Chociaż istnieje wiele szczepów bakteriiStaphylococcus aureus,lub gronkowiec oporny na metycylinęStaphylococcus aureus(MRSA) jest szczególnie zauważalny, ponieważ jest odporny na wiele standardowych antybiotyków i może powodować poważne infekcje. Gronkowiec normalnie żyje na skórze, a czasem w przewodach nosowych. Jeśli pojawi się otwór w skórze, bakterie mogą dostać się do organizmu i spowodować infekcję. Chociaż powszechnie wiadomo, że zakażenia MRSA występują u osób przebywających w placówkach opiekuńczych, takich jak szpitale, każdy może się zarazić MRSA.
Bardzo dobrze / JR BeeRodzaje i objawy MRSA
Istnieją dwa sposoby, w jakie dana osoba może mieć MRSA: może być nosicielem lub mieć aktywną infekcję.
- Nosiciel oznacza, że dana osoba nie ma żadnych objawów, ale bakterie MRSA żyją w jej nosie lub na skórze. Nazywa się to również kolonizacją.
- Aktywna infekcja oznacza, że bakteria MRSA dostała się do organizmu przez otwór (zwykle jest to skaleczenie, zadrapanie lub rana) i osoba ta ma teraz objawy.
Istnieją również dwa rodzaje zakażeń MRSA, w zależności od miejsca nabycia MRSA. Te dwa typy to:
- Zakażenia pozaszpitalne MRSA (CA-MRSA)
- Zakażenia MRSA (HA-MRSA) nabyte w szpitalu
Zakażenia MRSA nabyte przez społeczność
Pozaszpitalne zakażenia MRSA występują u zdrowych osób bez kontaktu z placówką opieki zdrowotnej, taką jak szpital, ośrodek dializ lub placówka opieki długoterminowej. Zazwyczaj infekcje CA-MRSA to infekcje skóry, takie jak zapalenie mieszków włosowych, czyraki, karbunkuły i zapalenie tkanki łącznej.
Objawy zakażenia skóry MRSA są czasami mylone z ukąszeniem pająka i obejmują jedną lub więcej z poniższych sytuacji:
- Obrzęk
- Ciepło skóry
- Zaczerwienienie skóry
- Tkliwość w obrębie zakażonego obszaru lub w jego otoczeniu
- Gęsty, żółtawy drenaż (ropa) ze środka zakażonego obszaru, zwłaszcza jeśli obecny jest duży, czerwony guzek
- Gorączka
To zdjęcie zawiera treści, które niektóre osoby mogą uznać za graficzne lub niepokojące.
Zobacz zdjęcie Gronkowiec złocisty odporny na metycyleny. JodiJacobson / Getty ImagesZakażenia MRSA nabyte w szpitalu
Zakażenia MRSA nabyte w szpitalu to zakażenie, które pojawia się później niż 48 godzin po hospitalizacji lub zakażenie, które występuje poza szpitalem w ciągu 12 miesięcy od kontaktu z placówką służby zdrowia.
Zakażenia MRSA nabyte w szpitalu są na ogół poważniejsze i bardziej inwazyjne niż zakażenia CA-MRSA i często wynikają z otwarcia rany chirurgicznej.Infekcja skóry lub rany HA-MRSA to często:
- Czerwone i opuchnięte
- Bolesne
Może również:
- Opróżnij ropę i przyjmij wygląd ropnia lub wrzenia
- Towarzyszy im gorączka, dreszcze, bóle mięśni / lub zmęczenie
To zdjęcie zawiera treści, które niektóre osoby mogą uznać za graficzne lub niepokojące.
