Co to jest Norowirus?

Norowirus jest główną przyczyną zapalenia żołądka i jelit (grypy żołądkowej) w Stanach Zjednoczonych. Jest to wysoce zaraźliwy wirus wywołujący stany zapalne żołądka i jelit. Prowadzi to do objawów, takich jak skurcze brzucha, wymioty i wodnista biegunka. Leczenie norowirusa zwykle obejmuje tylko picie dużej ilości płynów, aby zapobiec odwodnieniu, chociaż w ciężkich przypadkach wymagana jest hospitalizacja z powodu agresywnego dożylnego (przez żyłę) uzupełnienia płynów.

Objawy Norowirusa

Objawy norowirusa zwykle pojawiają się około 12 do 48 godzin po ekspozycji na cząsteczki wirusa (które nie są widoczne gołym okiem). Objawy mogą trwać od 12 do 60 godzin i obejmują co najmniej jedną z następujących czynności:

• Kurcze / ból brzucha
• Wodnista biegunka (częściej u dorosłych)
• Wymioty (częściej u dzieci)
• Nudności
• Gorączka
• Bół głowy
• Bóle

Najczęstszym powikłaniem norowirusa jest odwodnienie. Jeśli nie jesteś w stanie zatrzymać nawet niewielkich ilości płynów lub masz bardzo ciężką biegunkę (lub obie), możesz być odwodniony.

Objawy odwodnienia mogą obejmować:

• Suchość w ustach
• Zwiększone pragnienie
• Spadek oddawania moczu i / lub zwiększone stężenie moczu (ciemnożółty kolor)
• Bół głowy
• Szybkie tętno
• Osłabienie lub niezwykłe zmęczenie
• Zawroty głowy lub oszołomienie podczas wstawania

Dodatkowe oznaki odwodnienia u niemowląt i małych dzieci obejmują:

• Płacz z kilkoma łzami lub bez łez
• Niezwykła senność lub niepokój

Poważne odwodnienie może wymagać leczenia, takiego jak płyny dożylne lub leki, które pomogą powstrzymać wymioty. Jeśli podejrzewasz, że możesz być odwodniony z powodu wymiotów lub biegunki, natychmiast zgłoś się do lekarza.

Przyczyny

Norowirus jest uważany za chorobę przenoszoną przez żywność, ponieważ wirus może łatwo zanieczyścić źródła żywności i wody. W rzeczywistości większość ognisk norowirusów występuje w restauracjach, w których zarażony przetwórca lub kelner obsługuje jedzenie lub podaje je gołymi rękami.

Surowe owoce i warzywa lub niedogotowana żywność również mogą zostać skażone norowirusem. Innym potencjalnym źródłem są mięczaki pochodzące z wody skażonej norowirusem.

Wreszcie, dzielenie się jedzeniem lub sztućcami z osobą zakażoną norowirusem może rozprzestrzeniać infekcję, podobnie jak dotykanie przedmiotów zawierających cząsteczki norowirusa, a następnie dotykanie ust, nosa i / lub oczu.

Podobnie jak grypa i wiele innych infekcji wirusowych, ludzie zazwyczaj nie rozwijają odporności na norowirusy i mogą zostać zarażeni więcej niż raz.

Jak zaraźliwy jest Norowirus?

Norowirus jest niezwykle zaraźliwy. Może tak być, zanim dana osoba zacznie wykazywać objawy i nawet przez dwa tygodnie po tym, jak poczuje się lepiej. To powiedziawszy, norowirus jest najbardziej zaraźliwy, gdy osoba jest chora i podczas pierwszych trzech dni po ustąpieniu objawów.

Czynniki ryzyka

Norowirus choruje rocznie 21 milionów ludzi i prowadzi do około 800 zgonów. Każdy może to dostać, ale niektórzy ludzie są bardziej narażeni niż inni.

