Kontrowersje związane z gwałtownym początkiem dysforii płciowej

W sierpniu 2018 r. Badacz z Brown University School of Public Health opublikował artykuł zatytułowany „Gwałtowna dysforia płci u nastolatków i młodych dorosłych: badanie raportów rodziców” w bardzo szanowanym czasopiśmiePLoS One. Artykuł sugeruje, że istnieje rosnące zaniepokojenie rozwojem u młodych urodzonych samic dysforii płciowej nagle lub szybko, w trakcie lub po okresie dojrzewania. Sugerował również, że media społecznościowe mogą odgrywać rolę w rozwoju dysforii płciowej w tej populacji.

Publikacja tego artykułu wywołała niemal natychmiastowe oburzenie społeczności osób zróżnicowanych pod względem płci i członków ich rodzin, a także badaczy zajmujących się zdrowiem osób transpłciowych. Istniała poważna obawa, że ​​ten artykuł jest naukowo nieuzasadniony i motywowany przekonaniami przeciwko transpłciowości. W ciągu następnych sześciu miesięcy krytyka artykułu spowodowała, że ​​czasopismo zainicjowało formalny proces recenzji, który ostatecznie doprowadził do ponownej publikacji artykułu.

Jego nowy tytuł, „Doniesienia rodziców o nastolatkach i młodych dorosłych postrzeganych jako wykazujące oznaki szybkiego początku dysforii płciowej”, miał na celu podkreślenie, że szybko pojawiająca się dysforia płciowa nie jest ustaloną diagnozą. Niemniej kontrowersje trwały.

Szybka dysforia płciowa

W oryginalnym artykule autorka Lisa Littman, MD, MPH z Brown University zasugerowała, że ​​istnieje rosnące zaniepokojenie z powodu nagłej i szybko rozwijającej się dysforii płciowej u nastolatków i młodych dorosłych po braku objawów dysforii płciowej w dzieciństwie.

Littman zasugerował, że rodzice zgłaszali, iż ta szybko pojawiająca się dysforia płci wydaje się być odpowiedzią na zewnętrzne bodźce, a nie wewnętrznie rozwiniętą tożsamością płciową.

Autorka opisała również doniesienia rodziców o tym, że całe grupy przyjaźni nagle zaczęły mieć dysforię płciową, a młodzi ludzie po kompulsywnym oglądaniu filmów i czytaniu o tożsamości płciowej w mediach społecznościowych, stali się dysforami płciowymi. Następnie zdefiniowała szybko pojawiającą się dysforię płciową jako „rodzaj młodzieńczej lub późnej dysforii płciowej, w przypadku której obserwuje się, że rozwój dysforii płciowej rozpoczyna się nagle w trakcie lub po okresie dojrzewania u nastolatka lub młodej osoby dorosłej, która nie spełniałaby kryteriów na dysforię płciową w dzieciństwie ”.

Zarażenie społeczne

Autor zaproponował, że szybko pojawiająca się dysforia płciowa może być wynikiem zarażenia społecznego i rówieśniczego. Innymi słowy, młodzi ludzie mogą przedstawiać się jako osoby z dysforią płciową z powodu kontaktu w mediach z przyjaciółmi z dysforią płciową lub osobami z dysforią płciową. Zarażenie społeczne i rówieśnicze to ustalone konstrukty, które są związane z wieloma problemami ze zdrowiem psychicznym i ryzykownymi zachowaniami wśród nastolatków. (Osobnym przykładem zarażenia społecznego byłby sposób, w jaki młodzi ludzie są bardziej skłonni do rozpoczęcia palenia, jeśli spędzają czas z innymi palącymi rówieśnikami).

Autor zasugerował również, że rozwój kanałów mediów społecznościowych prowadzonych przez osoby, które były szczęśliwsze po zmianie płci, może sugerować młodzieży z mniej specyficznymi behawioralnymi objawami zdrowotnymi lub ogólnym niezadowoleniem, że zmiana płci może być sposobem rozwiązania tych problemów. W związku z tym celem jej artykułu było „opisanie nietypowej prezentacji dysforii płciowej występującej z nagłym i szybkim początkiem u nastolatków i młodych dorosłych oraz sformułowanie hipotez dotyczących tego stanu, w tym roli zarażenia społecznego i rówieśniczego w jego rozwoju. "

Mechanizm radzenia sobie

Rezultatem jej artykułu była sugestia, że ​​gwałtownie pojawiająca się dysforia płci jest „nieprzystosowawczym mechanizmem radzenia sobie” dla nastoletnich i młodych dorosłych urodzonych kobiet, który może być odpowiedzią na urazy seksualne i / lub związane z płcią, a także zarażenie rówieśnikami. Porównała to do anoreksji, jako sposobu na uniknięcie przez młodych ludzi silnych i negatywnych emocji. Autor zasugerował również, że wpływy mediów społecznościowych odgrywają ważną rolę w uczeniu młodzieży, jak wprowadzać lekarzy i inne osoby dorosłe w błąd co do ich płci, aby uzyskać pożądane leczenie.

