Co to jest limfopenia?

Limfopenia (znana również jako limfocytopenia) to termin używany do opisania stanu, w którym występuje obniżony poziom pewnego rodzaju krwinek zwanych limfocytami.

Limfocyty to jeden z trzech typów białych krwinek (WBC), zwanych również leukocytami, które znajdują się we krwi. Leukocyty działają jako część pierwszej linii obrony immunologicznej naszego organizmu przed patogenami chorobotwórczymi, takimi jak bakterie, wirusy i pasożyty.

Limfopenia jest najczęściej spowodowana infekcją, w tym grypą, i zwykle ustępuje samoistnie po ustąpieniu infekcji. W przypadkach, gdy przyczyna jest idiopatyczna (nieznanego pochodzenia), może to sugerować poważniejszy stan podstawowy.

Limfocyty

Zdecydowana większość komórek naszej krwi to erytrocyty (krwinki czerwone), które są odpowiedzialne za transport tlenu w całym organizmie. Następnie pojawiają się trombocyty (płytki krwi) i leukocyty.

Leukocyty są wytwarzane w szpiku kostnym i swobodnie krążą we krwi jako część układu odpornościowego. Limfocyty stanowią największą część tych komórek, wahając się od 20% do 40%.

Limfocyty można dalej podzielić na trzy podzbiory:

• Komórki naturalnych zabójców (NK) służą jako pierwsza linia obrony układu odpornościowego.
• Komórki T są produkowane w odpowiedzi na określony patogen.
• Komórki B wytwarzają przeciwciała, które pomagają innym komórkom identyfikować i neutralizować patogeny.

Limfopenię można zidentyfikować na podstawie rodzaju dotkniętych limfocytów. Na przykład HIV specyficznie celuje w limfocyty T CD4 w celu zakażenia, powodując ogromne straty tej konkretnej komórki. Utrata limfocytów B jest bardziej związana z lekami immunosupresyjnymi (takimi jak te stosowane u biorców narządów), podczas gdy niedobór NK jest zazwyczaj jest to rzadka sytuacja.

Przyczyny

Limfopenia może być spowodowana wieloma stanami, w tym infekcjami i skutkami ubocznymi leków. Czasami stan może wpływać tylko na limfocyty. W innych może to być wynikiem wyczerpania wszystkich białych krwinek.

Na przykład, jeśli leczenie wirusowego zapalenia wątroby obejmuje peginterferon i rybawirynę, u niektórych osób może to spowodować zahamowanie jedynie neutrofili (neutropenię) lub tylko limfocytów (limfopenię). W innych może wpływać na cały zakres białych krwinek (leukopenia).

Limfopenia jest najczęściej związana ze stanami wpływającymi na szpik kostny, w tym:

• Infekcje wirusowe, które tymczasowo zakłócają czynność szpiku kostnego
• Wady wrodzone, które obejmują upośledzenie czynności szpiku kostnego
• Rak lub inne choroby uszkadzające szpik kostny
• Choroby autoimmunologiczne, które niszczą białe krwinki lub komórki szpiku kostnego
• Ostre infekcje, które zabijają białe krwinki szybciej, niż mogą zostać wyprodukowane
• Leki, takie jak antybiotyki, które mogą niszczyć białe krwinki

Powiązane warunki

Choroby i stany najczęściej związane z limfopenią można ogólnie opisać jako chorobotwórcze (związane z infekcją), cytotoksyczne (toksyczne dla komórek), wrodzone (spowodowane defektem genetycznym) lub odżywcze.

Obejmują one:

• Niedokrwistość aplastyczna: rzadki stan, w którym organizm przestaje wytwarzać komórki krwi
• Chemoterapia
• HIV
• Hipersplenizm: przedwczesne niszczenie komórek krwi przez śledzionę
• Białaczka: rodzaj raka krwi
• Toczeń: zaburzenie autoimmunologiczne
• Niedożywienie i niedobory witamin
• Zespoły mielodysplastyczne: grupa zaburzeń, które zakłócają produkcję krwinek
• Reumatoidalne zapalenie stawów: Kolejna choroba autoimmunologiczna
• Radioterapia
• Gruźlica

Niska liczba białych krwinek

Ogólny niski poziom białych krwinek (leukopenia) jest najczęściej wykrywany, gdy lekarz zleca badanie stanu, którego już doświadczasz. Niska liczba rzadko jest nieoczekiwanym odkryciem.

W niektórych przypadkach typ białych krwinek, na które ma to wpływ, może być wystarczający, aby wskazać kierunek diagnozy. W innych przypadkach możesz potrzebować dodatkowych testów, aby znaleźć przyczynę.

Bardzo niska liczba białych krwinek zwiększa ryzyko infekcji.

Jeśli liczba białych krwinek jest bardzo niska, może być konieczne podjęcie specjalnych środków ostrożności, aby zapobiec chorobom. Obejmuje to unikanie innych osób, które mogą być chore, regularne i dokładne mycie rąk, a nawet noszenie maski na twarz, jeśli przebywasz z innymi w ograniczonej przestrzeni (np. W samolocie).