Zespół Timothy'ego (TS) to rzadkie zaburzenie genetyczne, które powoduje poważne zaburzenia rytmu serca, niepełnosprawność intelektualną i drgawki. Wiele dzieci urodzonych z tą chorobą ma charakterystyczne rysy twarzy, pajęczyny palców u nóg i palców oraz cechy autyzmu. Zespół Timothy'ego można potwierdzić za pomocą testów genetycznych i jest on leczony lekami beta-blokerami lub rozrusznikiem serca w celu normalizacji problemów z rytmem serca. Znaczna liczba dzieci urodzonych z ZT umiera przed 3 rokiem życia, zwykle w wyniku nagłego zatrzymania krążenia.
Zespół Timothy'ego został nazwany imieniem Katherine W. Timothy, M.D. z University of Utah, która zidentyfikowała to zaburzenie w 1989 roku. W 2004 roku międzynarodowy zespół naukowców, w tym dr Timothy, odkrył mutację genową odpowiedzialną za to zaburzenie.
Na całym świecie zgłoszono mniej niż 100 przypadków zespołu Timothy'ego.
Znany również jako:
- Zespół długiego QT z syndaktylią
- Podtyp zespołu długiego QT 8
- LQT8
Objawy
Główną cechą ZT jest stan znany jako zespół wydłużonego odstępu QT, w którym mięsień sercowy potrzebuje więcej czasu, aby naładować się między uderzeniami. Mogą temu towarzyszyć strukturalne wady serca i szereg objawów wpływających na układ nerwowy i inne części ciała.
Większość dzieci z ZT ma klasyczną postać ZT typu 1, która oprócz długiego odstępu QT charakteryzuje się wieloma innymi objawami:
- Arytmia serca (zaburzenia rytmu serca)
- Syndactyly (błoniaste palce u rąk i nóg)
- Charakterystyczne rysy twarzy: nisko osadzone uszy, mała górna szczęka, spłaszczony grzbiet nosa, cienka górna warga
- Zagubione zęby
- Częste ubytki
- Upośledzenie intelektualne
- Autyzm
- Częste lub nawracające infekcje
- Drgawki
- Epizody hipotermii (niska temperatura ciała) i hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi)
Druga postać ZT, znana jako TS typu 2, powoduje cięższą postać zespołu długiego QT, a także zwiększa ryzyko nagłej śmierci. W przeciwieństwie do klasycznej formy, ten nietypowy typ nie powoduje syndaktyli i w rzeczywistości może nie powodować żadnych innych objawów.
Komplikacje
Powikłania zespołu Tymoteusza, które mogą dodatkowo osłabić zdrowie dziecka, obejmują:
- Infekcje oskrzeli i zatok: Niektóre takie infekcje utrzymują się nawet przy agresywnej antybiotykoterapii i spowodowały kilka zgonów z ZT.
- Ciężka hipoglikemia: Kiedy poziom glukozy we krwi spada poniżej 36 miligramów na decylitr (mg / dl), może wywołać arytmię u dzieci z ZT. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku osób przyjmujących beta-blokery, u których lek może pogorszyć hipoglikemię.
Większość wczesnych zgonów przypisywanych zespołowi Timothy'ego jest wynikiem tachyarytmii komorowej, w której dolne komory serca kurczą się szybko i nieregularnie, co prowadzi do nagłego zatrzymania krążenia. Według badania z 2016 roku wKrążenieśmiertelność wśród dzieci, u których zdiagnozowano ZT od 2004 r., wynosi 27%.
Przyczyny
Zespół tymotki jest spowodowany mutacją genu CACNA1C, który dostarcza organizmowi instrukcji dotyczących tworzenia kanałów dostarczających wapń do komórek. Wapń bierze udział w wielu funkcjach fizjologicznych, w tym w skurczach serca i komunikacji międzykomórkowej (w tym w mózgu i rdzeniu kręgowym).
W TS kanały wapniowe organizmu pozostają otwarte dłużej niż powinny, co pozwala wapniowi na przeciążenie komórek. Kiedy dzieje się to w sercu, normalny rytm zostaje zaburzony, co prowadzi do arytmii i zespołu wydłużonego QT.
Nie jest jasne, w jaki sposób nadmiar wapnia wpływa na rozwój i funkcję mózgu, ale uważa się, że przyczynia się on do niepełnosprawności intelektualnej u osób z ZT.
Od dawna wiadomo, że CACNA1C odgrywa rolę w rozwoju i przetrwaniu komórek nerwowych. Wpływa również na plastyczność synaps (ruch sygnałów między komórkami nerwowymi).
Uważa się również, że syndaktylia i dysmorfizm twarzy (cechy charakterystyczne dla anomalii wrodzonych) są spowodowane mutacjami lub delecjami pojedynczych genów rozwojowych.
Wzór dziedziczenia
Zespół tymotki jest dziedziczony w sposób autosomalny dominujący, co oznacza, że wystarczy jedna kopia zmutowanego genu CACNA1C od jednego z rodziców, aby dziecko mogło rozwinąć chorobę.