Ze względu na swoje badania autorka zasugerowała, że ​​opiekunowie pracujący z młodzieżą zróżnicowaną pod względem płci nie powinni polegać na samoocenie tożsamości płciowej przez młodzież. Zamiast tego powinni nadać priorytet zrozumieniu przez rodziców i innych opiekunów rozwoju płci młodych z dwóch powodów. Po pierwsze, dorośli mogli mieć większą wiedzę na temat historii dziecka niż same dzieci. Po drugie, w Internecie pojawiło się wiele informacji, które uczą młodych ludzi, co mówić, a nawet kłamać, aby uzyskać dostęp do opieki medycznej w przypadku dysforii płciowej.

Konserwatywna odpowiedź mediów

Szereg konserwatywnych serwisów informacyjnych z uznaniem przyjęło publikację artykułu o szybko pojawiającej się dysforii płci, w którym wspierali rodziców, którzy nie wierzyli, że ich dzieci są naprawdę transpłciowe i którzy byli głęboko zaniepokojeni placówką medyczną, która chciała pomóc młodzieży w potwierdzeniu ich płci. Wiele artykułów publikowanych w konserwatywnych mediach umieszczało rodziców w centrum historii, zranionych przez dzieci, które porzuciły ich po tym, jak rodzice nie potwierdzili ich tożsamości płciowej. Ostrzegali także rodziców o niebezpieczeństwie, że ich dzieci mogą stać się transpłciowymi, jeśli będą spędzać czas z młodzieżą transpłciową.

Rodzicom może być niezwykle trudno pogodzić się ze zmianą płci dziecka. Jedną z pierwszych rzeczy, których ludzie dowiadują się o swoich dzieciach, jest to, czy są to chłopcy, czy dziewczynki, a rodzice opowiadają sobie historię o tym, kim mogą być ich dzieci na podstawie tych informacji.

Jednak ważne jest, aby przyznać, że zmiana płci dotyczy zasadniczo zmiany osoby, a nie jej rodziny.

W rzeczywistości jest to jedna z największych krytyki artykułu o gwałtownej dysforii płci. Chociaż było to przedstawiane jako badanie tożsamości płciowej nastolatków, dokładniej można by je opisać jako badanie dotyczące percepcji rodziców.

Odpowiedź społeczności

W przeciwieństwie do pozytywnych doniesień z konserwatywnych mediów, kiedy ukazał się oryginalny artykuł, społeczność zróżnicowana pod względem płci wywołała niemal natychmiastowe oburzenie. Badania zostały odebrane jako zarówno głęboko wadliwe, jak i agresywnie anty-trans. Pojawiły się sugestie, że ten artykuł był zasadniczo psim gwizdkiem, aby zapewnić naukowe wsparcie prawom religijnym i innym społecznościom, które starają się odmówić jednostkom zróżnicowanym płciowo dostępu do podstawowych praw człowieka, a także potwierdzającej płeć opieki medycznej i chirurgicznej.

Brak zrozumienia

Jedną z największych krytyki badania było to, że nie uwzględniono innych możliwych wyjaśnień obserwacji poczynionych przez rodziców. Na przykład młodzi ludzie są znani z tego, że ukrywają przed rodzicami pytania dotyczące płci, gdy obawiają się, że ich rodzice będą zdenerwowani, osądzeni lub po prostu nie zrozumieli. Wiele młodych ludzi zróżnicowanych pod względem płci aktywnie poszukuje innych młodych ludzi jako przyjaciół lub wsparcia. Młodzież, szczególnie ci, którzy nie czują, że ich rodzice akceptują ich różnorodność płciową, szukają informacji w Internecie i od rówieśników.

Kiedy dysforia płciowa staje się przytłaczająca, młodzież może zwracać się do rodziców z prośbą o opiekę w sposób, który z ich perspektywy wydaje się nagły, ale w rzeczywistości był to proces, który miał miejsce przez wiele lat.