Zobacz zdjęcie Gronkowiec złocisty odporny na metycyleny. JodiJacobson / Getty ImagesSzpitalne zakażenia MRSA mogą również wystąpić w krwiobiegu i spowodować posocznicę. Jest to zjawisko, w którym organizm wywołuje skrajną reakcję zapalną na infekcję, wywołując liczne objawy i oznaki, takie jak:
- Gorączka
- Wyzysk
- Przyspieszone serce i częstość oddechów
- Dezorientacja
- Niewydolność narządów z powodu upośledzenia przepływu krwi (wstrząs septyczny)
Gdy MRSA dostanie się do krwiobiegu, może wylądować na różnych tkankach lub narządach, takich jak zastawka serca (zapalenie wsierdzia), kość (zapalenie kości i szpiku), staw (staw septyczny) lub płuca (zapalenie płuc).
Po zakażeniu pojawią się objawy charakterystyczne dla tej tkanki lub narządu. Na przykład, w przypadku zapalenia płuc wywołanego przez MRSA, osoba może odczuwać gorączkę, dreszcze, bóle mięśni, duszność, ból w klatce piersiowej i kaszel.
Przyczyny
MRSA to bakteria, która po ekspozycji na antybiotyki z biegiem czasu zmutowała, stając się silnym, superodpornym zarazkiem. To powiedziawszy, podczas gdy wiele osób jest skolonizowanychStaphylococcus aureus(około 33% populacji), tylko około 1% jest skolonizowanych MRSA.
Prawda jest taka, że każdy może stać się nosicielem MRSA, a następnie zarazić się, chociaż ryzyko wzrasta, jeśli spędzasz dużo czasu w zatłoczonych miejscach i / lub korzystasz ze wspólnego sprzętu lub zaopatrzenia.
Niektóre z tych miejsc to:
- Placówki opieki zdrowotnej
- Ośrodki opieki dziennej
- Obiekty sportowe
- Koszary wojskowe
- Więzienia
Jeśli jedna osoba w gospodarstwie domowym ma MSRA, zwykle rozprzestrzenia się na innych członków gospodarstwa domowego.
Oprócz czynników środowiskowych istnieją inne, które zwiększają ryzyko zakażenia MRSA. Oto niektóre z nich:
- Wcześniejsze stosowanie antybiotyków
- Posiadanie słabego układu odpornościowego
- Dzielenie się igłami lub brzytwami
- Historia zażywania narkotyków dożylnych
W szpitalu istnieją dodatkowe czynniki ryzyka zakażenia MRSA nabytym w szpitalu, takie jak:
- Posiadanie otwartej rany, cewnika lub rurki do oddychania
- Długie przebywanie w szpitalu
- Pobyt w placówce opieki długoterminowej
- Niedawna operacja
- Odbieranie dializy
Diagnoza
Ostatecznym sposobem zdiagnozowania zakażenia skóry lub rany MRSA jest wykonanie posiewu bakteryjnego na ropie z zakażonego miejsca. Wyniki hodowli są zwykle dostępne w ciągu 24 do 72 godzin.
Posiewy krwi służą do diagnozowania zakażeń krwiobiegu MRSA. W przypadku podejrzenia zakażenia płuc, kości, stawów lub zastawki serca zlecone zostaną badania obrazowe. Na przykład zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej lub tomografia komputerowa (CT) może zdiagnozować zapalenie płuc, podczas gdy echokardiogram może zdiagnozować zapalenie wsierdzia.
Wreszcie, aby zdiagnozować potencjalnych nosicieli MRSA (odbywa się to głównie w szpitalach lub innych placówkach opieki zdrowotnej), można wykonać wymazy z nozdrzy każdego pacjenta i przesłać je do laboratorium w celu analizy.
Leczenie
Podstawowym sposobem leczenia infekcji MRSA jest przyjmowanie antybiotyku. Ale ponieważ bakteria zaczęła „przechytrzyć” wiele z tych leków, rozważa się pewne silne typy - i może być konieczne podjęcie próby skutecznego wykorzenienia infekcji więcej niż jednego.
