Wraz ze wzrostem liczby diagnoz autyzmu postacie z autyzmem stały się bardziej popularne w telewizji. Widzieliśmy filmy dokumentalne, komedie, dramaty, a nawet dramaty przedstawiające (lub czasem z udziałem) postaci autystyczne. Telewizja jest oczywiście potężnym narzędziem komunikacji i edukacji, ale czy naprawdę dobrze radzi sobie z podnoszeniem świadomości na temat autyzmu w pozytywny sposób?
Getty ImagesFilmy dokumentalne i Reality TV
W telewizji ukazało się bardzo mało filmów dokumentalnych lub dokumentalnych związanych z autyzmem, chociaż było sporo filmów niezależnych, a nawet filmów głównego nurtu. Te, które zostały stworzone, zwykle należą do jednej z kilku grup:
- Badanie tego, jak to jest być autyzmem, przy użyciu technik filmowych do przedstawiania niezwykłych procesów myślowych, doznań zmysłowych lub interakcji (przykładem jestTemple Grandin, biograficzny film telewizyjny z udziałem Clare Danes).
- Badanie, w jaki sposób autyzm wpływa na rodzinę i przyjaciół (na przykładZe względu na Peete'a, serial telewizyjny reality o życiu Holly Robinson Peete i Rodney Peete, który częściowo opisuje wpływ autyzmu jednego syna na rodzinę i przyjaciół).
- Serdeczna eksploracja zmagań osoby autystycznej i / lub jej rodziny, aby dopasować się lub znaleźć akceptację (przykładem jest film dokumentalny PBS,Zakochani Aspergery).
Każdy z tych typów programów ma swój własny cel i naśladowanie. Rzeczywistość jest jednak taka, że większość z tych programów przyciągała osoby już zainteresowane autyzmem. Tak więc na osoby ze „społeczności autystycznej” wywarły znaczący wpływ, ale nie były to wielkie hity w takim sensie, jak duży serial telewizyjny lub komedia.
Dlaczego w dramatach telewizyjnych i komediach pojawiają się postacie autystyczne
Począwszy od lat 80-tych, każda sieć miała swój udział w programach telewizyjnych „prywatnych oczu”. Początkowo wszystkie prywatne oczy były przystojnymi mężczyznami w szorstkiej miejskiej scenerii (James Garner ofAkta Rockfordado głowy).
Jednak po pewnym czasie producenci i pisarze chcieli większej różnorodności. Stworzyli więc prywatne oczy z różnymi cechami osobistymi, które uczyniły ich wyjątkowymi. Na przykład główny bohater wIronsidebył na wózku inwalidzkim. W XXI wieku mieliśmy prywatny pokaz oczu (Mnich) przedstawiający postać z zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym (OCD) i prawdopodobnie prywatnym okiem z autyzmemSherlock. Wszystkie były lub są klasycznymi prywatnymi pokazami wizualnymi; dodanie zdiagnozowanej niepełnosprawności to po prostu kolejna zmiana starego formatu.
Dziś mamy klasyczny dramat medyczny, Ton dobry doktorze,przedstawiający postać autystyczną z zespołem sawanta. Komedia / dramat,Nietypowy,przedstawia nastolatka ze spektrum autyzmu. Nie ma nic wyjątkowego w stylu i formacie tych programów.Dobry lekarzdotyczy zagadek medycznych, które rozwiązuje się w ciągu godziny;AtypicaJestem komedią sytuacyjną, w której większość okoliczności rozwiązuje się w pół godziny (z odrobiną ciągłości w stylu telenoweli).
Podsumowując, te programy nie dotyczą autyzmu, ale są wypróbowanymi i prawdziwymi klasykami telewizyjnymi, które zawierają autystyczną postać w celu wywołania szumu, rozpalenia nowych rodzajów sytuacji i zapewnienia interesującego dramatu lub komedii (w zależności od gatunku) . Nie powinno więc dziwić, że dramaty i komedie telewizyjne nie przedstawiają perfekcyjnej interpretacji tego, jak to jest żyć z autyzmem lub w jego otoczeniu. Nawet dobrze zbadane postacie, pisarze i producenci o dobrych intencjach muszą dostosować swoje postacie do potrzeb gatunku, fabuły i liczby dostępnych minut.
Diagnozowanie postaci telewizyjnych z autyzmem
W ciągu ostatnich kilku lat pojawiło się więcej postaci z rzeczywistymi diagnozami autyzmu. Sam wNietypowyjest przykładem takiej postaci; tak jest MaxRodzicielstwo. Proces diagnostyczny jest przedmiotem dyskusji w serialu i nie ma wątpliwości, że postać naprawdę jest autystyczna.
