Przegląd demencji Parkinsona

Demencja Parkinsona to forma demencji, którą zwykle rozpoznaje się u kogoś po latach od zdiagnozowania choroby Parkinsona. Ten rodzaj demencji jest często trudny do zdiagnozowania i powoduje zarówno objawy motoryczne, jak i poznawcze, które wpływają na zdolność osoby do wykonywania codziennych zadań. Demencja Parkinsona ma cechy, które odróżniają ją od innych chorób związanych z demencją. Osoby, u których zdiagnozowano ten typ demencji, borykają się z zaburzeniami motorycznymi - spowolnionym ruchem i kłopotami z poruszaniem się, drżeniami w spoczynku i niestabilnym chodzeniem - oraz trudnościami w myśleniu i rozumowaniu, takimi jak utrata pamięci, skrócenie uwagi i trudności w znajdowaniu słów.

Objawy

Osoba z demencją boryka się ze zmianami pamięci, myślenia i rozumowania, co prowadzi do trudności w wykonywaniu codziennych czynności i obniżenia jakości życia. W przypadku otępienia z powodu choroby Parkinsona (PDD) lub otępienia Parkinsona objawom demencji zawsze towarzyszy spadek zdolności poruszania się.

Choroba Parkinsona zaczyna się od zmian w mózgu zachodzących w obszarach ważnych dla kontroli funkcji motorycznych. Zmiany te mogą powodować objawy, takie jak zgarbiona postawa, drżenie w spoczynku, drżenie, trudności w inicjowaniu ruchu i szuranie krokami. W miarę trwania tych zmian funkcje poznawcze i pamięć mogą również zostać naruszone, co prowadzi do rozpoznania PDD.

W przeciwieństwie do innych chorób, które mają związek z otępieniem, takich jak choroba Alzheimera, demencja Parkinsona nie występuje u każdego, u którego zdiagnozowano chorobę Parkinsona.

Osoby, u których zdiagnozowano demencję Parkinsona, mogą odczuwać różne objawy, które często zmieniają się w czasie. Objawy te często pokrywają się z objawami choroby Parkinsona.

Objawy zgłaszane przez pacjentów obejmują:

• Problemy z koncentracją i nauką nowego materiału
• Zmiany w pamięci
• Epizody paranoi i urojenia
• Zamieszanie i dezorientacja
• Zmiany nastroju, takie jak drażliwość
• Depresja i niepokój
• Halucynacje
• Stłumiona mowa

Osoby dotknięte chorobą mają również problemy z interpretacją informacji wizualnych, a także problemy ze snem związane z zaburzeniami snu, takimi jak zaburzenia zachowania REM lub nadmierna senność w ciągu dnia.

Przyczyny

Badacze nie do końca rozumieją, w jaki sposób zmiany w strukturze i chemii mózgu prowadzą do choroby Parkinsona i możliwej demencji. Niemniej jednak istnieje kilka czynników, które są powszechnie obecne w diagnozie choroby Parkinsona, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia demencji.

Jedną z głównych zmian zachodzących w mózgu u osoby, u której zdiagnozowano chorobę Parkinsona i demencję Parkinsona, jest rozwój niezwykłych mikroskopijnych złogów zwanych ciałami Lewy'ego. Złogi te składają się głównie z białka, które normalnie znajduje się w zdrowym, aktywnym mózgu zwanym alfa -synukleina. Ciała Lewy'ego występują również w innych chorobach mózgu, takich jak demencja z ciałami Lewy'ego.

Inną zmianą w mózgu, która występuje w otępieniu Parkinsona, jest obecność płytek i splątków. Płytki i splątki są również fragmentami białek, które gromadzą się w mózgu, albo pomiędzy komórkami nerwowymi (płytki), albo w komórkach (sploty). Podobnie jak w przypadku ciał Lewy'ego, obecność tych złogów białkowych występuje również w otępieniu z ciałami Lewy'ego.

Czynniki, które mogą narazić kogoś na większe ryzyko zachorowania na demencję Parkinsona, są następujące:

• Zaawansowany etap choroby Parkinsona
• Historia rodzinna demencji
• Ciężkie objawy motoryczne
• Łagodne upośledzenie funkcji poznawczych
• Historia halucynacji
• Przewlekła senność w ciągu dnia
• Niestabilna postawa, trudności z inicjowaniem ruchów, szuranie krokami i / lub problemy z równowagą i wykonywaniem pełnych ruchów.

Mężczyźni i osoby w starszym wieku są zwykle bardziej narażeni na demencję Parkinsona.

