20 NAJLEPSZYCH SZCZEPIONEK, O KTóRYCH POWINIENEŚ WIEDZIEĆ - SZCZEPIONKI

Główny / Szczepionki / 2021

20 najlepszych szczepionek, o których powinieneś wiedzieć

Steve Debenport / iStock / Getty Images

Szczepionki mogą być jednym z najlepszych środków zapobiegawczych, jakie rodzic może podjąć, aby chronić niemowlę, dziecko lub nastolatka przed chorobami zakaźnymi. Niektóre szczepionki mogą również zapobiegać chorobom u dorosłych. Szczepionki pomagają nam uniknąć poważnych konsekwencji zdrowotnych, takich jak ból, hospitalizacja, a nawet śmierć. Ważne jest, aby każdy zaszczepił się zgodnie z zaleceniami - nie tylko dla własnego zdrowia, ale także dla zdrowia innych. Oto wszystko, co musisz wiedzieć.

Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B to choroba powodująca zapalenie i uszkodzenie wątroby. Może powodować marskość wątroby, stan, w którym blizna zastępuje zdrową tkankę, prowadząc do niewydolności wątroby i raka wątroby.

Wirus zapalenia wątroby typu B przenoszony jest przez krew lub inne płyny ustrojowe. W Stanach Zjednoczonych 1,25 miliona ludzi jest zakażonych przewlekłym (tj. Długotrwałym) zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu B. Trzydzieści sześć procent tych osób jest zarażonych w dzieciństwie. Nawet 25 procent osób zarażonych niemowlętami umiera z powodu choroby wątroby w wieku dorosłym, dlatego szczególnie ważne jest, aby zapobiegać infekcji poprzez szczepienie przy urodzeniu.

Podstawowa (e) grupa (y) wiekowa (e): Niemowlęta

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: w ciągu 24 godzin od urodzenia

Liczba dawek: 3

Wyczucie czasu:

Przy urodzeniu
Od 1 do 2 miesięcy
Od 6 do 18 miesięcy

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna i kobieta

Szczepionka przeciw błonicy, tężcowi, krztuścowi bezkomórkowemu (DTaP)

Krztusiec jest bardziej znany jako „krztusiec”. Jest to wysoce zaraźliwa choroba, która powoduje kaszel trwający dwa lub więcej tygodni, któremu mogą towarzyszyć wymioty. Krztusiec jest najbardziej niebezpieczny u niemowląt i może prowadzić do zapalenia płuc, uszkodzenia mózgu, drgawek i śmierci.

Krztusiec to najsłabiej kontrolowana choroba, której można zapobiec za pomocą szczepionki. Częstość występowania krztuśca crescendos co 3 do 5 lat, a liczba przypadków rośnie od lat 80-tych XX wieku. Szczepienia DTaP są skuteczne w 80-89% przypadków. Innymi słowy, nawet jeśli dana osoba jest zaszczepiona, nadal możliwe jest zakażenie krztuścem.

Szczepionka DTaP chroni również przed błonicą i tężcem. Błonica to bakteria wywołująca gorączkowe zakażenie dróg oddechowych, która może być powikłana błonami pokrywającymi usta i gardło i potencjalnie może wpływać na oddychanie i / lub powodować uszkodzenia innych narządów poprzez wytwarzane przez bakterie toksyny. Tężec powoduje napięcie mięśni, zwłaszcza głowy i szyi, dlatego nazywa się go „szczękościską”. To napięcie mięśni utrudnia otwieranie ust, połykanie i oddychanie. Nawet w dobie nowoczesnej opieki zdrowotnej umiera jedna na 10 osób zarażonych tężcem, ale ryzyko jest znacznie mniejsze, jeśli zaszczepisz się zgodnie z zaleceniami. Zalecenia dotyczące boosterów są zalecane od 11 roku życia i co 10 lat później.

Podstawowe grupy wiekowe: Niemowlęta i małe dzieci

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 2 miesiące

Liczba dawek: 5

Wyczucie czasu:

Po 2 miesiącach
Po 4 miesiącach
Po 6 miesiącach
Od 15 do 18 miesięcy
Od 4 do 6 lat

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna i kobieta

Tężec, błonica i krztusiec bezkomórkowy (Tdap)

Tdap to szczepionka przypominająca, która chroni również przed tężcem, błonicą i krztuścem. Młodzież najpierw otrzymuje szczepionkę między 11 a 12 rokiem życia, a co 10 lat dawki przypominające Td (tężec i błonica, ale nie krztusiec). Kobiety powinny otrzymać szczepionkękażda ciążaponieważ niemowlęta są najbardziej narażone na krztusiec. Warto zauważyć, że niemowlęta są najpierw szczepione przeciwko błonicy, krztuścowi bezkomórkowemu i tężcowi (szczepionka DTaP) w wieku 2 miesięcy.

