Wielu rodziców małych dzieci martwi się, że ich dzieci zdejmą ubrania. Nie tylko publiczna nagość nie jest mile widziana po niemowlęctwie, ale także dzieci bez pieluch, które nie są przyuczone do korzystania z nocnika, mogą spowodować straszny bałagan.
Ale podczas gdy rodzice typowych dzieci zwykle rozwiązują ten problem stosunkowo szybko, staje się on coraz bardziej frustrujący dla rodziców dzieci z autyzmem, ponieważ zachowanie jest stałe, występuje w miejscach publicznych lub utrzymuje się długo poza etapem „aw, czy to nie słodkie”. rozwój.
Gdy dzieci dorastają, nagość w miejscach publicznych może mieć również poważne konsekwencje, od problemów w szkole po gniewne reakcje rodziców innych dzieci.
Roberto Westbrook / Blend Images / Getty ImagesDlaczego nie mają na sobie ubrań?
W większości przypadków dzieci z autyzmem zdejmują ubrania, ponieważ czują się niekomfortowo. Może się tak zdarzyć, nawet jeśli starannie wybrałeś miękkie, całkowicie naturalne tkaniny i sprawdziłeś, czy nie ma oczywistych problemów, takich jak lepkie pieluchy, szpilki i wyrośnięte buty.
Dzieje się tak, ponieważ wiele dzieci z autyzmem ma wyzwania sensoryczne, które sprawiają, że jest bardziej prawdopodobne, że niż ich typowi rówieśnicy będą silnie reagować na doznania fizyczne. Na przykład:
- Mogą być niezwykle wrażliwe na nieprzyjemne wrażenia dotykowe, takie jak szorstkie szwy i metki.
- Mogą potrzebować większego nacisku dotykowego lub wrażenia, które zapewnia luźna odzież.
- Mogą reagować na swędzenie spowodowane alergią na detergenty.
Problem pogłębia fakt, że dzieci z autyzmem nie reagują na presję rówieśników lub rodzicielską frustrację w taki sam sposób, jak typowo rozwijające się dzieci. Nie powodują problemów celowo, ale:
- Mogą nie być tak świadomi, jak inne dzieci, oczekiwań, jakie stawiają im ludzie wokół nich.
- Mogą nie być dostosowane do idei naśladowania swoich rówieśników.
- Mogą nie być w stanie zrozumieć, o co proszą ich sfrustrowani rodzice.
- Mogą nie mieć umiejętności językowych, aby opisać dyskomfort, jaki odczuwają.
Jak pomóc dziecku pozostać ubranym
Biorąc pod uwagę fakt, że Twoje dziecko z autyzmem może mieć poważne trudności z utrzymaniem tych ubrań i pieluch, jak powinieneś zareagować? Jest kilka tras do wyboru; zacznij od pierwszego, a jeśli ci się nie powiedzie, spróbuj następnego.
Znajdź problem i dostosuj się
Czy skłonność Twojego dziecka do rozbierania się jest związana z problemami dotykowymi? Oczywiście Twoim pierwszym zmartwieniem będzie upewnienie się, że Twoje dziecko nie jest mokre ani kupione. Jeśli brudna pielucha jest niewygodna dla typowego dziecka, może być nie do noszenia dla dziecka z autyzmem. Ale jeśli to nie jest problem, czas poszukać innych możliwych odpowiedzi na swoje pytanie.
Jeśli Twoje dziecko rozmawia z dzieckiem, możesz poprosić go o wyjaśnienie powodów, dla których rozbiera się. Być może będziesz musiał podać szczegółowe pytania; na przykład, zamiast pytać „czy czujesz się niekomfortowo?” spróbuj zapytać „czy swędzi cię koszula? Gdzie jest to swędzące miejsce? ” i tak dalej. Po drugie, możesz eksperymentować, przymierzając różne rodzaje ubrań i obserwując reakcję dziecka.
Jeśli Twoje dziecko reaguje na swędzące lub szorstkie ubranie, pierwszym krokiem jest usunięcie wszystkich metek i przypięcie wszelkich obcych lub niewygodnych pasków lub krawędzi. Przesuwaj palcami po ubraniu, aby upewnić się, że wszystko złapałeś.
Jeśli Twoje dziecko nie czuje się komfortowo w pieluszce lub podciąganiu, wypróbuj inną markę lub wybierz miękką bawełnę (chociaż będziesz potrzebować gumowego lub syntetycznego pokrowca, aby Twoje dziecko było suche).
Jeśli Twoje dziecko reaguje na zbyt luźne ubranie (a niektóre dzieci z autyzmem bardzo wolą ciasne ubrania, które zapewniają dotykową informację zwrotną), musisz wybrać ubrania, które będą lekko „uciskać”.
Tańszą opcją jest wybór koszulek „sportowych” lub kąpielowych, szortów, legginsów lub innych strojów z lycry / spandexu. Inne możliwości obejmują droższe, „przyjazne dla autyzmu” ubrania, takie jak kombinezon kompresyjny specjalnie wykonany, aby zapewnić głębokie uciskanie lub kamizelkę z obciążeniem.
Użyj modyfikacji behawioralnej
Jeśli nie możesz znaleźć żadnych problemów sensorycznych, które możesz rozwiązać, następnym krokiem powinno być prawdopodobnie podejście behawioralne. Zasadniczo musisz wyszkolić swoje dziecko, aby nosić ubranie. Można to osiągnąć kilkoma pozytywnymi drogami, w tym:
- Pouczenie z wykorzystaniem książek obrazkowych i historii społecznych
- Modelowanie zachowania poprzez zwracanie uwagi na to, jak rówieśnicy pozostają ubrani i korzystają z łazienki
- Pozytywne wzmocnienie dobrego zachowania
Niektórzy rodzice tworzą wykresy naklejek; kiedy dziecko nie ubiera się przez X okres czasu, zarabia gwiazdkę lub drobny upominek. Jest to narzędzie zapożyczone z Applied Behavioral Therapy (ABA). Możesz nawet chcieć współpracować z ABA lub innymi terapeutami behawioralnymi, aby pomóc Ci rozwinąć pewne behawioralne podejście do problemu.
Znajdź fizyczne rozwiązanie
Jeśli ani przystosowanie, ani modyfikacja zachowania się nie powiodą (lub gdy eksperymentujesz z jednym lub dwoma), być może będziesz musiał znaleźć fizyczny sposób, aby powstrzymać dziecko przed rozebraniem się.
Podsumowując, być może będziesz musiał fizycznie uniemożliwić dziecku zdjęcie ubrania. Aby to zrobić, musisz wybrać i / lub zmodyfikować ubranie tak, aby było trudne lub niemożliwe do usunięcia. Kilka przykładów:
- Wsuń wszystkie zapięcia z tyłu, aby dziecko nie mogło ich dosięgnąć.
- Kupuj stroje ze stopami (najczęściej piżamy) i załóż je tyłem.
- Kup bieliznę w stylu garnituru Union i załóż ją z tyłu.
- Zmodyfikuj zamki, aby nie można było ich łatwo rozpiąć (użyj agrafki, aby przypiąć zamek w górnej pozycji).
- Wymień zatrzaski na bardziej złożone lub mocniejsze elementy złączne.
- Ubierz dziecko warstwami, aby trudniej było się rozebrać.
Dobra wiadomość jest taka, że zdecydowana większość dzieci, z autyzmem lub bez, uczy się nosić ubrania. W międzyczasie wypróbuj te rozwiązania.
