Przegląd nawracająco-ustępującego stwardnienia rozsianego

Stwardnienie rozsiane rzutowo-remisyjne jest rodzajem choroby neurologicznej spowodowanej uszkodzeniem ochronnej powłoki nerwowej zwanej mieliną. Jest to najczęstszy typ stwardnienia rozsianego - u 85 procent osób, u których zdiagnozowano stwardnienie rozsiane, zdiagnozowano typ rzutowo-remisyjny. Stwardnienie rozsiane dotyka ponad 1 milion dorosłych w Stanach Zjednoczonych.

Objawy

Ten rozpad mieliny może wpływać zarówno na mózg, jak i rdzeń kręgowy. Uszkodzenie tych osłon nerwów może powodować różnorodne objawy zwane zaostrzeniem stwardnienia rozsianego, które mogą stać się tak poważne, że osoby mogą nie być w stanie chodzić ani dbać o siebie. Po tych objawach następuje okres remisji, w którym objawy częściowo zmniejszają się lub całkowicie ustępują.

Symptomatologia rzutowo-remisyjnej postaci stwardnienia rozsianego obejmuje między innymi:

• Zmęczenie
• Trudności w chodzeniu
• Drętwienie lub mrowienie rąk, nóg lub twarzy,
• Słabość
• Deficyty wzroku
• Zawrót głowy
• Ból
• Problemy z pęcherzem i jelitami
• Deficyty poznawcze
• Zmiany nastroju

Przyczyny

Chociaż etiologia stwardnienia rozsianego nadal nie jest znana, uważa się, że jest ona wynikiem nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej przeciwko ośrodkowemu układowi nerwowemu, prawdopodobnie będącej wynikiem narażenia na określone czynniki środowiskowe u pacjentów z predyspozycjami genetycznymi. Różne czynniki środowiskowe, które mają związek z SM, obejmują narażenie na wirusa Epsteina-Barra, palenie tytoniu, niski poziom witaminy D i otyłość.

Położenie geograficzne ma również wpływ na tempo rozwoju stwardnienia rozsianego. Osoby, które mieszkają dalej od równika, są bardziej narażone na rozwój stwardnienia rozsianego.

Diagnoza

Rozpoznanie rzutowo-remisyjnego stwardnienia rozsianego opiera się na obrazie klinicznym (historia jednego lub więcej zaostrzeń) i jest uzupełnione badaniami diagnostycznymi, takimi jak badanie krwi (aby wykluczyć stany naśladujące SM), rezonans magnetyczny mózgu i kręgosłupa, analiza płynu mózgowo-rdzeniowego i badanie potencjału wywołanego.

MRI powinno wykazać co najmniej dwie zmiany obejmujące określone obszary mózgu i / lub rdzenia kręgowego. Można przeprowadzić analizę płynu rdzeniowego w celu wykrycia nieprawidłowych białek zwanych prążkami oligoklonalnymi u pacjentów, u których obraz kliniczny i MRI są niejednoznaczne.

Potencjały wywołane mogą wykazywać opóźnienie w przewodzeniu nerwów na poziomie nerwów wzrokowych, pnia mózgu i rdzenia kręgowego.

Leczenie

Stwardnienie rozsiane można leczyć za pomocą szeregu interwencji farmakologicznych, w zależności od fazy choroby. Niektóre z nich, takie jak dożylne sterydy, są stosowane w leczeniu zaostrzeń lub zaostrzeń stwardnienia rozsianego. Inne terapie, zwane środkami modyfikującymi chorobę, są stosowane, aby zapobiec przyszłym nawrotom. Należą do nich:

• Interferon-1A
• Interferon-1B
• Octan glatirameru
• Fumaran dimetylu
• Teriflunomid
• Fingolimod
• Siponimod
• Kladrybina
• Natalizumab
• Okrelizumab
• Alemtuzumab
• Zeposia

Leki są również stosowane w leczeniu typowych objawów SM, takich jak spastyczność, trudności z chodzeniem, brak kontroli nad pęcherzem, zmęczenie i ból. Ponadto powszechnie stosuje się terapie zajęciowe i fizjoterapeutyczne, aby wzmocnić mięśnie kończyn górnych i dolnych, a także pomóc w utrzymaniu równowagi. Terapia mowy może być również wskazana, jeśli objawy obejmują zaburzenia mowy lub połykania.

Korona

Życie z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego może być trudne, zwłaszcza jeśli chodzi o radzenie sobie z różnymi objawami i nieprzewidywalnością choroby. Jednak zdobycie jak największej wiedzy na temat tego schorzenia, unikanie czynników wywołujących SM i jak najszybsze rozpoczęcie leczenia SM pozwoli Ci przejąć kontrolę nad chorobą.