nerwy czuciowe i ruchowe
• Nerwy piersiowe
• Nerwy czaszkowe
• Nerwy autonomiczne

Podobnie jak w przypadku lipodystrofii, po jej wystąpieniu neuropatia obwodowa jest często trudna do odwrócenia.

Oprócz tego, że są powodowane przez samego wirusa, niektóre leki na HIV mogą zdzierać osłonkę mielinową otaczającą nerwy, co również powoduje chorobę. Neuropatia obwodowa jest silnie powiązana ze starszymi NRTI, takimi jak Hivid, Zerit, Videx i lamiwudyna.

Inne leki stosowane w leczeniu zaburzeń związanych z HIV mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia neuropatii obwodowej i obejmują:

• Dapson, stosowany w zapaleniu płuc wywołanym przez pneumocystozę (PCP)
• Izoniazyd (INH, Nydrazid), stosowany w leczeniu gruźlicy
• Metronidazol (Flagyl), stosowany w leczeniu amebowej czerwonki i mikrosporydiozy
• Winkrystyna (Oncovin), stosowana w mięsaku Kaposiego (KS) i chłoniaku nieziarniczym
• Talidomid, stosowany w leczeniu raka, zespołu wyniszczenia i ciężkich owrzodzeń jamy ustnej
• Etambutol (Myambutol), stosowany w leczeniu kompleksu Mycobacterium avium (MAC) i innych infekcji bakteryjnych

Objawy neuropatii obwodowej mogą obejmować:

• Ból łagodny do silnego
• Pieczenie stóp i palców u nóg
• Drętwienie w stopach i palcach
• Mrowienie w stopach i palcach
• Sztywność stóp i palców
• Kłucie w stopach i palcach
• Utrata czucia w palcach i podeszwach stóp
• Ból spowodowany nerwami palców, dłoni i nadgarstków (choć rzadziej)
• Ból powyżej kostek (również stosunkowo rzadki)

Nadwrażliwość na lek

Nadwrażliwość może wystąpić w przypadku każdego leku, ale niektóre leki ARV mają większy potencjał. Ziagen i Selzentry to dwa leki najczęściej związane z reakcją nadwrażliwości (HSR), która w niektórych przypadkach może zagrażać życiu.

Większość przypadków rozwija się w ciągu jednego do sześciu tygodni od rozpoczęcia leczenia. Objawy nadwrażliwości na lek mogą obejmować:

• Wysypki grudkowo-plamkowe (obejmujące zarówno wypukłe guzy, jak i płaskie, przebarwione obszary skóry)
• Erytroderma (rozległe zaczerwienienie skóry, któremu towarzyszy łuszczenie się, łuszczenie i łuszczenie się skóry i potencjalnie wypadanie włosów)
• Złuszczające zapalenie skóry (ciężkie zapalenie obejmujące co najmniej 90% całej powierzchni skóry)
• Gorączka
• Rigors
• Ból mięśni (ból mięśni)
• Ból stawów (ból lub ból w jednym lub kilku stawach ciała)

Chociaż jest to niezwykle rzadkie, w niektórych przypadkach nadwrażliwość na lek może wywoływać ogólnoustrojowe, czasami zagrażające życiu reakcje, które mogą obejmować anafilaksję i wymagać natychmiastowego leczenia.

Zawołać:

HSR i Ziagen

HSR może wystąpić u osób podatnych genetycznie (z allelem HLA-B * 57: 01)przyjmujących Ziagen i jeśli nie zostaną natychmiast przerwane, mogą zagrażać życiu.

Słowo od Verywell

Ogólnie rzecz biorąc, korzyści płynące z terapii przeciwretrowirusowej niezmiennie przewyższają ryzyko. Codzienne przyjmowanie leków przeciw HIV zgodnie z zaleceniami zapewnia wiele korzyści. Uzyskanie i utrzymanie niewykrywalnego obciążenia wirusem to najlepsza rzecz, jaką możesz zrobić, aby zachować zdrowie. Jeśli u osoby zakażonej wirusem HIV wystąpią skutki uboczne, w wielu przypadkach można je rozwiązać, dostosowując dawkę lub zastępując lek.

Jednocześnie służy to jako przypomnienie, aby zawsze całkowicie mówić lekarzowi o wszelkich dolegliwościach, które możesz mieć - zwłaszcza przed rozpoczęciem stosowania nowego leku. Może to przede wszystkim pomóc w uniknięciu leków, które powodują skutki uboczne.

Wreszcie, jeśli zaczniesz przyjmować nowy lek i zauważysz, że twoje ciało i / lub mózg czują się inaczej (i nie w dobry sposób), porozmawiaj o tym ze swoim lekarzem. W niektórych przypadkach może to być powszechny, nieszkodliwy efekt uboczny leku. Ale w innych sytuacjach może to wskazywać na coś poważniejszego, którym należy się natychmiast zająć.