Podstawowe grupy wiekowe: młodzież

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: od 11 do 12 lat

Liczba dawek: 1 plus wzmacniacz przeciw tężcowi co 10 lat

Czas: od 11 do 12 lat; wzmacniacz przeciw tężcowi co 10 lat

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Haemophilus influenzaeSzczepionka typu b (Hib)

Szczepionkę Hib można podawać samodzielnie (tylko Hib) lub w połączeniu z innymi szczepionkami. Szczepionka przeciw Hib chroni przed bakterią tzwHaemophilus influenzae typ b(Hib), który może powodować zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowych, zapalenie nagłośni (zapalenie nagłośni), a także inne infekcje górnych dróg oddechowych.

(Warto zauważyć, że chociaż grypa oznacza „I” w Hib, ta bakteria nie powoduje sezonowej „grypy”).

Bakterie Hib rozprzestrzeniają się w powietrzu. Zakażenie bakteriami HIb może spowodować zapalenie opon mózgowych (zakażenie płynu i wyściółki mózgu i rdzenia kręgowego); zapalenie nagłośni (zakażenie nagłośni, płat chrząstki pokrywający tchawicę podczas połykania); i zapalenie płuc (zakażenie płuc).

Podstawowa (e) grupa (y) wiekowa (e): Niemowlęta

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 2 miesiące

Liczba dawek: 3 lub 4 (w zależności od marki użytej szczepionki Hib)

Czas (w przypadku 4 dawek):

2 miesiące
4 miesiące
6 miesięcy
Od 12 do 15 miesięcy

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna i kobieta

Szczepionka skoniugowana przeciwko pneumokokom (PCV13)

PCV13 chroni przed 13 rodzajami bakterii pneumokokowych. Choroba pneumokokowa powoduje zapalenie płuc; zakażenie krwi (tj. bakteriemia); i zapalenie opon mózgowych. Pneumokokowe zapalenie płuc dotyka głównie dorosłych.

Dzieci, które nie są zaszczepione, mogą zachorować na pneumokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, które zabija około 10 procent dzieci dotkniętych chorobą, dlatego ważne jest, aby zaszczepić się zgodnie z zaleceniami. Pneumokokowe zapalenie opon mózgowych może również powodować ślepotę i głuchotę.

Chociaż każdy może zachorować na pneumokoki, najbardziej zagrożone są dzieci poniżej drugiego roku życia, osoby w wieku 65 lat lub starsze, palacze i osoby z określonymi schorzeniami. Ze względu na oporność antybiotyki stosowane w leczeniu choroby pneumokokowej są mniej skuteczne niż dawniej, dlatego szczepienie jest szczególnie ważne.

Podstawowe grupy wiekowe: Niemowlęta

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 2 miesiące

Liczba dawek: 4

Wyczucie czasu:

Po 2 miesiącach
Po 4 miesiącach
Po 6 miesiącach
Od 12 do 15 miesięcy

Pojedyncza dawka zalecana dla dorosłych w wieku 65 lat i starszych.

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna i kobieta

Inaktywowana szczepionka przeciw wirusowi polio

Zdecydowana większość osób zakażonych polio nie doświadcza żadnych objawów.Mniej niż 2 procent ludzi doświadcza polio lub infekcji ośrodkowego układu nerwowego, co może prowadzić do trwałego paraliżu.

Od dziesięcioleci w Stanach Zjednoczonych nie było przypadków polio. Niemniej jednak nadal zaleca się szczepienie wszystkich dzieci, ponieważ w innych krajach dochodzi do epidemii wirusa polio.

Podstawowe grupy wiekowe: Niemowlęta i małe dzieci

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 2 miesiące

Liczba dawek: 4

Wyczucie czasu:

Po 2 miesiącach
Po 4 miesiącach
Od 6 do 18 miesięcy
Od 4 do 6 lat

Droga podania: wstrzyknięcie w USA; doustnie (doustnie) dostępne na całym świecie (nie używane w USA od 2000 r.)

