Zrozumienie promieni rentgenowskich złamania kości

Kiedy dana osoba ma złamanie kości, jedną z pierwszych rzeczy, o których osoba będzie chciała wiedzieć, jest to, jak bardzo jest ona ciężka. Aby określić ciężkość i czas leczenia / powrotu do zdrowia, lekarze zwykle wykonują prześwietlenie. W niektórych przypadkach mogą korzystać z innych technik obrazowania, takich jak tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI), w szczególności jest to złamanie patologiczne. Jest to rodzaj pęknięcia spowodowany nie urazem, ale w wyniku schorzenia osłabiającego kość.

Jako pacjent masz prawo do korzystania, aby w pełni zrozumieć zarówno swoją diagnozę, jak i opcje leczenia. Aby to zrobić, dobrze byłoby zrozumieć terminologię używaną do opisu złamania.

Opis lokalizacji pęknięcia

Anatomiczne umiejscowienie złamania to coś więcej niż tylko miejsce złamania; opisuje strukturalną charakterystykę pęknięcia. W tym celu lekarze zwykle używają następujących terminów opisowych:

• Trzon kości: trzon (środek) kości
• Metafizja: zlokalizowana w kierunku jednego końca kości, ale nie w stawie
• Okołostawowe: zlokalizowane na powierzchni stawu na końcu kości
• Wewnątrzstawowe: złamanie, które rozciąga się do stawu przez chrząstkę
• Proksymalny: zlokalizowany bliżej środka ciała, w górnej części kości
• Dystalna: położona dalej od środka ciała, na dalszym końcu kości

Złamania obejmujące powierzchnię stawu są zwykle traktowane agresywnie, ponieważ niedoskonałości ustawienia mogą prowadzić do przyspieszonego zapalenia stawów w stawie.

Opisywanie wyrównania złamania

Niewspółosiowość złamania mówi nam, jak daleko przesunęła się kość. Lekarze opiszą to w następujący sposób:

• Bez przemieszczenia: gdy kość jest złamana, ale w idealnym wyrównaniu
• Minimalnie przemieszczony: w przypadku niewielkiego przesunięcia pozycji, zwykle nieistotnego
• Przemieszczone: miejsce, w którym kość uległa znacznemu przesunięciu, którego stopień jest opisany w procentach
• Depresja: złamanie śródstawowe (stawowe), które zostało wypchnięte z ustawienia kości
• Kątowy: kąt, pod jakim kości są nierówno ustawione, ponownie opisany w stopniach
• Skracanie: efekt powstający, gdy otaczające mięśnie mocno ściągają końce kości, dosłownie skracając kość

Diagnozowanie ciężkich złamań

Istnieją pewne terminy, których lekarze będą używać do opisania złamań spowodowanych urazem o dużym uderzeniu, takim jak wypadek samochodowy lub poważny upadek. Zawierają:

• Rozdrobnienie: Złamanie lub rozłupanie kości na więcej niż dwa fragmenty (potocznie określane jako „rozbita” kość).
• Segmentowy: Złamanie kości, w którym kilka dużych fragmentów oddziela się od głównego korpusu kości.

Diagnozowanie złamań patologicznych

Patologiczne złamania powstają, gdy kość osłabia się z powodu choroby, która powoduje przemieszczenie masy kostnej lub zaburza normalny metabolizm (przebudowę) kości. Lekarze często opisują te nieprawidłowości w następujący sposób:

• Osteopenia: stan, w którym organizm nie tworzy nowej kości tak szybko, jak ponownie wchłania starą kość. Nieleczona oseopenia może prowadzić do osteoporozy
• Torbielowate: charakteryzuje się tworzeniem cyst, co może się zdarzyć w przypadku raka kości i niektórych zakażeń nienowotworowych
• Uszkodzenie: nieokreślona nieprawidłowość, która może być spowodowana uszkodzeniem kości lub po prostu przebytym uszkodzeniem kości

Monitorowanie naprawy kości

Złamane kości zwykle wykazują oznaki gojenia się w ciągu kilku tygodni od urazu. Lekarze opisują to w kategoriach oceniających postęp naprawy. Należą do nich takie terminy, jak:

• Złamanie zrogowaciałe: nowy wzrost kości wokół złamania uważany za dobry znak, że fragmenty kości ponownie się łączą
• Konsolidacja: inny termin używany do opisania normalnego procesu naprawy kości w wyniku przebudowy
• Opóźniony zrost w przypadku braku zrostu: gdy złamana kość nie goi się prawidłowo z powodu słabego krążenia, infekcji, niewystarczającej stabilizacji lub innych przyczyn