Jest powszechnie odpowiedzialny za wybuchy epidemii w zatłoczonych miejscach, więc ci, którzy często odwiedzają takie miejsca, są narażeni na zwiększone ryzyko:

• Szpitale
• Domy opieki
• Ośrodki opieki dziennej
• Szkoły
• Wojskowe ośrodki szkoleniowe
• Ośrodki wypoczynkowe
• Statki wycieczkowe

Najbardziej zagrożone są niemowlęta, małe dzieci i osoby starsze. Grupy te mają układ odpornościowy, który nie jest tak silny jak u starszych dzieci lub dorosłych, którzy są zdrowi, co utrudnia wyzdrowienie z objawów norowirusa.

Poza tym osoby z osłabionym układem odpornościowym, które są zakażone norowirusem - na przykład osoby, które przeszły przeszczep narządu lub osoby z białaczką lub zakażeniem wirusem HIV - są bardziej narażone na cięższy lub długotrwały przypadek.

Diagnoza

Rozpoznanie norowirusa na ogół opiera się na historii medycznej i badaniu fizykalnym.

Historia medyczna

Podczas wywiadu medycznego lekarz zapyta o specyficzne objawy, szczególnie te związane z odwodnieniem.

Twój lekarz może również zapytać o charakterystykę biegunki, na przykład o to, czy jest wodnista czy krwawa lub czy wystąpiła wysoka gorączka. Odpowiedzi na te pytania mogą pomóc skłonić lekarza do postawienia diagnozy norowirusa.

Fizyczny egzamin

Podczas badania fizykalnego lekarz zbada Twój brzuch, wysłucha dźwięków jelit stetoskopem, perkusję (stukanie) w brzuch, a na koniec delikatnie uciska różne obszary brzucha, aby wyczuć masy, powiększone narządy lub tkliwość.

Część brzuszna badania przedmiotowego jest ważna, aby wykluczyć poważniejsze przyczyny bólu brzucha, takie jak:

• Zapalenie wyrostka robaczkowego
• Zapalenie uchyłków
• Zapalenie trzustki
• Niedrożność jelit

Oprócz oceny brzucha, lekarz zwróci również uwagę na twoje funkcje życiowe i sprawdzi, czy nie występują oznaki odwodnienia, takie jak suchość w ustach lub słabe napięcie skóry.

Test laboratoryjny

Rzadziej do diagnozowania norowirusów można zastosować test zwany testem reakcji łańcuchowej polimerazy z odwrotną transkrypcją w czasie rzeczywistym (RT-qPCR). Test ten wykrywa materiał genetyczny (RNA) wirusa i może być wykonywany na próbkach kału, wymiocin, pożywienia, wody i próbek środowiskowych.

Test RT-aPCR nie jest powszechnie wykonywany ze względu na krótki przebieg infekcji. Może być stosowany w przypadku dużej epidemii publicznej lub gdy dana osoba ma osłabiony układ odpornościowy (np. Z powodu białaczki lub przeszczepu narządu).

Leczenie

Kluczowym sposobem leczenia norowirusa jest picie dużej ilości płynów. Podczas gdy napoje sportowe mogą być wszystkim, co jest potrzebne do nawodnienia dorosłych i starszych dzieci, doustne roztwory nawadniające, takie jak Pedialyte lub Ceralyte, są lepsze do zastąpienia ważnych składników odżywczych i minerałów utraconych w wyniku wymiotów i / lub biegunki.

Czasami infekcja norowirusem jest na tyle ciężka, że ​​wymaga leczenia. Chociaż nie ma leków, które mogą zabić lub wyleczyć infekcję, istnieją leki, takie jak Zofran (ondansetron), które mogą pomóc zatrzymać lub zmniejszyć wymioty, aby nie dopuścić do odwodnienia.

Niektóre osoby mogą wymagać dożylnej wymiany płynów w szpitalu, jeśli wykazują oznaki odwodnienia i nie tolerują płynów ustnych.

Oprócz ciężkiego odwodnienia i / lub niezdolności do utrzymywania płynów, inne wskazania do hospitalizacji mogą obejmować:

• Silny ból brzucha
• Nieuleczalne wymioty
• Długotrwałe objawy (prawie tydzień lub dłużej)
• Ciąża
• Starsze osoby dorosłe lub niemowlęta
• Osoby z osłabionym układem odpornościowym

Zapobieganie

Chociaż nie zawsze jest możliwe uniknięcie chorób przenoszonych przez żywność, takich jak norowirus, ponieważ potrzeba tak mało wirusa, aby ktoś zachorował, te trzy kroki znacznie pomogą zmniejszyć codzienne ryzyko.

