Osoby słyszące często myślą o głuchocie po prostu jako o „niemożności słyszenia”. Jednak bycie głuchym to coś więcej niż tylko to, czy dana osoba słyszy, czy nie - to bycie częścią społeczności z własną historią, wartościami i kulturą. Przyjrzyjmy się niektórym z bardziej zaskakujących faktów dotyczących kultury Głuchych i tego, jak różni się ona od kultury słyszenia.
hsyncoban / Getty ImagesJęzyk migowy nie jest uniwersalny
Chociaż amerykański język migowy jest używany w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, większość krajów ma własne odrębne języki migowe. Tak jak amerykański język migowy nie jest powiązany z mówionym językiem angielskim, języki migowe innych krajów mają swoją własną unikalną historię, niezależnie od pochodzenia i historii ich języków mówionych. Na przykład, ponieważ współzałożyciel pierwszej szkoły dla niesłyszących w Stanach Zjednoczonych pochodził z Francji, amerykański język migowy ma wiele podobieństw do francuskiego języka migowego. Często amerykański język migowy jest używany do komunikacji międzynarodowej w niektórych środowiskach akademickich (prawdopodobnie ze względu na wpływ Uniwersytetu Gallaudet w USA, jedynego uniwersytetu sztuk wyzwolonych na świecie dla niesłyszących). Amerykański język migowy jest zupełnie inny niż brytyjski język migowy. Rodzina brytyjskiego języka migowego (BSL) obejmuje BSL, australijski język migowy i nowozelandzki język migowy. Te języki migowe są na tyle podobne, że osoby znające którykolwiek z nich mogą rozumieć osoby niesłyszące, które używają innego.
Osoby niesłyszące mogą być bardzo bezpośrednie
Osoby niesłyszące mogą bezpośrednio udzielać komentarzy i pytań na tematy, które ludzie słyszący często uważają za niegrzeczne. Na przykład osoby niesłyszące nie uważają za niegrzeczne komentowanie typu: „Naprawdę przybrałeś na wadze - co się stało?” W rzeczywistości nie komentowanie oczywistej zmiany, takiej jak przyrost masy ciała, może wydawać się powściągliwe lub obojętne. Z drugiej strony, podczas gdy ludzie słyszący mogą interpretować bezpośredniość osób niesłyszących jako niegrzeczny, osoby niesłyszące mogą być zdezorientowane tym, jak okrężni mogą być ludzie słyszący. Na przykład, gdy wyrażasz krytykę lub informację zwrotną, słyszący ludzie często „uzupełniają” swoje negatywne opinie pozytywnymi stwierdzeniami. W przypadku osób niesłyszących może to powodować mieszane komunikaty, ponieważ nie jest jasne, jaki komunikat chce przekazać osoba słysząca.
Patrząc w twarz, a nie w ręce, podczas komunikacji
Jeśli zobaczysz, jak Głuchy podpisują, zauważysz, że podczas komunikacji patrzą na siebie nawzajem, a nie na ręce. Osoby uczące się migać często skupiają się na dłoniach osoby podpisującej, co wygląda nienaturalnie i może utrudniać skuteczną komunikację. Dzieje się tak, ponieważ mimika twarzy jest tak samo ważna dla komunikacji w języku migowym, jak używanie rąk i może mieć ogromny wpływ na przekazywane znaczenie.
Zwracanie czyjejś uwagi
Aby zwrócić czyjąś uwagę, osoby niesłyszące mogą klepnąć kogoś w ramię. Albo mogą uderzać lub stukać w stół, aby wibracje spowodowały, że wszyscy przy stole spojrzeli w stronę źródła wibracji. W dużej grupie lub w klasie wyłączanie i włączanie świateł to powszechny sposób na przyciągnięcie uwagi wszystkich. To niegrzeczne machanie rękami przed twarzą osoby niesłyszącej, aby zwrócić jej uwagę. Zamiast tego delikatnie stuknij je w ramię. Możesz jednak pomachać ręką, jeśli jesteś za daleko, by stuknąć w ramię. Oto kilka typowych błędów popełnianych przez osoby słyszące, próbujące zwrócić na siebie uwagę osoby niesłyszącej. Są one ogólnie uważane za nieodpowiednie lub nawet niegrzeczne.
- wściekle tupiąc po podłodze
- włączanie i wyłączanie światła, gdy próbujesz zwrócić uwagę tylko jednej osoby, a nie całej grupy
- agresywne dźganie osoby, z którą chcesz porozmawiać
- machając ręką tuż przed twarzą osoby
- chwytanie osoby za ręce, aby zmusić ją do zaprzestania podpisywania i zwrócenia na siebie uwagi (nigdy, przenigdy nie chwyć dłoni osoby niesłyszącej - to tak, jakby ktoś kładł dłoń na ustach osoby słyszącej)
