Ambien (sprzedawany jako generyczny zolpidem) jest zwykle przepisywany w leczeniu bezsenności, ale czy może pomóc w innych zaburzeniach neurologicznych, takich jak śpiączka, uporczywe stany wegetatywne, dystonia, choroba Parkinsona, udar, demencja i urazowe uszkodzenia mózgu? Opisy przypadków i małe badania sugerują możliwość korzyści, a przegląd zachęca do dalszych badań nad rolą leku w niekonwencjonalnej terapii.
Tom Grill / Getty Images
Jak działa Ambien na mózg?
Ambien działa szybko, osiągając maksymalne stężenie we krwi po 1,6 godziny spożycia. Nie ma aktywnych metabolitów. W mniej niż 3 godziny (przy standardowych formułach w zakresie od 1,5 do 2,4 godziny) poziom leku Ambien we krwi zmniejsza się o połowę. Formulacja o kontrolowanym uwalnianiu (sprzedawana jako Ambien CR) ma okres półtrwania od 1,5 do 4,5 godziny. Zolpidem jest wydalany z moczem przez nerki.
Chociaż Ambien jest najczęściej przepisywanym środkiem nasennym, może mieć stosunkowo niewielki wpływ na jakość snu. Przyjmowanie 10 mg może skrócić czas zasypiania średnio o zaledwie 5 do 12 minut. Może to zmniejszyć średni czas czuwania w nocy o dodatkowe 25 minut. Jak może wpływać na inne zaburzenia, które wpływają na mózg?
Rola ambien w leczeniu zaburzeń neurologicznych
Naukowcy z University of Michigan podsumowali całą literaturę naukową na temat tego, jak zolpidem może wpływać na inne schorzenia, które głęboko wpływają na mózg, w tym śpiączkę, dystonię, udar i demencję. Niektóre z ich odkryć mogą być zachęcające dla tych, którzy borykają się z głębokimi obrażeniami i uszkodzeniem mózgu.
Dr Martin Bomalaski i jego koledzy przejrzeli 2314 artykułów, które zostały opublikowane do 20 marca 2015 r. Po przejrzeniu streszczeń przeanalizowano pełne rękopisy 67 artykułów. Wiele z tych raportów obejmowało małe badania i opisy przypadków, przedstawiające niski poziom dowodów klinicznych. W rzeczywistości tylko 11 badań miało więcej niż 10 uczestników. Przeprowadzono tylko dziewięć badań z randomizacją, uważanych za złoty standard badań klinicznych. Może to wpłynąć na interpretację wyników i zastosowanie do większych populacji.
Było kilka głównych kategorii problemów, w których próbowano zolpidem:
- Zaburzenia ruchowe (31 badań) - dystonia i choroba Parkinsona
- Zaburzenia świadomości (22 badania) - śpiączka i uporczywy stan wegetatywny
- Inne problemy neurologiczne (14 badań) - udar, urazowe uszkodzenie mózgu, encefalopatia i demencja
Naukowcy przeanalizowali artykuły pod kątem typów leczonych zaburzeń, stosowanych dawek zolpidemu, częstotliwości dawkowania, obserwowanych efektów i zgłaszanych działań niepożądanych.
Jakie ulepszenia zauważono w leczeniu Ambien?
Oceniano różnorodne objawy, począwszy od trudności w mówieniu (afazja), braku reakcji (apatia) i problemów ruchowych związanych z brakiem koordynacji ruchowej. Odpowiedzi zostały obiektywnie zmierzone za pomocą różnych zweryfikowanych skal objawów stosowanych do oceny śpiączki, choroby Parkinsona, dystonii i innych problemów.
Ogólnie zolpidem zapewniał przejściową ulgę: większość poprawy, jeśli była obserwowana, trwała tylko od jednej do czterech godzin. Te ulepszenia były powtarzalne i wymagały częstego dawkowania ze względu na krótki okres półtrwania leku. Udoskonalenia zaobserwowano w zdolnościach motorycznych, słuchowych i werbalnych. Niektórzy pacjenci w stanie śpiączki lub wegetatywni osiągnęli stan minimalnej przytomności, kilku nawet próbowało mówić.
Były również badania, które wykazały poprawę w funkcjonalnym neuroobrazowaniu, sugerując wyraźną zmianę w chemii i połączeniach mózgu. Unikalne efekty mogą występować u pacjentów z uszkodzonymi zwojami podstawnymi, częścią mózgu, która pomaga przetwarzać informacje w celu koordynowania pożądanego ruchu lub odpowiedzi motorycznej.
Działania niepożądane były zgodne z oczekiwaniami: zolpidem działa uspokajająco. Może to powodować senność i zostało zgłoszone u 13 z 551 pacjentów, którzy go wypróbowali. Ponieważ objawy mają ustąpić podczas czuwania, może to stanowić główne ograniczenie stosowania leku. Ponieważ dodatkowo wpływa na tworzenie pamięci, można również założyć, że może to mieć wpływ na pamięć krótkotrwałą. Ponieważ osoby, które stosowały lek, mogły być znacznie upośledzone na początku, pełna ocena skutków ubocznych może być zagrożona.
Niestety zolpidem nie działa dla każdego. W rzeczywistości tylko 5 do 7% pacjentów z zaburzeniami wpływającymi na świadomość zareagowało na lek. Oznacza to, że aż 95% osób, które go stosowały, nie miało korzystnej poprawy stanu świadomości. Wśród osób z zaburzeniami ruchowymi wskaźniki odpowiedzi były wyższe i sięgały 24%.
Wiele osób nie zareagowało na lek, ale przy niewielkich możliwościach leczenia zolpidem może nadal być atrakcyjną opcją dla rodzin, które desperacko poszukują jakiejkolwiek szansy na poprawę.
Słowo od Verywell
Chociaż te opisy przypadków i małe badania kliniczne mogą wydawać się zachęcające, najlepiej jest, aby rodziny i przyjaciele osób z poważnymi zaburzeniami neurologicznymi zinterpretowali te wyniki z dużą dawką uroczystego pragmatyzmu. Najprawdopodobniej zolpidem nie pomoże większości pacjentów cierpiących na te głęboko upośledzające zaburzenia. Niemniej jednak może być powód do nadziei: dalsze badania są uzasadnione.
Nie do końca wiadomo, w jaki sposób zolpidem może poprawić te różne schorzenia. Prawdopodobnie wpływa na równowagę neuroprzekaźników i połączenia między różnymi obszarami mózgu. Analogicznie, jeśli mózg utknie w stanie dysfunkcji z powodu braku równowagi sił przeciwnych, może to pomóc skierować walkę w korzystnym kierunku. Te mechanizmy wymagają wyjaśnienia. Większe badania kliniczne mogą pomóc nam zrozumieć, kto z poważnymi zaburzeniami neurologicznymi odniesie korzyści ze stosowania zolpidemu - i dlaczego.
