Ołów jest magazynowany w kościach ciała, co sprawia, że jest on szczególnie trudny do leczenia. Z tego powodu wielu lekarzy i lekarzy podkreśla znaczenie zapobiegania narażeniu na ołów i jego wchłanianiu - nawet (a zwłaszcza) po zdiagnozowano już zatrucie ołowiem - poprzez wprowadzenie zmian w środowisku lub diecie.
Jednak dla niektórych osób z wysokim poziomem ołowiu może być potrzebne bardziej zaawansowane leczenie, takie jak terapia chelatująca.
Bardzo dobrze / Emily Roberts
Zmiany stylu życia
Po tym, jak ołów dostanie się do organizmu, może być trudny do usunięcia, a jakikolwiek dalszy kontakt z metalem ciężkim będzie narastał na sobie, zwiększając ryzyko coraz większych problemów zdrowotnych.
Znalezienie i wyeliminowanie wszelkich źródeł ołowiu, a także spowolnienie wchłaniania metalu ciężkiego przez organizm, jest absolutnie niezbędne w zwalczaniu zatrucia ołowiem.
Zmiany środowiskowe
W przypadku zatrucia ołowiem u dzieci lokalni urzędnicy zdrowia publicznego prawdopodobnie zbadają środowisko dziecka (takie jak dom, szkoła lub przedszkole) i inne aspekty pracy, hobby lub stylu życia rodziny, które mogą narażać ich na prowadzenie .
Ogólnie jednak jest kilka rzeczy, które rodziny mogą zacząć robić od razu, aby zapobiec dalszemu narażeniu na ołów:
- Upewnij się, że nie ma żadnych łuszczeń, odprysków ani powierzchni do żucia, na których została użyta farba ołowiana.
- Opuść każdy dom zbudowany przed 1978 r., Który przechodzi renowację, aż wszystko zostanie posprzątane.
- Izoluj potencjalne źródła ołowiu, dopóki nie będzie można ich przetestować, usunąć lub wyczyścić - zamknij niektóre pomieszczenia, w których łuszczy się farba ołowiowa lub umieść tymczasowe bariery, takie jak taśma klejąca.
- Regularnie myj ręce, zabawki i wspólne powierzchnie, które mogą się zakurzyć lub zabrudzić z zewnątrz, w tym podłogi i okna. Podobnie zawsze zdejmuj buty po wejściu do środka.
- Nie pozwól dzieciom bawić się na zwykłej ziemi, zamiast tego wybieraj piaskownice, obszary trawiaste lub zrębki.
- Unikaj innych źródeł ołowiu niezwiązanych z mieszkaniem, takich jak tradycyjna medycyna ludowa, słodycze importowane z Meksyku, naczynia kuchenne i pojemniki, które nie zawierają ołowiu oraz wycofane zabawki.
- Przejdź na używanie tylko zimnej wody do przygotowywania posiłków lub mieszanki dla niemowląt, ponieważ gorąca woda z domu z większym prawdopodobieństwem zawiera ołów niż zimna woda z lokalnych wodociągów.
Lekarze mogą również zalecić hospitalizację lub inną relokację dzieci i innych osób z wysokim poziomem ołowiu, jeśli nie mogą wrócić do domu ze względu na wysokie ryzyko narażenia na ołów - przynajmniej do czasu usunięcia źródeł ołowiu lub stworzenia bezpieczniejszego środowiska życia mogą być ustawione.
Zmiany w diecie
Wykazano, że niektóre składniki odżywcze - takie jak żelazo i wapń - pomagają chronić organizm przed ołowiem, wiążąc się z nim i uniemożliwiając jego wchłanianie lub magazynowanie. Te składniki odżywcze są już częścią zdrowej, zbilansowanej diety, więc u większości osób trzymanie się standardowych wytycznych żywieniowych pomoże organizmowi chronić się przed wysokim poziomem ołowiu.
Niedobór żelaza może ułatwiać organizmowi wchłanianie ołowiu, więc spożywanie pokarmów bogatych w żelazo może spowolnić odkładanie się ołowiu we krwi, szczególnie u dzieci, które mają tendencję do szybszego wchłaniania metali ciężkich niż starsze dzieci i dorośli .
Pokarmy bogate w żelazo to drób, owoce morza i zboża wzbogacone w żelazo.Witamina C może również pomóc organizmowi w wchłanianiu żelaza, dlatego ważne jest, aby połączyć pokarmy bogate w żelazo ze źródłem witaminy C, takim jak pomarańcze, ananasy lub kantalupa.
