Anatomia śródmózgowia

Twoje śródmózgowie (pochodzące z śródmózgowia cewy nerwowej) jest częścią ośrodkowego układu nerwowego, znajdującego się poniżej kory mózgowej i w najwyższej części pnia mózgu. Ta niewielka, ale potężna struktura odgrywa kluczową rolę w przetwarzaniu informacji związanych ze słuchem, wzrokiem, ruchem, bólem, snem i pobudzeniem.

MedicalRF.com / Getty Images

Anatomia

Śródmózgowie to najbardziej nadrzędny obszar pnia mózgu.

Struktura

Pień mózgu łączy mózg z szyjnym rdzeniem kręgowym (szyją) i składa się z trzech głównych części:

• Śródmózgowia
• Pons
• Medulla oblongata

(Czasami międzymózgowie są również uważane za część pnia mózgu).

Razem te trzy części regulują różne mimowolne funkcje, takie jak oddychanie, tętno i ciśnienie krwi. Twój pień mózgu również odgrywa kluczową rolę w śnie i świadomości.

Twój śródmózgowie można następnie podzielić na dwie główne części:

• Tegmentum: ta przednia powierzchnia śródmózgowia zawiera liczne struktury, w tym formację siatkowatą, szarą materię okołowierzchołkową (PAG), niektóre jądra nerwów czaszkowych, ścieżki nerwów czuciowych i ruchowych (droga korowo-rdzeniowa i rdzeniowo-wzgórzowa), jądro czerwone, istota czarna, i brzuszny obszar nakrywkowy (VTA).
• Pokrywka: Tylna powierzchnia śródmózgowia zawiera corpora quadrigemina, które zawierają skupiska komórek nerwowych zwane górnym i dolnym wzgórkiem.

Lokalizacja

Śródmózgowie ma około 1,5 centymetra długości i jest umieszczone pomiędzy międzymózgowia (który obejmuje wzgórze i podwzgórze) a mostem.

Do śródmózgowia dopływa krew z tętnicy podstawnej i jej odgałęzień, w tym z tętnicy mózgowej tylnej i tętnicy móżdżkowej górnej.

W śródmózgowiu obecne są również dwa nerwy czaszkowe:

• Nerw okoruchowy (nerw czaszkowy III)
• Nerw bloczkowy (nerw czaszkowy IV).

Funkcjonować

Śródmózgowie to złożony obszar pnia mózgu, który pełni wiele funkcji.

Tegmentum

Struktury wewnątrz tegmentum pełnią następujące specyficzne funkcje:

• Formacja siatkowata: Ten bardzo zróżnicowany i integracyjny obszar zawiera sieć jąder odpowiedzialnych za wiele funkcji życiowych, w tym pobudzenie, świadomość, cykle snu i czuwania, koordynację niektórych ruchów i kontrolę układu krążenia.
• Szara materia periaqueductal (PAG): ten obszar odgrywa podstawową rolę w przetwarzaniu sygnałów bólowych, funkcji autonomicznych i reakcjach behawioralnych na strach i niepokój. Ostatnio ta struktura została powiązana z kontrolowaniem reakcji obronnych związanych z zespołem stresu pourazowego (PTSD).
• Jądra nerwu czaszkowego: Jądra nerwu okoruchowego są odpowiedzialne za kontrolę źrenicy i większość ruchów oczu. Jądra nerwu bloczkowego unerwiają górny mięsień skośny oka, który odwodzi, przygniata i wewnętrznie obraca oko.
• Przewód rdzeniowo-wzgórzowy: ten główny szlak nerwowy przenosi informacje o odczuwaniu bólu i temperatury z organizmu do wzgórza mózgowego.
• Przewód korowo-rdzeniowy: ten główny szlak nerwowy przenosi informacje związane z ruchem z mózgu do rdzenia kręgowego.
• Jądro czerwone: ten region bierze udział w koordynacji ruchowej. Nazywa się je „czerwonym” jądrem ze względu na różowawy kolor, wynikający z obecności żelaza.
• Substantia nigra: Ten obszar zawiera komórki nerwowe, które wytwarzają neuroprzekaźnik (substancję chemiczną mózgu) dopaminę. Służy jako stacja przekaźnikowa dla sygnałów nerwowych odpowiedzialnych za kontrolę ruchu.
• Obszar nakrywki brzusznej (VTA): Ta struktura zawiera ciała komórkowe wytwarzające dopaminę i odgrywa kluczową rolę w układzie nagrody.

Tectum

Komórki nerwowe w górnych kolcach przetwarzają sygnały wizyjne z siatkówki oka przed skierowaniem ich do płata potylicznego znajdującego się z tyłu głowy. Wyższe wzgórki śródmózgowia są również odpowiedzialne za generowanie ruchów oczu i aktywność mięśni szyi.

Dolne colliculi są odpowiedzialne za przetwarzanie sygnałów słuchowych (słuchowych), zanim zostaną one skierowane przez wzgórze i ostatecznie do pierwotnej kory słuchowej w płacie skroniowym. Oprócz lokalizacji dźwięku, dolny colliculus jest odpowiedzialny za:

• Tworzenie reakcji zaskoczenia
• Orientowanie ciała na określone bodźce
• Wyróżniająca wysokość i rytm

Warunki powiązane

Na śródmózgowie może wpływać wiele różnych procesów patologicznych, w tym udar, guz, proces demielinizacji, infekcja lub choroba neurodegeneracyjna.