Płeć: mężczyzna i kobieta

Szczepionka przeciwko rotawirusom

Opracowano dwie różne szczepionki przeciwko rotawirusom, ponieważ było oczywiste, że poprawa higieny i warunków sanitarnych nie wyeliminuje choroby. Rotawirus jest najczęstszą przyczyną biegunki niemowlęcej i dziecięcej na całym świecie i powoduje od 2 do 3 milionów przypadków w Stanach Zjednoczonych, 60 000 hospitalizacji i od 20 do 60 zgonów.

Podstawowe grupy wiekowe: Niemowlęta

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 2 miesiące

Liczba dawek: 2 lub 3 w zależności od marki

Czas (w przypadku 3 dawek):

Po 2 miesiącach
Po 4 miesiącach
Po 6 miesiącach

Droga podania: doustnie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw odrze, śwince, różyczce (MMR)

Szczepionka MMR to skojarzona szczepionka zapewniająca ochronę przed odrą, świnką i różyczką.

Odra jest klasycznie związana ze zmianami skórnymi, zmianami w jamie ustnej (plamy Koplika), a także może powodować encefalopatię lub uszkodzenie mózgu. Świnka powoduje niezwykle bolesne zapalenie ślinianek (ślinianek przyusznych). Może również powodować zapalenie trzustki i jąder, a rzadko uszkodzenie mózgu i śmierć. Różyczka powoduje powiększenie węzłów chłonnych, wysypkę skórną i bóle stawów. Może powodować poważne wady wrodzone u noworodków, gdy zarażona jest przyszła matka, szczególnie we wczesnej ciąży.

Pierwsza dawka szczepionki MMR chroni tylko 95 procent zaszczepionych, dlatego potrzebna jest druga dawka. Ze względu na ruch antyszczepionkowy epidemie odry stają się coraz bardziej powszechne.

Podstawowe grupy wiekowe: Niemowlęta i małe dzieci

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 12 miesięcy

Liczba dawek: 2

Wyczucie czasu:

Od 12 do 15 miesięcy
Od 4 do 6 lat

Droga podania: wstrzyknięcie

Szczepionka przeciw ospie wietrznej

Wirus ospy wietrznej-półpaśca wywołuje ospę wietrzną (a reaktywacja powoduje półpasiec u dorosłych). Infekcja jest wysoce zaraźliwa. Pięć na 1000 przypadków wirusa ospy wietrznej-półpaśca kończy się hospitalizacją.

Większość osób hospitalizowanych ma od jednego do czterech lat, dlatego szczepienie dzieci jest ważne. Oprócz infekcji skóry wirus ospy wietrznej-półpaśca może również powodować zapalenie płuc.

Szczepionkę przeciw ospie wietrznej-półpaśca można również podawać osobom po ekspozycji na wirusa w celu złagodzenia infekcji. Warto zauważyć, że powszechne podawanie szczepionki przeciwko ospie wietrznej skutkuje obniżeniem kosztów z tym związanych. Konkretnie, na każdego dolara wydanego na szczepienia oszczędza się 5 dolarów.

Podstawowa (e) grupa (y) wiekowa (e): Niemowlęta i małe dzieci

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 12 miesięcy

Liczba dawek: 2

Wyczucie czasu:

Od 12 do 15 miesięcy
Od 4 do 6 lat

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu A.

Wirusowe zapalenie wątroby typu A powoduje ostrą (tj. Krótkotrwałą) chorobę wątroby. Jest przenoszony przez skażoną żywność i wodę. Zła higiena i złe warunki sanitarne zwiększają ryzyko zakażenia wirusem zapalenia wątroby typu A.

Chociaż rzadko śmiertelne, zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu A może powodować epidemie, które są głównym zagrożeniem dla zdrowia publicznego, a zarażona osoba może przegapić tygodnie pracy lub szkoły, co powoduje ogromne straty ekonomiczne dla społeczeństwa. Warto zauważyć, że wirusowe zapalenie wątroby typu A może wytrzymać standardowe metody produkcji żywności, co czyni go odpornym patogenem. W Szanghaju w 1988 roku 300 000 ludzi zachorowało na wirusowe zapalenie wątroby typu A podczas epidemii.

