Przegląd rodzinnej dysautonomii

Rodzinna dysautonomia (FD) to poważna i rzadka choroba genetyczna, która wpływa na przeżycie określonych komórek nerwowych, głównie części autonomicznego układu nerwowego i neuronów czuciowych. Wpływa to na kontrolę organizmu nad mimowolnymi czynnościami, takimi jak oddychanie, trawienie, łzawienie, ślinienie oraz regulacja ciśnienia krwi i temperatury. Zmniejszona wrażliwość na ból i temperaturę to kolejny poważny problem.

Stan ten został po raz pierwszy opisany w 1949 roku przez dwóch badaczy, Riley i Day, i jest czasami nazywany zespołem Riley-Day. Dziedziczna neuropatia czuciowa i autonomiczna typu III (HSAN typu III) również odnosi się do tego samego problemu medycznego. Stan ten występuje głównie u osób pochodzenia żydowskiego aszkenazyjskiego. W tej grupie dotyczy około jednej osoby na 3700.

Judith Haeusler / Getty Images

Objawy

Dysautonomia rodzinna to wyniszczająca choroba, która może powodować wiele różnych objawów. Pojawiają się one we wczesnym okresie niemowlęcym i mogą najpierw objawiać się niskim napięciem mięśniowym, brakiem łez i trudnościami w utrzymaniu temperatury ciała.

Mogą pojawić się dodatkowe objawy, takie jak:

• Trudności w połykaniu
• Słaby wzrost
• Częste infekcje płuc
• Nadmiar śliny
• Epizody wymiotów
• Opóźnienia w osiąganiu fizycznych kamieni milowych
• Choroba refluksowa przełyku
• Moczenie nocne
• Nieprawidłowe rytmy serca
• Suche oczy, które mogą prowadzić do otarć rogówki
• Inne problemy z oczami, takie jak zez
• Zmniejszone wrażenia smakowe
• Problemy z oddychaniem podczas snu
• Nieprawidłowe skrzywienie kręgosłupa (skolioza)
• Słaba równowaga i szeroki chód, który z czasem pogarsza się

Częstym problemem jest również słaba regulacja ciśnienia krwi. Może to powodować niedociśnienie ortostatyczne, obniżenie ciśnienia krwi w pozycji stojącej, co może wywołać zawroty głowy lub omdlenia. Okresowy wzrost ciśnienia krwi również powoduje długoterminowe problemy z nerkami.

Innym problemem jest niewrażliwość na ból i temperaturę. Może to przyczynić się do urazu, na przykład, jeśli osoba dotknięta chorobą nie zauważy, że musi zdjąć rękę z bardzo gorącego przedmiotu.

Wiele osób z FD ma normalną inteligencję, ale niektórzy mają problemy z nauką, takie jak problemy z deficytem uwagi.

Około 40% osób z FD doświadcza okresowego pogorszenia pewnych objawów, zwanych „kryzysami autonomicznymi”. Podczas jednego z takich kryzysów osoba może odczuwać objawy, takie jak nadmierne pocenie się, czerwonawe plamy na skórze, gwałtowne zmiany ciśnienia krwi i częstości akcji serca oraz epizody wymiotów.

Osoby z FD mają również średnio krótszą oczekiwaną długość życia. Niektóre osoby z tą chorobą umierają z powodu powikłań po zapaleniu płuc. Inni cierpią z powodu nagłej niewyjaśnionej śmierci podczas snu lub z powodu innych powikłań związanych z chorobą.

Przyczyny

Objawy rodzinnej dysautonomii mają sens, gdy dowiadujesz się o części ciała, na którą choroba ma wpływ. Wydaje się, że choroba dotyka głównie neuronów.

Autonomiczne neurony organizmu wydają się szczególnie podatne na problemy. Są to neurony, które pomagają regulować autonomiczny układ nerwowy. System ten pomaga regulować wiele automatycznych funkcji organizmu, takich jak oddychanie, ciśnienie krwi, pocenie się, ślinienie, regulacja temperatury i trawienie. Dlatego te części ciała wydają się szczególnie podatne na problemy.

Choroba dotyka również niektórych neuronów czuciowych, przez co upośledzone są odczucia temperatury i bólu.

Niektóre inne problemy FD wynikają z komplikacji tych problemów. Na przykład osoby z FD cierpią na okresy bardzo wysokiego ciśnienia krwi, co z kolei może spowodować długotrwałe uszkodzenie nerek.

Mutacja genetyczna

Istnieją inne problemy medyczne, które mogą powodować problemy z autonomicznym układem nerwowym. Ale w rodzinnej dysautonomii problemy te są spowodowane mutacjami w jednym genie. W szczególności mutacje w genie zwanym „ELP1” (znanym również jako IKAP) powodują chorobę.

Ten gen tworzy białko, którego funkcja nie jest do końca poznana. Wiemy jednak, że wydaje się to mieć znaczenie dla prawidłowego rozwoju układu nerwowego.