Przykłady szczególnych warunków obejmują:

Porażenie nerwu okoruchowego (trzecie)

Każde uszkodzenie śródmózgowia (udar, guz, zapalenie, infekcja) może uszkodzić nerw okoruchowy, powodując ustawienie oka skierowanego w dół i na zewnątrz.

Inne objawy porażenia nerwu okoruchowego to:

• Rozszerzona źrenica
• Opadająca powieka
• Podwójne widzenie (podwójne widzenie)
• Niezdolność do dostosowania się

Porażenie nerwu krętkowego (czwarte)

Podobnie jak w przypadku porażenia nerwu okoruchowego, uszkodzenie śródmózgowia może spowodować porażenie nerwu bloczkowego. Objawy porażenia nerwu bloczkowego obejmują:

• Odchylenie oka ku górze
• Niewyraźne widzenie
• Podwójne widzenie
• Przechylanie głowy w kierunku strony nienaruszonej w celu skompensowania zmian wizualnych

Zespoły śródmózgowia

Istnieje pięć klasycznych zespołów śródmózgowia:

• Zespół Parinauda: znany również jako zespół śródmózgowia grzbietowego, ten stan zwykle wynika z efektu masowego sąsiedniego guza szyszynki. Objawy mogą obejmować patrzenie w dół w spoczynku, słabo reagujące na światło źrenice, retrakcję powieki i oczopląs retrakcyjno-konwergencyjny (gdy masz niekontrolowane, gwałtowne ruchy oczu)
• Zespół Webera: znany również jako zespół udaru śródmózgowia i górna przemienna hemiplegia, ten stan jest spowodowany udarem w odgałęzieniu tętnicy podstawnej lub tylnej tętnicy mózgowej. Powoduje porażenie nerwu trzeciego po tej samej stronie (po tej samej stronie) i osłabienie drugiej strony (po przeciwnej stronie).
• Zespół Claude'a: Ten stan jest wynikiem udaru w obrębie grzbietowej (górnej strony) nakrywki śródmózgowia. Powoduje porażenie nerwu okoruchowego po tej samej stronie z ataksją móżdżkową po przeciwnej stronie (ruchy nieskoordynowane).
• Zespół Benedikta: Podobnie jak zespół Claude'a, stan ten wynika z udaru w obrębie nakrywki śródmózgowia. Oprócz porażenia nerwu okoruchowego i ataksji dochodzi do uszkodzenia przewodu korowo-rdzeniowego powodującego osłabienie drugiej strony.
• Zespół Nothnagela: ten stan zwykle wynika z guza śródmózgowia, takiego jak glejak. Objawy obejmują jednostronne lub obustronne porażenie nerwu okoruchowego oraz ataksję móżdżkową po tej samej stronie.

Stwardnienie rozsiane

Stwardnienie rozsiane (SM) występuje, gdy własny układ odpornościowy osoby atakuje izolującą powłokę (mielinę) włókien nerwowych w mózgu, rdzeniu kręgowym i / lub oczach.

W przypadku uszkodzenia pnia mózgu u pacjenta mogą wystąpić takie objawy, jak:

• Zmiany widzenia, w tym podwójne widzenie
• Problemy z połykaniem (dysfagia)
• Problemy z mówieniem (dyzartria)
• Zmienione czucie lub osłabienie twarzy
• Problemy ze słuchem
• Ataksja
• Ból głowy przypominający migrenę
• Rzadko problemy, które wpływają na funkcje życiowe (np. Oddychanie lub tętno)

Choroba Parkinsona

Choroba Parkinsona jest postępującą chorobą neurologiczną (co oznacza, że ​​objawy są początkowo subtelne i powoli się pogarszają). Jest to spowodowane śmiercią komórek nerwowych wytwarzających dopaminę w istocie czarnej.

W wyniku tego niedoboru dopaminy mogą rozwinąć się różne objawy, w tym:

• Spoczynkowe drżenie
• Powolność ruchu
• Sztywność i szuranie w chodzie
• Małe pismo odręczne
• Kłopoty ze snem

Wady wrodzone

W rzadkich przypadkach śródmózgowie osoby może nie uformować się prawidłowo podczas rozwoju płodu. Dysplazja śródmózgowia jest jedną z takich wad genetycznych, które powodują małogłowie, spastyczność, niepełnosprawność intelektualną i drgawki.

Leczenie

Leczenie zależy od konkretnej patologii, która wpływa na śródmózgowie.

Na przykład pacjenci z guzem mózgu, który atakuje śródmózgowie, mogą wymagać operacji, radioterapii i / lub chemioterapii.

Podobnie, udar niedokrwienny (spowodowany skrzepem krwi) w śródmózgowiu może uzasadniać leczenie lekiem „niszczącym skrzepy” zwanym tkankowym aktywatorem plazminogenu. Ponadto pacjent będzie wymagał szeroko zakrojonych badań, aby ustalić przyczynę udaru (np. Choroba serca, migotanie przedsionków itp.).

Stamtąd można zalecić różne terapie, w tym leki, takie jak antykoagulanty, oraz terapię rehabilitacyjną (np. Fizjoterapia i terapia zajęciowa).

Zapalenie śródmózgowia związane ze stwardnieniem rozsianym często wymaga krótkotrwałego leczenia kortykosteroidami i długotrwałego leczenia modyfikującego przebieg choroby. Często uzasadnione są również terapie rehabilitacyjne w celu opanowania objawów.

Leczenie choroby Parkinsona wymaga zaangażowania się w terapię fizyczną i zajęciową oraz przyjmowania leków zastępujących dopaminę lub optymalizujących działanie dopaminy w mózgu (np. Lewodopa).