Zaburzenie schizoafektywne to choroba trwająca całe życie, którą można leczyć za pomocą leków i terapii. Leki obejmują leki przeciwpsychotyczne, stabilizatory nastroju i / lub leki przeciwdepresyjne.
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich cierpi na zaburzenia schizoafektywne, ważne jest, aby przyjmować leki zgodnie z zaleceniami i utrzymywać stałą opiekę psychiatryczną. Pomoże to w jak najlepszym kontrolowaniu objawów. W niektórych przypadkach hospitalizacja może być konieczna w przypadku epizodów z ostrym nasileniem objawów.
SDI Productions / E + / Getty Images
Leki na receptę
W leczeniu zaburzeń schizoafektywnych stosuje się szereg leków na receptę. Może być konieczne przyjęcie jednego lub więcej leków, w zależności od konkretnych skutków twojego stanu.
Leki przeciwpsychotyczne
Invega (paliperydon), atypowy lek przeciwpsychotyczny drugiej generacji, jest jedynym lekiem z zatwierdzonym przez FDA wskazaniem do leczenia zaburzeń schizoafektywnych. Ten lek jest dostępny w postaci tabletek doustnych, które są przyjmowane codziennie oraz w formulacji, która jest przyjmowana jako comiesięczny zastrzyk.
Tabletka doustna Invega
W leczeniu zaburzeń schizoafektywnych zalecana dawka to 6 miligramów (mg) tabletka o przedłużonym uwalnianiu, przyjmowana rano, z posiłkiem lub bez posiłku. Zalecana skuteczna dawka dobowa może wynosić od 3 do 12 mg raz na dobę, przy maksymalnej zalecanej dawce 12 mg / dobę.
Działania niepożądane, które mogą wystąpić, gdy doustny lek Invega jest stosowany w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych, obejmują objawy pozapiramidowe (rodzaj mimowolnego zaburzenia ruchu), skrajne zmęczenie, niestrawność, zaparcia, przyrost masy ciała i objawy grypopodobne.
Wstrzyknięcie domięśniowe Invega
Invega jest dostępny jako lek do wstrzykiwań do leczenia zaburzeń schizoafektywnych. Twój lekarz wykonywałby ci zastrzyk raz w miesiącu. Na ogół przeprowadzą próbę doustnego leku Invega, aby sprawdzić, jak go tolerujesz, przed rozpoczęciem leczenia zastrzykiem.
Ten lek zaczyna się od dawki 234 mg, a następnie 156 mg tydzień później. Wstrzyknięcia wykonuje się w mięsień naramienny, duży mięsień ramienia.
Po pierwszych dwóch dawkach należy co miesiąc wykonywać wstrzyknięcia w mięsień naramienny lub pośladkowy (duży mięsień biodra i pośladków). Skutki uboczne wstrzykniętej postaci tego leku obejmują skrajne zmęczenie, zawroty głowy, akatyzję, objawy pozapiramidowe i przyrost masy ciała.
Inne leki przeciwpsychotyczne
Inne leki przeciwpsychotyczne, które są wskazane w leczeniu schizofrenii (podobny stan), są stosowane poza wskazaniami w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych, w tym Rispolept (risperidon) i Abilify (arypiprazol), które są atypowymi lekami przeciwpsychotycznymi. Wcześniejsze
Stabilizatory nastroju
Stabilizatory nastroju są stosowane w leczeniu i zapobieganiu objawom manii i depresji. Leki te mogą być stosowane w leczeniu ostrych epizodów manii, takich jak epizod wymagający interwencji lub hospitalizacji, lub w regularnych odstępach czasu w celu zapobiegania epizodom nastroju.
Lit i walproinian to powszechnie stosowane stabilizatory nastroju stosowane w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych.
Leki przeciwdepresyjne
Leki przeciwdepresyjne mogą również odgrywać rolę w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych, gdy częścią choroby są objawy depresji. Powszechnie przepisywane leki przeciwdepresyjne w zaburzeniach schizoafektywnych obejmują Zoloft (sertralina), Prozac (fluoksetyna), amitryptylina i Wellbutrin (bupropion).
Nie należy przerywać przyjmowania leków ani samodzielnie dostosowywać dawki. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, jeśli uważasz, że Twoja recepta nie działa tak, jak chcesz lub jeśli odczuwasz skutki uboczne.
Terapie
Stwierdzono, że spotkanie z terapeutą jest korzystne w leczeniu zaburzeń schizoafektywnych. Powinieneś znaleźć terapeutę, z którym czujesz się komfortowo rozmawiając i któremu możesz zaufać.