Większość przypadków jest wynikiem nowej mutacji genu, ponieważ nie ma dowodów na przenoszenie TS przez rodziny. Nie wiadomo, dlaczego spontaniczna mutacja CACNA1C występuje u rodzica.
Rzadziej ZT może wystąpić w wyniku mozaicyzmu genetycznego. Mozaika oznacza, że rodzic ma mutację w niektórych komórkach swojego ciała (takich jak komórka jajowa lub plemnik), ale nie w innych. Mozaicyzm jest związany z mniej nasilonymi objawami ZT w porównaniu z tymi, którzy dziedziczą mutację w sposób autosomalny dominujący.
Diagnoza
Ponieważ ZT występuje tak rzadko, jest prawdopodobnie przeoczane u niemowląt i dzieci z arytmią (zwłaszcza jeśli towarzyszące objawy są subtelne). W rzeczywistości tylko około połowa dzieci urodzonych z ZT będzie miała dysmorfizm twarzy. Inne cechy, takie jak niepełnosprawność intelektualna, drgawki lub problemy z zębami, mogą nie zostać rozpoznane, dopóki dziecko nie będzie starsze.
Z tego powodu TS należy podejrzewać, jeśli arytmia występuje w pierwszych kilku dniach życia, jest ciężka lub towarzyszą jej palce u rąk i nóg pokryte błoną i / lub nietypowe rysy twarzy. Kolejną subtelną wskazówką jest to, że noworodki z ZT mają tendencję do łysienia.
Oceny i testy laboratoryjne
Jeśli podejrzewa się ZT, można użyć elektrokardiogramu (EKG) do pomiaru odstępu QT (czas między doładowaniem a uwolnieniem energii elektrycznej podczas bicia serca). W przypadku zespołu długiego QT rytm bicia serca będzie chaotyczny, ponieważ ładowanie jest opóźnione między uderzeniami.
Nieinwazyjne badanie echokardiograficzne (USG serca) może również służyć do wykrywania problemów strukturalnych samego serca.
Test genetyczny zwany sekwencjonowaniem genetycznym CACNA1C może potwierdzić TS. Można go wykonać na ślinie lub próbce krwi o objętości od 2 do 3 mililitrów (ml).
Zwrócenie wyników testu genetycznego CACNA1C zajmuje zwykle od dwóch do trzech tygodni.
Leczenie
Istnieją zarówno leki, jak i procedury, które mogą poprawić jakość życia dziecka z ZT i być może wydłużyć jego życie.
Leki
Głównym z nich jest stosowanie blokerów kanału wapniowego, takich jak Calan (werapamil) lub Procardia (nifedypina), które spowalniają dostarczanie wapnia do komórek. Ponieważ beta-blokery mogą wpływać na poziom cukru we krwi, dziecko z ZT, które je przyjmuje może być konieczne regularne monitorowanie stężenia glukozy w celu uniknięcia epizodów hipoglikemii.
Antybiotyki mogą być przepisywane w celu leczenia infekcji bakteryjnych. Zazwyczaj unika się antybiotyków makrolidowych, takich jak Zithromax (azytromycyna), ponieważ mogą one wywołać torsades de pointes (poważny rodzaj arytmii) u osób z chorobami serca.
Procedury
Jeśli arytmia utrzymuje się przez dłuższy czas lub nawraca, może być zalecany rozrusznik serca, aby pomóc w normalizacji bicia serca. W ciężkich przypadkach może być korzystne zastosowanie wewnętrznego lub zewnętrznego defibrylatora w celu „wstrząsu” serca, jeśli nagle przestanie ono bić. Konieczna może być również operacja serca, aby naprawić ubytki strukturalne.
Podczas rozpoczynania jakiegokolwiek zabiegu chirurgicznego należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ znieczulenie może wywołać ciężką arytmię u dzieci z ZT.
Inne uwagi
Konieczne może być również uwzględnienie potrzeb psychiatrycznych i rozwojowych dziecka z ZT. Dzieci z autyzmem, które zmagają się z komunikacją i socjalizacją, mogą wymagać zastosowanej terapii behawioralnej, terapii komunikacyjnej lub leków kontrolujących nadpobudliwość, lęk i inne zaburzenia nastroju lub zachowania.
ZT wiąże się ze słabym szkliwem zębów i częstymi ubytkami, dlatego może być konieczne podkreślenie higieny jamy ustnej, aby zapobiec próchnicy oraz wtórnym infekcjom spowodowanym chorobami jamy ustnej.
Słowo od Verywell
Zespół Tymoteusza nie jest diagnozą, którą każdy rodzic chciałby usłyszeć, ale należy pamiętać, że ZT nie ma z góry określonego przebiegu ani wyniku. Niektóre dzieci z ZT żyją latami i przy odpowiednim leczeniu mogą uniknąć wielu poważniejszych objawów choroby.
Wczesna diagnoza jest kluczem do trwałej kontroli objawów ZT. Jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko ma ZT lub zastanawiasz się, dlaczego nie zostało zbadane po zdarzeniu arytmii, zapytaj swojego lekarza o testy genetyczne lub zasięgnij drugiej opinii od genetyka klinicznego.