Podstawowe grupy wiekowe: Niemowlęta i małe dzieci

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 12 miesięcy

Liczba dawek: 2

Czas: zgodnie z CDC, „Rozpocznij serię 2-dawkowych szczepionek HepA w wieku od 12 do 23 miesięcy; oddziel 2 dawki co 6 do 18 miesięcy”.

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw grypie

Szczepionka przeciw grypie chroni przed grypą sezonową. Dla większości grypa sezonowa jest utrapieniem. Jednak dla niektórych grypa zabija.

Według CDC: „Infekcja grypą może wpływać na ludzi w różny sposób, ale co roku miliony ludzi zapadają na grypę, setki tysięcy ludzi jest hospitalizowanych, a tysiące lub dziesiątki tysięcy ludzi umiera każdego roku z przyczyn związanych z grypą. Nawet zdrowi ludzie mogą bardzo zachorować na grypę i przenosić ją na innych ”. Ważne jest, aby zaszczepić się nie tylko dla siebie, ale także dla dobra populacji wysokiego ryzyka, takiej jak osoby starsze lub osoby z osłabionym układem odpornościowym.

Podstawowe grupy wiekowe: niemowlęta, małe dzieci, młodzież, dorośli i osoby starsze

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 6 miesięcy

Ilość dawek: 1 lub 2 (w zależności od wieku)

Czas: od 6 miesięcy do 9 lat, 1 lub 2 dawki; po 9 latach co roku

Droga podania: wstrzyknięcie lub aerozol donosowy (w zależności od rodzaju szczepionki)

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionki przeciw meningokokom

Szczepionki przeciwko meningokokom chronią przed chorobą meningokokową wywoływaną przezNeisseria meningitides. Bakteria ta powoduje zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (zakażenie wyściółki mózgu i rdzenia kręgowego), a także zakażenie krwi (bakteriemię lub posocznicę). Bakteria ta jest przenoszona przez wydzieliny z dróg oddechowych lub płyny ustrojowe (np. Plwociny).

U zakażonych konieczne jest natychmiastowe leczenie antybiotykami, aby zapobiec negatywnym skutkom. Niektóre nastolatki w wieku od 16 do 23 lat mogą również otrzymać szczepionkę przeciw meningokokom drugiego rodzaju, zwaną szczepionką przeciw meningokokom serogrupy B. Szczepionkę meningokokową serogrupy B podaje się również dzieciom w wieku 10 lat i starszym w czasie epidemii oraz dzieciom z niedoborem odporności.

Podstawowe grupy wiekowe: młodzież

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: od 11 do 12 lat (wcześniej dla dzieci z grupy wysokiego ryzyka)

Liczba dawek: zazwyczaj 2 (dawka przypominająca w wieku 16 lat), ale może się różnić

Wyczucie czasu:

Od 11 do 12 lat
W wieku 16 lat (dawka przypominająca)

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV)

Wirus brodawczaka ludzkiego powoduje brodawki narządów płciowych. Szczepionka przeciwko wirusowi HPV chroni przed nowotworami wywoływanymi przez wirusa brodawczaka ludzkiego. U większości osób zakażonych wirusem HPV nie występują żadne objawy. Jednak HPV jest powiązany z wieloma typami raka, w tym rakiem szyjki macicy, rakiem prącia, rakiem odbytu i rakiem gardła. Chociaż kiedyś szczepionka przeciwko wirusowi HPV była zalecana tylko dla dziewcząt, obecnie jest zalecana zarówno dla chłopców, jak i dziewcząt.

Podstawowe grupy wiekowe: młodzież

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: od 11 do 12 lat

Liczba dawek: serie 2- lub 3-dawkowe, w zależności od wieku w momencie pierwszego szczepienia

Czas: Obie dawki podawane między 11 a 12 rokiem życia w odstępie 6 do 12 miesięcy

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw pneumokokom polisacharydowa (PPSV23)

PPSV23 chroni przed 23 typami bakterii pneumokokowych. Zwykle podaje się go osobom dorosłym w wieku powyżej 65 lat, którzy są narażeni na zwiększone ryzyko pneumokokowego zapalenia płuc. Można również szczepić niektóre młodsze grupy wysokiego ryzyka, takie jak osoby starsze niż dwa lata z niedoborem odporności i innymi długotrwałymi problemami zdrowotnymi, a także osoby powyżej 19 roku życia, które mają astmę lub palą.