Rozpowszechnienie

Chociaż choroba Parkinsona jest dość powszechna i dotyka od 1% do 2% osób w wieku powyżej 60 lat, demencja Parkinsona nie jest tak powszechna. Nie u każdej osoby, u której zdiagnozowano chorobę Parkinsona, rozwija się demencja Parkinsona. W rzeczywistości u 30% osób, u których zdiagnozowano chorobę Parkinsona, nie rozwija się otępienie Parkinsona. Według ostatnich badań u 50% do 80% osób, u których zdiagnozowano chorobę Parkinsona, może rozwinąć się demencja Parkinsona.

Rozwój demencji Parkinsona jest bardzo zależny od stadium choroby Parkinsona. Zwykle u osób z chorobą Parkinsona objawy ruchowe zaczynają się pojawiać między 50 a 85 rokiem życia, a średni czas rozwoju demencji po rozpoznaniu wynosi 10 lat.

Demencja przyczynia się do zwiększenia prawdopodobieństwa zgonu z powodu choroby Parkinsona. Osoba, u której zdiagnozowano demencję Parkinsona, może przeżyć kilka lat od diagnozy, średnio do 5 do 7 lat.

Diagnoza

Rozpoznanie choroby Parkinsona nie jest łatwe i wymaga dokładnej oceny klinicznej przez neurologa, a czasem dodatkowych testów. Grupa zadaniowa Movement Disorder Society (MDS) opracowała czteroczęściowe wytyczne dotyczące diagnozowania demencji Parkinsona. Obejmują one:

• Przegląd podstawowych funkcji
• Ocena powiązanych cech klinicznych
• Ocena obecności cech, które mogą sprawić, że diagnoza będzie niepewna
• Ocena, czy istnieją cechy, które mogą uniemożliwić postawienie diagnozy

Jednym z kluczowych czynników rozpoznania otępienia Parkinsona jest to, że u pacjenta musi być rozpoznana choroba Parkinsona co najmniej rok przed rozwojem demencji.

Jeśli demencja pojawi się przed rokiem po zdiagnozowaniu choroby Parkinsona, uważa się ją za otępienie z ciałami Lewy'ego lub otępieniem z ciałami Lewy'ego (LBD). Dodatkowo, LBD jest diagnozowane, w przeciwieństwie do otępienia Parkinsona, jeśli demencja pojawia się przed lub w ciągu roku objawów ruchowych.

Leczenie

Niestety, obecnie nie ma sposobu, aby zatrzymać lub spowolnić postęp choroby Parkinsona i choroby Parkinsona. Porozmawiaj z lekarzem lub specjalistą, np. Neurologiem lub specjalistą od zaburzeń ruchu, może pomóc w opracowaniu sposobów radzenia sobie z objawami.

Plany postępowania w przypadku demencji Parkinsona mogą obejmować różne sposoby, takie jak poradnictwo, terapia, a nawet leki. Jeśli twoje plany zarządzania obejmują leki, ściśle współpracuj z lekarzem, aby ustalić, które leki i jaka dawka będzie najlepsza w celu złagodzenia objawów i uniknięcia skutków ubocznych. Często osoby, u których zdiagnozowano chorobę Parkinsona, są bardziej wrażliwe na leki.

Leki

Dwie popularne opcje leków dla osób, u których zdiagnozowano demencję Parkinsona, to inhibitory cholinoesterazy i leki przeciwpsychotyczne. Leki te są zwykle przepisywane osobom, u których zdiagnozowano chorobę Alzheimera.

Inhibitory cholinoesterazy są zwykle stosowane w leczeniu zmian w myśleniu i zachowaniu i mogą pomóc osobie z demencją Parkinsona w zmniejszaniu objawów halucynacji wzrokowych, pamięci i zmian w wzorach snu.

Inhibitory cholinoesterazy obejmują:

• Donepezil
• Rivastigmine
• Galantamina

Chociaż inhibitory cholinoesterazy mogą pomóc w zmniejszeniu halucynacji, leki te mogą w rzeczywistości pogorszyć objawy ruchowe. Zauważenie początku halucynacji i zmiana tematu może być pomocną alternatywą, aby uniknąć frustracji związanych z halucynacjami.

Leki przeciwpsychotyczne są zwykle przepisywane w celu leczenia objawów behawioralnych. Niestety, te leki mogą powodować poważne skutki uboczne u prawie 50% pacjentów z demencją Parkinsona. Skutki uboczne leków przeciwpsychotycznych obejmują:

• Pogarszanie się objawów choroby Parkinsona
• Urojenia
• Halucynacje
• Nagłe zmiany w świadomości
• Trudności w połykaniu
• Ostre zamieszanie

Inne leki, które lekarz może przepisać pacjentom z demencją Parkinsona, zależą od ich wyjątkowego zestawu objawów. Jeśli pacjent boryka się z depresją, w leczeniu można zastosować selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), powszechnie stosowane leki przeciwdepresyjne. Jeśli pacjent ma problemy ze snem, można zalecić leki nasenne, takie jak melatonina.

