Inhibitory anty-TNF dla nieswoistego zapalenia jelit podczas ciąży

Jedną z największych obaw kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit (IBD), które chcą założyć rodzinę, jest postępowanie z lekami w czasie ciąży. Największą szansą na zdrową ciążę, poród i dziecko jest remisja nieswoistego zapalenia jelit w momencie poczęcia. W przypadku ciąży i nieswoistego zapalenia jelit często mówi się o „zasadzie trójpodziału”: jedna trzecia pacjentek wyzdrowieje w czasie ciąży, jedna trzecia pozostanie taka sama, a jedna trzecia pogorszy się.

Dla wielu kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit, osiągnięcie remisji i jej utrzymanie oznacza przyjmowanie leków wraz ze zmianą stylu życia lub alternatywnymi i uzupełniającymi terapiami, które są częścią ich ogólnego planu leczenia. W większości (z wyłączeniem metotreksatu i talidomidu) powszechnie stosowane leki stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącego zapalenia jelita grubego są uważane za bezpieczne w czasie ciąży.

Leki biologiczne, w tym leki przeciwnowotworowe z czynnikiem martwicy (TNF), takie jak Humira, Remicade i Cimzia, to najnowsza klasyfikacja leków, które mają zostać zatwierdzone do stosowania w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit. Nadal gromadzone są dane dotyczące ich wpływu na ciążę.

Kiedy można zatrzymać biologię

Odbyła się debata na temat zaprzestania przyjmowania leków w trzecim trymestrze ciąży lub czasu dawkowania, aby dziecko otrzymało najniższą możliwą dawkę leku. Niektóre kobiety mogą wraz ze swoim gastroenterologiem i położnikiem zdecydować o zmianie schematu dawkowania lub odstawieniu leku na określony czas.

Inni mogą kontynuować przyjmowanie leków z niewielką lub żadną zmianą. Jest to indywidualna decyzja, którą należy podjąć po uzyskaniu wszystkich dostępnych informacji i rozważeniu ryzyka wystąpienia zapalenia nieswoistego zapalenia jelit w czasie ciąży lub wkrótce po niej.

Wydaje się, że leki biologiczne nie niosą ze sobą zwiększonego ryzyka wad wrodzonych. Istnieją doniesienia o skutkach, takich jak przedwczesne porody, poronienia, stan przedrzucawkowy i niska waga urodzeniowa w ciążach, ale nie wiadomo, jaka jest za to odpowiedzialność w porównaniu z lekami na nieswoistego zapalenia jelit w porównaniu z lekami.

Najważniejsze jest, aby IBD było tak ciche, jak to tylko możliwe, a najlepiej w remisji podczas ciąży. W niektórych przypadkach oznacza to kontynuację leczenia, które obecnie działa.

Duża krajowa potencjalna kohorta, zwana rejestrem PIANO, śledziła kobiety w ciąży z nieswoistym zapaleniem jelit, które otrzymywały leki biologiczne w trakcie ciąży do momentu, gdy ich dzieci osiągnęły wiek pięciu lat. Wyniki tego badania były uspokajające i pomogą pacjentom i lekarzom zaplanować ciążę, w której do utrzymania remisji potrzebny jest lek biologiczny.

Co mówią badania

Przeprowadzono pewne badania, które pokazują, że kobiety, które przestają przyjmować Remicade lub Humira w trzecim trymestrze ciąży, mogą mieć większe prawdopodobieństwo zaostrzenia IBD w trzecim trymestrze lub po porodzie. Jednym z głównych problemów związanych z odstawieniem leku biologicznego w czasie ciąży jest wystąpienie zaostrzenia i do jego leczenia mogą być potrzebne steroidy.

Nie ma danych, które wskazywałyby, że kortykosteroidy są bezpieczniejsze w czasie ciąży niż leki biologiczne. Celem jest utrzymanie remisji kobiet w ciąży przez cały okres ciąży i porodu, ponieważ daje to największe szanse na dobry wynik zarówno dla matki, jak i dziecka.

Dyskusja z lekarzem

Pacjentki i ich lekarze powinni omówić czas podania leku ant-TNF, najlepiej przed poczęciem, ale z pewnością we wczesnym okresie ciąży, tak aby harmonogram leczenia pokrywał się z porodem. W przypadku kobiet, które weszły w głęboką remisję z nieswoistym zapaleniem jelit, może to wywołać dyskusję o zaprzestaniu podawania leku biologicznego w czasie ciąży lub opóźnieniu podania dawki w trzecim trymestrze ciąży do czasu porodu.

