Piorunujące zapalenie jelita grubego: kiedy okrężnica staje się toksyczna

Nieswoiste zapalenia jelit (IBD) to wieloczynnikowa choroba charakteryzująca się stanem zapalnym ściany jelita. Proces zapalny, który różni się w zależności od osoby, może powodować różnorodne objawy w jelitach i całym ciele.

Wrzodziejące zapalenie jelita grubego dzieli się na kategorie według nasilenia objawów. Kategoryzacja pomaga również pacjentom i lekarzom w przewidywaniu wyników niektórych terapii i może pomóc w identyfikacji pacjentów, u których jest mało prawdopodobne, aby zareagowali na terapię medyczną i którzy prawdopodobnie odnieśliby korzyści z operacji.

Każdego roku u 100 000 osób rozpoznaje się około 10 do 12 nowych przypadków wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Większość tych przypadków jest łagodna lub ciężka. Jednak od 5% do 8% cierpi na piorunujące zapalenie jelita grubego, zwane również ostrym ciężkim zapaleniem jelita grubego (ostryco oznacza, że ​​pojawia się nagle).

Oznaki i objawy piorunującego zapalenia jelita grubego obejmują:

• Ponad 10 stołków dziennie
• Codzienne ciągłe krwawienie
• Potrzeba transfuzji krwi
• Ból i skurcze brzucha
• Podwyższone wskaźniki stanu zapalnego we krwi
• Zwiększone tętno (ponad 90 uderzeń na minutę)

Jeśli stan zapalny nie zostanie opanowany, pacjenci z piorunującym zapaleniem okrężnicy są narażeni na ryzyko rozwoju toksycznego rozdęcia okrężnicy, najbardziej ekstremalnej postaci zapalenia okrężnicy.

W toksycznym okrężnicy agresywny proces zapalny paraliżuje ściany mięśniowe okrężnicy, powodując jej rozdęcie. Zwiększa to ryzyko perforacji (pęknięcia) okrężnicy i rozlania zawartości jelita do jamy brzusznej. To jest sytuacja zagrażająca życiu.

Jak stan zapalny wpływa na organizm

Aby uchwycić wpływ piorunującego zapalenia jelita grubego, konieczne jest zrozumienie, jak zapalenie wpływa na organizm. Kiedy stan zapalny w okrężnicy pojawia się z biegiem czasu lub jest agresywny i ciężki, zaburza integralność tkanek i komórek. Kiedy te tkanki i komórki nieprawidłowo funkcjonują, skutkiem mogą być skurcze, częste luźne stolce, krwawienie lub rozdęcie.

Ponieważ stan zapalny w jakimkolwiek narządzie wpływa na cały organizm, pacjenci z zapaleniem jelita grubego mogą również odczuwać utratę apetytu, zmęczenie, bóle ciała, niezdolność do koncentracji, niedożywienie, utratę wagi, trudności w gojeniu, osłabienie, a w najgorszych przypadkach brak rozwoju. Oczywiście nasilenie objawów będzie odpowiadać nasileniu stanu zapalnego i zdolności jednostki do tolerowania stresu.

Kiedy występuje stan zapalny, organizm kieruje swoje zasoby na wspieranie układu odpornościowego i walkę ze źródłem. W tym miejscu pojawia się wątroba. Oprócz wykorzystywania składników odżywczych z pożywienia do produkcji białek i glukozy, których organizm potrzebuje do przetrwania, funkcjonowania, wzrostu i leczenia, wątroba wykorzystuje również składniki odżywcze do budowania naszego układu odpornościowego.

W przypadku stanu zapalnego wątroba zaczyna rozkładać białka w celu uzyskania pewnych składników potrzebnych do walki ze stanem zapalnym. Są to tak zwane mediatory stanu zapalnego. W przypadku ciągłego, ciężkiego stanu zapalnego wątroba zużywa coraz więcej tych wewnętrznych zapasów białka.

Jeśli stan zapalny nie zostanie zatrzymany, proces wymyka się spod kontroli, a wzrost liczby mediatorów stanu zapalnego szkodzi organizmowi, a nie chroni go. Ten typ ciężkiego zapalenia określa się jako „toksyczny”.