Oprócz przyjmowania leków ważne jest, aby zaprzestać przyjmowania leków, które mogą zaburzać funkcje poznawcze.

Procedury i terapie

U niektórych pacjentów, u których zdiagnozowano demencję Parkinsona, mogą oni wykazywać oznaki trudności w zrozumieniu naturalnego cyklu dnia i nocy. Utrzymywanie stałej codziennej rutyny może być korzystne i może pomóc w uzyskaniu pewnych wskazówek.

• Ustaw porę snu o tej samej godzinie każdego dnia i zwiększ ciemność, zamykając rolety i wyłączając światło. Pomoże to zasygnalizować mózgowi i osobie, że nadszedł czas na sen.
• Unikaj drzemek w ciągu dnia i spędzaj czas aktywnie fizycznie w świetle dziennym.
• Wskaźniki czasu, takie jak kalendarze i zegary, powinny być obecne, aby pomóc w zorientowaniu osoby dotkniętej chorobą na cykl dnia i nocy.

Chociaż istnieje kilka opcji radzenia sobie z objawami poznawczymi i behawioralnymi, objawy ruchowe są nieco trudniejsze do opanowania u pacjentów z demencją Parkinsona. Stwierdzono, że najbardziej powszechna dostępna opcja leczenia, karbidopa-lewodopa, faktycznie nasila objawy halucynacji i zaostrzeń u pacjentów.

Głęboka stymulacja mózgu (DBS) dla PDD jest badana w badaniach klinicznych. Jak dotąd badania są niewielkie i nie dają konsekwentnie pozytywnych wyników.

Fizjoterapia może być również korzystna w łagodzeniu objawów ruchowych oraz odzyskiwaniu siły i elastyczności w sztywnych mięśniach.

Inne opcje do rozważenia to:

• Terapia mowy wspomagająca komunikację
• Regularne ćwiczenia
• Spożywanie zbilansowanej diety
• Odpowiedni sen
• Zarządzanie innymi chorobami, które mogą wpływać na zdrowie mózgu, takimi jak cukrzyca, bezdech senny lub wysoki poziom cholesterolu

Wskazówki dla opiekunów

Wraz z postępem demencji oraz zmianą halucynacji i zachowań opiekunowie mogą napotkać więcej trudności. Pacjenci z otępieniem Parkinsona mogą być zdezorientowani, skłonni do impulsywnych zachowań, doświadczać nagłych zmian nastroju i mogą potrzebować pomocy w wykonywaniu codziennych zadań.

Użyj następujących strategii, aby pomóc w radzeniu sobie z demencją i uspokojeniu go:

1. Opracuj dobrze zorganizowaną rutynę i harmonogram.
2. Dbaj o to, aby otoczenie było bezpieczne i prosto udekorowane, aby zminimalizować rozproszenie uwagi lub możliwość pomyłki.
3. Zachowaj spokój i okazuj troskę i czułość podczas komunikowania się.
4. Użyj światła nocnego, aby zmniejszyć ryzyko halucynacji zaostrzanych przez zaburzenia widzenia w nocy.
5. Pamiętaj, że zmiany behawioralne i poznawcze są spowodowane chorobą, a nie samą osobą.
6. Podczas każdej hospitalizacji lub po zabiegu chirurgicznym bądź bardzo uważny. Po zabiegu osoba z demencją Parkinsona może być bardzo zdezorientowana.
7. Zwróć szczególną uwagę na wrażliwość na leki.

Wysiłki te mogą zmniejszyć stres u opiekuna i zoptymalizować samopoczucie osoby dotkniętej chorobą.

Słowo od Verywell

Jeśli u Ciebie lub Twojej bliskiej osoby zdiagnozowano demencję Parkinsona, nie jesteś sam. Pomimo tej formy demencji, która nie zawsze rozwija się u osób z chorobą Parkinsona, nie jest rzadkością i może wymagać dostosowania życia osoby, u której zdiagnozowano, i jej bliskich.

Zasoby, takie jak Michael J. Fox Foundation for Parkinson’s Research, Family Caregiver Alliance i Parkinson’s Foundation mogą pomóc w uzyskaniu aktualnych wyników badań i informacji.

Jeśli masz więcej pytań dotyczących demencji Parkinsona i leczenia objawów, umów się na wizytę, aby porozmawiać z lekarzem, neurologiem lub specjalistą od zaburzeń ruchu.