Jest to decyzja zindywidualizowana i należy wziąć pod uwagę kilka scenariuszy. Po pierwsze, remisja musi być czymś więcej niż remisją kliniczną - innymi słowy, oznacza to nie tylko „lepsze samopoczucie”, ale także faktyczny brak aktywności choroby. Niektóre z testów, które lekarze mogą wykorzystać do zrozumienia aktywności choroby, obejmują poziom kalprotektyny w kale, USG jelita cienkiego lub elastyczną sigmoidoskopię.

Inną kwestią do rozważenia jest to, że zaprzestanie i rozpoczęcie stosowania niektórych leków biologicznych może doprowadzić do wytworzenia przeciwciał przeciwko temu lekowi.

Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit, u których rozwinęły się przeciwciała przeciwko jednemu rodzajowi leku biologicznego, mogą następnie wytworzyć przeciwciała przeciwko innym, dlatego ważne jest, aby wziąć pod uwagę ten czynnik przy podejmowaniu decyzji o odstawieniu leku.

Remicade (Infliksymab)

Preparat Remicade podaje się we wlewie w regularnych odstępach czasu (zwykle co osiem tygodni, ale w niektórych przypadkach można je skrócić do zaledwie czterech tygodni, jeśli to konieczne). Remicade przenika przez łożysko, więc niemowlęta, których matki otrzymują wlewki leku, również będą miały określony poziom we krwi. W pierwszym trymestrze transfer przez łożysko jest uważany za „minimalny”. W trzecim trymestrze znacznie się zwiększa.

Powoduje to wiele niepokojów i zmartwień u wielu kobiet z nieswoistym zapaleniem jelit, które są w ciąży lub rozważają ciążę. Jednak chociaż badania pokazują, że dzieci urodzone przez matki, które otrzymują Remicade w czasie ciąży, będą miały ten lek we krwi, dane uspokajają, że nie było żadnego związku z krótkotrwałymi problemami lub wadami wrodzonymi.

Jedno małe badanie obejmowało 11 ciężarnych pacjentek z chorobą Leśniowskiego-Crohna, które otrzymały ostatnią dawkę preparatu Remicade od 2 do 91 dni przed urodzeniem dziecka (średnio 35 dni). Poziom Remicade, który wykryto we krwi pępowinowej lub krwi niemowlęcia, był wyższy niż we krwi matki.

Poziom Remicade u niemowląt został przetestowany i stwierdzono, że obniża się do niewykrywalnych poziomów gdzieś między dwoma a siedmioma miesiącami po porodzie. Żadne z dzieci nie wymagało leczenia na oddziale intensywnej terapii noworodków (OIOM) ani nie miało wad wrodzonych.

Do śledzenia ciąż, w przypadku których matka otrzymywała Remicade, wykorzystano bazę danych o nazwie „Crohn’s Therapy, Resource, Evaluation and Assessment Tool” (TREAT). Autorzy jednego badania opartego na rejestrze TREAT stwierdzili, że dzieci urodzone przez kobiety, które otrzymały Remicade, miały podobny „stan kliniczny” do dzieci urodzonych przez kobiety z chorobą Crohna, które nie były leczone lekiem Remicade.

Oznacza to, że nie było żadnego zauważalnego wzrostu powikłań między obiema grupami. Była jednak jedna obawa, że ​​w grupie Remicade było mniej urodzeń żywych. Naukowcy donoszą, że ci pacjenci mieli cięższą chorobę i / lub otrzymywali inne leki, i nie jest możliwe ustalenie, w jakim stopniu te czynniki wpłynęły na ciążę.

Remicade należy do kategorii ciąży B, a ponieważ dostępnych jest więcej danych na temat jego stosowania w ciąży, naukowcy specjalizujący się w nieswoistym zapaleniu jelit i ciąży skłaniają się ku uznaniu go za lek niskiego ryzyka.

Należy dokładnie omówić czas podawania leku Remicade w trzecim trymestrze ciąży.

Pacjenci wraz ze swoim gastroenterologiem i położnikiem powinni podejmować decyzje w oparciu o ryzyko i korzyści dla matki i dziecka.

Humira (Adalimumab)

Humira podaje się we wstrzyknięciach w domu, zwykle co tydzień lub co drugi tydzień. Niemowlęta, których matki otrzymują zastrzyki z Humiry w trzecim trymestrze, również będą miały pewien poziom we krwi po urodzeniu, ponieważ lek ten przenika przez łożysko. Transfer przez łożysko w pierwszym trymestrze określa się jako „minimalny” i zwiększa się w trzecim trymestrze.