Zatrzymanie zapalenia

Połączenie kryteriów klinicznych, biochemicznych, endoskopowych i radiograficznych służy do potwierdzenia diagnozy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, określenia jego ciężkości i wykluczenia innych infekcyjnych przyczyn zapalenia okrężnicy, takich jak infekcja bakteryjna lub wirusowa lub słaby przepływ krwi.

Po potwierdzeniu diagnozy rozpoczyna się dożylna (IV) steroidoterapia, aby zatrzymać proces zapalny w nadziei na przywrócenie okrężnicy do normalnego funkcjonowania. Usunięcie zapalenia zatrzyma objawy i zapobiegnie spirali w dół w kierunku niewydolności okrężnicy. Nowsze wytyczne zalecają niższe dawki dożylnych sterydów niż w przeszłości, ponieważ dawki te wydają się być równie skuteczne, ale mają mniej skutków ubocznych.

Jednak nawet 40% pacjentów - głównie tych z piorunującym zapaleniem okrężnicy lub toksycznym rozdęciem okrężnicy - nadal będzie wymagać pilnej lub nagłej operacji z powodu masywnego krwotoku lub perforacji okrężnicy, lub ponieważ terapia medyczna nie jest w stanie kontrolować choroby.

Określenie strategii leczenia

Codzienne badania i testy krwi w kierunku markerów stanu zapalnego przeprowadzane podczas leczenia immunosupresyjnego mogą umożliwić lekarzom przewidywanie odpowiedzi na terapię medyczną.

Jeśli stan pacjenta nie poprawił się po przyjęciu sterydów dożylnych przez trzy do pięciu dni, aktualne wytyczne zalecają rozpoczęcie Remicade (infliksymab) lub cyklosporyny (Sandimmune, Neoral lub Gengraf). Stosowanie któregokolwiek z tych leków wiązało się ze zmniejszoną potrzebą operacji (kolektomii) w ciągu następnych 90 dni.

Jeśli nie widać żadnej odpowiedzi - na przykład, jeśli dana osoba nadal oddaje wiele krwawych stolców, ma gorączkę, wzdęcia brzucha i przyspieszone tętno - terapia medyczna prawdopodobnie nie powiodła się i konieczna jest operacja. Na tym etapie chirurdzy jelita grubego zostaną skonsultowani w celu omówienia opcji chirurgicznych.

Chociaż wiele osób ma nadzieję uniknąć operacji, dalsze stosowanie tych leków bez poprawy zwiększa ryzyko wystąpienia działań niepożądanych bez korzyści. Ponadto, jeśli stan zapalny nie zareaguje w odpowiednim czasie, osoba może być narażona na poważne powikłania, w tym toksyczne rozszerzenie okrężnicy.

Chirurgia w przypadku piorunującego zapalenia jelita grubego

Chirurgia w przypadku piorunującego zapalenia jelita grubego polega na usunięciu okrężnicy i odbytnicy w celu wyeliminowania źródła toksycznego zapalenia. Większość pacjentów jest kandydatami do zabiegu J-pouch (zwanego także workiem jelita krętego), co pozwala im zachować ciągłość przewodu pokarmowego i zastosować normalną drogę w celu usunięcia odpadów z organizmu.

Procedura jest zwykle wykonywana w trzech krokach:

1. Okrężnicę usuwa się, a pacjentowi wykonuje się tymczasową ileostomię. Jest to dziura w jamie brzusznej, przez którą stolec opróżnia się do zewnętrznego worka. Po ustąpieniu głównego źródła zapalenia organizm zaczyna się goić, a pacjent jest w stanie gromadzić rezerwy składników odżywczych.
2. Po sześciu do 12 miesiącach usuwa się odbytnicę i wykonuje zabieg J-pouch. W tej innowacyjnej procedurze ostatnia część jelita cienkiego jest składana z powrotem, tworząc zbiornik w kształcie litery J, który przechowuje i odprowadza stolec. Tymczasową ileostomię pozostawia się na miejscu do czasu wygojenia się worka.
3. Dwa lub trzy miesiące później ileostomia zostaje zamknięta, a zdrowe jelito zostaje ponownie połączone z odbytem. W niektórych przypadkach można to zrobić w dwóch etapach.