Co to jest sfinkterotomia?

Sfinkterotomia, zwana również boczną sfinkterotomią wewnętrzną, jest rodzajem zabiegu stosowanym do przecięcia zwieracza odbytu. Zwieracz odbytu to grupa mięśni połączonych z odbytnicą na końcu przewodu pokarmowego, przez które przechodzą wypróżnienia. Ta operacja jest wykonywana, gdy szczelina odbytu (pęknięcie skóry odbytu) nie poprawiła się po wypróbowaniu innych metod leczenia. Szczeliny mogą krwawić i być bolesne, aw niektórych przypadkach mogą wymagać czasu, aby się zagoić.

W większości przypadków pęknięcia można wyleczyć w domu, czasem nawet bez leczenia. Jeśli jednak gojenie trwa zbyt długo, można rozważyć operację. Sfinkterotomia jest uważana za złoty standard w leczeniu przewlekłych szczelin odbytu, a wskaźnik sukcesu jest zwykle podawany jako około 95 procent lub więcej, w zależności od badania.

Ponowny powrót szczeliny (nawrót) po sfinkterotomii zdarza się rzadko i większość pacjentów jest zadowolona z wyników zabiegu.

Co to są szczeliny odbytu?

Uraz błony śluzowej kanału odbytu może prowadzić do pęknięcia lub pęknięcia, które nazywa się pęknięciem. Szczeliny odbytu mogą powodować objawy bólu, krwawienia, swędzenia i bólu podczas wypróżnień. Szczeliny, które są powierzchowne i mogą goić się dość szybko bez żadnego leczenia, są uważane za ostre. Te, które są głębsze i nadal nie są wyleczone po leczeniu lub po kilku tygodniach, można uznać za przewlekłe.

Pęknięcia są najczęściej spowodowane oddaniem twardego stolca (co może, ale nie zawsze jest związane z zaparciami).

Posiadanie pewnych schorzeń, takich jak niedoczynność tarczycy, otyłość i przewlekłe zaparcia, również wiąże się ze zwiększonym ryzykiem rozwoju szczeliny odbytu.

Początkowo szczeliny odbytu są zwykle leczone bardziej zachowawczo, przy pomocy domowych środków. Aby stolec był bardziej miękki i łatwiejszy do przejścia, można zalecić spożywanie większej ilości błonnika i stosowanie środków zmiękczających stolec. Jeśli stolec można oddać bez wysiłku, może to pomóc w wygojeniu się szczeliny, a także zmniejszyć ból podczas wypróżnień.

Picie większej ilości wody może również pomóc w upewnieniu się, że stolce nie są zbyt twarde, a kąpiele sitz (siedzenie w niewielkiej ilości ciepłej wody) mogą pomóc w poprawie samopoczucia okolicy odbytu, a także sprzyjać gojeniu. W niektórych przypadkach można przepisać maść znieczulającą miejscowo, aby zmniejszyć ból podczas wypróżnień.

Innym sposobem leczenia, które można zastosować, są zastrzyki z botoksu, które są zwykle stosowane, gdy inne konserwatywne środki nie zadziałały. Botox blokuje nerwy, które powodują skurcz zwieracza odbytu, co pomaga w leczeniu łez w tkance.

Cel sfinkterotomii

Jeśli leczenie w domu i / lub zastrzyki z botoksu nie przynoszą efektów w leczeniu przewlekłej szczeliny odbytu, można rozważyć sfinkterotomię. Zwieracz odbytu ma dwa mięśnie: mięsień wewnętrzny i mięsień zewnętrzny. Mięsień zewnętrzny jest pod świadomą kontrolą (można go zaciskać i rozluźniać świadomie), a mięsień wewnętrzny jest kontrolowany przez układ nerwowy (nie można go świadomie kontrolować).

Mięśnie pracują razem, aby utrzymać stolec w odbytnicy (wstrzemięźliwość) i odwrotnie, aby umożliwić wypróżnienie poza ciało.