Antybiotyki zwykle stosowane w leczeniu zakażeń MRSA obejmują:
- Septra lub Bactrim (trimetoprim-sulfametoksazol)
- Cleocin HCl (klindamycyna)
- Zyvox (linezolid)
- Sumycyna (tetracyklina)
- Dynacin lub Minocin (minocyklina)
- Wibramycyna lub Doryx (doksycyklina)
- Wankocyna (wankomycyna)
Antybiotyk wybrany przez lekarza będzie zależał od ciężkości choroby, a także od lokalnych wzorców oporności i dostępnych danych posiewowych.
Ważne jest, aby przyjmować antybiotyk zgodnie z zaleceniami lekarza. Pamiętaj, aby natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeśli wystąpią jakiekolwiek niepożądane skutki leku lub jeśli infekcja nie poprawia się lub się pogarsza.
W przypadku poważniejszych infekcji stosuje się drenaż i jeden lub więcej antybiotyków. Jeśli choroba jest ciężka, możesz wymagać hospitalizacji i podania dożylnego (IV) antybiotyku, takiego jak wankomycyna. Możesz również wymagać innego leczenia szpitalnego, takiego jak:
- Dożylne podawanie płynów
- Dializa (w przypadku niewydolności nerek w wyniku zakażenia MRSA)
- Umiejscowienie respiratora (aby pomóc w oddychaniu, jeśli płuca są niewydolne w wyniku infekcji)
Dekolonizacja
W przypadku pacjentów w szpitalu, u których stwierdzono nosicielstwo MRSA, plan leczenia dekolonizacyjnego można rozpocząć przy wypisie ze szpitala. Głównym celem dekolonizacji jest zapobieganie przenoszeniu MRSA i przyszłej infekcji.
Leczenie to może być stosowane przez pięć dni, dwa razy w miesiącu przez sześć miesięcy i składa się z następujących trzech terapii:
- 4% spłukiwana chlorheksydyna do codziennej kąpieli lub pod prysznic
- 0,12% płyn do płukania ust z chlorheksydyną dwa razy dziennie
- 2% mupirocyny podawanej do nosa dwa razy dziennie
W przypadku osób w społeczności dekolonizacja może być zalecana dla tych, którzy nadal chorują na zakażenia MRSA pomimo optymalizacji praktyk higienicznych i / lub w przypadku ciągłego przenoszenia MRSA na członków gospodarstwa domowego.
Należy jednak pamiętać, że dekolonizacja - zwłaszcza w społeczności - jest wciąż rozwijającą się praktyką bez ustalonych wytycznych.
Chroń swoją skórę
Ważne jest, aby nie ściskać, nie pryskać ani nie próbować samodzielnie osuszyć czyraka lub „pryszcza”, ponieważ może to pogorszyć infekcję.
Zapobieganie
Środki higieny osobistej mają kluczowe znaczenie dla zapobiegania infekcjom MRSA.
Postępuj zgodnie z tymi wskazówkami:
- Okładka tnie zadrapania i rany bandażem aż do zagojenia.
- Nie dotykaj skaleczeń, zadrapań ani ran innej osoby.
- Nie udostępniaj rzeczy osobistych, takich jak ręczniki, maszynki do golenia, myjki, ubrania, dezodoranty czy kosmetyki do makijażu.
- Często myj ręce przez co najmniej 20 sekund przy użyciu mydła i wody (jeśli nie są dostępne, użyj środka odkażającego na bazie alkoholu).
- Regularnie czyść swoje ciało, zwłaszcza po wysiłku.
- Upewnij się, że twój lekarz myje ręce mydłem i wodą przed badaniem.
- Wytrzyj sprzęt do ćwiczeń przed i po użyciu roztworem na bazie alkoholu.
Słowo od Verywell
MRSA to bakteria, którą pracownicy służby zdrowia nadal się martwią, biorąc pod uwagę poważne infekcje, które może powodować, oraz jej odporność na wiele tradycyjnych antybiotyków. Aby uchronić się przed MRSA, zachowaj proaktywną higienę rąk i ciała i koniecznie udaj się do lekarza, jeśli podejrzewasz, że masz infekcję MRSA. Szybka uwaga jest kluczem do wyeliminowania tej superbakterii.