Kiedy dana osoba ma mutację genetyczną w ELP1, organizm nie może wytworzyć wystarczającej ilości funkcjonalnego białka tam, gdzie jest potrzebne. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku niektórych komórek układu nerwowego. To właśnie powoduje problemy z częściami układu nerwowego, które prowadzą do objawów.

FD należy do grupy zaburzeń pokrewnych, dziedzicznych neuropatii czuciowych i autonomicznych (HSAN). Wszystkie te zaburzenia są dziedziczone genetycznie i wszystkie mogą wpływać zarówno na neurony czuciowe, jak i autonomiczne. Mają jednak nieco inne przyczyny genetyczne, a zatem mają nieco inne (choć pokrywające się) objawy. Wszystkie inne zaburzenia z tej grupy, w tym FD, powodują pewne objawy czuciowe i autonomiczne.

Jak choroba jest dziedziczona

Rodzinna dysautonomia jest chorobą genetyczną autosomalną recesywną. Oznacza to, że osoba z FD otrzymała dotknięty gen od obojga rodziców.

Osoby, które mają tylko jedną kopię genu (zwane nosicielami), nie mają żadnych objawów. Jeśli para urodziła jedno dziecko z FD, istnieje 25% prawdopodobieństwo, że inne ich dziecko również będzie chorować.

Jeśli wiesz, że w Twojej rodzinie występuje FD, często pomocna jest współpraca z doradcą genetycznym.W przypadku par pochodzenia Żydów aszkenazyjskich gen powodujący FD jest często włączany jako część panelu genów, które można przetestować przed poczęciem. Badania prenatalne i genetyczne testy preimplantacyjne to możliwości dla par narażonych na ryzyko urodzenia dziecka z FD.

Diagnoza

Proces diagnostyczny rozpoczyna się od wywiadu i dokładnego badania lekarskiego. Ważna jest również historia rodziny, chociaż niemowlę może być pierwszą osobą w rodzinie, która ma tę chorobę. Lekarze starają się uzyskać jak najwięcej informacji, aby ocenić możliwe diagnozy. Może się to nawet rozpocząć in-utero z dokładnością większą niż 99% Odkąd prenatalne badania przesiewowe w kierunku genu rodzinnej dysautonomii stały się dostępne w 2001 roku, odsetek dzieci urodzonych z tą chorobą spadł w Stanach Zjednoczonych.

FD jest rzadkim stanem i istnieje wiele innych problemów, które mogą powodować niektóre objawy FD. Na przykład inne zespoły neurologiczne i / lub inne dziedziczne i czuciowe neuropatie mogą powodować podobne problemy. Ważne jest, aby wykluczyć te inne możliwe przyczyny.

Podsumowując, pewne wskazówki mogą pomóc lekarzowi w postawieniu prawidłowej diagnozy. Obejmują one obecność następujących:

• Niskie napięcie mięśni w okresie niemowlęcym
• Brak lub osłabienie głębokich odruchów ścięgnistych
• Gładki, blady język
• Brak łez
• Aszkenazyjskie żydowskie pochodzenie genetyczne

Testowanie jest również ważną częścią procesu diagnostycznego. Na początku przeprowadzona zostanie szeroka gama testów, podczas których klinicyści będą próbowali zorientować się, co się dzieje. Mogą to być testy ogólne, takie jak badania krwi i pełny panel metaboliczny.

Inne testy oceniające układ nerwowy mogą być ważne, takie jak badania obrazowe mózgu lub elektroencefalografia. Wstępne testy mogą się różnić w zależności od pierwszego pojawienia się objawów.

Istnieje kilka specyficznych testów, które mogą pomóc w rozpoznaniu FD, jeśli podejrzewa ją lekarz. Jednym z nich jest odpowiedź na podskórne wstrzyknięcie histaminy. Osoby z FD wykazują bardzo specyficzną reakcję skóry (zwaną „brakiem rozbłysku aksonu”).

W innym teście stosuje się krople do oczu metacholiny (która wpływa na autonomiczny układ nerwowy). Rozmiar źrenicy osoby z FD dramatycznie się zmniejszy po tych spadkach.

Zwykle do potwierdzenia diagnozy potrzebne są badania genetyczne. Badania krwi można przesłać do laboratorium, które sprawdzi, czy nie ma określonej mutacji genetycznej, o której wiadomo, że powoduje FD.

Podczas próby ustalenia dokładnej diagnozy często pomocna jest współpraca z lekarzem mającym doświadczenie w leczeniu rzadkich chorób genetycznych.

Leczenie

Obecnie nie ma leczenia zatwierdzonego przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków (FDA), które mogłoby bezpośrednio zająć się chorobą i jej postępem. Istnieje jednak wiele interwencji, które mogą pomóc w rozwiązaniu problemów związanych z chorobą i zapobieganiu powikłaniom.

