Melflufen (flufenamid melfalanu) to nowy lek badany w leczeniu nawrotowego lub opornego na leczenie szpiczaka mnogiego (RRMM). Jest pochodną leku chemioterapeutycznego melfalanu. Melflufen jest koniugatem peptyd-lek; połączenie melfalanu i połączonego ze sobą peptydu (małego białka). Melflufen podaje się we wlewie dożylnym (do żyły).
Lek został złożony jako nowy wniosek o lek do Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) w lipcu 2020 r. FDA przyznała pierwszeństwo rozpatrzeniu wniosku, a decyzja spodziewana jest pod koniec lutego 2021 r. Melflufen jeszcze nie jest jest szeroko dostępny, ponieważ nie uzyskał licencji i nie został zatwierdzony do stosowania w szpiczaku. Jednak pacjenci mogą być leczeni lekiem w ramach badania klinicznego.
SimpleImages / Getty Images
Co to jest szpiczak mnogi?
Szpiczak mnogi to rodzaj rzadkiego, nieuleczalnego raka krwi, zwanego również rakiem hematologicznym. Wpływa na komórki zwane komórkami plazmatycznymi, które są typami białych krwinek. Nie ma lekarstwa na szpiczaka mnogiego i prawie zawsze powraca, w którym to momencie mówi się o chorobie „nawrotowej lub opornej”.
Jak działa Melflufen?
Ponieważ nowe kombinacje leków przeciw szpiczakowi są wprowadzane we wcześniejszych liniach terapii, osoby z RRMM często cierpią na chorobę oporną na wiele leków, dlatego pilnie potrzebne są leki o nowatorskich mechanizmach działania.
Melflufen, w połączeniu ze steroidowym deksametazonem, może zaspokoić tę niezaspokojoną potrzebę medyczną, zapewniając:
- Nowatorski mechanizm działania
- Skuteczność znacząca klinicznie
- Zarządzalne bezpieczeństwo
Melflufen zabija komórki szpiczaka za pomocą peptydaz (enzymów rozkładających peptydy), które często występują w większej liczbie w komórkach szpiczaka niż w zdrowych komórkach. melfalan i peptydaza razem. To uwalnia aktywny melfalan w komórkach szpiczaka. Melfalan powoduje następnie nieodwracalne uszkodzenie DNA, prowadzące do śmierci komórki.
Co mówią badania
Trwają badania w celu znalezienia nowych metod leczenia szpiczaka mnogiego i sposobów ulepszenia stosowania już istniejących.
Aby pomóc w badaniach, możesz zostać poproszony o wzięcie udziału w badaniu klinicznym podczas leczenia.
Melflufen jest obecnie badany pod kątem leczenia pacjentów z RRMM w warunkach badań klinicznych. Badania kliniczne, w których oceniano skuteczność melflufenu, obejmują:
Badanie O-12-M1
O-12-M1 było międzynarodowym, wieloośrodkowym badaniem fazy I / II w celu ustalenia dawki melflufenu w skojarzeniu z deksametazonem i zbadania odpowiedzi na leczenie u pacjentów z RRMM opornych (opornych) na ostatnią linię leczenia. Wcześniejsze
W badaniu O-12-M1 od lipca 2013 r. Do grudnia 2016 r. Włączono grupę 45 pacjentów, którzy otrzymali co najmniej dwie wcześniejsze terapie. Celem badania było ustalenie maksymalnej tolerowanej dawki melflufenu. Ustalona maksymalna tolerowana dawka wynosiła 40 mg melflufenu w skojarzeniu z deksametazonem.
Kohorta z największą badaną dawką (55 mg) przekraczała maksymalną tolerowaną dawkę, ponieważ czterech z sześciu pacjentów doświadczyło ciężkich działań niepożądanych, w tym neutropenii (mała liczba białych krwinek) i trombocytopenia (mała liczba płytek krwi); dlatego nie badano planowanej największej dawki 70 mg.
U pacjentów biorących udział w badaniu leczenie melflufenem i deksametazonem doprowadziło do stabilizacji choroby u 76% pacjentów.
Mediana czasu do następnego leczenia - od rozpoczęcia leczenia do następnego leczenia (lub do śmierci pacjenta, w zależności od tego, co wydarzyło się wcześniej) - wyniosła 7,9 miesiąca. Pacjenci żyli średnio 20,7 miesiąca.
Badanie kliniczne HORIZON
W badaniu klinicznym II fazy HORIZON - które odbyło się w 20 lokalizacjach w Stanach Zjednoczonych i Europie - melflufen i deksametazon podano łącznie 154 pacjentom, którzy otrzymali średnio pięć wcześniejszych linii leczenia.
Wszyscy chorzy byli wcześniej leczeni lekiem immunomodulującym i inhibitorem proteasomów i byli oporni na pomalidomid i / lub daratumumab.
Około trzech na 10 pacjentów (29%) odpowiedziało na leczenie, a średni czas do nawrotu szpiczaka wynosił cztery miesiące. Wyniki te wskazują, że melflufen może być korzystny dla pacjentów, którzy mieli wcześniej wiele linii leczenia.
Zdarzenia niepożądane (AE) doprowadziły do zmniejszenia dawki melflufenu u 27% pacjentów i opóźnienia podania dawki u 61% pacjentów. Najczęstszym AE prowadzącym do zmniejszenia dawki była małopłytkowość (mała liczba płytek krwi), która wystąpiła u 14% pacjentów.
Poważne zdarzenia niepożądane wystąpiły ogółem u 49% pacjentów; najczęściej zgłaszanymi było zapalenie płuc (9%) i neutropenia (5%). Drugie pierwotne nowotwory wystąpiły u pięciu pacjentów; spośród nich cztery miały nowotwory złośliwe z objawami skórnymi. Ogółem 10 pacjentów (6%) zmarło z powodu działań niepożądanych związanych z leczeniem.
Dawkowanie
Melflufen podaje się we wlewie dożylnym (do żyły). W badaniach klinicznych dawka była:
- 40 mg melflufenu pierwszego dnia każdego cyklu leczenia
40 mg deksametazonu (zmniejszona dawka dla pacjentów w wieku 75 lat i starszych) w 1., 8., 15. i 22. dniu każdego 28-dniowego cyklu
W niektórych badaniach dawkę zmniejszono u osób, u których wystąpiły działania niepożądane.
Skutki uboczne
Do najczęściej obserwowanych działań niepożądanych melflufenu należą:
• Mała liczba krwinek - neutropenia i trombocytopenia
• Niedokrwistość
• Zmęczenie
• Infekcje, w tym zapalenie płuc i infekcje górnych dróg oddechowych
• Nudności i biegunka
Ponieważ melflufen jest stosunkowo nowym lekiem, mogą pojawić się nowe działania niepożądane, które nie zostały jeszcze zgłoszone.
Ryzyka
Ponieważ badania są w toku, trudno jest ocenić ryzyko związane z przyjmowaniem melflufenu z powodu RRMM. Ponieważ pacjenci rekrutowani do badań klinicznych często wyczerpali wcześniejsze terapie, istnieje ryzyko wystąpienia działań niepożądanych, a nawet śmierci w trakcie i po leczeniu.
Infekcje są główną przyczyną zachorowalności i śmiertelności u pacjentów z RRMM ze względu na osłabiony układ odpornościowy. Ważne jest, aby regularnie monitorować siebie pod kątem objawów infekcji i jak najszybciej zgłaszać lekarzowi wszelkie wątpliwości.