• Często i prawidłowo myj ręce: Ważne jest, aby w ciągu dnia często myć ręce wodą i mydłem, zwłaszcza po skorzystaniu z łazienki lub przed przygotowywaniem posiłków. Wycieczka do zlewu jest idealna, ponieważ środek do dezynfekcji rąk nie może zabić niektórych błędów, w tym norowirusa. Upewnij się, że myjesz się dokładnie przez co najmniej 20 sekund - czas potrzebny do dwukrotnego zaśpiewania piosenki „Happy Birthday”.
• Unikaj dotykania ust: Nawet przy częstym i dobrym myciu rąk możesz nieumyślnie dotknąć zanieczyszczonej powierzchni. Unikając dotykania ust, możesz zapobiec przenoszeniu drobnych zakaźnych cząstek do organizmu.
• Rutynowe odkażanie i czyszczenie: Ważne jest, aby rutynowo odkażać dom i miejsce pracy, zwłaszcza kuchnie (w tym naczynia i blaty). Upewnij się, że czyścisz produkt zawierający wybielacz lub przygotuj własny środek czyszczący na bazie wybielacza. Używanie produktów, które nie zawierają wybielacza, nie przyniesie nic dobrego, ponieważ nie zabiją wirusa.

Kiedy bliskie kontakty mają Norowirusa

Jeśli mieszkasz w tym samym domu z kimś, kto ma norowirusa (lub podejrzewasz, że ma), a jeszcze go nie masz, możesz podjąć dodatkowe kroki, aby się zabezpieczyć.

• Jeśli to możliwe, trzymaj się z daleka: nie zawsze jest to praktyczne, ale trzymanie się z daleka od osoby chorej tak bardzo, jak to możliwe, pomoże również uchronić cię przed zachorowaniem. Śpij w innym pokoju, korzystaj z innej łazienki i zachowaj jak największą odległość.
• Noś rękawiczki: jeśli opiekujesz się kimś z norowirusem, jest mało prawdopodobne, że będzie on sprzątał. Być może to Ty najczęściej wykonujesz tę czynność, co może spowodować bezpośredni kontakt z wirusem. Najlepsze, co możesz zrobić, to nosić rękawiczki. Robiąc to, upewnij się, że nie dotykasz nosa, oczu ani ust i umyj ręce, gdy tylko skończysz sprzątać.
• Upewnij się, że pranie zostało wykonane: Wypierz ubrania, pościel, ręczniki i wszystko, czego dotknie chory. Używaj gorącej wody i susz rzeczy w suszarce przy użyciu wysokiej temperatury, aby upewnić się, że są jak najczystsze. Jeśli pranie jest zabrudzone, trzymaj je gumowymi rękawiczkami i umyj ręce po umieszczeniu rzeczy w pralce.
• Nie udostępniaj: Udostępnianie rzeczy, których użył chory współmałżonek, dziecko lub współlokator, to pewny sposób na zachorowanie. Nawet udostępnienie pilota do telewizora może być złą wiadomością.
• Nie pozwól im przygotowywać jedzenia: jeśli ktoś jest chory na norowirusa, nie pozwól mu przygotowywać jedzenia dla siebie ani nikogo innego, jeśli to możliwe. W rzeczywistości Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca, aby dana osoba nie przygotowywała jedzenia przez co najmniej dwa dni po ustąpieniu objawów.

Słowo od Verywell

Chociaż zarażenie się norowirusem jest nieprzyjemnym doświadczeniem, możesz mieć pewność, że większość ludzi poczuje się lepiej w ciągu jednego do trzech dni. W międzyczasie nadal aktywnie podchodź do mycia rąk. Jeśli zarazisz się infekcją, pamiętaj o agresywnym nawadnianiu.

Wreszcie, z bardziej pozytywnego punktu widzenia, obecnie badana jest szczepionka norowirusowa, która byłaby znacznie skuteczniejszą i mniej uciążliwą strategią profilaktyczną niż obecna (kontrola zakażeń).