Zawsze planowałeś mieć kilkoro dzieci. Potem zdiagnozowano autyzm u twojego pierwszego dziecka i starałeś się pogodzić ze wszystkim, co wiąże się z diagnozą. Życie z autystycznym dzieckiem jest trudniejsze, niż się spodziewałeś, ale niesie też ze sobą własne radości. Teraz pora zadać pytanie „czy powinnaś ponownie zajść w ciążę?”
Jessica Peterson / Getty ImagesZłożona kwestia do rozważenia
To pytanie jest oczywiście istotne tylko dla rodzin, które czują się dobrze z antykoncepcją. Ale dla tych rodzin sprawa jest bardzo złożona.Naukowcy zgadzają się, że pary z jednym autystycznym dzieckiem mają zwiększone ryzyko urodzenia drugiego dziecka z tą chorobą, chociaż dokładny poziom ryzyka jest dyskusyjny. Oznacza to, że musisz czuć się komfortowo, mając możliwość wychowywania wielu dzieci z niepełnosprawności. Ponadto, rozważając tę kwestię, rodzice muszą przeanalizować swoje uczucia. Oto tylko kilka z możliwych wyzwań, które mogą się pojawić, jeśli powiesz „tak” drugiemu dziecku:
- Możesz czuć się winny z powodu „krótkiej zmiany” swojego autystycznego dziecka poprzez zaspokajanie potrzeb drugiego dziecka;
- Możesz martwić się o ich zdolność do radzenia sobie z potrzebami drugiego dziecka, zwłaszcza jeśli to dziecko jest również autystyczne;
- Możesz martwić się, czy Twoje finanse, energia i zasoby osobiste wystarczą do zarządzania większą rodziną, w której jest przynajmniej jedno niepełnosprawne dziecko;
- Możesz mieć nadzieję, że będziesz mieć dziecko, którego doświadczenia będą bliższe doświadczeniom innych dzieci w ich pobliżu;
- Możesz odczuwać mieszane emocje związane z pomysłem sprowadzenia dziecka na świat, wiedząc, że jeśli zazwyczaj się ono rozwija, ostatecznie będzie musiało wziąć na siebie przynajmniej część odpowiedzialności za niepełnosprawne rodzeństwo.
Perspektywa psychologa
Dr Robert Naseef i dr Cindy Ariel specjalizują się w pracy z rodzicami dzieci ze specjalnymi potrzebami. Oto rady dla rodziców, którzy rozważają poczęcie drugiego dziecka.
Nie jesteś sam, jako osoba lub para, w obliczu ryzyka związanego z czymś, co wydaje się być loterią genetyczną. Obecnie badania potwierdzają, że ryzyko urodzenia dziecka, które zostanie ostatecznie zdiagnozowane ze spektrum autyzmu, jest wysokie. Chociaż nie można tego lekceważyć, nadal szanse na posiadanie neurotypowego dziecka są znacznie większe. To sprawia, że jest to osobista decyzja, która ukształtuje resztę Twojego życia i życie Twojej rodziny.
Co się stanie, jeśli masz więcej niż jedno dziecko w spektrum? Jedno jest pewne: te dzieci różnią się jako jednostki pod względem poziomu funkcjonalnego i osobowości. Są też bardzo ze sobą związani jako rodzeństwo.
Niektórzy rodzice dobrze sobie radzą, a inni są przytłoczeni. Niektórzy nie żałują, kochają i cenią każde dziecko jako wyjątkowe i wyjątkowe we wszechświecie. Inni żałują, że nigdy nie próbowali mieć kolejnego dziecka i zastanawiają się, co mogło być. Są też pary, które nie mogą się zdecydować, a także pary głęboko podzielone w tej kwestii. Jest też wiele osób, które urodziły neurotypowe dziecko i czują się „zupełnie nowe”.
Mając to wszystko na uwadze, ważne jest, aby mówić otwarcie i szczerze o powodach, dla których pragniesz kolejnego dziecka oraz o tym, jak by się czuły, gdyby miały inne dziecko ze specjalnymi potrzebami. Konieczne jest również zastanowienie się, jakie życie może mieć to oczekiwane dziecko neurotypowe. Najważniejsze jest, aby nie popychać partnera w jedną lub drugą stronę, będąc naprawdę szczerym, jeśli chodzi o wyobrażenie sobie, jak radzić sobie z drugim dzieckiem z autyzmem, a także o tym, jak radzić sobie ze sobą, nie próbując mieć drugiego dziecka. Niektórzy ludzie czują do siebie urazę i nawet jeśli pozostają w związku małżeńskim, zaczynają prowadzić oddzielne życie emocjonalne.
Innym sposobem spojrzenia na życie w twojej sytuacji jest włożenie całej swojej rodzicielskiej energii w dziecko, które masz. Radość i satysfakcja mogą uczynić cię szczęśliwym na całe życie, jeśli będziesz pewny tej decyzji dla siebie i swojego małżeństwa. Niektórzy ludzie idą drogą adopcyjną, która również nie jest pozbawiona ryzyka. Masz więc dużo do przemyślenia. Zdecydowanie nie ma dobrej ani złej decyzji.
Ważne jest, jak się tam dostaniesz. Jeśli nadal nie możesz podjąć decyzji, z którą oboje czujesz się komfortowo, możesz rozważyć konsultację z lekarzem psychiatrycznym, który ma doświadczenie w pomaganiu ludziom w rozwiązywaniu tego rodzaju dylematów. Posiadanie dziecka z niepełnosprawnością, taką jak autyzm, z pewnością uczy, jak mało mamy nad tym kontrolę. To, nad czym mamy kontrolę, to decyzje, które możemy podejmować, gdy robimy to z otwartym i jasnym umysłem.
Słowo od Verywell
Jeśli masz neurotypowe drugie dziecko, w końcu będzie ono musiało borykać się z problemami związanymi z posiadaniem rodzeństwa, które nie rozwija się w taki sam sposób, jak inne dzieci. Ale to niekoniecznie jest złe. Wiele dzieci z rodzeństwem ze specjalnymi potrzebami rozwija dojrzałość i tolerancję niespotykane tak często w populacji ogólnej. Fakt posiadania rodzeństwa w spektrum może być bardziej błogosławieństwem niż przekleństwem.
Niezależnie od decyzji, którą podejmiesz, ważne jest, aby pamiętać, że nie masz żadnych zobowiązań wobec nikogo oprócz siebie i swoich dzieci. Ani babcia, ani najlepsza przyjaciółka, ani siostra nie mają prawa podejmować decyzji za Ciebie.