Ale w rzeczywistości postacie „podobne do autyzmu” były i są standardowym „typem” w telewizji, bardzo zbliżonym do stereotypu kujonów. Wiele osób lubi diagnozować postacie z autyzmem na podstawie ich cech osobistych, które zazwyczaj obejmują:
- Inteligencja (nie wszystkie osoby z autyzmem są inteligentne, ale praktycznie wszystkie postacie telewizyjne podobne do autyzmu są albo błyskotliwymi studentami, albo błyskotliwymi w wybranej dziedzinie).
- Wyzwania społeczne (od mówienia prawdy w niewłaściwym czasie po zadawanie pytań pozbawionych świadomości społecznej)
- Różne wzorce mowy lub zachowania (zwykle brzmiące lub wyglądające na „niefajne” lub staromodne)
- Zainteresowania „nerdowskich”, takie jak nauki fizyczne, informatyka, matematyka czy fantastyka naukowa
- Dyskomfort związany z czynnościami towarzyskimi, takimi jak duże imprezy
- Nieprzyjemny zmysł mody (zazwyczaj obejmujący takie rzeczy, jak zapinanie górnego guzika na koszulce polo lub noszenie nieodpowiednich ubrań, ponieważ są wygodne)
- Nienaganna etyka (Praktycznie wszystkie postacie podobne do autyzmu to uczciwe, szukające sprawiedliwości osoby, które wolą unikać etycznie wątpliwych zachowań, takich jak przypadkowy seks, nadmierne picie lub maltretowanie przyjaciół lub kochanków).
Czy to realistyczne obrazy autyzmu? O ile wiele osób z autyzmem ma przynajmniej niektóre z tych cech, odpowiedź brzmi: tak. Ale te zachowania i preferencje same w sobie nie są wystarczające, aby wskazywać na autyzm.
Kilka takich postaci to:
- Dr Sheldon Cooper i Amy Farah-Fowler zTeoria Wielkiego Wybuchu
- Sherlock Holmes dalejSherlock(który twierdzi, że jest socjopatą, ale jest zdecydowanie zbyt przyzwoitym człowiekiem, aby dopasować się do tej diagnozy, dlatego często jest opisywany jako autystyczny)
- Maurice Moss,Tłum IT
- Brick Heck,Środek
- Abby,NCIS
- Will Graham,Hannibal
- Steve Urkel,Sprawy rodzinne
- Tina,Bob's Burger's
Wpływ telewizji na prawdziwe osoby z autyzmem i ich rodziny
Wpływ telewizji był paradoksalnie pozytywny i negatywny dla ludzi z widma i ich rodzin. Nic dziwnego, że recenzje programów z udziałem osób autystycznych były podobnie sprzeczne. W rzeczywistości pokazuje jakNietypowyotrzymują pozytywne i negatywne recenzje, nawet wśród osób dorosłych z autyzmem i osób pracujących w dziedzinie autyzmu.
Michelle Dean, adiunkt pedagogiki specjalnej na California State University Channel Islands jest konsultantemNietypowy. Dean współpracuje z autorami programu, aby zapewnić autentyczność treści dotyczących autyzmu.
Z drugiej strony Mickey Rowe, niewidomy, autystyczny aktor, który gra główną rolęCiekawy incydent z psem w nocyUważa, że ważne jest, aby przedstawiać osoby niepełnosprawne w przemyśle rozrywkowym, chociaż 95% niepełnosprawnych aktorów, których oglądamy w telewizji, to aktorzy pełnosprawni.
Oto kilka zalet i wad autyzmu w telewizji:
Plusy
- Znacznie większa świadomość, współczucie i empatia dla osób z wysoko funkcjonującym autyzmem i ich rodzin
- „Normalizacja” neuroróżnorodności poprzez przedstawianie osób z autyzmem o wysokim stopniu funkcjonowania na stanowiskach pracy, kończących szkołę, budowanie relacji, rozwiązywanie przestępstw i tak dalej
- Zwiększona chęć włączania osób z autyzmem do typowych działań opartych na lepszym zrozumieniu zaburzenia
- Więcej programów i możliwości zainicjowanych przez producentów telewizyjnych lub nawet uruchomionych przez nich dla osób z autyzmem
- Większe wsparcie finansowe projektów opartych na autyzmie, zbudowanych na pracy znanych aktorów i innych osób z branży rozrywkowej
Cons
- Słabe zrozumienie autyzmu jako zaburzenia spektrum, które obejmuje osoby o bardzo niskiej inteligencji, agresywnych zachowaniach i innych poważnych problemach zdrowotnych (i bardzo niewielu uczonych na poziomie genialnym)
- Niezrozumienie niektórych aspektów autyzmu, od wyzwań sensorycznych po trudności w funkcjonowaniu wykonawczym i wiele więcej
- Przekonanie, że „większość” osób z autyzmem jest jak bohaterowie telewizyjni, którzy mają pracę, mają udane romantyczne relacje i potrzebują bardzo niewielkiego wsparcia lub terapii z zewnątrz
- Przekonanie, że autyzm jest nierozerwalnie związany z określonymi talentami, zainteresowaniami, wyborami modowymi i zdolnościami
.jpg)
