Podatek Cadillac był częścią Affordable Care Act (ACA). Ale był to jeden z bardziej kontrowersyjnych przepisów prawa i ostatecznie został uchylony - po dwukrotnym opóźnieniu - zanim zaczął obowiązywać.
Początkowo podatek od Cadillaca miał zostać wprowadzony w 2018 r., Ale w grudniu 2015 r. Ustawodawcy przyjęli ustawę zbiorczą o wydatkach, która obejmowała dwuletnie opóźnienie w podatku Cadillac. Następnie na początku 2018 r. Kolejna ustawa o wydatkach ponownie opóźniła podatek Cadillaca. , tym razem do 2022 roku.
A pod koniec 2019 roku uchwalono ustawę o środkach, która oficjalnie zniosła podatek Cadillaca, po przyjęciu przy silnym poparciu w obu izbach Kongresu.
pixelfit / Getty ImagesJak działałby podatek?
Podatek Cadillaca miał na celu nałożenie 40% podatku akcyzowego na część składek na ubezpieczenie zdrowotne sponsorowanych przez pracodawcę powyżej określonego poziomu dolara. Dochód z podatku zostałby wykorzystany na pokrycie innych rezerw ACA, takich jak dopłaty do składek na giełdach.
Przed uchyleniem podatku Biuro Budżetowe Kongresu oszacowało, że początkowy próg, powyżej którego podatek akcyzowy będzie obowiązywał w 2022 r., Wynosił 11 200 USD rocznych składek dla jednej osoby i 30 100 USD rocznych składek na ubezpieczenie rodzinne. uwzględnili zarówno część składki, którą zapłacił pracownik (poprzez potrącenie z wypłaty), jak i wkład pracodawcy w składkę, a kwota w dolarach wzrosłaby wraz z inflacją w czasie.
Wyobraźmy sobie więc, że podatek nie został uchylony i został wdrożony zgodnie z planem w 2022 r .: Gdyby składka roczna na ubezpieczenie zdrowotne finansowana przez pracodawcę przekraczała te kwoty w 2022 r., Pracodawca musiałby zapłacić 40% akcyzy. od części premii powyżej tych poziomów. Oczywiście miało to na celu zachęcenie pracodawców do podjęcia kroków w celu utrzymania łącznych składek poniżej poziomu, na którym obowiązuje podatek Cadillaca.
Patrząc z perspektywy, średnie łączne składki w 2019 r. Na ubezpieczenie zdrowotne sponsorowane przez pracodawcę wyniosły około 7 200 USD na jednego pracownika i 20 600 USD na ubezpieczenie rodzinne. Tak więc większość planów zdrowotnych była znacznie poniżej progów przewidywanych na 2022 r. Dla podatku Cadillaca. Ale istnieją znaczne różnice w składkach w zależności od obszaru kraju, a składki rosną dość szybko od wielu lat. Oba te czynniki przyczyniły się do kontrowersyjnego charakteru podatku Cadillaca.
Jakie korzyści miałby podatek od Cadillaca?
Ideą podatku Cadillaca było uczynienie bardzo ekskluzywnych planów zdrowotnych mniej atrakcyjnymi dla pracodawców, a tym samym mniej powszechnymi. Problem polega na tym, że kiedy ludzie mają plany zdrowotne, które mają bardzo mały udział w kosztach i wiele „dzwonków i gwizdów”, mogą być bardziej skłonni do nadmiernego wykorzystania opieki zdrowotnej, ponieważ plan ubezpieczenia - a nie pacjent - płaci za wszystko lub prawie wszystkie koszty.
A ubezpieczenie zdrowotne sponsorowane przez pracodawcę od dawna jest wyłączone z dochodu podlegającego opodatkowaniu. Kiedy więc przyjrzymy się całkowitemu wynagrodzeniu dla pracowników - w tym wynagrodzeniom oprócz ubezpieczenia zdrowotnego i innych świadczeń - pracodawcy mają motywację do zapewnienia większej części odszkodowania w postaci świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego, a nie wynagrodzenia. W połączeniu z stale rosnącymi kosztami opieki zdrowotnej, zachęta ta i obawy dotyczące nadmiernego wykorzystania doprowadziły do włączenia podatku Cadillac do ACA.
Wyłączenie podatkowe z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego sponsorowanego przez pracodawcę jest największym wydatkiem w obecnym amerykańskim kodeksie podatkowym, a ekonomiści zauważyli, że podatek Cadillaca skutecznie ograniczyłby kwotę wyłączenia podatkowego, ostatecznie skutkując niższymi kosztami opieki zdrowotnej.