Krótko mówiąc, większość obserwacji dotyczących zachowań płciowych nastolatków, które opisano w artykule, można równie łatwo wytłumaczyć brakiem zaangażowania w relację rodzic-dziecko, jak szybkim początkiem dysforii płciowej.

Profesjonalna odpowiedź

WPATH

World Professional Association of Transgender Health (WPATH) to międzynarodowa organizacja, która wyznacza standardy opieki nad medycyną transpłciową. Chociaż organizacja nie jest pozbawiona krytyków, jest powszechnie uważana za główne źródło praktyk opartych na dowodach w medycynie transpłciowej. Standardy opieki WPATH są szeroko stosowane przy opracowywaniu wytycznych dotyczących zakresu ubezpieczenia i zasad praktyki lekarskiej.

Około miesiąca po opublikowaniu oryginalnego artykułu WPATH opublikowało stanowisko, w którym wyrażono istotne obawy dotyczące proponowanej diagnozy gwałtownej dysforii płciowej. Zaczęło się od następującego akapitu:

„Rada Dyrektorów Światowego Stowarzyszenia Zawodowego ds. Zdrowia Transpłciowych potwierdza przemyślane procesy, za pomocą których klasyfikowane i ustalane są jednostki diagnostyczne i zjawiska kliniczne. Te procesy akademickie znajdują się w odpowiednich profesjonalnych organizacjach medycznych i są prowadzone przez grupy robocze utworzone przez ekspertów naukowców, klinicystów i zainteresowane strony, często przez długi czas, z wysokim poziomem naukowej analizy literatury opartej na faktach ”.

W oświadczeniu nadal uznano termin dysforię płciową o gwałtownym początku.

„Termin„ Rapid Onset Gender Dysphoria (ROGD) ”nie jest podmiotem medycznym uznanym przez żadne główne stowarzyszenie zawodowe, ani nie jest wymieniony jako podtyp lub klasyfikacja w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych (DSM) ani w międzynarodowej klasyfikacji chorób (ICD). ”

„W związku z tym stanowi nic innego jak akronim stworzony w celu opisania proponowanego zjawiska klinicznego, które może, ale nie musi, uzasadniać dalsze, recenzowane badania naukowe”.

W oświadczeniu uznano znaczenie badań dla zrozumienia rozwoju tożsamości płciowej u nastolatków. Jednak ostrzega również przed jakimkolwiek terminem używanym „w celu zaszczepienia strachu przed możliwością, że nastolatek może być transpłciowy lub nie, a jego celem a priori jest ograniczenie rozważania wszystkich odpowiednich opcji leczenia”.

Opinia eksperta

Inni naukowcy również wyrazili swoje obawy dotyczące pierwszej publikacji. W połowie 2019 roku w czasopiśmie opublikowano metodologiczną krytykę artykułuArchiwa zachowań seksualnychprzez innego badacza z Brown University. Badacz zidentyfikował wiele takich samych problemów, jak społeczność. Poruszyła również kilka bardziej szczegółowych obaw, w tym fakt, że badanie Littmana zostało sformułowane w sposób, który był z natury patologizujący dla osób zróżnicowanych pod względem płci.

Ponadto badacz ten zauważył, że dokumenty zgody rozpoczęły się od stwierdzeń dotyczących tego, jak badanie patrzyło na zarażenie społeczne i rówieśnicze. W związku z tym bardziej prawdopodobne było przyciągnięcie uczestników, którzy wierzyli w te koncepcje. Mogła również postawić oczekiwania, że ​​poszukiwane są informacje o takich stowarzyszeniach. Następnie zauważa o gazecie Littmana:

• Ani gwałtowna dysforia płciowa, ani dojrzewanie nie zostały jasno określone w pytaniach o to, kiedy i czy wystąpiło proponowane zaburzenie.
• Proszenie rodziców o diagnozowanie dzieci na podstawie kryteriów DSM jest niewłaściwe, szczególnie w przypadku pamięci odległej.
• Większość rekrutacji pochodziła z witryn internetowych skierowanych do rodziców, którzy odrzucają pogląd, że ich dzieci mogą być transpłciowe.
• Pytania zawarte w ankiecie zostały sformułowane w sposób stronniczy.
• Wybór analizowanych pytań mógł spowodować błąd w opisie wyników.