Niektóre z nich są potrzebne tylko tymczasowo, na przykład w przypadku kryzysu związanego z podwyższonym ciśnieniem krwi lub infekcją płuc. Inne są potrzebne na dłuższą metę. Zabiegi te będą specjalnie dostosowane do indywidualnych potrzeb.

Niektóre możliwe zabiegi mogą obejmować:

• Rurka gastronomiczna (g-tube) w celu utrzymania odżywiania
• Leki na chorobę refluksową przełyku (np. Omeprazol)
• Płyny dożylne w przypadku kryzysów wymiotnych
• Fizjoterapia klatki piersiowej zapobiegająca infekcjom płuc
• Antybiotyki na infekcje płuc
• Rozrusznik serca do omdlenia lub niedociśnienia ortostatycznego
• Elastyczne pończochy i manewry nóg pomagające przy hipotonii ortostatycznej
• Leki, takie jak diazepam, stosowane w leczeniu epizodów nadciśnienia i kryzysów wymiotów
• Leki, takie jak midodryna, stosowane w leczeniu niedociśnienia ortostatycznego
• Leki, takie jak inhibitory ACE, stosowane w chorobach nerek
• Leki, takie jak glikopirolan, zmniejszające produkcję śliny
• Sztuczne łzy dla ochrony rogówki
• Chirurgiczne lub ortopedyczne urządzenia do skoliozy
• Dodatnie ciśnienie w drogach oddechowych (CPAP lub BiPAP) w przypadku zaburzeń oddychania podczas snu

Opracowywane zabiegi

Naukowcy pracują nad znalezieniem metod leczenia, które mogłyby bezpośrednio leczyć samą chorobę.

Jedną z obiecujących metod leczenia jest związek zwany fosfatydyloseryną, który został zatwierdzony przez FDA jako dostępny bez recepty suplement diety. Niektóre badania naukowe sugerują, że ten suplement diety może spowolnić przebieg choroby poprzez zwiększenie poziomu ELP 1. Obecnie trwają badania kliniczne związku, które dostarczą więcej informacji na temat jego bezpieczeństwa i skuteczności.

Trwają również badania kliniczne dotyczące innego potencjalnego leczenia zwanego „kinetyną”. Potencjalnie może również zwiększyć poziom funkcjonującego ELP1.

Miejmy nadzieję, że zatwierdzenie przez FDA co najmniej jednego z tych eksperymentalnych terapii poprawi jakość życia osób z FD. Czas pokaże, czy te metody leczenia mogą spowolnić lub odwrócić proces chorobowy. Opracowywane są również inne potencjalne metody leczenia.

Exploring Clinical Trials

Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o badaniach klinicznych w kierunku FD. Możesz również sprawdzić amerykańską bazę danych badań klinicznych. Każde badanie kliniczne wiąże się z ryzykiem i potencjalnymi korzyściami, ale nigdy nie zaszkodzi dowiedzieć się więcej o tym, czy może to być opcja w Twojej sytuacji.

Monitorowanie

Regularne monitorowanie jest również ważną częścią leczenia choroby. Jest to ważne, ponieważ niektóre objawy choroby mogą się z czasem pogorszyć.

• Na przykład osoby z FD mogą potrzebować:
• Regularne badania w kierunku przewlekłej choroby układu oddechowego
• Regularne monitorowanie ciśnienia krwi i problemów sercowo-naczyniowych
• Regularne badania wzroku
• Badanie przesiewowe pod kątem zaburzeń oddychania podczas snu
• Regularne badania kręgosłupa

Korona

Pewne sytuacje mogą tymczasowo pogorszyć niektóre objawy FD. Jeśli to możliwe, takich sytuacji należy unikać u osób z tą chorobą. Mogą to być:

• Przebywanie w gorącej i wilgotnej pogodzie
• Zbyt pełny pęcherz
• Długie przejażdżki samochodem
• Doświadczanie stresu emocjonalnego lub bólu

Ważne jest również, aby opiekunowie dbali o siebie. W przypadku przewlekłej i ciężkiej choroby, takiej jak rodzinna dysautonomia, ważne jest, aby dotrzeć do innych.

Jako rodzina, będziesz musiał dokonać poważnych zmian, aby zapewnić jak najlepszą opiekę Twojemu dziecku. Ale jest łatwiej niż kiedykolwiek wcześniej nawiązać kontakty z innymi rodzinami, które mają doświadczenie z tą chorobą. Fundacja Familial Dysautonomia Foundation zapewnia wiele środków na wsparcie.

Słowo od Verywell

Świadomość, że Twoje dziecko ma poważne schorzenia, takie jak dysautonomia rodzinna, może być katastrofalna. Daj sobie czas na zapoznanie się z wiadomościami.

Na szczęście mogą pojawić się nowsze i lepsze metody leczenia. Wraz z upływem czasu, edukacją i wsparciem zespołu opieki zdrowotnej będziesz nadal uczyć się o najlepszym sposobie działania na rzecz ukochanej osoby.