Ponadto bardzo zaawansowane plany są generalnie zapewniane przez pracodawców korzystających z wypłaty gotówki i oferowane pracownikom, którzy generalnie otrzymują wysokie wynagrodzenie. Dlatego niektórzy decydenci uznali, że pomogłoby uczynić ogólny system opieki zdrowotnej bardziej sprawiedliwym, gdyby pracodawcy, którzy nadal oferowali te bardzo hojne plany, płacili również podatek akcyzowy, który pomógłby uczynić ubezpieczenie i opiekę zdrowotną bardziej przystępnymi dla osób, które muszą kupować. własny zasięg.
Ale ważne jest również, aby pamiętać, że zróżnicowanie geograficzne kosztów opieki zdrowotnej - w przeciwieństwie do zamożności pracodawców i ogólnych wynagrodzeń pracowników - powoduje, że plany zdrowotne są droższe w niektórych częściach kraju. Krytycy podatku Cadillaca zauważyli, że niesprawiedliwie ukarałby on pracodawców z tych obszarów. Różni decydenci proponowali zmiany w podatku od Cadillaca, aby rozwiązać takie problemy, ale ostatecznie podatek został całkowicie zniesiony.
A co z inflacją?
Kiedy pierwotnie planowano, że podatek od Cadillaca zaczął obowiązywać w 2018 r., Próg składki, powyżej którego podatek byłby naliczany, wynosił 10 200 USD w przypadku ubezpieczenia tylko dla pracowników i 27 500 USD w przypadku ubezpieczenia rodzinnego.
Próg premii - powyżej którego obowiązywałby podatek Cadillaca - miał rosnąć każdego roku o ten sam procent co wzrost wskaźnika cen konsumpcyjnych (CPI). Z czteroletnim opóźnieniem, które zostało już wprowadzone przed zniesieniem podatku, prognozowano, że próg ten wzrośnie o 1000 USD w przypadku ubezpieczenia tylko dla pracowników oraz o prawie 3000 USD w przypadku ubezpieczenia rodzinnego (do szacowanych odpowiednio 11 200 USD i 30 100 USD).
Wyobraź sobie scenariusz, w którym podatek Cadillaca nie został zniesiony, i plan zdrowotny z roczną składką w 2022 r. W wysokości 12000 USD dla jednego pracownika. Część składki powyżej około 11 200 USD (innymi słowy 800 USD) podlegałaby podatkowi Cadillac. I chociaż ten podatek zostałby nałożony na pracodawcę, ekonomiści generalnie zgadzają się, że takie koszty są przenoszone na osoby zapisujące się na ubezpieczenie zdrowotne (na przykład poprzez wyższe składki).
Problem? Wydatki na opiekę zdrowotną od dłuższego czasu rosną szybciej niż CPI. I chociaż jest możliwe, że może się to zmienić w przyszłych latach, istnieje wyraźna możliwość, że nie oznacza to, że podatek od Cadillaca mógł w końcu stać się „podatkiem od Chevy”, ponieważ średnie składki mogły nadal rosnąć szybciej niż próg składki, w którym Cadillac podatek zostałby zastosowany.
Analiza Fundacji Rodziny Kaiser z 2019 r. Wykazała, że jeden na pięciu pracodawców oferujących ubezpieczenie zdrowotne miałby co najmniej jeden plan zdrowotny podlegający podatkowi Cadillac od 2022 r., A liczba ta mogła wzrosnąć do więcej niż jednego na trzech do 2030 r. (Duzi pracodawcy zazwyczaj oferują więcej niż jeden plan, przy czym niektóre plany zapewniają bogatsze korzyści niż inne; pracodawca mógł mieć niektóre plany zdrowotne, które nie podlegały podatkowi Cadillac, ale inne były).
Ważne jest, aby zrozumieć, że ta analiza dotyczyła raczej pracodawców niż pracowników. Według Biura Budżetowego Kongresu około 15% pracowników objętych ubezpieczeniem było w planach, które miały podlegać podatkowi w 2022 r., Ale do 2028 r. Może wzrosnąć do 25%.
Chociaż dziś dość rzadko zdarza się mieć plan ubezpieczenia zdrowotnego z roczną składką powyżej 11200 USD dla osoby samotnej lub 30100 USD dla rodziny, nie jest rzadkością posiadanie planu zdrowotnego, który osiąga te kwoty (zwiększone o CPI) w 2030 r. lub 2035 r., jeśli składki na ubezpieczenie zdrowotne będą rosły znacznie szybciej niż CPI.