Korekcja dysforii płciowej o szybkim początku

Jeszcze przed opublikowaniem artykułu analizującego metodologię oryginalnego artykułu na temat dysforii płci o szybkim początku,PLoS Onepostanowił ponownie ocenić artykuł. Następnie zdecydowali się ponownie opublikować go, jak opisano poniżej.

„Po opublikowaniu tego artykułu pojawiły się pytania, które skłoniły czasopismo do ponownej oceny artykułu po opublikowaniu, z udziałem starszych członków zespołu redakcyjnego, dwóch redaktorów akademickich, recenzenta statystyk i zewnętrznego eksperta. - przegląd publikacji zidentyfikował problemy, które należy rozwiązać, aby upewnić się, że artykuł spełnia kryteria publikacji PLOS ONE. Biorąc pod uwagę charakter problemów w tym przypadku, redakcja PLOS ONE zdecydowała o ponownej publikacji artykułu, zastępując oryginalną wersję rekordu wersją poprawioną w którym autor zaktualizował sekcje Tytuł, Streszczenie, Wprowadzenie, Dyskusja i Podsumowanie, aby uwzględnić obawy wynikające z ponownej oceny redakcyjnej ”.

Korekta wprowadziła kilka ważnych wyjaśnień. Co najważniejsze, stwierdzono, że celem artykułu było sformułowanie hipotezy do przyszłych testów, a nie stwierdzenie, że diagnoza szybko pojawiającej się dysforii płci jest prawdziwa.

Potwierdził również niektóre ograniczenia badania. Niestety, nie udało się rozwiązać wielu innych.

Prawdopodobne, problematyczne czy jedno i drugie?

Szybka dysforia płciowa nie jest diagnozą. Jeśli już, to hipoteza badawcza. Pytanie, czy należy to zbadać, wciąż trwa. Lekarze pracujący z młodzieżą zróżnicowaną płciowo są głęboko zaniepokojeni oryginalnym artykułem i słusznie. Lekarze tego rodzaju są przyzwyczajeni do pracy z nastolatkami, którzy często doświadczają traumy przez dorosłych, którzy nie chcą im wierzyć, kiedy mówią, kim są.

Pojawiły się ważne pytania

To powiedziawszy, artykuł porusza kilka interesujących pytań, które powinny i mogłyby być rozpatrzone w sposób, który nie patologizuje z natury tożsamości płciowej.

Na przykład liczba niebinarnych młodych ludzi, którym przy urodzeniu przydzielono kobiety, wydaje się rosnąć dość szybko. Dlaczego to? Może się zdarzyć, że widoczność osób niebinarnych pozwala innym ludziom rozpoznać prawdę o sobie. Może to być głęboki dyskomfort związany z mizoginią we współczesnym społeczeństwie, który prowadzi do tego, że dziewczęta nie chcą być postrzegane przez świat jako dziewczęta. Może to być coś zupełnie innego.

Czy są młodzi ludzie, którzy „przymierzają” tożsamość zróżnicowaną pod względem płci, ponieważ najbliżsi rówieśnicy są zróżnicowani pod względem płci? Jeśli tak, czy jest w tym coś złego? Nastolatki transpłciowe są często zachęcane do próby bycia cispłciowymi. Nastolatki lesbijki i homoseksualiści są często zachęcani do próbowania bycia hetero. Czy eksploracja płci może być zdrową częścią samorozwoju?

Czy nastolatki często wprowadzają dostawców w błąd, aby przekonać ich o swojej tożsamości płciowej? Jeśli tak, dlaczego? Jakich znaków szukają lekarze, aby ustalić prawdę? Jakie są uzasadnione kryteria ustalania prawdy w takich przypadkach?

Słowo od Verywell

Prowadząc badania nad zdrowiem osób transpłciowych i różnorodnością płci, ważne jest, aby zwracać uwagę na kontekst. Ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z piętna, z jakim borykają się osoby transpłciowe, i tego, jak może to wpłynąć na ich opiekę. Ważne jest, aby otwarcie mówić o uprzedzeniach i ich wpływie na wyniki badań. Gdyby oryginalny artykuł na temat szybko pojawiającej się dysforii płciowej został dokładniej sformułowany jako badanie percepcji rodziców, mogłoby to doprowadzić do interesującej dyskusji na temat potencjalnej roli sieci społecznościowych w poznawaniu płci.

Mogło to stymulować badania opisujące różnice w postrzeganiu podróży płciowej dziecka przez rodziców i dziecko. Niestety, nawet zrewidowany stan, poziom związanych z nim kontrowersji może być wystarczający, aby zdusić debatę.