Różne rodzaje terapii wchodzące w skład leczenia zaburzeń schizoafektywnych obejmują:
- Poradnictwo: Twój psychiatra lub profesjonalny terapeuta spotka się z Tobą, aby porozmawiać o Twoich objawach i uczuciach. Otrzymasz również wskazówki, jak radzić sobie z emocjami i innymi objawami, które mogą być niepokojące.
- Trening umiejętności społecznych: Ten rodzaj terapii opiera się na systematycznym modelowaniu i ćwiczeniu skutecznych sposobów komunikowania się i interakcji z innymi, aby zoptymalizować Twoją zdolność do wykonywania codziennych zadań i potencjalnego utrzymania zatrudnienia.
- Terapia rodzinna: Jeśli to możliwe, zaproś zaufanego członka rodziny lub przyjaciela na sesje poradnictwa rodzinnego. Możesz uzyskać pomoc w przygotowaniu planu leczenia, zaplanowaniu dawek leków i omówieniu objawów. Sesje te mogą pomóc wam zrozumieć, czego można się spodziewać po chorobie i nauczyć się radzić sobie ze wzajemną komunikacją.
Jednym z trudnych aspektów życia z zaburzeniem schizoafektywnym jest brak wglądu. Osoby z tym stanem doświadczają objawów psychotycznych, które mogą obejmować urojenia (fałszywe przekonania) i halucynacje (fałszywe odczucia). Rozpoznanie, że te objawy psychotyczne nie są rzeczywiste lub że reprezentują chorobę, może być trudne.
Kiedy lek przeciwpsychotyczny działa, możesz uzyskać wgląd i zrozumieć swój stan. W takich przypadkach powinieneś porozmawiać ze swoim psychiatrą i terapeutą o tym, jak rozpoznać oznaki, że twój stan może się pogorszyć - oraz kiedy i jak uzyskać pomoc medyczną.
Dodatkowe interwencje
Terapia elektrowstrząsowa (EW) to zabieg wykonywany w znieczuleniu. Obejmuje ostrożne podawanie prądu elektrycznego do skóry głowy w celu wywołania napadu i określonych zmian w aktywności mózgu. ECT jest na ogół powtarzane w zaplanowanych odstępach czasu przez okres od kilku tygodni do miesięcy.
Ten rodzaj leczenia jest stosowany w leczeniu ciężkiej lub opornej na leczenie depresji lub manii, szczególnie gdy depresja jest oporna na leki.
Poradnictwo genetyczne może być korzystne dla osób z zaburzeniami schizoafektywnymi. Odkryto, że poznanie przyczyn genetycznych i zagrożeń związanych z chorobą zapewnia poczucie kontroli i wzmocnienia niektórym osobom, które żyją z tym zaburzeniem.
Hospitalizacja
Ostre nasilenie objawów zaburzenia schizoafektywnego może objawiać się ciężką depresją, samookaleczeniami, samobójstwami, odcięciem się od rzeczywistości i / lub ryzykownymi zachowaniami z powodu manii.
Epizod nasilających się objawów może wymagać stacjonarnej opieki psychiatrycznej. W tym czasie będziesz w bezpiecznym miejscu i będziesz mieć możliwość dostosowania leków, a także terapii i prawdopodobnie innych interwencji, takich jak EW.
Styl życia
Ogólnie rzecz biorąc, utrzymanie spójnego harmonogramu, zdrowa dieta i utrzymanie odpowiedniego snu może pomóc w zapobieganiu chorobom, zmęczeniu i stresowi. Te problemy mogą wywołać nasilenie objawów choroby schizoafektywnej.
Dobrze jest też mieć kilka osób, którym ufasz iz którymi możesz porozmawiać. Upewnij się, że masz przygotowany plan, aby móc szybko uzyskać pomoc medyczną, jeśli objawy zaczną się pogarszać.
Słowo od Verywell
Życie z zaburzeniem schizoafektywnym jest wyzwaniem, chociaż istnieje skuteczne leczenie kontrolujące objawy.
Skuteczne leczenie wymaga konsekwentnego przyjmowania leków, dotrzymywania regularnych wizyt u psychiatry i doradcy, śledzenia objawów w czasie, aby uzyskać pomoc, gdy jej potrzebujesz, oraz posiadania struktury wsparcia społecznego i rodzinnego.
Jeśli musisz być hospitalizowany z powodu pogorszenia się stanu zdrowia, możesz mieć pewność, że na końcu tunelu znajduje się światło i że objawy można kontrolować, abyś mógł wrócić do swojego najlepszego życia po ostrej fazie leczenia. kompletny.