Mimo że Humira będzie znajdować się we krwi dzieci matek, które otrzymają ją w trzecim trymestrze ciąży, badania nie wykazały związku z problemami krótkoterminowymi lub wadami wrodzonymi.

Matki z chorobą Leśniowskiego-Crohna, które otrzymały ostatnią dawkę leku Humira między 0,14 a 8 tygodniem przed urodzeniem dziecka (średnio 5,5 tygodnia) zostały włączone do jednego małego badania z udziałem 11 pacjentek. Po porodzie krew pępowinową lub krew niemowlęcia badano pod kątem poziomu Humiry i we wszystkich przypadkach poziomy były wyższe niż we krwi matki.

Około 11 tygodni po porodzie poziom Humiry stał się niewykrywalny we krwi niemowląt. Na OIOM-ie nie było dzieci, które wymagałyby leczenia i nie zgłoszono żadnych wad wrodzonych ani infekcji.

Humira to lek ciążowy kategorii B. Trzy opisy przypadków i rejestr OTIS (Organization for Teratology Information Specialists) prowadzą badaczy specjalizujących się w nieswoistym zapaleniu jelit do uznania go za lek niskiego ryzyka w ciąży.

Kobiety w ciąży z nieswoistym zapaleniem jelit będą chciały porozmawiać ze swoimi lekarzami na temat dawkowania leku Humira w trzecim trymestrze ciąży lub tuż przed porodem w oparciu o ryzyko i korzyści dla matki i dziecka.

Cimzia (Certolizumab Pegol)

Lek Cimzia podaje się we wstrzyknięciu w domu, zwykle w odstępach około czterech tygodni. Dawkę nasycającą podaje się zwykle w dwóch wstrzyknięciach po 200 miligramów w dniu 0 (dzień 0), tygodniu drugim (dzień 14) i tygodniu czwartym (dzień 28). Następnie podaje się dwa wstrzyknięcia po 200 mg co cztery tygodnie (28 dni).Cimzia różni się od Remicade i Humira (które są aktywnie transportowane przez łożysko), ponieważ lek ten jest biernie przenoszony przez łożysko.

Oznacza to, że mniej leku jest przekazywane dziecku przez matkę. To sprawia, że ​​Cimzia wydaje się bardziej atrakcyjna dla matek, które rozważają zmianę leczenia przed ciążą lub w jej trakcie. Jednak ważne jest, aby przed wprowadzeniem zmiany wziąć pod uwagę wszystkie aspekty leku, w tym możliwość utrzymania remisji (co jest najważniejszym czynnikiem w planowaniu ciąży z nieswoistym zapaleniem jelit).

Niewielkie badanie obejmowało 10 kobiet w ciąży, które otrzymywały Cimzia między 5 a 42 dniem (średnio 19 dni) przed urodzeniem dziecka (były dwie pary bliźniaków). Wszystkie matki miały pegol we krwi po porodzie, ale żadne z dzieci nie miało wykrywalnego poziomu we krwi ani krwi pępowinowej.

Poziom Cimzia we krwi niemowląt lub krwi pępowinowej po urodzeniu był na tyle niski, że badacze nie przeprowadzali dalszych badań. Żadne niemowlę w badaniu nie miało infekcji, wad wrodzonych ani nie wymagało pobytu na OIOM-ie.

Cimzia to lek ciążowy kategorii B. Uważa się, że w czasie ciąży występuje niskie ryzyko, a ilość leku przekazanego niemowlęciu w trzecim trymestrze ciąży jest niewielka.

Lek Cimzia można leczyć inaczej niż inne leki biologiczne przechodzące przez łożysko, ponieważ schemat dawkowania zwykle nie ulega zmianie w trzecim trymestrze ciąży.

Słowo od Verywell

Większość kobiet rozważających ciążę chce mieć możliwość odstawienia wszystkich leków, ale z nieswoistym zapaleniem jelit i innymi chorobami autoimmunologicznymi może to nie być najlepszy sposób działania. Nie zaleca się zaprzestania przyjmowania leków na nieswoiste zapalenie jelit bez wcześniejszej rozmowy z pracownikami służby zdrowia, w jaki sposób ta decyzja może wpłynąć na chorobę (a nawet na ciążę).

Nie wykazano, że leki anty-TNF niosą ze sobą zwiększone ryzyko wad wrodzonych, a większość ekspertów z IBD uważa je za bezpieczne w czasie ciąży. Porozmawiaj z lekarzem i pracownikiem służby zdrowia, aby określić najlepszy sposób postępowania.