Ze względu na sposób, w jaki zaprojektowano podatek Cadillaca, coraz większa liczba planów podlegałaby podatkowi akcyzowemu każdego roku, przy założeniu, że wzrost składki będzie nadal przewyższał ogólną inflację. I ostatecznie wpłynęłoby to na zwykłe plany (w przeciwieństwie do planów tylko z wyższej półki).
Jak podatek od Cadillaca wpłynąłby na świadczenia pracownicze
Podatek Cadillaca został uchylony, zanim został wprowadzony. Ale ogólny konsensus był taki, że pracodawcy staraliby się unikać płacenia tego podatku, a zatem staraliby się tak ustrukturyzować swoje plany zdrowotne, aby całkowite roczne składki pozostały poniżej progu podatkowego Cadillaca.
Najbardziej oczywistym sposobem na zrobienie tego byłoby zwiększenie podziału kosztów w planie, poprzez wyższe odliczenia, współpłaty i maksymalne kwoty z własnej kieszeni (w ramach maksymalnych ograniczeń z własnej kieszeni wymaganych przez ACA). Oczywiście rozwiązałoby to problem, który miał rozwiązać podatek od Cadillaca, ponieważ cała idea polegała na odejściu od planów obejmujących wszystkie lub prawie wszystkie koszty opieki zdrowotnej osoby zarejestrowanej, aby zapewnić, że ludzie nie są t nadmiernego wykorzystywania opieki zdrowotnej.
I chociaż byłby to prawdopodobny wynik, problem polega na tym, że gdy rosną koszty z własnej kieszeni, ludzie mają tendencję do ograniczania nie tylko niepotrzebnej opieki zdrowotnej.ale także na niezbędną opiekę zdrowotną. W dłuższej perspektywie może to skutkować przewlekłymi chorobami, które nie są dobrze kontrolowane, oraz kosztami opieki zdrowotnej, które byłyby wyższe niż byłyby, gdyby nie uniknięto opieki ze względu na koszty.
Pojawiły się również obawy, że niektórzy pracodawcy mogą mieć plan zdrowotny, który nie jest szczególnie z natury „Cadillac” (tj. Jego korzyści nie są dramatycznie lepsze od średniej), ale ma wyższe niż przeciętne składki ze względu na historię roszczeń , branża pracodawcy lub po prostu znajdowanie się na obszarze geograficznym kraju, w którym koszty opieki zdrowotnej są wyższe niż przeciętne.
Zakaz ACA dotyczący wykorzystywania historii szkód lub kategorii branżowych do ustalania składek dotyczy tylko rynków indywidualnych i małych grup; na rynku dużych grup historia szkód i branża mogą nadal odgrywać rolę w składkach. Tak więc, podczas gdy podatek od Cadillaca miał na celu zmniejszenie liczby planów, które oferują naprawdę wysokiej klasy zasięg, użycie miernika, który ocenia plan na podstawie samych składek, byłoby błędne, ponieważ niektóre plany o wysokiej składce mogą mieć wysokie stawki za przyczyny inne niż ich projekt korzyści.
Położenie geograficzne może służyć do ustalania składek dla planów sponsorowanych przez pracodawców o dowolnej wielkości. Pojawiły się więc również obawy, że pracodawcy w stanach takich jak Wyoming i Alaska - gdzie opieka zdrowotna jest droższa od przeciętnej - byliby nieproporcjonalnie obciążeni podatkiem akcyzowym, mimo zapewniania stosunkowo przeciętnych świadczeń.
Sprzeciw wobec podatku nie był powszechny
Podatek od Cadillaca był generalnie wspierany przez ekonomistów, w tym Prezydencką Radę Doradców Ekonomicznych. Ale pracodawcy, związki zawodowe, konsumenci i politycy - po obu stronach przejścia - byli w dużej mierze temu przeciwni. W lipcu 2019 roku Izba Reprezentantów głosowała 419-6 za ustawą, która obejmowała zniesienie podatku Cadillaca, a ustawa, która ostatecznie zniosła podatek, miała silne poparcie w obu izbach Kongresu.
Ale z pewnością nie było powszechnej zgody co do zniesienia podatku Cadillaca. Analitycy polityczni i ekonomiści wyjaśnili obszernie, dlaczego podatek powinien był zacząć obowiązywać, zauważając, że zachęciłby on raczej do zwiększenia wartości niż do zwiększenia wydatków na opiekę zdrowotną.
