Anatomia ślinianki przyusznej

Ślinianki przyuszne są największą z trzech par głównych gruczołów ślinowych. Kiedy jesz, nie tylko zęby i szczęka pomagają w przetwarzaniu jedzenia. Ślina pomaga rozkładać spożywany pokarm, przesuwać go w dół gardła i chronić przed infekcjami. Innymi głównymi gruczołami ślinowymi są ślinianki podżuchwowe i podjęzykowe. Ponadto istnieją setki mniejszych gruczołów ślinowych.

Anatomia

Ślinianki przyuszne rozwijają się wcześnie - w zaledwie sześć do siedmiu tygodni ciąży. Zaczynając jako małe pąki w jamie ustnej, gruczoły te ostatecznie tworzą dwa płaty, które znajdują się tuż przed uszami po obu stronach, rozciągając się od kości policzkowej do linii szczęki. Krew jest dostarczana do ślinianki przyusznej przez zewnętrzną tętnicę szyjną.

Z grubsza wielkości orzecha włoskiego, dwa płaty ślinianki przyusznej są oddzielone nerwem twarzowym lub nerwem czaszkowym VII. Lokalizacja tego nerwu w stosunku do ślinianki przyusznej jest szczególnie ważna podczas zabiegów chirurgicznych obejmujących śliniankę przyuszną, ponieważ nerw twarzowy dostarcza sygnałów sterujących ruchami oczu i ust.

Wiele węzłów chłonnych znajduje się również w śliniance przyusznej i wokół niej.

Struktura

Sam ślinianka przyuszna jest owinięta warstwą tkanki łącznej i ma kształt odwróconej piramidy. Jest to gruczoł surowiczy zawierający płyn podobny do osocza, bogaty w enzymy. Sam gruczoł jest żółtawy i ma nieregularny kształt.

Boczna część gruczołu - obszar znajdujący się najbliżej powierzchni skóry - jest pokryta węzłami chłonnymi, a wewnętrzna powierzchnia jest rowkowana i styka się ze szczęką i mięśniami żwaczy.

Tkanka tłuszczowa i nerw twarzowy biegną między dwoma płatami ślinianki przyusznej, która otwiera się w jamie ustnej w pobliżu drugiego zęba trzonowego szczęki. Ten otwór jest znany jako przewód przyuszny lub przewód Stensena.

Funkcjonować

Podstawową funkcją ślinianki przyusznej jest wytwarzanie śliny. To sama ślina pełni wiele kluczowych funkcji. Ślina jest roztworem hipotonicznym stworzonym wspólnym wysiłkiem wszystkich gruczołów ślinowych. Zawiera elektrolity, makrocząsteczki i enzymy.

Ślina pełni wiele ważnych ról w organizmie:

• Zapewnia nawilżenie ust.
• Wspomaga żucie (żucie).
• Pomaga w połykaniu, mówieniu i trawieniu.
• Pomaga w rozkładaniu pokarmu w celu trawienia. Enzym amylaza jest szczególnie ważny przy rozkładaniu węglowodanów.
• Zapobiega infekcjom jamy ustnej i gardła.
• Pomaga zapobiegać próchnicy zębów (próchnicy).

Kiedy ślinianki przyuszne nie funkcjonują lub przestają działać, przepływ śliny jest zmniejszony i może powodować wiele problemów.

Warunki powiązane

Istnieje wiele warunków lub problemów, które mogą wpływać na zdrowie i funkcjonowanie ślinianki przyusznej. Ponieważ gruczoł przyczynia się do ważnych ogólnych funkcji organizmu, wszelkie problemy z tym gruczołem mogą oznaczać kłopoty dla całego systemu.

Guzy ślinianki przyusznej

Guzy mogą rosnąć w każdym płacie ślinianki przyusznej. Chociaż zwykle nie są to guzy rakowe, guzy rakowe mogą wpływać na śliniankę przyuszną.

Usunięcie jest wymaganym leczeniem w obu przypadkach, ponieważ guzy te mogą wpływać na funkcję ślinianki przyusznej i powodować obrzęk twarzy i szczęki. Chociaż ten obrzęk zwykle nie jest bolesny, może powodować drętwienie, a nawet utratę ruchu twarzy.

Rak ślinianki przyusznej

Kiedy guzy ślinianki przyusznej są nowotworowe, wymagają usunięcia, a często również dodatkowego leczenia. Bliskie powiązanie ślinianek przyusznych z układem limfatycznym oznacza, że ​​rak może łatwo rozprzestrzeniać się z tego miejsca, więc radioterapia i chemioterapia mogą być wymagane, jeśli guz jest rakowy.

Parotidektomia

Kiedy guzy są usuwane z ślinianki przyusznej, ta operacja nazywa się parotidektomią. Powierzchowna parotidektomia obejmuje usunięcie całego lub części powierzchownego - zewnętrznego - płata ślinianki przyusznej. Całkowita parotidektomia obejmuje zarówno głębokie, jak i powierzchowne płaty gruczołu. Obie te procedury wymagają dużej precyzji, aby uniknąć uszkodzenia nerwu twarzowego.

Sialadenitis

Ten stan jest spowodowany przez bakterie, wirusy lub przeszkody. Zmniejsza się przepływ śliny, co prowadzi do nasilenia infekcji, bólu i obrzęku.

Bakterie gronkowcowe i wirus świnki są głównymi winowajcami tego stanu. Można go leczyć za pomocą doustnego nawadniania, ciepłych okładów, antybiotyków i sialogogów - leków zwiększających wydzielanie śliny.

Sialolithiasis

Ten stan występuje, gdy kamień lub inna mała cząstka utkwi w przewodzie ślinowym. Jest to najczęstsza przyczyna chorób i zaburzeń ślinianek.

Skutkiem tych blokad jest bolesny obrzęk, często w trakcie i po jedzeniu. Często wymagane jest chirurgiczne usunięcie przewodu, a leki, takie jak sialogues, można zastosować, aby przywrócić przepływ śliny.

Testy

Pierwszym krokiem do zdiagnozowania dowolnego stanu, w tym ślinianki przyusznej, jest dokładne badanie fizykalne. Istnieje wiele innych testów lub egzaminów, które mogą być również wymagane w celu określenia rozmiaru, zasięgu i ciężkości wszelkich schorzeń, które wpływają na śliniankę przyuszną.

Oto kilka testów, które lekarz może chcieć wykonać, jeśli podejrzewa, że ​​masz problem ze ślinianką przyuszną:

• Badanie przedmiotowe, w tym dotykanie głowy i szyi
• Biopsja w celu pobrania komórek lub płynu ze ślinianki przyusznej, wykonywana za pomocą cienkiej igły wprowadzonej bezpośrednio do gruczołu
• Badania obrazowe, takie jak USG, tomografia komputerowa (CT) lub obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), aby lepiej uwidocznić strukturę i funkcję ślinianki przyusznej