Podobnie badania wykazały, że wapń może utrudniać organizmowi przechowywanie ołowiu, zwłaszcza u kobiet w ciąży. Niestety, wapń może również powstrzymywać organizm przed wchłanianiem żelaza, dlatego należy uważać, aby spożywać pokarmy bogate w wapń w różnych porach. niż głównie żywność bogata w żelazo. Podczas gdy mleko, jogurt i ser są dobrymi źródłami wapnia, można go również uzyskać z produktów innych niż mleczne, takich jak ciemnozielone warzywa i wzbogacone mleko sojowe.
Wiele badań dotyczących odżywiania ołowiu dotyczyzapobieganieabsorpcji ołowiu - nie na oczyszczaniu ciała z metalu - więc te zalecenia dotyczą głównie pomocy osobom już narażonym na działanie ołowiu, aby powstrzymać dalszy wzrost poziomu ołowiu. Jednak dla osób z już wysokim poziomem ołowiu w organizmie może być konieczne bardziej zaawansowane leczenie, oprócz zmian środowiskowych i dietetycznych.
Terapia chelatowa
W przypadku osób, u których potwierdzono poziom ołowiu na poziomie około 45 μg / dl (mikrogramów na decylitr) lub więcej, lekarze mogą zalecić terapię chelatującą jako sposób na usunięcie części ołowiu nagromadzonego w organizmie. podanie leku, który będzie wiązał się (lub chelatował) z ołowiem, rozbijając cząsteczki, aby uczynić je mniej toksycznymi i łatwiejszymi do usunięcia z organizmu wraz z moczem lub kałem.
Na rynku dostępnych jest kilka leków chelatujących, a każdy z nich różni się nieco pod względem sposobu podawania, czasu i skuteczności. Jaki konkretny lek zastosować w danym przypadku, powinien ustalić wysoko wyszkolony i doświadczony specjalista.
Kto powinien otrzymać chelatację?
Należy zauważyć, że terapia chelatująca dla osób testujących powyżej 45 μg / dl jest wskazówką, a nie konkretnym protokołem. Nie wszyscy powyżej tego poziomu powinni otrzymać terapię, a są przypadki, w których szczególnie dzieci mogą wymagać chelatacji, mimo że mają poziomy ołowiuponiżej45 μg / dl.
W takich przypadkach lekarze mogą przeprowadzić rodzaj badania moczu, aby sprawdzić, czy dziecko zareaguje na terapię chelatującą - chociaż testy te nie są zalecane przez agencje ochrony zdrowia, takie jak American College of Medical Toxicology, a naukowcy wyrazili obawy dotyczące ich stosowania w ostatnie dekady.
Skutki uboczne
Chociaż terapia chelatująca jest stosowana od lat jako sposób na usunięcie z organizmu metali ciężkich, takich jak ołów, jej skutki uboczne mogą być dość poważne.
Dzieci powinny otrzymać terapię w placówce medycznej z oddziałem intensywnej terapii, jeśli nie zareagują dobrze na leczenie.
Skutki uboczne leków chelatujących będą się różnić w zależności od zastosowanego leku, ale mogą obejmować:
- Gorączka
- Nudności
- Bóle głowy
- Czerwone i / lub łzawiące oczy
- Katar
- Wysypki
- Zmniejszona liczba białych krwinek
- Krew w moczu
- Uszkodzenie wątroby lub nerek
Podobnie, niektóre z tych leków mogą zaostrzać objawy zatrucia ołowiem w przypadkach, gdy poziom ołowiu jest szczególnie wysoki, aw rzadkich przypadkach mogą powodować reakcję alergiczną (na przykład u osób z alergią na orzeszki ziemne).
Wielu lekarzy zaleci nawet dorosłym poddanie się temu leczeniu w szpitalu lub innej placówce medycznej zaznajomionej z chelatacją i jej możliwymi skutkami.
Ważne jest, aby powtórzyć, że terapia chelatująca może nie być najlepszą opcją leczenia w każdym przypadku zatrucia ołowiem, a lekarze, którzy nie mają dużego doświadczenia w leczeniu wysokiego poziomu ołowiu, powinni zawsze skonsultować się ze specjalistą, takim jak toksykolog medyczny, zanim zdecydują, czy nie polecać terapii chelatowej.