Ryzyka i przeciwwskazania

W większości przypadków sfinkterotomia kończy się sukcesem, a pacjenci są zadowoleni. Jednak, podobnie jak w przypadku każdego rodzaju operacji, istnieje pewne ryzyko i istnieje możliwość powikłań. Niektóre z powikłań, które mogą wystąpić przy sfinkterotomii, obejmują:

• Chwilowe nietrzymanie moczu: Niektórzy pacjenci cierpią na nietrzymanie moczu w okresie bezpośrednio po operacji. Może to obejmować wyciek stolca lub trudności w kontrolowaniu gazu. Jednak w większości przypadków dzieje się to dopiero w pierwszym tygodniu lub dwóch po operacji. Rzadko występuje nietrzymanie stolca po okresie gojenia.
• Krwotok. Krwotok lub krwawienie może wystąpić po zabiegu chirurgicznym, ale jest to rzadkie powikłanie. W przypadku nieoczekiwanego krwawienia może być konieczne użycie niektórych szwów (szwów), aby zatrzymać krwawienie.
• Ropień okołoodbytniczy. Jest to rzadkie, ale w niektórych przypadkach, gdy stosowana jest technika zamknięta, może rozwinąć się ropień (nagromadzenie ropy) wraz z przetoką odbytu. Jeśli tak się stanie, ropień może wymagać drenażu i może być konieczne wykonanie innej procedury usunięcia przetoki, zwanej fistulotomią.

Przed zabiegiem

Sfinkterotomia to rodzaj drobnej operacji, więc chirurg udzieli instrukcji, co należy zrobić, aby się przygotować. W przypadku znieczulenia ogólnego może być konieczne zaprzestanie jedzenia lub picia o północy w nocy przed zabiegiem. W przypadku znieczulenia miejscowego instrukcje mogą być takie same lub w niektórych przypadkach można pozwolić na jedzenie i picie do pewnego momentu przed zabiegiem.

Leki rozrzedzające krew lub inne leki, które mają działanie rozrzedzające krew, mogą wymagać zaprzestania na kilka dni przed operacją.

Ważne jest, aby poinformować lekarza o wszystkich aktualnie przyjmowanych lekach i suplementach.

Po wykonaniu tej procedury pacjenci nie będą mogli samodzielnie dojechać do domu, więc do prowadzenia pojazdu będzie potrzebny przyjaciel lub członek rodziny.

Podczas odprawy zostanie pobrana historia medyczna, która będzie zawierała pytania o wszelkie aktualne leki lub suplementy, wszelkie alergie i wszelkie przeszłe reakcje na znieczulenie lub inne leki. Formularze zwolnienia będą musiały zostać podpisane przed rozpoczęciem przygotowań do procedury. IV zostanie umieszczony na płyny i wszelkie potrzebne leki (takie jak znieczulenie lub środki uspokajające). Kiedy przychodzi czas na rozpoczęcie zabiegu, pacjent jest przewożony na salę operacyjną.

Podczas procedury

Zwieracz wewnętrzny odbytu jest zawsze pod pewnym napięciem. Kiedy to napięcie staje się zbyt duże, może to doprowadzić do skurczu mięśnia. Skurcze mogą przyczynić się do powstania szczeliny lub uniemożliwić gojenie. Podczas sfinkterotomii wykonuje się nacięcie w mięśniu zwieracza wewnętrznego odbytu, co zmniejsza część tego napięcia. Po zabiegu zwiększa się również dopływ krwi do tego obszaru, co wspomaga gojenie się szczeliny.