Podstawowa (e) grupa (y) wiekowa (e): Osoby w podeszłym wieku

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 65 lat (młodszy w niektórych grupach wysokiego ryzyka)

Liczba dawek: zazwyczaj jedna

Czas: Pojedyncza dawka zalecana dla dorosłych w wieku 65 lat lub starszych.

Droga wstrzyknięcia: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw półpaścowi

Szczepionka na półpasiec chroni przed półpasiec, co prowadzi do bardzo bolesnego stanu zwanego nerwobólem po półpaścu. Konkretnie, szczepionka przeciw półpaścowi zmniejsza ryzyko wystąpienia półpaśca o 51% i nerwobólu po półpaścu o 67%. Nowsza formuła (rekombinowana) zapewnia dalsze zmniejszenie ryzyka półpaśca i jego powikłań o ponad 90%.

W przypadku półpaśca ból pojawia się w tym samym obszarze co wysypka (tj. Wzdłuż dermatomów). Półpasiec jest wywoływany przez reaktywację tego samego wirusa co ospa wietrzna: wirusa ospy wietrznej-półpaśca. Wraz z wiekiem wzrasta ryzyko wystąpienia półpaśca. U osób poniżej 40. roku życia rzadko rozwija się nerwoból po przebytym półpaścu.

Podstawowa grupa wiekowa: osoby starsze

Zalecane dla każdego: Tak

Wiek pierwszego podania: 65 lat (młodszy w grupach wysokiego ryzyka)

Liczba dawek: jedna

Czas: Pojedyncza dawka podawana po 65

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciwko cholerze

Cholera to choroba wywoływana przezVibrio cholerabakteria. Cholera powoduje wodnistą biegunkę, która może mieć gamę od łagodnej do zagrażającej życiu. Ciężka infekcja cholerą powoduje obfite biegunki, wymioty i odwodnienie. W przypadku zakażonych konieczne jest natychmiastowe leczenie antybiotykami i płynami dożylnymi. Szczepionka na cholerę została po raz pierwszy zatwierdzona przez FDA w 2016 roku.

Podstawowa grupa wiekowa: dorośli

Zalecane dla wszystkich: Nie, tylko dla osób podróżujących do obszarów tropikalnych, gdzie przenoszona jest cholera.

Wiek pierwszego podania: od 18 do 64 lat.

Liczba dawek: jedna

Termin: 10 dni przed podróżą

Droga podania: doustnie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciwko japońskiemu zapaleniu mózgu

U większości osób zakażonych japońskim zapaleniem mózgu nie występują żadne objawy. W przypadku objawów infekcja może mieć przebieg od łagodnego (np. Ból głowy i gorączka) do poważnego (np. Infekcja mózgu lub zapalenie mózgu), a nawet śmiertelnego. Japońskie zapalenie mózgu przenoszone jest przez komary. Uważa się, że zakażenie wirusem japońskiego zapalenia mózgu podczas ciąży może zaszkodzić nienarodzonemu dziecku.

Podstawowe grupy wiekowe: niemowlęta, dzieci, młodzież, dorośli i osoby starsze

Zalecane dla wszystkich: Nie, tylko dla osób podróżujących na co najmniej miesiąc do obszarów, w których rozprzestrzenia się japońskie zapalenie mózgu (np. Wiejskie obszary Azji).

Wiek pierwszego podania: 2 miesiące

Liczba dawek: 2

Czas: Dwie dawki rozłożone w odstępie 28 dni, a ostatnia dawka na tydzień przed podróżą

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw żółtej febrze

Szczepionka przeciw żółtej febrze (szczepionka 17D) jest zalecana dla osób mieszkających w miejscach, w których występuje żółta febra lub podróżujących do takich miejsc. Żółta febra jest przenoszona przez komary w Afryce Subsaharyjskiej i Ameryce Południowej. Zakażenie żółtą gorączką może powodować gorączkę, bóle mięśni, żółtaczkę i inne. (Nazywa się to żółtą gorączką, ponieważ żółtaczka powoduje zażółcenie skóry, oczu i błon śluzowych). U niewielkiego odsetka osób zakażonych żółtą febrą występują poważne objawy i umiera. Jeśli podróżujesz, zachowaj ostrożność i zaszczep się.

Podstawowe grupy wiekowe: niemowlęta, małe dzieci, młodzież, dorośli i osoby starsze

Zalecane dla wszystkich: tak, ale tylko w niektórych krajach.