Boczną wewnętrzną sfinkterotomię można wykonać jako „otwartą” lub „zamkniętą”. Rodzaj wykonywanej procedury zależy od wielu czynników. W operacji otwartej do zwieracza odbytu wprowadza się anoskop, aby zobaczyć mięśnie i szczelinę, po czym wykonuje się nacięcie. W procedurze zamkniętej wykonuje się niewielkie nacięcie między mięśniem zwieracza wewnętrznego i zewnętrznego odbytu, do środka wprowadza się skalpel, a także nacięcie mięśnia wewnętrznego. Technika zamknięta może być preferowana przez chirurgów specjalnie przeszkolonych do wykonywania operacji w ten sposób.

W większości przypadków sfinkterotomia jest wykonywana w trybie ambulatoryjnym. Można to zrobić w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. W niektórych przypadkach nacięcie można pozostawić otwarte, aby się zagoiło; w innych może być zamknięty. Większość ludzi będzie mogła wrócić do domu tego samego dnia co zabieg.

Po zabiegu

Po operacji można założyć opatrunek wewnątrz odbytu. Po zakończeniu operacji pacjenci są monitorowani przez kilka godzin, aby upewnić się, że wszystko poszło dobrze. Po zakończeniu tego okresu rekonwalescencji pacjenci będą wypisywani do domu lub, jeśli konieczny jest pobyt w szpitalu, zostaną przewiezieni na salę szpitalną.

Odzyskiwanie w domu

Większość ludzi potrzebuje co najmniej jednego dnia, aby wyzdrowieć ze znieczulenia ogólnego i odkryć, że muszą pozostać w domu z pracy i wykonywać regularne zajęcia przez około tydzień (lub w niektórych przypadkach około dwóch tygodni).Pacjenci mogą zostać odesłani do domu z receptami na leki przeciwbólowe lub inne leki oraz instrukcje ich przyjmowania. W niektórych przypadkach pacjenci zgłaszają, że ból odczuwany po zabiegu jest mniejszy niż ten, który był spowodowany szczeliną odbytu.

Inne instrukcje dotyczące pielęgnacji domowej mogą obejmować stosowanie kąpieli sitz kilka razy dziennie, dietę bogatą w błonnik, aby stolec stał się bardziej miękki i łatwiejszy do wypróżnienia oraz picie dużej ilości wody lub innych płynów. W niektórych przypadkach można również przepisać środki zmiękczające stolec.

W ciągu pierwszych kilku dni największy ból może wystąpić podczas wypróżniania, dlatego ważne jest, aby stolce były miękkie i nie nadwyrężały się.

Po zabiegu może wystąpić krwawienie przez tydzień lub dłużej, ale po przetarciu powinno być widoczne głównie na papierze.

Kontynuacja

Powrót do zdrowia zwykle przebiega bez powikłań, ale każdy nadmierny ból lub krwawienie należy natychmiast zgłosić lekarzowi. Większość ludzi czuje się lepiej i odczuwa mniejszy ból w ciągu kilku dni; jednak całkowite wygojenie nacięcia może zająć około 6 tygodni.

Nietrzymanie moczu, które utrzymuje się po pierwszych kilku dniach, nie jest częste, ale jeśli utrzymuje się, należy omówić to z lekarzem. Jeśli pęknięcie powróci (rzadkie zdarzenie), może wymagać dalszego leczenia.

Słowo od Verywell

Szczeliny są częste i zwykle goją się samoistnie. W przeciwnym razie sfinkterotomia jest dobrą alternatywą, która zwykle prowadzi do pełnego wyzdrowienia. Większość ludzi uważa, że ​​ból po operacji jest mniejszy niż ból w szczelinie i mogą dość szybko wrócić do pracy lub szkoły.

Dbanie o przestrzeganie instrukcji dotyczących diety, poziomu aktywności i spożycia płynów, a także wszelkich innych wskazówek udzielonych przez chirurga, pomoże w procesie gojenia. Obawy związane z nietrzymaniem moczu, bólem lub innymi skutkami ubocznymi można zgłaszać chirurgowi zarówno przed, jak i po zabiegu, aby zmniejszyć niepokój związany z operacją sfinkterotomii.