Wiek pierwszego szczepienia: 9 miesięcy

Liczba dawek: 1

Czas: Pojedyncza dawka podawana dzieciom w wieku 9 miesięcy lub starszym

Droga podania: wstrzyknięcie

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw durowi brzusznemu

Szczepionka durowa pomaga zapobiegać infekcjom wywoływanym przez bakterie tzwSalmonellaTyphi.Objawy infekcji duru brzusznego obejmują wysoką gorączkę, osłabienie, zmęczenie, ból głowy, utratę apetytu, bóle brzucha i rzadziej wysypkę.

Ludzie zapadają na dur brzuszny, spożywając skażoną żywność i wodę. Infekcja jest rzadka w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Europie Zachodniej i innych krajach uprzemysłowionych. Warto zauważyć, że szczepionka przeciw durowi brzusznemu jest pomocna podczas podróży, ale nie zapewnia 100-procentowej ochrony przed infekcją; dlatego nadal należy zachować ostrożność, aby uniknąć skażonej żywności i wody.

Podstawowe grupy wiekowe: dzieci, młodzież, dorośli i osoby starsze

Zalecane dla wszystkich: Nie, tylko dla osób podróżujących do krajów, w których rozprzestrzenia się dur brzuszny (tj. Nieuprzemysłowionych Azji, Afryki, Ameryki Łacińskiej i Europy Wschodniej).

Wiek pierwszego szczepienia: 2 lata do wstrzyknięcia; 6 lat na szczepionkę doustną

Liczba dawek: zależy od rodzaju szczepionki. Iniekcja podawana co najmniej 2 tygodnie przed podróżą oraz dawka uzupełniająca co 2 lata dla osób, u których występuje ryzyko zakażenia durem brzusznym. Szczepionka doustna podawana 4 razy plus dawka przypominająca co 5 lat osobom, u których występuje ryzyko infekcji durem brzusznym.

Czas (szczepionka doustna): Kapsułka przyjmowana co drugi dzień przez tydzień, ostatnia dawka została przyjęta co najmniej tydzień przed podróżą

Droga podania: doustnie (doustna żywa szczepionka przeciw durowi brzusznemu); iniekcja (inaktywowana szczepionka przeciw durowi brzusznemu)

Płeć: mężczyzna lub kobieta

Szczepionka przeciw wściekliźnie

Wścieklizna to poważna choroba wirusowa. Pojawienie się objawów wścieklizny może zająć tygodnie lub miesiące, ale kiedy już się pojawią, wścieklizna prawie zawsze prowadzi do negatywnych skutków. Każdy, kto został potencjalnie narażony (zazwyczaj przez ugryzienie dzikiego zwierzęcia), powinien zostać natychmiast zaszczepiony.

Początkowo wścieklizna może powodować gorączkę, zmęczenie, ból, bóle głowy i drażliwość. Po tych początkowych objawach następują halucynacje, drgawki, paraliż i śmierć. Chociaż wścieklizna występuje rzadko w Stanach Zjednoczonych, częściej występuje w innych krajach. Nietoperze są najczęstszym źródłem zakażenia wścieklizną w Stanach Zjednoczonych. Każdego roku od 16 000 do 39 000 Amerykanów jest szczepionych jako środek zapobiegawczy.

Podstawowa (e) grupa (y) wiekowa (e): Zależy od wieku narażenia.

Zalecane dla wszystkich: Nie, tylko dla osób narażonych na wściekliznę (zazwyczaj przez ugryzienie dzikiego zwierzęcia) lub dla osób, które są narażone na wysokie ryzyko, takich jak weterynarze, osoby zajmujące się zwierzętami i pracownicy laboratoriów. Osoby podróżujące do obszarów poza Stanami Zjednoczonymi, gdzie wścieklizna jest powszechna i prawdopodobnie będą narażone na kontakt ze zwierzętami, również powinni rozważyć szczepienie.

Wiek pierwszego szczepienia: zależy od wieku narażenia.

Liczba dawek: 4 dla tych, którzy są narażeni i nigdy wcześniej nie byli narażeni. Warto zauważyć, że osoby z grupy wysokiego ryzyka mogą zostać zaszczepione wstępnie. Innym zastrzykiem jest immunoglobulina immunologiczna przeciw wściekliźnie, podawana w tym samym czasie, co pierwsza dawka szczepionki przeciw wściekliźnie.

Czas (dla pierwszej ekspozycji):